ΟΔΟΣ: 5 χρόνια μετά

ΟΔΟΣ 24.9.2015 | 804

Το αποτέλεσμα της κάλπης της περασμένης Κυριακής είναι εντυπωσιακό. Δεν ήταν όμως ακριβώς έκπληξη. Η παρατήρηση αυτή δεν αφορά μόνο την Καστοριά, στην οποία η Νέα Δημοκρατία αντί να αυξήσει το ποσοστό της σε σύγκριση με τις εκλογές του Ιανουαρίου, ακριβώς αντίθετα, το μείωσε. Περίεργος ... άθλος να χάνει ψήφους το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλιστα υπό τις συνθήκες που προηγήθηκαν λόγω των εσωκομματικών του ΣυΡιζΑ όχι μόνο σε πανελλήνιο αλλά και σε τοπικό επίπεδο.

Για την Καστοριά αυτή η επίδοση δεν είναι άσχετη με την «χαλαρή» την ρομαντική και πολιτικά ανέμελη βουλευτική περίοδο της κ. Μαρίας Αντωνίου, ιδίως από τον Ιανουάριο και μετά. Ούτως ή άλλως για ένα βουλευτή της αντιπολίτευσης οι δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης είναι μειωμένες ως μηδαμινές. Και αυτά δεν έχουν σχέση με την χαμηλού επιπέδου, γραφική αντιπαράθεση, με ευθείες κατηγορίες που εκστόμισε σε βάρος της, άλλη υποψήφια εθνομητέρα από άλλο κόμμα.

Το σχόλιο αφορά το σύνολο της πολιτικής ζωής, καθώς τόσο η προεκλογική στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας, όσο και η απόφαση του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα να προσφύγει σε εθνικές εκλογές, στήνοντας κάλπες για τρίτη φορά σε ένα εννεάμηνο, κινήθηκαν σε σαφείς πολιτικούς άξονες: Τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν αρχικά τον Ιανουάριο με την πρώτη εκλογική επικράτηση του ΣυΡιζΑ και αργότερα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τον περασμένο Ιούλιο. Και την επίμονη πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για κυβερνητική συνεργασία, που αφαίρεσε από το κόμμα αυτό το πλεονέκτημα της διαφοράς της από τον ΣυΡιζΑ.

* * *

Είναι να απορεί κανείς, για ποιο λόγο ο ελληνικός λαός, χρειάστηκε να σπαταληθούν πέντε

ολόκληρα χρόνια και τρεις κάλπες σε εννιά μήνες, για να υπερψηφίσει τα ακόμη πιο σκληρά μέτρα.

* * *

Παρά τις τραγικές και επικίνδυνες στιγμές που αντιμετώπισε η χώρα, το μήνυμα της κάλπης ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία ήταν χωρίς δικό της στίγμα. Δεν είχε την δυνατότητα ανάσχεσης της φθοράς που υπέστη από το 2012, στα χρόνια πρωθυπουργίας του κ. Αντώνη Σαμαρά και της συγκυβέρνησης με το ΠαΣοΚ. Όπως όλοι παραδέχονται το τεράστιο ποσοστό αποχής των ψηφοφόρων από τις εκλογές, κινείται στην σφαίρα του πολιτικού κέντρου. Αλλά αυτό δεν έχει πια καμιά σημασία. 

Συνεπώς οι άσκοπες εκλογές της π. Κυριακής στις οποίες τα δύο πρώτα κόμματα πέτυχαν τις ίδιες περίπου επιδόσεις με αυτές του Ιανουαρίου, είχαν ως κύριο, ή έστω σαφές κίνητρό τους, το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών μέσα στον παλιό ΣυΡιζΑ. Μετά τα όσα συνέβησαν στο προηγούμενο κυβερνητικό στρατόπεδο με τον τ. υπουργό Οικονομικών κ. Γιάννη Βαρουφάκη και όλους τους υπόλοιπους της «αριστερής πλατφόρμας». Και βεβαίως τα απίστευτα της αξέχαστης θητείας της απερχόμενης κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, που θα έχει στην διάθεσή της άφθονο χρόνο να θαυμάζει τις φωτογραφικές της πόζες, μέσα αλλά και έξω από το Κοινοβούλιο κατά την θητεία της. Ευτυχώς σε ό,τι αφορά το Κοινοβούλιο, το δράμα δεν κράτησε πολύ και δεν ήταν τραγωδία.

Ένα ξεκαθάρισμα εκδηλώθηκε βέβαια και στην Καστοριά, μετά την διαφοροποίηση του τ. βουλευτή πια κ. Ευαγγέλου Διαμαντόπουλου, στην θέση του οποίου εκλέχθηκε πλέον βουλευτής η κ. Αμαλία Τελιγιωρίδου, αφού πήρε την σειρά του στην λίστα των υποψήφιων βουλευτών. 

