ΟΔΟΣ: Ανία

ΟΔΟΣ 7.7.2016 | 843

Aγαπητή ΟΔΟΣ

Ήταν ανιαρό και ανούσιο (και) το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, όπως και οι προηγούμενες ημέρες πιο γενικά. Το διάβασα που το έγραφες και εσύ.

Καλοκαιριάτικα, αν δεν αποφασίσεις να πάρεις τα βουνά στο Βίτσι, εφ’ όσον ανήκεις στο ΚΚΕ, για να γιορτάσεις (που ευτυχώς δεν κέρδισες τον πόλεμο). Ή, εάν δεν είσαι προσκεκλημένος του Ιδρύματος «Ανδρέας Παπανδρέου», στο Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης στον Γράμμο, δεν έχεις ελπίδα. Ωθείσαι να βρέξεις το πόδι σου, στα πρώτα μπάνια του λαού, σε κάποια κοντινή (;) θάλασσα, καθώς δεν έχεις (πια) κανένα ενδιαφέρον να σε κρατά στην Καστοριά.

Ευτυχώς μετά την εορτή του Προφήτη Ηλία, αρχίζουν οι παλλαϊκές εκδηλώσεις των μουσικών απελευθερωτών με τον γλωσσικό πλουραλισμό της περιοχής των σκοπιανών ονείρων και θα σπάσει η μονοτονία: Θα έλθουν επιτέλους ξένοι, αλλοδαποί, «προσκυνητές».

Ωστόσο η αλήθεια -για την περίοδο που πέρασε- βρίσκεται κάπου στην μέση. Διότι έγιναν και πραγματοποιήθηκαν μερικά αξιοσημείωτα. Κάποιες επιλογές υπήρξαν. Όπως το forum των φορέων της Γούνας. Την ανοιχτή συγκέντρωση των σοφών. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής πολλά πράγματα, απ’ αυτά που ειπώθηκαν, δεν τα κατάλαβα. Σαν να μιλούσαν κινέζικα. Το μόνο που νοστάλγησα –το μόνο που θυμάμαι καταπώς λέει ο λόγος- είναι οι παλιές εποχές της Γούνας. Λίγα έλεγαν και πολλά δημιουργούσαν. Δουλειά και έργο, όχι λόγια, αυτό ήταν ο τρόπος ζωής της Καστοριάς. Το έβλεπες και το συναντούσες παντού.

Ευτυχώς, φιλοξενούσες δύο χαρακτηριστικές φωτογραφίες, στο προηγούμενο φύλλο. Ρήγμα στην ανία. Οι δυο φωτογραφίες σου λοιπόν, ήταν για μένα όαση. Συνόψιζαν όσο χιλιάδες λέξεις το αδιέξοξο της δεξιάς και όχι μόνο. Έτσι από την μια είχα τους ΣυΡιζα – ΑνΕλ, να ετοιμάζονται για την Κίνα και την πληρωμένη από το υστέρημά μου ΕΡΤ -που παραμένει μεθυσμένη από χαρά για τα 50 χρόνια της. Τα οποία γιορτάζει κάθε μέρα, όπως άλλοτε γιόρταζε τα γενέθλιά του ο Νέλσων Μαντέλα. Τα τελευταία χρόνια της υπόλοιπης σοφής και πολυκύμαντης ζωής του. Και από την άλλη τις φωτογραφίες της ΟΔΟΥ. Αντίβαρο, κυριολεκτικό και μεταφορικό.

Εννοώ την φωτογραφία με την κυρία Μαρία Αντωνίου, βουλευτή Καστοριάς και του «όλοι μαζί μπορούμε», με την Νέα Δημοκρατία φυσικά. Έβλεπα την λεζάντα της φωτογραφίας, που δεν ήταν δική σου. Αλλά μέρος της σχετικής ανακοίνωσης του πολιτικού της γραφείου. Και δεν πίστευα σ’ αυτό που διάβαζα: «Η Μαρία Αντωνίου, παρούσα σε πολλές και σημαντικές εκδηλώσεις της περιοχής μας» ανέφερε. Και δώστου να χορεύει. Μεταξύ δύο αδιαφόρων κυριών. Ελλάς το μεγαλείο σου. Τι αγέρωχο στυλ.

Θερμοπύλες φυλάγουν τελικά οι βουλευτές μας. Ήρωες και ηρωϊδες. Να χορεύουν πρόθυμα και χαρούμενα σε τόσο σημαντικές εκδηλώσεις. Για τις δηλώσεις της, θα σε γελάσω πόσο βαρυσήμαντες ήταν στην σημαντική εκδήλωση. Τι να τις κάνεις όμως τις δηλώσεις; Το θέαμα της φωτογραφίας με την λεζάντα της, δεν χρειάζονταν άλλα σχόλια.

