20.5.16

Λόγος & Αντίλογος

Αγαπητέ κύριε Μπαϊρακτάρη,

Σας πέμπω τούτο το mail, για να σχολιάσω το άρθρο του συνεργάτη σας, Λάζαρου Νικηφορίδη. Σε πρόσφατη δημοσίευσή του, αναφέρει πως το ορθόν είναι ''αγανακτημένοι'' και όχι ''αγανακτισμένοι''.
1. Το ρήμα αγανακτώ (αρχ. ἀγανακτέω-ῶ) τελειώνει σε -έω/ώ και είναι αμετάβατο, ενώ το τιμώ ( αρχ. τιμάω / τιμῶ) σε άω/ώ και είναι μεταβατικό.
2. Στη Μέση φωνή το αρχαίο ρήμα στον Ενεστώτα είναι: ἀγανακτοῦμαι και η μετοχή: ἀγανακτούμενος, -μένη, -μενον, που σημαίνει πως στον πληθυντικό γίνεται: ἀγανακτούμενοι, ἀγανακτούμεναι, ἀγανακτούμενα
3. Στον Παρακείμενο το ρήμα γίνεται:ἠγανακτημένος εἴην και εκεί συναντάται στην μετοχή του χρόνου το:ἠγανακτημένοι, και μόνον εκεί.
Το ''αγανακτισμένοι'' είναι ορθότατο. Η γλώσσα μας είναι ζωντανή και εξελίσσεται. Είναι γεγονός, πως απλοποιώντας τα πράγματα δεν τα κάνεις απαραίτητα πιο ενδιαφέροντα, τα κάνεις όμως πιο λειτουργικά.
Η γράφουσα, συνειδητά ακολουθεί μια παράδοση στη χρήση των όρων για την γλώσσα μας, ανάλογα με τις εκφραστικές ανάγκες και το αντικείμενο που κάποιος/α μελετά: Αρχαία Ελληνική, Μεσαιωνική Ελληνική, Νέα Ελλληνική. Η χρήση του όρου δημοτική παύει να έχει νόημα από τη στιγμή που δεν υφίσταται, ο έτερος όρος της αντίθεσης, η καθαρεύουσα. Η καθιέρωση από την Πολιτεία κοινής επίσημης γλώσσας των Ελλήνων αίρει την αντίθεση και τη σύγκρουση που υπήρχε τους τελευταίους αιώνες, σε μια γλωσσική πόλωση που ταλάνισε τη χώρα μας. Σε αυτήν τη Νέα Ελληνική λοιπόν, το ''αγανακτισμένοι'' είναι αυτό που επίσημα διδάσκει η πολιτεία.

Ευχαριστώ για την ανάγνωση. 
Ιωάννα Μπισκιτζή
Λέκτορας κλασικής φιλολογίας

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Ιανουαρίου 2016, αρ. φύλλου 819


Σχετικά;

3 σχόλια:

  1. Athena20/5/16

    Δόξα τω Θεώ! Επιτέλους, πάνω που δεν τολμούσε κανείς να σχολιάσει είτε ακροθιγώς είτε εμφατικά τις υπερβολές όποιας αυθεντίας (και όχι αποκλειστικά του Γλωσσαμύντορος).
    Ειλικρινά, το θεωρώ (και δεν είμαι η μόνη πιστεύω) θείο δώρο ότι εμφανίστηκε μια Λέκτορας Κλασικής Φιλολογίας, η οποία με παρρησία αλλά και έγκυρη γνώση παρενέβη διορθώνοντας το ημαρτημένον (όπως θα έλεγε και ο ίδιος, ο κατά τα άλλα συμπαθής και ακούραστος Φιλόλογος).
    Και το βλέπω σαν ευλογία, γιατί αποδεικνύει πόσοι διαβάζουν την "ΟΔΟ" και κατά περίπτωσιν παρεμβαίνουν.
    Όσο για το ότι υπογράφει με το όνομά της, δεν μπορεί αυτό να αποτελέσει μομφή για τους Ανώνυμους, γιατί και αυτοί έχουν τα δικά τους προσωπικά δεδομένα.
    Σημασία έχει η αλήθεια για τα γεγονότα και τα ισχύοντα, όταν και από όποιον γράφεται, και όχι οι εικασίες για τα μακράν ή οι αδικαιολόγητοι, εγωιστικοί και ψυχοφθόροι θυμοί, ειδικά όταν κάποιος μένει αμετακίνητος στην αρχική του εσφαλμένη θέση, που δεν οδηγεί και σε κάποιο σωστό αποτέλεσμα.
    Πολλές και ειλικρινείς ευχαριστίες στην κυρία Μπισκιτζή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος20/5/16

    Σε ποιο πανεπιστήμιο είναι λέκτορας η κυρία; Ενδιαφέρουσα η παρέμβασή της. Μπορεί η ΟΔΟΣ να δώσει κάποια στοιχεία γενικότερα για το έργο της;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος20/5/16

    #Σε ποιο πανεπιστήμιο είναι λέκτορας η κυρία;#

    Είναι ένα ερώτημα που μόνο η ίδια μπορεί να απαντήσει...
    Μάταια την αναζητησα στα ελληνικά πανεπιστήμια ή σε βιβλιογραφικές αναφορές-επίσημες δημοσιεύσεις.


    α υ τ ό χ θ ω ν

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