1.12.15

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Εμείς και οι άλλοι


ΟΔΟΣ 9.7.2015 | 796

Όλοι ἔχουν ἤδη συνειδητοποιήσει ὅτι ὁ πλέον σίγουρος τρόπος ἐξόδου ἀπό τήν κρίση καί ἀνάκαμψης τῆς χώρας εἶναι ἡ αὔξηση τῆς παραγωγικότητας, ἡ ἀνταγωνιστικότητα τῶν παραγομένων προϊόντων, ὁ λιτός βίος (κατά τόν κ. Βαρουφάκη ) καί ἡ προτίμηση καταναλώσεως ἐγχώριων προϊόντων γιά τήν τόνωση τῆς ἀγορᾶς. Τό τελευταίο αυτό δεν συμβαίνει γιατί δυστυχῶς στην χώρα μας είναι διάχυτος. Η προκατάληψη ότι τα ελληνικά προϊόντα είναι ὑποδεέστερα των ξένων καί γιά τόν λόγο αυτόν προτιμούν οι καταναλωτές αὐτά από τά ἐγχώρια. Ἡ προκατάληψη ὅτι κάθε τί ξένο εἶναι καλύτερο τοῦ ἐγχώριου, δέν ἀφορᾶ μόνον τά ὑλικά προϊόντα ἀλλα ἔχει ἐπηρεάσει ὅλον τόν κοινωνικό μας βίο.

Κάθε λαός ἔχει τήν ἰδιοπροσωπία του μέ τά προτερήματα καί τά ἐλαττώματά του• και εμείς ως λαός έχουμε τα δικά μας προτερήματα και ἐλαττώματα. Ζοῦμε στο ανατολικό ἄκρο της Μεσογείου στα όρια πού χωρίζουν την Ευρώπη από την Ανατολή και την Αφρική και έχουμε πολιτιστικά στοιχεία (μετά καί ἀπό μιά μακροχρόνια ὑποδούλωση) τόσο ἀπό τήν Δύση ὅσο καί ἀπό τήν Ἀνατολἠ. Τό νά θεωροῦμε ὅμως κάθε τί τό ἐκ τῆς Ἑσπερίας προερχόμενο ὡς ἀνώτερο τῶν δικῶν μας καί νά θέλουμε νά τά μιμηθοῦμε καί νά τά υἰοθετήσουμε ἀνεξαρτήτως ἐάν τά ἀντίστοιχα ἤ παραπλήσια δικά μας μπορεῖ νά εἶναι καί καλύτερα, αὐτό ὄχι μόνον ὑποτιμᾶ τήν νοημοσύνη μας ἀλλά προκαλεῖ στόν λαό καί ἕνα αἴσθημα μειονεκτικότητας, κατωτερότητας καί ἔλλειψης ἐμπιστοσύνης στόν ἑαυτό του καί στίς δυνάμεις πού διαθέτει.

Οἱ σχέσεις καί τά αἰσθήματα τῶν Ἑλλήνων πρός τούς ξένους καί ἰδιαίτερα πρός τούς δυτικούς λαούς παρατηροῦμε ὅτι ἐμφανίζουν μιά ἀμφιθυμία • ἀπό τή μιά μεριά τούς θαυμάζουμε καί προσπαθοῦμε νά τούς μιμηθοῦμε καί ἀπό τήν ἄλλη τούς ἀποδίδουμε ὅλα τά κακά πού συμβαίνουν στό τόπο μας. Ἔχει καλλιεργηθεῖ στόν λαό μας ἡ προκατάληψη, ὅτι γιά ὅλα τά κακά, πού συμβαίνουν, φταῖνε οἰ ξένοι καί ἐμεῖς δέν φταῖμε σέ τίποτε, ἐμεῖς εἴμαστε ἀθῶοι καί ἀμέτοχοι, ὅλα δέ τά κακά πού συμβαίνουν ὀφείλονται στό ὅτι οἰ ξένοι, ἐπειδή μᾶς ζηλεύουν, μᾶς ὑποβλέπουν καί ἀπεργάζονται (κατόπιν ὑποχθόνιου σχεδίου) τήν καταστροφή μας. Παρ'ὅλα αὐτά στούς ξένους καταφεύγουμε πάντοτε νά μᾶς ξελασπώσουν καί νά μᾶς σώσουν ἀπό τίς ἁμαρτημένες ἐνέργειές μας.