Όπως εννοώ φυσικά και την άλλη φωτογραφία. Εκτός Καστοριάς. Αυτή του γονυπετούς κ. Προκόπη Παυλόπουλου –εντός ναού στα Χανιά στην λήξη της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας (από την οποία ευτυχώς κατά την γνώμη μου απουσίαζαν οι γνωστοί-άγνωστοι). Καμάρι της Νέας Δημοκρατίας κι’ αυτός. Μιας και τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κανείς δεν τον έστειλε να σκύψει στα γόνατα και κανένα πρωτόκολλο δεν προβλέπει αυτή την στάση του. Δικαίωμά του οι προσωπικές του στιγμές, αλλά όχι στο όνομα του Ελληνικού Κράτους.

Τι φωτογραφία και αυτή! Από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό έχω να αντικρύσω τέτοια ευλάβεια.Πιο κάτω δεν γίνεται να σκύψεις, παρά μόνο στην Μέκκα και την Μεδίνα. Αλλά ξέχασα ότι εμείς υπερασπιζόμαστε τον (δυτικό) τρόπο ζωής μας, την ανεξιθρησκεία και την κοσμικότητα του κράτους μας. Γι’ αυτό και ο κ. Προκόπης την άδραξε την ευκαιρία.

Στην Καστοριά πάλι, ευτυχώς έγινε η συναρπαστική εκδήλωση μνήμης στους συνεργάτες του Ρήγα Φεραίου, Καστοριανούς αδελφούς Εμμανουήλ, με αποτέλεσμα να απασχολήσει την επικαιρότητα. Και συγκεκριμένα αυτή που ξέσπασε με αφορμή την πρόταση μετονομασίας της πλατείας Αδελφών Εμμανουήλ σε πλατεία Αδελφών Εμμανουήλ. Πλάκα είχε. Ήταν εδώ και ο κ. Γεώργιος Σούρλας, -και αυτός κάποτε της Νέας Δημοκρατίας- και μου περιόρισε λίγο την ανία. Την δική μου βέβαια, για μένα μιλάω και σε μένα αναφέρομαι. Μιας και όπως διαπιστώνω οι συμμετέχοντες, νυν τέως και αεί προύχοντες το απόλαυσαν το happening των Αδελφών.

Για να μην αναφερθώ βέβαια, στην συνταρακτική εκδήλωση μνήμης στο έργο του Ανδρέα Παπανδρέου για την εθνική αντίσταση. Με αφορμή την συμπλήρωση 20 ετών από τον θάνατό του, που οργανώθηκε στο περίφημο «πάρκο εθνικής συμφιλίωσης» στον Γράμμο. Απορώ πώς τελείωσαν οι εργασίες με το ατελείωτο έργο του.

Ήταν λέει εκεί στον Γράμμο, και η Σοφία. Όχι η τ. βασίλισσα της Ισπανίας. Αλλά η κόρη του αειμνήστου. Όπως ήταν και ο δανειστής του Ανδρέα Παπανδρέου για το σπίτι της Εκάλης. Ο Κάρολος Παπούλιας. Πόση εντύπωση μου έκαναν οι συμφιλιωτικές δηλώσεις του για τον Θρασύβουλο Τσακαλώτο. Μεγάλη ανωτερότητα ο Κάρολος. Μεγαλόψυχος, σωστά κατάλαβε το πνεύμα της εθνικής συμφιλίωσης: Χασάπης ο Θρασύβουλος Τσακαλώτος, άγιοι οι αντίπαλοι. Το Πάρκο κάνει έργο. Να το χαιρόμαστε να το πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Από την άλλη πάλι πλευρά, παρά την ανία, πού να μείνει ώρα για χαλάρωση πνευματική. Να απολαύσω τον τηλεοπτικό Καρά Σεβδά. Πληροφορήθηκα βλέπεις ότι ο τούρκος σουλτανεύων πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν την ζήτησε τελικά την συγνώμη από τον ρώσο τσαρεύοντα πρόεδρο Βλαντιμήρ Πούτιν. Που σημαίνει ότι τα ξανάφτιαξαν οι δύο χώρες. Και ανησύχησα. Ανησύχησα ακόμη βεβαίως και με την τρομοκρατική επίθεση στο αεροδρόμιο Κεμάλ Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης και για την επίπτωση που μπορεί να έχει ο παραθρησκευτικός παραλογισμός κάθε είδους, στις ελευθερίες και τον τρόπο ζωής όλων μας. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα όταν εμείς έχουμε το οπτικό αγλάϊσμα του κ. Προκόπη Παυλόπουλου.

Περισσότερο ανησύχησα με την (για πρώτη φορά) επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας ως τζαμιού. Αφού την περασμένη Παρασκευή ο Ιμάμης κάλεσε τους πιστούς του Προφήτη για πρώτη φορά μετά το 1935 μέσα από το εσωτερικό του μνημείου, του ναού δηλαδή. Και δεν θέλω να φαντασθώ τι θα μπορούσε να σκαρφιστεί αύριο και πάλι που είναι Παρασκευή.

