ΟΔΟΣ: Ρομπέν

ΟΔΟΣ 23.1.2014 | 724

Με αφορμή τις αναφορές μεμονωμένου ιδιώτη, που ταυτόχρονα ισχυρίστηκε ότι εκπροσωπεί την μάλλον άγνωστης προέλευσης, αιτιολογίας και σκοπιμότητας επωνυμία «Eνεργοί πολίτες της Καστοριάς», ορολογία που παραπέμπει σε σύλλογο, οργάνωση, ένωση ή ομάδα προσώπων, δημοσιεύτηκε πρόσφατα και δόθηκε έκταση στην έγκριτη ημερήσια τοπική εφημερίδα της Καστοριάς «Ορίζοντες» (ο κύριος παρουσιάστηκε ως… «εκπρόσωπος-πρόεδρος» από το Δίκτυο1), έρευνα (που περιελάμβανε αποσπάσματα από την «συνέντευξη») για ένα θέμα που ανέσυρε, ήγειρε και απαίτησε αποκλειστικά ο αυθόρμητος ιδιώτης: Οι «Ενεργοί πολίτες», ενοχλούνται και κινδυνεύουν, όπως ισχυρίστηκε ο εκπρόσωπός τους, από τα πεύκα του άλσους του Αγίου Αθανασίου. Τα οποία βρίσκονται γύρω και κάτω από την Λέσχη Αξιωματικών Καστοριάς και το Βυζαντινό Μουσείο. Όχι βέβαια απ’ όλα, παρά απ’ αυτά που είναι ασθενή και έχουν κλίση. Πόσα και ποια είναι αυτά; Κύριος οίδε.

Μια πρώτη προσέγγιση, στο συμβάν, δεν δείχνει ίσως, την αληθινή του διάσταση. Σε μια χώρα που κάποιος μπορεί να εμφανιστεί μπροστά από πορτραίτα του Τσέ Γκεβάρα, του Γεωργίου Καραϊσκάκη, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Άρη Βελουχιώτη, σε μια σύνθεση κεντροαφρικανικής πολιτικής κατάστασης (αν και η σύγκριση είναι μάλλον μειωτική για πολλά από τα κράτη της Κεντρικής Αφρικής), για να κλείσει (κι’ αυτός) ραντεβού στα γουναράδικα, όλα είναι πιθανά.

Πόσο μάλλον σε μια πόλη σαν την Καστοριά, η οποία εκτός του έχει το copyright των γουναράδικων με ή χωρίς ραντεβού, έχει επίσης και σημαντικές παλιότερες και απολύτως σημερινές μορφές, να πλαισιώσουν με τα πορτραίτα τους τις δηλώσεις του καθενός. Θα μπορούσε δηλαδή το συμβάν να μείνει απαρατήρητο, μια απλή ρουτίνα.

Άλλωστε είναι ήδη γνωστοί οι μεμονωμένοι, αλλά εγκατεσπαρμένοι και ανέντακτοι ιδιώτες που απαιτούν και με ένα ανεξήγητο τρόπο πετυχαίνουν, να κόβονται τα δένδρα επειδή περιορίζεται η θέα από και προς το σπιτικό και το βιος τους. Ενδημούν βεβαίως και κάποιοι που ενοχλούνται από τα δένδρα και τα φύλλα τους όταν δεν είναι αειθαλή, με την δικαιολογία ότι το Φθινόπωρο… «ρυπαίνουν» με τα ξερά φύλλα τους, τους υπαίθριους χώρους. Εκτός βεβαίως που είναι επικίνδυνα, διότι στομώνουν τα φρεάτια, μπορούν δε ακόμη και φωτιές να προκαλέσουν, ή να… πέσουν σε διερχόμενους. Άλλοι τόσοι πάλι, ανέντακτοι βεβαίως, ενοχλούνται από την σκιά των δένδρων τον χειμώνα, τουλάχιστον αυτών που δεν είναι φυλλοβόλα: «Μαζεύουν» υγρασία και είναι ολισθηρό το έδαφος – οδόστρωμα, με κίνδυνο να πέσει κάποιος που βαδίζει αμέριμνα. Δεν είναι αστεία αυτά.