Η προκατειλημμένη αὐτή ἄποψη, ὅτι οἱ ξένοι μᾶς φθονούν λόγω μιᾶς διεστραμμένης ἀντιλήψεως, πού δυστυχῶς ἐπικρατεῖ στόν Ἕλληνα, περί δῆθεν ἀνωτερότητος τῆς φυλῆς μας (πολλοί πιστεύουν ὅτι ἀποτελοῦμε τόν περιούσιο λαό), ὀφείλεται, κατά τήν γνώμη μου, σέ τρεῖς παράγοντες• πρῶτον, τήν κοραϊκήν ἄποψη τῶν Ἑλλήνων διαφωτιστῶν τοῦ 18ου-19ου αιώνος ότι είμαστε ἀπ' εὐθείας ἀπόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, χωρίς νά λαμβάνεται ὑπ' ὄψιν τό μεσολαβήσαν χρονικό διάστημα τῆς ἐξελληνισμένης Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, τῆς κακῶς ἀποκαλουμένης Βυζαντινῆς (ἐδώ ἰσχύει πράγματι ὁ φθόνος τῶν Δυτικῶν καί ἡ γιά λόγους σκοπιμότητος ὀνομασία Βυζάντιο Βυζαντινή Αυτοκρατορία καί γιά νά ὑποβιβαστεῖ ἠ συμβολή της στήν παγκόσμιο Ἱστορία καί νά μήν παραδεχθοῦν τήν ἑλληνικότητά της), μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀρχαιολατρεία, δεύτερον την κακήν οργάνωση του ελληνικού κράτους και τρίτον την ἔκπτωση της παρεχομένης παιδείας ατούς νέους .

Η ἀμφιθυμία πρός τούς ξένους καί ἰδιαίτερα πρός τούς Εὐρωπαίους εἶναι ἐγγενής στούς Ἕλληνες. Ἡ Ἑλλάς ἀπέκτησε τήν ἀνεξαρτησία της χάριν τῶν τότε Μεγάλων Δυνάμεων, οἱ ὁποῖες παρενέβησαν καί ὑποχρέωσαν τόν Σουλτάνο νά παραχωρήσει τήν πολυπόθητη ἀνεξαρτησία. Ἔκτοτε καί μέχρι σήμερα ἀναμιγνύονται, ἄλλοτε ἐμφανῶς καί ἄλλοτε ὑποχθονίως, στα του οἴκου μας και ρυθμίζουν πολλά των πραγμάτων του Κράτους. Σ' αὐτό φταῖμε καί ἐμεῖς γιατί ἀπό τά πρώτα ἀκόμη χρόνια τῆς ἀνεξαρτησίας συνηθείσαμε νά ἔχουμε ἕναν προστάτη, μιά μεγάλη δύναμη, στήν ὁποία στηριζόμαστε καί περιμένουμε πάντοτε, ὡς ἀπό μηχανῆς θεός, νά μᾶς λύσει τά ἀνακύπτοντα προβλήματα καί νά μᾶς σώσει. Στά πρώτα χρόνια μάλιστα ἀπό τῆς συστάσεως τοῦ Ἕλληνικοῦ Κράτους λειτούργησαν καί ἀκραιφνῶς ξενοκίνητα καί ξενόδουλα πολιτικά κόμματα μέ τήν ὀνομασία Ελληνικό, ¨Γαλλικό¨ καί ¨Ρωσικό¨.