Ενώ πριν 1,5 μόλις μήνα, είχαν αποκαλύψει οι εγχώριοι κοσμικοί και φυλλάδες, αλλά και τοπικά blogs ότι γνωστός Άγιος, είχε λέει προβλέψει πώς θα μας απελευθερώσει την Αγία Σοφία ο Πούτιν, όπως και την Πόλη. Και ότι θα μας τα επιστρέψει πίσω. Ότι το «πάλι με χρόνια με καιρούς» είναι τώρα.

Και τελικά μετά τις εξελίξεις, όχι μόνο αυτό δεν μοιάζει να επιβεβαιώνεται, αφού η Αγία Σοφία μετατρέπεται σε τζαμί, αλλά οι πρόεδροι τα ξαναβρήκαν κιόλας, τα ξαναμόνιασαν. Ρωσία-Τουρκία (και πάλι) συμμαχία λοιπόν. Μήπως έγινε κάποιο λάθος; Μήπως την προφητεία έπρεπε να την διαβάσω κάπως αλλιώς, άλλο εννοούσε, για άλλη απελευθέρωση και επαναλειτουργία; Μήπως μας θύμωσε ο Βλαδίμηρος ο Πούτιν με την απόφαση συντήρησης του τεμένους της Καστοριάς, όπως μας προειδοποιούσαν οι διορατικοί, φιλοπρόοδοι, εκσυγχρονιστές και πάνω απ’ όλα «νέοι άνθρωποι νέες ιδέες» δημοτικοί σύμβουλοί μας και πρέπει τώρα να του την ζητήσουμε την συγγνώμη;

Και καλά εγώ! Σιώπησα και περισκέφθηκα. Αλλά κοτζάμ υπουργείο Εξωτερικών με υπουργό τον κ. Κοτζιά, τι την ήθελε τέτοια ανακοίνωση για την Αγία Σοφιά. Που περίπου ανέφερε τα εξής: «Eκφράζουμε την έντονη ανησυχία και δυσφορία μας για ένα ακόμη βήμα που υπονομεύει τον χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας ως μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και που προφανώς δεν συνάδει με τις αρχές που οφείλουν να διέπουν ένα σύγχρονο, κοσμικό κράτος».

Διότι πιο ερασιτεχνική ανακοίνωση που ανταπαντάται κατάμουτρα, δεν μπορούσα να φαντασθώ. Όχι μόνο διότι αποτελεί επανάληψη με άλλα λόγια του τι βελανίδια έτρωγαν οι άλλοι όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες. Ούτε ότι θα μπορούσε αμέσως κάποιος να τον αποστομώσει ότι και ο Άγιος Πέτρος της Ρώμης που λειτουργεί σαν Εκκλησία, καθόλου δεν χάνει τον χαρακτήρα του ως μουσείου πολιτιστικής κληρονομιάς. Αλλά και επειδή θα μπορούσε –για τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους- να του κοτσάρει κατάμουτρα την φωτογραφία του γονυπετούς κ. Προκόπη Παυλόπουλου ως προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πιο κοσμικός δεν γίνεται. Γίνεται;

Και επειδή όλα αυτά –που κατατείνουν στην απελευθέρωση κλπ- συμβαίνουν φέτος, το 2016, που είναι και επίσημα έτος «Ελλάδος-Ρωσίας», μήπως μπορεί κανείς να μου απαντήσει, τι θα μπορούσε να συμβεί και να περιμένω, αν και εφ όσον το 2017 ανακηρυχθεί έτος Τουρκίας-Ρωσίας; Μήπως; Κανείς προφήτης σε τοπικά blog το είδε το όραμα;

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Ιουλίου 2016, αρ. φύλλου 843. Οι φωτογραφίες των τελευταίων 3 φύλλων της ΟΔΟΥ είναι του ολλανδού φυσικού Arie van't Riet που φωτογραφίζει με ακτίνες Χ.

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

• Οι Αξιωματικοί
• ΟΔΟΣ: Τα του Καίσαρος
• ΟΔΟΣ: Το «Τάμα»
• ΟΔΟΣ: Ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους Ι
• ΟΔΟΣ: Ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους ΙΙ
• Δελτίο τύπου του πολιτικού γραφείου της βουλευτή Καστοριάς κ. Μαρίας Αντωνίου
• Ανάγνωση κορανίου στην Αγία Σοφία
• Αγία Σοφία, λήξη Ραμαζανιού.
• ΟΔΟΣ: Μικρόκοσμος
• Λόγος & Αντίλογος [Πλατεία Αφών Εμμανουήλ]
• ΟΔΟΣ: Λαμπρά
• ΟΔΟΣ: Περί Ιστορίας