5.4.10

ΟΔΟΣ: Στην Καστοριά του σήμερα

Στην πρόσφατη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων για δραστικό περιορισμό του ωραρίου αναπαραγωγής μουσικής (από συσκευές με ηχεία) σε εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, ταβέρνες και στα συναφή καταστήματα, ως την 11η βραδινή τις καθημερινές και ως την 1η μετά τα μεσάνυκτα για την Παρασκευή και το Σάββατο, έλαβε σαν αφορμή, αναγνώστρια της εφημερίδας στην Καστοριά, και έστειλε την επιστολή της(*) στην ΟΔΟ, που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της π.εβδομάδας.

Δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστες σειρές, για να εκφράσει και περιγράψει με εύγλωττο και παραστατικό τρόπο, την (ούτως ή άλλως πασίγνωστη) ζοφερή κατάσταση της νότιας και ανατολικής παραλίας της Καστοριάς: Αναρωτήθηκε αν είναι θεμιτό να επιτρέπεται στους επιχειρηματίες των παραλίμνιων καταστημάτων να χρησιμοποιούν τα παρόχθια πεζοδρόμια, ως αποθηκευτικούς χώρους, ή και σκουπιδότοπους. Καθώς και αν υπάρχει αντιδήμαρχος καθαριότητας που «να χρησιμοποιεί ποτέ τα πόδια του, να δει τι γίνεται». Και για τους λόγους αυτούς, η αναγνώστρια, παραδέχθηκε, ότι μετά την απόφαση του Δήμου Αθηναίων, είναι η πρώτη φορά που θα ήθελε να είναι κάτοικος Αθηνών.



Έτσι επανέρχεται στην επικαιρότητα το χρονίζον πρόβλημα της εξαντλητικής εκμετάλλευσης των παραλιών της Καστοριάς από τα καταστήματα, των οχλήσεων που αυτά προκαλούν στους μόνιμους κατοίκους και στον χαρακτήρα της ευρύτερης κατοικημένης περιοχής. Αλλά και την επιρροή τους στο φυσικό περιβάλλον και την φυσιογνωμία της πόλης. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ολοκληρωτική αδιαφορία του Δήμου Καστοριάς να επιβάλλει και να τηρήσει στοιχειώδεις κανόνες. Τόσο στο ωράριο χρήσης συσκευών μουσικής, όσο και στις πολεοδομικές αυθαιρεσίες των ίδιων των καταστημάτων, που έχουν επεκταθεί στα αρχαία ίχνη των παλιών... αβγατών της περιοχής.

Με αποτέλεσμα ο κάθε καταστηματάρχης να νομίζει ότι δικαιούται να ενεργεί απεριόριστα, κατά βούληση και κατ’ επιθυμία. Ανεξέλεγκτα, και με μοναδικό κριτήριο τον ανταγωνισμό των διπλανών και παραδιπλανών ομοειδών καταστημάτων. Και την αύξηση του εμπορικού κέρδους, φυσικά, έστω κι’ αν αυτό μπορεί να αποβαίνει -ως ένα βαθμό- σε βάρος των δικαιωμάτων άλλων πολιτών.

Για τον λόγο αυτό, και αποκλειστικά με το συγκεκριμένο κίνητρο, καταχρώνται τους όρους με τους οποίους νοικιάζουν από τον Δήμο Καστοριάς, δηλαδή τον «κυρίαρχο» λαό της Καστοριάς, τα κοινόχρηστα πεζοδρόμια για να τοποθετούν σ’ αυτά, υπό όρους τα τραπεζοκαθίσματά τους. Διότι όχι μόνο μετατρέπουν τους νοικιασμένους χώρους σε αποθήκες και χωματερές άχρηστων επίπλων και σκευών για τους πολλούς μήνες που διαρκεί ο χειμώνας, αλλά επεκτείνουν την απαράμιλλη αισθητική του κιτς, μέσα στις ούτως ή άλλως απελπιστικά μικρές και κακοσυντηρημένες νησίδες πρασίνου της παρόχθιας ζώνης:


 


Συντριβανάκια στεγνά ή με νεράκια, βρυσούλες, φωτάκια, πανιά, μικρά αγαλματάκια, με την Χιονάτη και τους νάνους, και άλλα εξαρτήματα εμπνευσμένα από το πάνθεον της νεοελληνικής κακογουστιάς και αμετροέπειας, καταλαμβάνουν αυθαίρετα και κάθε άλλο χώρο και σημείο της παραλίας. Μαζί με τα άπειρα μικρά ή μεγάλα, παλιά ή νέα απορρίμματα που υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Ειδικά δε φέτος, με το τέλος των χιονοπτώσεων, αποκαλύφθηκε και η εκτεταμένη καταστροφή της πλακόστρωσης, φαινόμενο που έχει γενικευθεί, και προκαλεί κρατήρες γεμάτους με απόνερα ή απορρίμματα.