Κανείς ωστόσο από δαύτους δεν ζήτησε δημοσίως όχι τουλάχιστον έως τώρα (μιας και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι και ποιος ξημερώνει σ’ αυτόν τον τόπο), ως ενεργός ή ανενεργός πολίτης, να απαιτήσει να κοπούν τα δένδρα που τον ενοχλούν. Επίσης, ως γνωστό υπάρχουν -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια- πολλοί που ενοχλούνται από τα αεροσκάφη που υπερίπτανται σε ύψος 35.000 ποδιών. Για την ακρίβεια, ενοχλούνται ιδίως και προπαντός από την ψεκαστίκ ουρά τους, με την οποία, προφανώς το Ισραήλ, ή οι Αμερικάνοι ή η Μέρκελ, ή τέλος πάντων ο πάπας (σκέτος) μας έχουν αποκοιμίσει. Μέχρι τώρα όμως, κανείς δεν μοιάζει να επιδίωξε στα σοβαρά το εμπάργκο ή την κατάργηση των αεροδιαδρόμων πάνω από την Καστοριά. Πού να τα βάλεις με τα πρωτόκολλα της Σιών; Υπάρχει ευτυχώς, μεταξύ άλλων, και ο Καλαβρύτων με την γλαφυρή φρασεολογία του, την αυτοσυγκράτηση και την αγάπη του, να φυλάει Θερμοπύλες.

Ομως οι ισχυρισμοί και οι απαιτήσεις του ιδιώτη – εκπροσώπου των «Ενεργών πολιτών» της Καστοριάς έχει το δικό της εξαιρετικό ενδιαφέρον. Που σημειολογικά, δεν απέχει πολύ από το υβρεολόγιο της σύνεσης των διδασκάλων της αγάπης, αλλά αυτό είναι αλλού παπά (νάτος πάλι) ευαγγέλιο – εκ του Ευάγγελος.

Γ ια το ποιοι και τι είναι τέλος πάντων αυτοί οι «Ενεργοί πολίτες» και ποιος ο σκοπός τους; Αν αντιδιαστέλλονται στους ανενεργούς πολίτες και αν θα συγκροτήσουν κι’ αυτοί, ή αν όχι ψηφοδέλτιο, τουλάχιστον μια συνιστώσα. Όχι βεβαίως σε κάποιο κόμμα ή ιδεολογικό σχηματισμό από αυτούς τους εξαίσιους που έχουν τις λύσεις για την έξοδο από την κρίση στο τσεπάκι τους, όπως ακριβώς και ο κύριος με τα πορτραίτα που σαν τον Συμεώνα – τον Μπολιβάρ εννοείται, υποσχέθηκε ταχεία ανάρρωση από τα δεινά, αλλά συνιστώσα της Καστοριάς.

Συγκεκριμένα εξαπολύοντας μύδρους αλλά και απειλές κατά πάντων, ότι οι απροσδιόριστοι και αυτοαποκαλούμενοι «Ενεργοί πολίτες» θα προσφύγουν στην Εισαγγελία Καστοριάς, κραδαίνοντας την ρομφαία της αθωότητας ενός πρωτοσύγκελου και το πνιγμένο δίκιο, ισχυρίστηκε ότι ακαθόριστος αριθμός πεύκων του άλσους του Αγίου Αθανασίου είναι δένδρα άρρωστα. Και ότι έχουν γείρει επικίνδυνα, με αποτέλεσμα να προκαλείται κίνδυνος από την τυχόν πτώση τους.

Περιέγραψε τον Γολγοθά της προσπάθειάς του να πείσει την κατά τα άλλα καημένη 16η ΕΒΑ, προστάτιδα του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς, που μάλλον σύμφωνα με τις απόψεις του δείχνει να στέργει το δίκιο του. Όπως προσπάθησε να πείσει και άλλους φορείς, για παράδειγμα την διεύθυνση Δασών Καστοριάς που χαρίζει και εγγυάται το υπέροχο πράσινο που περιβάλλει, αλλά και τον δήμο Καστοριάς, τον μεγάλο εραστή της πόλης.

Στην συνέχεια ούτε λίγο ούτε πολύ, με τον πιο φυσιολογικό τρόπο ίσως και να πρότεινε – απαίτησε την κοπή πεύκων (όλων; μέρος; κανείς δεν κατάλαβε ακριβώς). Μάλιστα πρότεινε την διανομή των καυσόξυλων από τα πεύκα του Αγίου Αθανασίου στους … άπορους δημότες.

