Shall I compare thee to a summer's day?

 

H ΟΔΟΣ αφιέρωσε το καλοκαιρινό της φύλλο αρ. 91 της 3ης Αυγούστου 2000, στα σονέτα του Σαίξπηρ (στο πρωτότυπο κείμενο και σε ελληνική μετάφραση), με πρωτοσέλιδο τίτλο Shall I compare thee to a summer's day?

* * *

Σονέτο ΙΙΙ

Δες στο γυαλί την όψη σου και σίγουρα θα νιώσεις
Πως πρέπει από την όψη αυτή άλλη να γεννηθεί.
Αν τώρα που είναι δροσερή δεν την ανανεώσεις,
Μια μάνα αφήνεις άκαρπη κι εξαπατάς τη γη.
Δείξε μου αυτήν την καλλονή που η μήτρα της η χέρσα
Της συζυγίας σου τη σοδειά ή τ' αλέτρι θ' απορρίψει.
Ποιος είναι τόσο ανόητος που μες στην αυταρέσκεια,
Σαν σ' ένα τάφο τα παιδιά τα ίδια του θα πνίξει;
Καθρέφτη σ' έχει η μάνα σου, σε σένα ανακαλεί
Τον τρυφερό Απρίλη της, της άνοιξης αχτίδες˙
Έτσι από τα παράθυρα του γήρατος κι εσύ,
Θα δεις τα χρόνια τα χρυσά παρ' όλες τις ρυτίδες.
Μα αν δεν αφήσεις πίσω σου μια μνήμη στεριωμένη,
Πεθαίνεις μόνος και μαζί κι η μνήμη μου πεθαίνει

* * *

Σονέτο XCVII

Μοιάζει χειμώνας ο καιρός που έχω φύγει
και τη χαρά του χρόνου έχασα, εσένα·
πόσο σκοτάδι έχω νιώσει, πόσα ρίγη,
πόσο Δεκέμβρη σε τοπία ερημωμένα.

Κι ήταν ο απόδημος ο χρόνος καλοκαίρι,
μεστό φθινόπωρο μέσα στο γέννημά του,
που όλο της άνοιξης το λάγνο βάρος φέρει,
σαν μήτρα πλήρης μες στο πένθος του θανάτου.

Τόση πληθώρα, αποκύημα της λύπης
ήταν για μένα, και καρπός χωρίς πατέρα·
το καλοκαίρι ξέρει εσένα, κι όταν λείπεις
όλα σωπαίνουν τα πουλιά στον άδειο αέρα.

Κι αν κελαηδήσουν, λένε πένθιμο κανόνα,
κι ωχρούν τα φύλλα με το φόβο του χειμώνα.