Έτσι οι εκλογές είχαν σαν αποτέλεσμα και την ενίσχυση του πολιτικού γοήτρου του πρωθυπουργού. Που πράγματι πέτυχε ή έτυχε να μετατρέψει τον ΣυΡιζΑ από κόμμα ίσων και διαμαρτυρίας, από χωνευτήρι αριστερών ιδεολογιών, σε κόμμα αρχηγικό και εξουσίας. Και μόνο το προεκλογικό σλόγκαν του ΣυΡιζΑ «στις 20 Σεπτεμβρίου ψηφίζουμε για πρωθυπουργό», αρκεί για την επιβεβαίωση της διαπίστωσης. Που αφορά πρωτίστως τον ΣυΡιζΑ. Έτσι καθώς κυλούν οι μήνες, όλο και περισσότερο έρχεται στην σκέψη ότι «το ΠαΣοΚ του μέλλοντός μας» όπως έλεγε η παλιά προεκλογική διαφήμιση, μπορεί να είναι πια εδώ. 

Η άρνηση του τ. βουλευτή κ. Β. Διαμαντόπουλου να προσεγγίσει την εκλογή του στο αξίωμα του βουλευτή ως ένα πακέτο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, ακόμη και εάν δεν του ήταν αρεστές –μια αντιστοιχία με αυτές της στρατιωτικής θητείας, στις οποίες κάποιος υποβάλλεται χωρίς απαραίτητα να τον εκφράζουν- είναι κυρίαρχο στοιχείο μιας εποχής που ήδη πέρασε. Στο τέλος αρνήθηκε να προχωρήσει σε συμβιβασμούς που κάνουν διακριτή την ιδεολογία από την πολιτική πράξη. Και όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την έξοδό του από το προσκήνιο. Βέβαια η προέλευση της κ. Αμαλίας Τελιγιωρίδου από το ΠαΣοΚ και η επικράτηση μετριοπαθέστερων τάσεων στο εσωτερικό του τοπικού ΣυΡιζΑ, ακόμη και εάν δεν επιτρέπει γενικεύσεις, είναι πάντως ενδεικτική των εξελίξεων. 

Η προηγούμενη πολιτική πράξη της κ. Α. Τελιγιωρίδου να μην απαιτήσει επανακαταμέτρηση των σταυρών προτιμήσεως στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου, παρά την πολύ μικρή διαφορά της με τον κ. Ε. Διαμαντόπουλο, καθώς και οι πρώτες δηλώσεις της μετά την εκλογή της ως βουλευτή Καστοριάς, δείχνουν πολύ διαφορετικό προφίλ απ’ αυτό του προκατόχου της. Επιπλέον, η σύγκριση της πρώτης εικόνας της νέας βουλευτού σε σχέση με την κ. Μαρία Αντωνίου, αναμφίβολα την ευνοεί. Είναι όμως ακόμη πρόωρο να εξάγονται συμπεράσματα. 

Το γεγονός ότι σε αντίθεση με τον κ. Διαμαντόπουλο και την κ. Αντωνίου, η νέα βουλευτής του ΣυΡιζΑ δεν προέρχεται από τον στενό ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά τον χώρο στον οποίο οι ιδιώτες επαγγελματίες αγωνίζονται σε τόσο αντίξοες συνθήκες, ίσως να είναι ένας από τους λόγους που εξηγούν τις πρώτες νηφάλιες και σε θετική κατεύθυνση δηλώσεις της, για την χρήση του βουλευτικού οχήματος και την φορολόγηση των βουλευτών. Σε κάθε περίπτωση είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Καστοριά, ελέω λίστας ή όχι, έχει πια (και τις) δύο βουλευτές γυναίκες. Ενώ η εικόνα των υποψηφίων που κυριάρχησε και στα υπόλοιπα κόμματα, είναι γένους θηλυκού.

Όλα αυτά που προκλήθηκαν από τις κάλπες της π. Κυριακής, είχαν προφανώς προβλεφθεί και στην Νέα Δημοκρατία. Με αποτέλεσμα αφού πρώτα πέτυχαν την παραίτηση Α. Σαμαρά, μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου, οι πολυάριθμοι δελφίνοι που έως τότε απαιτούσαν αλλαγή κομματικής ηγεσίας με την δικαιολογία της πολιτικής ρευστότητας, προσωρινά υπαναχώρησαν. Έβαλαν μπροστά τον κ. Ευαγ. Μεϊμαράκη, που έγινε προσωρινός και μεταβατικός πρόεδρος, ώστε να υποστεί αυτός, και όχι οι ίδιοι, το πολιτικό κόστος της εκλογικής ήττας. 