Δεν άφησε καμιά αμφιβολία ότι πίσω από την ιδέα υπάρχει κάτι το σαφώς επαναστατικό: ανακατανομή του εθνικού πλούτου. Και, ως φίλος του περιβάλλοντος και του πρασίνου που προφανώς ήθελε να δείξει ότι είναι ο ίδιος και οι «Ενεργοί πολίτες» ζήτησε να αντικατασταθούν τα πεύκα, από άλλα, χαμηλού ύψους (!). Να γίνει ο Άγιος Αθανάσιος, σαβάνα.

Νέα χαμηλά δένδρα που προφανώς θα είναι της αρεσκείας των «Ενεργών» πολιτών και δεν θα τους ενοχλούν. Και δεν θα κινδυνεύουν βεβαίως να «πέσουν» από «αρρώστια» ή το βάρος του πολικού χιονιού ή τους τυφώνες που πλήττουν την Καστοριά.

Πρωτοφανή και πρωτάκουστα πράγματα δηλαδή, ακόμη και σε μια Καστοριά, η οποία είναι ανεξάντλητη ευρεσιτεχνιών, του είδους. Από μια πόλη στην οποία αναμένεται να προταθεί -δεν μπορεί, θα συμβεί κι’ αυτό- να αποξηρανθεί η λίμνη, μιας και μερικές φορές αναδύει οσμή, ενώ ανά πάσα στιγμή ελλοχεύει ο κίνδυνος να πνιγεί κάποιος, ή να βυθιστεί αυτοκίνητο εντός. Λίγα συμβαίνουν; Και όλα αυτά, εκτός από τρικυμίες που εκδηλώνονται στα μανιασμένα νερά της λίμνης. Ας την αποξηράνουν λοιπόν κι ας μοιράσουν τα ψάρια και τα φίκια στους απόρους.

Το θέμα με τα δένδρα, ίσως και να είναι ή απλά να ακούγεται κατά βάση ανώδυνο και μεμονωμένο. Ίσως και κάπως ρομαντικό για όσους νοιάζονται για τα ξύλα του διπλανού τους, ή έστω πάντως αδιάφορο και ακίνδυνο. Ωστόσο, η εμφάνιση ιδιώτη, έστω και με το καλύτερο και αγνότερο κίνητρο (όπως προκαταβολικά δέχεται και αναγνωρίζει η ΟΔΟΣ ότι είχε ο συγκεκριμένος, που προφανώς θα ανησυχούσε πολύ, από κάποιο ατύχημα και δεν θα είχε κανένα άλλο απολύτως κίνητρο), ιδιώτη ως εκπροσώπου αγνώστου συλλόγου που προτείνει ουσιαστικά την αποψίλωση του πιο κεντρικού πευκώνα της πόλης της Καστοριάς, μια από τις σπάνιες οάσεις πρασίνου που ομορφαίνουν το εγκαταλειμμένο και περιφρονημένο από τους σύγχρνους ενοίκους του Δήμου παλιό κέντρο, ενώ πιστοποιούν τον προπολεμικό και μεταπολεμικό σαφή αστικό προσανατολισμό της πόλης και την αισθητική των κατοίκων, όπως είναι φυσικό, μπορεί να μην είναι μια απλή σύμπτωση.

Η υποψία ότι η πόλη της Καστοριάς, η παλιά πόλη της Καστοριάς και πάλι, βρίσκεται απέναντι στην αρχή μιας ανοργάνωτης και μη σχεδιασμένης επιχείρησης περαιτέρω υποβάθμισής της, όχι φυσικά από ένα απλό ιδιώτη, αλλά απ’ αυτούς που, αν υπάρχουν βεβαίως ανατριχιάζουν με ό,τι δεν αντιλαμβάνονται και δεν θέλουν να απομείνει τίποτε απ’ όσα ωραία έκαναν στο παρελθόν οι παλιότεροι, είναι παρακινδυνευμένη και χωρίς στοιχεία. Κινείται στο επίπεδο της καχυποψίας. Μάλλον απορρίπτεται.

Είναι πιο ασφαλές και προφανώς πιο κοντά στην πραγματικότητα, να υποθέσει κανείς, ότι ο «εκπρόσωπος» και οι «Ενεργοί πολίτες» στην πραγματικότητα, δεν εκφράζουν τίποτε περισσότερο από την χρονική συγκυρία. Όπως και ο Καλαβρύτων και κάποιοι άλλοι, εκπροσώπησαν πρόσφατα ειδικά την ορθόδοξη αγάπη. Και οι διοικητές του Άργους Ορεστικού, τα δικαιώματα των πολιτών.

