Κύριε Διευθυντά,
Στις 20/6/2015 παίρνω εξιτήριο από το νοσοκομείο και πηγαίνω στο ΚΤΕΛ για να πάρω το λεωφορείο για Καστοριά από Θεσσαλονίκη. Η αναχώρηση ήταν στις 17:30. Έφτασα στο σταθμό στις 17:15, προμηθεύτηκα το εισιτήριό μου και κάθισα στην αναμονή, όπως όλοι. Στις 17:25, μπαίνει ο οδηγός στο λεωφορείο και βάζει μπρος τη μηχανή. Στις 17:27 ανοίγει τη πόρτα και φωνάζει «περάστε για τη Καστοριά». Εδώ πρέπει να πω ότι είμαι ανάπηρος.
Πηγαίνω στη πόρτα και λέω τον οδηγό «να περάσουμε λοιπόν», εκείνος μου απαντά «περίμενε», κατεβαίνει και μου κλείνει τη πόρτα. Πηγαίνει να παραλάβει αποσκευές που προορίζονται για το Άργος Ορεστικό και ήταν ουκ ολίγες και εγω περιμένω όρθιος με τη πατερίτσα. Τελείωσαν οι αποσκευές και με ρωτά με ύφος αυστηρό «έχεις εισιτήριο;». Δίνω το εισιτήριο, κόβει το απόκομμα και με το ίδιο ύφος αναφωνεί «στο νούμερο 8 να πας». Δεν μίλησα. Φτάσαμε στη Καστοριά στις 19:50.
Κατεβαίνοντας του λέω με ήπιο τρόπο «αυτό που έκανες κατά την επιβίβαση να μην το ξανακάνεις». Άνοιξε ένα στόμα και δεν ήξερε τι έλεγε. Κατεβαίνοντας είπα τη φράση «για πρωτοσέλιδο είμαστε» και στο τελευταίο σκαλοπάτι άκουσα από το στόμα του «σε καμιά χαράδρα».
Τα υπόλοιπα δεν τα κατάλαβα. Είπα μέσα μου «αυτός είναι ο πολιτισμός μας» και έφυγα πικραμένος.
Και λίγα λόγια προς το Δ.Σ. του ΚΤΕΛ Καστοριάς: «Κύριε Πρόεδρε, συγχωρέστε με, νομίζω άνθρωποι σαν τον εν λόγω οδηγό χρειάζονται κάποια επιμόρφωση αγωγής, κάνουν κακό στον τουρισμό αλλά και στο ίδιο το ΚΤΕΛ. Το λεωφορείο έφερε το Νο 57. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία».
Νικηφόρος Χριστόπουλος
84 ετών
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Ιουλίου 2015, αρ, φύλλου 797
Σχετικές αναρτήσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.