1.6.16

Λόγος & Αντίλογος

Οι μετανάστες και η υποχρέωση προσαρμογής στην χώρα υποδοχής


Διαβάζω μιά παλαιότερη δήλωση (2011;) για τους μετανάστες (με αποστροφή του λόγου προς τους ίδιους) της πρωθυπουργού της Αυστραλίας Τζούλια Γκίλαρντ, το βαρυσήμαντο περιεχόμενο και νόημα της οποίας όφειλε να γίνει θεσμός και νόμος για όλη την Ευρώπη και μάλιστα για την πατρίδα μας την Ελλάδα.
Ελέγχει και καυτηριάζει την νοοτροπία και την κακή συμπεριφορά των μεταναστών και τους τονίζει: «Οι μετανάστες και όχι οι Αυστραλοί πρέπει να προσαρμοστούν». Τονίζει εμφαντικά ότι όλοι οι Αυστραλοί αγωνίσθηκαν επί δύο αιώνες για το πολύτιμο αγαθό, την ελευθερία (α΄) και ότι (β΄) όλοι οι Αυστραλοί πιστεύουν και θέλουν τον Θεό. Αυτό, τονίζει, δεν είναι ούτε χριστιανική ούτε δεξιά πολιτική πίεση, αλλά είναι γεγονός, γιατί χριστιανοί άνδρες και γυναίκες ίδρυσαν αυτή τη χώρα πάνω σε χριστιανικές αρχές (!)¹.
Βεβαίως είναι ορθό να το επιδεικνύομε ακόμη και στους τοίχους των σχολείων μας(!)². Ο Θεός, δηλ. η πίστη μας η Χριστιανική συνιστά στοιχείο του πολιτισμού μας. Περαίνουσα την δήλωση αυτή τους τονίζει και τους «προτρέπει»: Αν δεν σας αρέσει, σας παρέχομε το δικαίωμα να φύγετε.
Τί να ειπούμε εμείς οι Έλληνες, καθώς όχι δύο αιώνες, αλλά εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια περίπου «ουκ επαυσάμεθα υπέρ Ελευθερίας και των άλλων θεσμίων διηνεκώς αγωνιζόμενοι».
Έπειτα, πόσο βαρύνει τον πολιτισμό, την ζωή μας την ίδια, την ευθύνη μας, καθώς η πίστη και το χριστιανικό ιδεώδες επί αιώνες ολόκληρους συνυφάνθηκε, συναδελφώθηκε με το ελληνικό και έκτοτε συνιστούν τα δύο μαζί συνεζευγμένα την πεμπτουσία όχι μόνο του δικού μας, αλλά και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πώς να εκφρασθεί κανείς, πώς να εκδηλωθεί, όταν υπάρχουν δυστυχώς ακόμη (μήπως και πολλαπλασιάζονται) κάποιοι που θέλουν να λέγονται Έλληνες, αλλά κατεβάζουν τις εικόνες από τις αίθουσες των σχολείων (!)³ και συνειδητά παραχαράσσοντας αποδομούν την παλαιότερη και την σύγχρονη ιστορία του Έθνους.
Ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, πολιτειολόγος, κοινωνιολόγος καθηγητής Πανεπιστημίου και υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ο οποίος αναμορφώνει, «ανασυνθέτει», δηλ. ωραιοποιεί χρυσώνοντας το χάπι την ιστορία της Χώρας του (Τουρκοκρατία), για την ευκολότερη… εισδοχή στην Ε.Ε. , διατυπώνει άποψη- πίστη δική του και των ομοεθνών του (ας την ακούσουν οι αποδημηταί της εθνικής μας Ιστορίας και της Ορθοδοξίας), για να κατανοήσουν εν πάση περιπτώσει τί εστι και τί σημαίνει εθνική συνείδηση:
Γράφει λοιπόν ο Τούρκος διανοητής – πολιτικός: Κοινωνίες με ριζικώς αποδυναμωμένη και εφθαρμένη εθνική συνείδηση, δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στην διεθνή σκακιέρα.
Έτσι ενισχύει το ηθικό και εθνικό φρόνημα των Τούρκων. Ενώ εδώ υπάρχουν συνέλληνες, που θέλουν να αισθανόμαστε… μειονεξία για την Εθνική μας Ιστορία.

Λάζαρος Γ. Νικηφορίδης

Υ.Γ. 1,2, 3. Το θαυμαστικό δικό μου. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28 Ιανουαρίου 2016, αρ. φύλλου 821


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