Αν προβλέπονταν νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της π. Κυριακής, όλα θα τα είχαν προλάβει οι δελφίνοι και οι βαρώνοι και οι κοντέσες του κόμματος. Ακόμη και να εκλέξουν νέο πρόεδρο πριν τις εκλογές, μιας και δεν θα συνέφερε σε κανένα από δαύτους, η εκλογή και η με προοπτική τετραετίας πρωθυπουργία, ενός κατά λάθος outsider superstar. O οποίος κατά κοινή ομολογία προεκλογικά τα πήγε πολύ καλά, ενώ από την σύντομη διαδρομή του η εικόνα του στον κόσμο βελτιώθηκε, έστω κι’ αν η Νέα Δημοκρατία πέτυχε μικρότερο αριθμό ψήφων, σε σχέση με ό,τι είχε πετύχει ο «κακός» Σαμαράς μόλις τον π. Ιανουάριο. Κανείς τους όμως δεν παραδέχεται ότι το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας είναι ο κακός εαυτός της. Ο ι ανθρωποθυσίες και όχι η Ιφιγένεια εν Αυλίδι.

Σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα κόμματα, η αδυναμία του «Ποταμιού» να προσελκύσει ψήφους από τους ευρωπαϊστές πολίτες της Καστοριάς, απέδειξε την αποτυχία του κόμματος αυτού να ανοίξει τους ορίζοντές του και να επανδρωθεί δραστικά και εκτός Αθηνών και μεγάλων κέντρων, σε περιφερειακές περιοχές όπως στην Καστοριά. Και το λάθος αυτό το πλήρωσε ακριβά παντού. Και η Λαϊκή Ενότητα τείνει να εξελιχθεί σε λέσχη ιδεολογικού προβληματισμού με παρουσία στις Σκουριές, τα γουναράδικα και στους δρόμους, όπως τόνισε ο κ. Ευάγ. Διαμαντόπουλος. 

Οι μετεκλογικές υποχρεώσεις της χώρας που θα πρέπει να εκπληρώσει όλα τα προαπαιτούμενα στάδια, που με την σειρά τους προϋποθέτουν βαρειά και αντιδημοφιλή μέτρα, με σκοπό την εκταμίευση των δόσεων του τρίτου «μνημονίου» και απώτερο στόχο την ποσοτική χαλάρωση που προφανώς επιδιώκει να διαχειριστεί ο ΣυΡιζΑ, διεύρυναν τόσο πολύ το «μνημονιακό» τόξο στα ελληνικά πολιτικά κόμματα και την ελληνική κοινωνία που τα ψήφισε, ώστε να είναι να απορεί κανείς, για ποιο λόγο ο ελληνικός λαός, χρειάστηκε να σπαταληθούν πέντε ολόκληρα χρόνια και τρεις κάλπες σε εννιά μήνες, για να υπερψηφίσει τα ακόμη πιο σκληρά μέτρα.

Εν τω μεταξύ «ευτυχώς» αμέσως μετά τις εκλογές της π. Κυριακής, άρχισε το δεύτερο μετά το river party μέγα πολιτιστικό και οικονομικό γεγονός του νομού: Το πανηγύρι του Άργους Ορεστικού. Που ενώνει πόλεις, χωριά και ηλικίες όσο τίποτε άλλο. Θεωρείται περίπου βέβαιο, ότι σύμπασα η Νέα Δημοκρατία με τους παλιούς της εκφραστές της, αλλά και όσοι από τα άλλα κόμματα και αποκόμματα προκαλούν θόρυβο και κρότους, μπερδεύοντας για μια ακόμη φορά την αχλύ των Ελευσινίων Μυστηρίων με την καπνιά από τα σουβλακερί, θα μιλήσουν για μια ακόμη φορά για πολιτιστικό θαύμα, για θεσμό και την ιερή παράδοση του τόπου. Και που να πλησιάσουν οι γουρουνοχαρές και οι αποστάξεις τσίπουρου. Μεγαλεία για όλους. 

Και πολύ περισσότερο για τον ΣυΡιζΑ, που ανέλαβε και πάλι την διακυβέρνηση, όχι για πρώτη, αλλά πλέον «για δεύτερη φορά αριστερά» έστω και με δανεικό βραχίονα τους ΑνΕλ, και θα κληθεί σύντομα να αποδείξει αν πράγματι έχει ρεαλιστικό στόχο.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Σεπτεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 804