Διερωτῶμαι μήπως ὁ πολιτικός μας κόσμος, οἱ ἑκάστοτε πολιτικοί ταγοί μας, μέ εὐάριθμες βεβαίως ἐξαιρέσεις, ἀδυνατοῦν νά ἀναλάβουν τίς εὐθύνες τους, ἤ εἶναι ἀνίκανοι νά βροῦν καί νά δώσουν λύσεις στά ἀνακύπτοντα δύσκολα προβλήματα, καί ἀναμένουν νά λυθοῦν αὐτά ἀπό τούς ξένους ὥστε αὐτοί νά μήν εἶναι ὑπόλογοι στήν κοινωνία;

Η συμπεριφορά αὐτή τῶν πολιτικῶν μας ὀφείλεται στήν δομή τοῦ πολιτεύματος. Ἔχουμε κατ' ὄνομα δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως, πλήν ὅμως στήν πράξη ἔχουμε ἕνα σύστημα ἄκρατης κομματοκρατίας καί μάλιστα ἀρχηγικῶν κομμάτων (ἐκτός τοῦ σημερινοῦ κυβερνῶντος κόμματος, τοῦ ΣυΡιζα, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἀρχηγικό), τά ὁποία διαπλέκονται μέ ἰσχυρά τοπικά οίκονομικά συμφέροντα καί μαζί ἀποτελοῦν, στήν πράξη, μιά κυβερνητική ὀλιγαρχία. Γιά νά κερδίσουν τήν ἐξουσία καί τήν διακυβέρνηση τοῦ Κράτους στίς ἑκάστοτε ἐκλογικές ἀναμετρήσεις χρησιμοποιοῦν στήν ψηφοθηρία τους τό πελατειακό σύστημα, μέ παροχές καί ὑποσχέσεις• ἀποφεύγουν νά λάβουν πολλές φορές ἀπαραίτητα γιά τόν τόπο μέτρα ἐπειδή θίγουν ὁρισμένες πελατειακές τους ὁμάδες καί ἔτσι θά χάσουν ψήφους, προβάλουν τό λεγόμενο πολιτικό κόστος, καί ἄν εἶναι ἀδύνατο νά ἀποφύγουν νά τά λἀβουν, ἀπεκδύονται τῶν εὐθυνῶν τους ἰσχυριζόμενοι ὅτι τά ἔλαβαν κατόπιν πιέσεων καί ἐντολῶν τῶν κακῶν ξένων.

Αὐτοί δέν φταῖνε σέ τίποτα, γιά ὅλα φταῖνε οἱ ἄλλοι. Στό νά ἀποδίδουν ὅλα τά δεινά τῶν τελευταίων ἐτῶν τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τῶν ἀντιλαϊκῶν μέτρων πού ἔλαβαν (ἤ δέν ἔλαβαν) οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις γιά τήν ἔξοδό μας ἀπ' αὐτήν, στούς ἑταίρους μας, δέν εἶναι μόνον ἀνακριβῆ καί ἄδικα ἀλλά καί ἀνήθικα.

Οἱ ἑταῖροι μας μᾶς δάνεισαν ὑπέρογκα, στά διεθνῆ χρονικά, χρηματικά ποσά γιά νά ἀνταποκριθοῦμε στίς δανειακές μας ὑποχρεώσεις καί οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις, οἱ ὁποῖες ὑπέγραψαν, αὐτοβοὐλως καί οὐχί κατόπιν πιέσεων, τίς ἀπαιτούμενες δανειακές συμβάσεις, ἀνέλαβαν ὁρισμένες ὑποχρεώσεις, τό περιβόητο «μνημόνιο» μέ σκοπό τήν ἐξυγίανση τοῦ Κράτους καί διορθώσεως τῶν κακῶς κειμένων. Δυστυχῶς τά περισσότερα μέτρα πού ἔπρεπε νά λάβουν, και τα ὁποία ἀποδέχθηκαν ὑπογράφοντας την σχετική σύμβαση ή δεν τα ἔλαβαν καθόλου, ή τα ὑλοποίησαν κουτσουρεμένα για να μην δυσαρεστήσουν τους ψηφοφόρους και θίξουν τό σαθρό πελατειακό σύστημα.

