22.11.15

ΟΔΟΣ: There is no alternative


ΟΔΟΣ 25.6.2015 | 794

Η εκλογή του κ. Β. Διαμαντόπουλου ως βουλευτή Καστοριάς έστω κι’ αν στην αρχή φάνηκε ως κάτι παροδικό, αντιστάρ ή ως αντίδραση, έχει σημαντική αποστολή για τον τόπο. Που πραγματοποίησε το πρώτο μεγάλο βήμα του ρήξης με τα περιβάλλοντα και τα στεγανά.  Και η πολύ πρόσφατη ανάρτησή του «Το “There is no alternative” δεν μπορεί να έχει τη σφραγίδα της αριστεράς»  όπως έγραψε ο ίδιος σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης, με αφορμή το πικρό ποτήρι του συμβιβασμού, πέρα από την αμφισβήτηση που προβάλλει, για την ΟΔΟ αποτελεί ένα πρώτο μεγάλο βήμα λειτουργικής ένταξης και επιβολής του στο πολιτικό περιβάλλον της Καστοριάς. Το οποίο χρειάζεται κατεπειγόντως εκθεμελίωση.

«Θέλω να τ’ ακούω», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της περιοδείας του τ. πρωθυπουργού, τ. προέδρου ΠαΣοΚ και τώρα ιδρυτή του ΚιΔηΣο κ. Γεωργίου Παπανδρέου και των αυθόρμητων ή οργανωμένων περιφερόμενων συνοδών και ελάχιστων ακροατών του στην Δυτική Μακεδονία και Θεσσαλία, στο τέλος της περασμένης εβδομάδας. Διότι σχεδόν οπουδήποτε και να πήγε σ’ αυτήν την «πορεία» του στον λαό, έγινε αποδέκτης σφοδρών ή μέτριων αποδοκιμασιών, συχνά μάλιστα αδικαιολόγητων και απαράδεκτων. Του επιτέθηκαν σκαιά μέχρι και παράγοντες της δημόσιας ζωής.

Η ένταση του φαινομένου, δεν είναι άσχετη με το γεγονός ότι η πολιτική εκδρομή έγινε στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, σε ημέρες και νύχτες με ιδιαίτερη αγωνία για την τύχη της χώρας στο ευρώ και στην κρίση. Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι η χαρακτηριστική ψυχραιμία του στις αντιδράσεις. Σχεδόν απάθεια.

Ακόμη και στην άλλοτε ΠαΣοΚογενή (του πατριωτικού ΠαΣοΚ εννοείται) Κοζάνη αλλά και στα Γρεβενά, ο τέως πρωθυπουργός που συνοδευόταν μεταξύ άλλων και από τον τ. βουλευτή Καστοριάς κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, που παραμένει στενός πολιτικός του φίλος και συνεπής υποστηρικτής του, έγινε στόχος ψυχρής μεταχείρισης, ή στην καλύτερη περίπτωση, αδιάφορης υποδοχής. Του τέθηκαν ερωτήματα από πολίτες, ερωτήματα που δεν περιμένουν απάντηση σε ένα σκηνικό προπηλακισμού και απομόνωσής του.

Από τις απαντήσεις του ίδιου και των προσώπων του περιβάλλοντός του στο νέο κόμμα του, είναι αμφίβολο αν ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου στην εξόρμηση αποτίμησης και μέτρησης των όσων έμειναν φίλων και οπαδών του, τελικά κατάλαβαν το «μήνυμα» των «αγανακτισμένων» και «ενωμένων». Ούτε του περνά από την σκέψη ότι η ιστορία ενδέχεται απλά να τον προσπέρασε. Και ότι η μοναδική υπηρεσία που μπορεί να είναι χρήσιμη, είναι η απόσυρση.