Όλα αυτά, συνιστούν ένα περίπου οριακό περιβάλλον αγανάκτησης, αποστροφής και δυσφήμησης της πόλης και ιδίως των δημοτών της. Που είχαν την υπερβολική αισιοδοξία να πιστεύουν, ότι το τεράστιο κενό κάθε σημαντικής αναπτυξιακής πρωτοβουλίας, θα καλυφθεί από τον ευκαιριακό τουρισμό, τις αποπνικτικές αυτοσχέδιες ψησταριές που στήνουν στις παραλίες κάθε γιορτή και σχόλη, και τους φοιτητές που υποτίθεται θα μετέτρεπαν την Καστοριά σε Μέκκα των γραμμάτων και του πνεύματος.

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, οι αρμόδιοι του Δήμου Καστοριάς, είχαν για μια ακόμη φορά την απαράδεκτη ιδέα, αντί να προχωρήσουν σε καθαριότητα της πόλης, και ειδικά των παραλιακών πεζοδρομίων, να κόψουν από την ρίζα του ένα από τα ομορφότερα πεύκα, ηλικίας ούτε 20 ετών, που είχε αναπτυχθεί στην νότια παραλία και είχε φυτευθεί από τον Δήμο Καστοριάς (επί Α. Οικονομίδη) όταν δημιουργούνταν ο πεζόδρομος.

Προφανώς θα ενοχλούσε ο όγκος ή και η σκιά του σε κάποιο περίοικο, ή εκλεκτό του δήμου. Και προφανέστερα δεν υπάρχει άλλη πόλη -τουλάχιστον εδώ τριγύρω- που να προκαλεί και να ενοχλεί η ομορφιά, το πράσινο και η καλαισθησία, όσο στην Καστοριά του σήμερα. Που δεν ήταν ποτέ χειρότερη.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο.


(*) Eνημερώθηκα, με πολλούς και διαφόρους τρόπους (ραδιοφωνικά, από εφημερίδες, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κ.λ.π.), ότι στην Αθήνα το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ότι μουσική σε καφετέριες, εστιατόρια θα επιτρέπεται -σε κλειστούς χώρους- τις καθημερινές μόνο μέχρι τις 11.00 το βράδυ και από Παρασκευή μέχρι Κυριακή μέχρι τη 1.00 τη νύχτα.

Ειλικρινά, είναι η πρώτη φορά που λυπούμαι επειδή δεν είμαι κάτοικος Αθηνών. Εκεί φαίνεται δεν φοβούνται "τους ανθρώπους της νύχτας" οι Αρχές, όπως συμβαίνει στην πόλη μας... Όπου, όχι μόνο φοβούνται να παρέμβουν για τη μουσική, αλλά ούτε και για τη χρησιμοποίηση της τουριστικής παραλίας από τα καταστήματα ψυχαγωγίας σαν αποθηκευτικό χώρο και σκουπιδότοπο.


Δεν αναφέρομαι καθόλου στο ότι το πιο τουριστικό σημείο, δηλαδή η νότια και ανατολική πλευρά της παραλίας έχει να σκουπιστεί από ...αμνημόνευτους χρόνους.

Αλήθεια, υπάρχει αντιδήμαρχος καθαριότητας και χρησιμοποιεί ποτέ τα πόδια του για να δει τι γίνεται;
Μήπως σ` αυτούς τους χαλεπούς καιρούς δεν θα έβλαπτε και μία προσπάθεια ανέξοδου νοικοκυρέματος της πόλης;

Χρυσούλα Πατρώνου-Παπατέρπου

ΟΔΟΣ αρ. φύλλου 533 / 11.03.2010



Σχετικά κείμενα:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