Δέν φταῖνε λοιπόν οἱ ξένοι ἑταῖροι, ἀλλά ἡ κακοδαιμονία τῆς χώρας ὀφείλεται σ' ἐμᾶς καί μόνον σ' ἐμᾶς. Καί τώρα ἀκόμη, πού βρισκόμαστε στό χεῖλος τῆς χρεωκοπίας διαπραγματευόμαστε μέ τούς ἑταίρους, αἰτοῦντες ἀπ' αὐτούς νά μᾶς δανείσουν χρήματα γιά νά συνεχίσουμε νά ἀναπνέουμε οἰκονομικά, ἀλλά χωρίς νά ἔχουμε ἔλεγχο τῆς διαχειρίσεως τῶν χρημάτων.

Οἱ ξένοι καί ἰδιαίτερα οἱ Εὐρωπαῖοι μᾶς συμπαθοῦν καί θέλουν εἰλικρινά νά μᾶς βοηθήσουν• ἀναγνωρίζουν τήν συμβολή τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πνεύματος στήν διαμόρφωση τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ, τά φῶτα πού ἔλαβαν ἀπό τούς προγόνους μας (καί ὄχι ἀπό ἐμᾶς), τήν συμβολή τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος στήν ἀνάπτυξη ὅλων σχεδόν τῶν ἐπιστημῶν, τῆς τέχνης, τῆς μουσικῆς καί ὅλων τῶν ἀνθρωπιστικῶν ἀξιῶν. Μελέτησαν καί συνεχίζουν νά προάγουν τήν μελέτη τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, σ' αὐτούς ὀφείλονται οἱ καλύτερες στερεότυπες ἐκδόσεις τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, καί σ' αὐτές ἀνατρέχει κανείς ὅταν θέλει νά μελετήσει τούς ἀρχαίους συγγραφεῖς. Σ' ὅλα τά καλά πανεπιστήμια τῆς Εὐρώπης διδάσκεται ἡ ἀρχαϊκή μορφή τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ ὁποία θεωρεῖται ἀπό τούς ξένους (καί δυστυχῶς ὄχι ἀπό ἐμᾶς) θεμελιώδες στοιχεῖο ὄχι μόνον τῆς γενικῆς μορφώσεως ἀλλά καί τῆς ὅλης συγκροτήσεως τῆς προσωπικότητος καί τοῦ χαρακτῆρος τοῦ ἀνθρώπου.

Αντιθέτως ἐμεῖς τί κάνουμε; Ἀντί νά δημιουργήσουμε καί λειτουργοῦμε στά πανεπιστήμιά μας πρότυπες σχολές καί τμήματα κλασσικῶν σπουδῶν στίς ὁποῖες θά διδάσκεται σωστά ἡ ἀρχαϊκή μορφή τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ φιλοσοφία καί ἡ ἀρχαία ἑλληνική γραμματεία, και θα προστρέχουν να φοιτήσουν σ' αὐτές ξένοι φοιτητές ἀπ' ὄλον τον κόσμο, ἔχουμε ὑποβαθμίσει στόν ἔσχατο βαθμό τήν σπουδή καί διδασκαλία αὐτῶν ὄχι μόνον στήν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση ἀλλά καί στίς πανεπιστημιακές σχολές. Ἡ παρεχόμενη στούς νέους μας ἐκπαίδευση χωλαίνει εἰς τό ἔπακρον, διώκεται γενικῶς ἡ γνώση καί ἡ παιδεία καί καθ' ὀμολογίαν τοῦ πλέον ἁρμόδιου ὑπουργοῦ ἡ πρόοδος καί ἡ ἀριστεῖα θεωρεῖται ρετσινιά καί προκαλοῦν ψυχολογικά τραύματα στούς νέους.

Οἱ τρεῖς πυλῶνες πού διαμόρφωσαν τόν δυτικό πολιτισμό τῶν νεωτέρων χρόνων, ἡ ἑλληνική σκέψη καί φιλοσοφία, τό ρωμαϊκό ὀργανωτικό καί διοικητικό πνεῦμα καί ὁ χριστιανισμός, καί κυρίως ὁ πρῶτος πυλών, συνετέλεσαν τά μέγιστα στήν διαμόρφωση τῶν Εὐρωπαϊκῶν κρατῶν ὡς σύγχρονων κοινοβουλευτικῶν δημοκρατιῶν οἱ ὁποῖες, κατά τό πλεῖστον, στηρίζονται καί ἐφαρμόζουν τίς ἀρχές διακυβερνήσεως πού θέσπισαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἐμπλουτιαμένες μέ τίς ἀρχές τῶν δύο ἄλλων πυλῶνων.