Έτσι και οι «Ενεργοί πολίτες», είναι κάτι σαν το αντίθετο από το ανενεργοί πολίτες, ή ακόμη χειρότερα, απαθείς πολίτες. Κάτι σαν τους γιατρούς του κόσμου. Τους Έλληνες εννοείται, που ως γνωστόν έχουν την δική τους πορεία. Σαν αυτούς που μοιράζουν παστίλιες για τον πόνο του άλλου. Μόνο που εμφανίστηκαν κάπως απότομα και με μια πρόταση που αντί να δίνει, παίρνει. Ενώ η παράτολμη απαίτηση – απειλή να κοπούν τα υπέροχα πεύκα της Καστοριάς, και μάλιστα για να φυτευθούν άλλα... χαμηλά που δεν θα ενοχλούν τις αντοχές των ενοχλημένων, είναι εξοπλισμένη με όσο φορτίο κοινωνικής ευθύνης και ωριμότητας κυκλοφορεί και εκδηλώνεται. Λόγω της κρίσεως, αλλά και λόγω Καστοριάς, στην οποία, ο βαθμός κοινωνικής και συλλογικής ευθύνης είναι είδος σε ανεπάρκεια, δεν κυκλοφορεί, ούτε με το δελτίο.

Το θέμα μπορεί να είναι και απλά χαριτωμένο. Αλλά μπορεί και να είναι ανατριχιαστικό. Να χρειάζεται μνημόνιο και τρόϊκα. Προάγγελος μιας κατάστασης, στην οποία κανείς δεν θα παραξενευτεί αν οι αυτοαποκαλούμενοι «Ενεργοί πολίτες», αποφασίσουν να πάρουν το αδιαφιλονίκητο, στα χέρια τους. Να δώσουν ραντεβού, όχι στα γουναράδικα, αλλά στην Δεξαμενή, δίπλα από το μουσείο. Να εφορμήσουν με αλυσοπρίονα και μπλοκάκια, στα πεύκα. Όχι μόνο να κόψουν τα δένδρα, που εν ονόματι της ενέργειάς τους, διαπιστώσουν και αποφανθούν ότι είναι άρρωστα ή επικίνδυνα γερμένα. Αλλά στο κατόπιν, να τα μοιράσουν κιόλας. Ύστερα να «πιάσουν» τα πεύκα του άλσους της Παναγίας Φανερωμένης, και όσα άλλα θα πρέπει κατά την κρίση τους να ξεκουμπιστούν και να μοιραστούν.

Δεν διευκρινίσθηκε αν οι τυχεροί της διανομής θα είναι μόνο Έλληνες, ή θα μπορούν να είναι και άλλοι. Ή αν και μεμονωμένα ακόμη ο κάθε «Ενεργός πολίτης» χωριστά, (ένας για όλους και όλοι για έναν άλλωστε) θα μπορεί, ακόμη και αν δεν του τελειώσουν τα καυσόξυλα, να αναλαμβάνει αυτός, ό,τι δε κάνουν οι υπάλληλοι. Δημόσιοι ή δημοτικοί. Που πληρώνονται από το υστέρημα του ελληνικού λαού και όπως ισχυρίστηκε ο ενεργός εκπρόσωπος των ενεργών πολιτών, δεν κάνουν την δουλειά και το καθήκον τους: η οποία εννοείται είναι, να αποφανθούν ότι τα δένδρα είναι άχρηστα και να πέσει φωτιά και τσεκούρι στο άλσος του Αγίου Αθανασίου.

Προς τέρψη και αγαλλίαση του καθενός που εκτός από το έγκλημα που θα διαπράξει, θα μπορεί ακόμη πιο έμπρακτα και χειροπιαστά να επικαλείται και να αποδεικνύει, ότι η Καστοριά και οι Καστοριανοί έχουν αυτό που ήταν: τίποτε. Και αυτό που τους αξίζει.
Τώρα συν τοις άλλοις, έχουν και Ρομπέν. Των αλσών, και Ρομπέν των δασών εννοείται.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Ιανουαρίου 2014, αρ. φύλλου 724

Επιλογές:

• ΟΔΟΣ: Χαρακτηριστικό της καστοριανής νοοτροπίας
• ΟΔΟΣ: Το αλλόκοτο παράδοξο μιας πόλης
• ΟΔΟΣ: Σε μια πόλη
• ΟΔΟΣ: Πράσινο φως
• ΟΔΟΣ: Βαρβαρότητα στην Καστοριά
• ΟΔΟΣ: Σαν ολοκαύτωμα