Εμεῖς ἀντιθέτως, ἐνῶ ἔχομε τήν παρακαταθήκη τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς πόλεως, τό σπουδαιότερο κληροδότημα τῶν προγόνων μας στήν οἰκουμένη, στήν ὁποία γιά πρώτη φορά λειτούργησε ἡ Δημοκρατία, δηλαδή ἡ διακυβέρνηση τῆς κοινωνίας ἀπό τούς ἴδιους τούς πολίτες, τόν Δῆμο, καί τό σύστημα αὐτό διατηρήθηκε στόν ἑλληνικό κόσμο καί τίς ἑλληνικές κοινότητες μέ σχετικές διαφοροποιήσεις, λόγω τῆς παρελεύσεως τοῦ χρόνου καί εἰδικῶν συνθηκῶν, μέχρι τῆς συστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, δυστυχῶς καί πρός κακοδαιμονία μας δέν τό συνεχίσαμε ἔκτοτε.

Μέ τήν δημιουργία τοῦ σύγχρονου Ἑλληνικοῦ κράτους καί μετά τήν δολοφονία τοῦ πεφωτισμένου κυβερνήτη Ἱωάννου Καποδίστρια, οἱ ξένες προστάτιδες Δυνάμεις ἐπέβαλαν στήν χώρα μας τήν μοναρχία μέ πρῶτο βασιλέα τόν βαυαρό πρίγκηπα Ὄθωνα. Λόγω τοῦ νεαροῦ τῆς ἡλικίας του καί τῆς ἀπειρίας του, τήν ἀρχή ἐξάσκησε ἀντιβασιλεῖα τριῶν Βαυαρῶν ἁρμοστῶν. Ἀπό τότε ξεκίνησε ἡ κακοδαιμονία τοῦ Κράτους. Ἡ ἀντιβασιλεῖα τῶν Βαυαρῶν ἐπέβαλε ἕνα ἄκρως ἀπολυταρχικό καθεστώς μέ τήν συγκέντρωση ὅλων τῶν ἐξουσιῶν σέ μιά κεντρική κυβέρνηση, ἀφαίρεσε κάθε ἐξουσία καί πρωτοβουλία ἀπό τίς κατά τόπους κοινοτικές ἀρχές μέ ἀποτέλεσμα νά καταστεῖ ἐχθρική καί μισητή στό λαό.

Έτσι διερράγησαν οἱ σχέσεις λαοῦ καί κεντρικῆς ἐξουσίας, ἡ κεντρική διοίκηση ἀπέκτησε μιά αὐτονομία καί ἔπαυσε νἀ ἀποτελεῖ, ὡς ὀφείλει νά εἶναι, καθώς αὐτός εἶναι ὁ σκοπός καί ἡ ἀποστολή της, ὑπηρέτης τῆς κοινωνίας, καί λειτουργεῖ ἔκτοτε, μέχρι σήμερα, μέ μόνο γνώμονα τό ἴδιον συμφέρον. Ὁ λαός, γι’ αυτήν καί ἡ κοινωνία, ὑφίστανται γιά νά ὑπηρετοῦν καί ἐξυπηρετοῦν τήν ὕπαρξή της. Ἀπόδειξη ἡ προστασία τῆς δημοσιοϋπαλληλίας ἀπό τίς ἐπιπτώσεις τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἔναντι τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέως (ἀπολύσεις καί λοιπά).

Τύποις ἔχουμε τοπική αὐτοδιοίκηση, όλα ἐξαρτῶνται από την Κεντρική ἐξουσία ἀκόμη και τα πιο ἐπουσιώδη και αὐτά ἀκόμη πού ἀφοροῦν ἀπλούστατα τοπικά θέματα. Εἷναι γνωστή, ἐξ ἄλλου σέ ὅλους μας, ἡ ἀντιμετώπιση τῶν πολιτῶν ἀπό τούς δικτατορίσκους δημόσιους ὑπαλλήλους, τά διάφορα ἐμπόδια τῆς γραφειοκρατίας καί ὅλα τά λοιπά δεινά τῆς δημόσιας διοίκησης. Πολλές φορές τό ἴδιο συμβαίνει καί στήν τοπική Αὐτοδιοίκηση. Οἱ τοπικοί ἄρχοντες μετά τήν ἐκλογή τους καί τήν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας, συμπεριφέρονται ὡσάν ἡ πόλη, πού κλήθηκαν νά διοικήσουν, ὑπηρετῶντας την, εἶναι φέουδό τους, συμπεριφέρονται αὐταρχικά καί ἀπαξιοῦν νά λαμβάνουν ὑπ'ὄψιν τήν γνώμη τῆς κοινωνίας πού κλήθηκαν νά διοικήσουν.

Δέν πρέπει νά ἀποδίδουμε ὅλα τά δεινά τοῦ τόπου στούς ξένους. Ἐμεῖς καί οἱ Εὐρωπαῖοι ἑτέροι μας ἀποτελοῦμε μιά οἰκογένεια, τήν Εὐρωπαϊκή κοινότητα, εμεις μάλιστα οι Έλληνες μποροῦμε να ἰσχυριζόμαστε και να ἐπαιρόμαστε ότι ἀποτελοῦμε πολυακουσμένα πρώτους Εὐρωπαίους, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν καί τό ὄνομα Εὐρώπη στήν ἤπειρο, τήν προστάτευσαν καί τή ἔσωσαν ἀπό τόν ἀνατολικό βαρβαρισμό, κατά τούς Μηδικούς πολέμους καί ἤταν οἱ πρῶτοι κάτοικοι τῆς Ἠπείρου πού ἀνέπτυξαν πολιτισμό.

Γι’ αυτό πρέπει νά κατανείμουμε τίς εὐθύνες τῆς κακοδαιμονίας μας ἀκριβοδίκαια, σέ τί ποσό ὀφείλονται στούς ξένους καί ἑτέρους μας, γιατί ὁπωσδήποτε φταῖνε καί αὐτοί, καί σέ τί ποσό ὀφείλονται σ'ἑμᾶς. Ἡ πλάστιγγα γέρνει ἀφάνταστα πρός τό μέρος μας καί εἰς βάρος μας.

Τά αἴτια εἶναι γνωστά• ὁ ἄκρατος δανεισμός, ἡ μείωση τῆς παραγωγιμότητας καί τά λοιπά γνωστά, παροχές, ἐπιδοτήσεις κ.λ.π. τό μεγαλύτερο ὅμως κακό πού προκάλεσαν στήν κοινωνία τά κόμματα ἐξουσίας πού κυβέρνησαν τήν χώρα ὅλα αὐτά τά χρόνια, εἶναι ἡ ἀλλαγή τῆς νοοτροπίας τοῦ πληθυσμοῦ, ὁ ἄκρατος ἀτομικισμός, ἡ ἀσυδοσία, ἡ ἀτιμωρησία, ἡ ἐπικράτηση τοῦ αἰσθήματος ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται ἀρκεῖ νά εἶναι κομματικῶς ἐπωφελῆ, ἡ διαπλοκή καί διαφθορά, καί ὅλα τά ἄλλα στραβά τῆς σύγχρονης κοινωνίας μας, ὅλα ἀπότοκα τῆς κομματοκρατίας καί τοῦ σαθροῦ πελατειακοῦ κράτους. Δέν ὑπάρχει λόγος, οὔτε εἶναι ἀνάγκη νά ἀπαριθμήσει κανείς ὅλα τά κακά πού ἐπέφερε ἡ πολιτική αὐτή τῶν κομμάτων, ἐκτός τῆς οίκονομικῆς χρεωκοπίας γιατί εἶναι ἤδη γνωστά σ'ὅλους τούς ἐχέφρονες πολίτες.

Γιά νά βγοῦμε ἀπό τήν κρίση, ἡ ὁποία ὅπως ἔχει γίνει ἤδη κατανοητό δέν εἶναι μόνον οἰκονομική ἀλλά κυρίως πολιτική, πολιτιστική, τῆς κατά κεφαλήν καλλιέργειας τοῦ πληθυσμοῦ (Γιανναράς), παιδείας, ἰσονομίας καί ἰσοπολιτείας, ἐλλείψεως κοινωνικοῦ κράτους καί ἄλλων τινῶν, ἀπότοκος τῶν ὁποίων εἶναι ἡ οίκονομική κρίση, πρέπει νά διανύσουμε πολύ χρόνο καί νά καταβάλουμε ὑπέρογκες προσπάθειες διότι ἡ σίψη ἔχει εἰσχωρήσει βαθειά στήν κοινωνία.

Κατ' ἀρχάς πρέπει νά τονισθεῖ ὅτι τό κυριότερο καί οὐσιαστικότερο ἐργαλεῖο γιά τήν λειτουργία μιᾶς εὐνομούμενης πολιτείας εἶναι ἡ παιδεία τοῦ πληθυσμοῦ. Στήν δική μας κοινωνία ἡ παρεχόμενη παιδεία πόρω ἀπέχει ἀπό τό νά εἶναι ὄχι καλή ἀλλά στοιχειωδῶς ἰκανοποιητική. Πρῶτο λοιπόν μέλημα γιά τήν ἀνάκαμψη ἀπό τήν κρίση πρέπει νά εἶναι ἡ βελτίωση τῆς παρεχόμενης παιδείας πράγμα πού θά ἀπαιτήσει ἰκανό χρόνο γιά νά ἐπιτευχθεῖ.

Πρέπει ἐπίσης μέ κάθε τρόπο καί μέσο (ἔντυπος καί ἠλεκτρονικός τύπος, τηλεόραση, ραδιόφωνο κ.λ.π) νά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀλλαγή τῆς ἤδη ὑφιστάμενης νοοτροπίας τοῦ πληθυσμοῦ. Αυτό θα ἐπιτευχθεῖ μόνον ἐάν ἀναγνωρίσουμε τα λάθη μας, κάνουμε τήν αὐτοκριτική μας, καί ἀποφασίσουμε νά διορθωθοῦμε. Ἐξυπακούεται ὅτι ἡ ἀρχή καί τό παράδειγμα πρέπει νά δωθεῖ ἀπό τούς ταγούς τῆς κοινωνίας καί τήν πολιτική καί πνευματική ἐλίτ.

Εάν ἀρχίσουν νά γίνονται αὐτά, αὐτομάτως θά ἀρχίσει καί ἡ αὔξηση τῆς παραγωγής ἀγαθῶν, θά ἐλαττωθεῖ ἡ ἀνεργία, θά αὐξηθεῖ τό κατά κεφαλήν εἰσόδημα, ἀλλά τό κυριότερο θά ἀνακτήσουμε τήν ἀπολεσθείσα αὐτοπεποίθηση μας καί τήν αἴσθηση ὅτι μποροῦμε νά ἀντιμετωπίζουμε τίς δύσκολες καταστάσεις μόνοι μας μέ ἐπιτυχία.

Όλα αὐτά βεβαίως μπορούν νά ἐπιτευχθοῦν μόνον ἐάν συνειδητοποιἠσουμε ὅτι ὑπεύθυνοι γιά τήν τύχη μας εἴμαστε ἐμεῖς καί μόνον ἐμεῖς καί ὅχι οἱ ξένοι, ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας, ἀξιοποιήσουμε τίς δυνατότητές μας καί τά προτερήματα τῆς φυλῆς, ἀποβάλουμε τά ἐλαττώματα καί θελήσουμε νά ἐργαστοῦμε μέ σύμπνοια καί ὀμόνοια γιά τήν πρόοδο τῆς κοινωνίας μας. Γένοιτο.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Ιουλίου 2015, αρ. φύλλου 796






Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