Η τρομακτική ανεργία που πλήττει την Δυτική Μακεδονία και ακόμη χειρότερα την Καστοριά, εξηγεί σε ένα βαθμό την δυσφορία. Όπως και η αίσθηση ότι στα χρόνια της παντοδυναμίας του δικομματισμού ΠαΣοΚ - Νέας Δημοκρατίας πριν το 2009, ένα τεράστιο πάρτι δισεκατομμυρίων σε σκάνδαλα και πελατειακές σχέσεις αναλώθηκε. Εξαϋλώθηκε στην ευρύτερη περιοχή στην οποία υπάγεται και η Καστοριά. Χωρίς να μείνει σχεδόν τίποτε απτό για το κοινό όφελος.

Η πόλη και η ευρύτερη περιοχή της Καστοριάς είναι η πλήρης απόδειξη της σκανδαλώδους αποτυχίας των πολιτικών που εφαρμόστηκαν. Με αποτέλεσμα στην σημερινή κρίση η Καστοριά να στερείται εναλλακτικών λύσεων. Η πολύ πρόσφατη ακύρωση και ματαίωση κάθε προγραμματισμού ή υπόσχεσης για ανοικτό ή κλειστό κολυμβητήριο στην πόλη της Καστοριάς, έστω κι’ αν επρόκειτο για υποσχέσεις δημοτικού έργου, υπενθυμίζει την πολιτικά απαράδεκτη διαχρονική ανεπάρκεια.

Αλλά και οι μεγάλες προσωπικές ευθύνες του κ. Γ. Παπανδρέου, για το απύθμενο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», όπως και οι αντίστοιχες ευθύνες του περιβάλλοντός του και ειδικά του κ. Φ. Πετσάλνικου, ο οποίος ως πρόεδρος της Βουλής μετά το 2009 ήταν από τους επιφανείς της αρχικής ενορχήστρωσης αντιευρωπαϊκού μετώπου στην Ελλάδα, με καταγγελίες, απειλές για μηνύσεις, αγωγές και τα συναφή.

Ενός κοινωνικού μετώπου – «μπάλας» (κατά την συνήθη έκφραση των ημερών) που υφάρπασε στην συνέχεια ο Συ ΡιζΑ και λιγότερο οι ΑνΕλ. Και ακόμη χειρότερα η ίδια η Χρυσή Αυγή, που είναι και η πολιτική παρακαταθήκη της οικογενειοκρατίας και της διαφθοράς στην ποιότητα και τις προκλήσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας. Για να φθάσει η σημερινή κυβερνητική συγκυρία να είναι εγκλωβισμένη και χαμένη κάπου μεταξύ επιθυμίας ιδεολογίας και λαϊκισμού.

Αυτά και αναρίθμητα άλλα εξηγούν μέχρις ενός σημείου τις διαμαρτυρίες. Το θέμα είναι ότι κοντά σ’ αυτούς με το «λεφτά υπάρχουν» ούτε και όσοι κέρδισαν τις τελευταίες εκλογές με ουτοπίες και Χίμαιρες δεν δείχνουν να έχουν διδαχθεί επαρκώς από τις συνέπειες τέτοιων παραμυθιών.

Το ότι άνθρωποι, όπως ο Γ. Παπανδρέου, που είναι βαθειά πεπεισμένοι, ότι κατά κάποιο τρόπο «ελέω Θεού» έχουν γονιδιακά την αποστολή να σώζουν στο διηνεκές την χώρα, δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την οριστική ή συγκυριακή αποβολή τους από το προσκήνιο, είναι θέμα ιστορικό ή ψυχανάλυσης για να μελετηθεί.

Ο κ. Παπανδρέου παρά την προσωρινή απόσταση που τήρησε μετά το 2011, αποδεικνύει ότι δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει την αποτυχία του. Πόσο μάλλον να αναλάβει την ευθύνη της και να κάνει πολιτικό χαρακίρι. Να πάει σπίτι του. Ούτε και το ότι ο ίδιος, όπως και κάθε άλλος γόνος και επίγονος, αποτελούν κατά κανόνα μέρη του προβλήματος. Και εξαιρετικά σπάνια της λύσης του. Κάτι που θα έπρεπε να θυμούνται συνεχώς όσοι εργάζονται ήδη από τώρα για να παράσχουν πολιτική μαγιά στα παιδιά τους.

Στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, αντίστοιχο αποτελεί η πολύ πρόσφατη κομματικά και δεοντολογικά ασυνήθιστη πρωτοβουλία της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη (με την οικογένεια Μητσοτάκη να διαθέτει ισχυρά ερείσματα στην Καστοριά), να επισκεφθεί κατ’ ιδίαν τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα στο μέγαρο Μαξίμου. Αποδεικνύοντας ότι της είναι αδιανόητο να υποψιαστεί ότι μπορεί να σωθεί η χώρα χωρίς πρωταγωνιστικό ρόλο για την ίδια.

Κάτι ανάλογο ισχύει -τηρουμένων των αναλογιών- και με την πρόεδρο της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, που δείχνει προφανώς ακράδαντα να πιστεύει ότι το «Πολυτεχνείο Ζει» μέσα από τις προσωπικές απόψεις και τις ενέργειές της. Μόνο που η Μαρία Δαμανάκη του 1973 δεν είχε μπάρμπα στην Κορώνη.

Το θέμα ωστόσο είναι ευρύτερο. Όπως το ότι είναι απρόθυμοι να μεταπείσουν τον κάθε Γεώργιο Παπανδρέου, σε κυριολεκτικό και μεταφορικό επίπεδο, όσοι τον περιβάλλουν και υπηρετούν με τον τρόπο τους την κληρονομική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αλλά ακόμη και οι ίδιοι που τον αποδοκίμασαν. Αφού κατά κοινή ομολογία οι περισσότεροι ήταν τέως αφοσιωμένοι οπαδοί και ζηλωτές του. Καθώς όλοι οι υπόλοιποι, όσοι δηλαδή δεν τον είχαν εμπιστευθεί ποτέ, ασφαλώς και δεν απογοητεύθηκαν από την αποτυχία του ίδιου, όπως και ανάλογα από την αποτυχία του τέως πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή που φιγουράρει και πάλι ως εφεδρεία. Με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να αποδειχθεί ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

Το πρόβλημα βεβαίως του κ. Γ. Παπανδρέου ανήκει στον κόσμο καθώς και σε όσους ονειρεύονται την με κάποια φόρμουλα επιστροφή του στο ΠαΣοΚ. Που εξέλεξε νέα πρόεδρό του από την ίδια δεξαμενή, των γόνων και επιγόνων της πολιτικής, την κ. Φ. Γεννηματά, που αναδείχθηκε στην πολιτική και αυτή ως κόρη του πατέρα της. Πικρή είναι συνήθως η αλήθεια και κακά τα ψέματα. Η οποία πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι σε ένα επόμενο στάδιο, θα επιχειρήσει «επαναπατρισμό» και γενικό προσκλητήριο, την αναγέννηση του Πα ΣοΚ μέσα από τις .. στάχτες του. Καθώς δεν αποκλείεται να μην αργήσει η απομυθοποίηση από τον λαό και το ξήλωμα του ΣυΡιζΑ. Ιδίως εν όψει πιθανής νέας συμφωνίας με τους «τοκογλύφους δανειστές».

Μέρες που είναι, δύσκολες και σε μια απελπιστική περίοδο για την πολιτική ζωή και το επίπεδο της Καστοριάς, με την μεγάλη στροφή να διαφαίνεται ως πιθανή ακόμη και στον ΣυΡιζΑ (ανεξάρτητα από τις αναταράξεις που θα προκληθούν), λόγοι πολιτικής δικαιοσύνης ωστόσο επιβάλλουν παραδοχές. Όπως ότι παρά τα εγγενή και σοβαρά προβλήματα και τις παθογένειες του κληρονομικού εγχειρήματος των Παπανδρέου και των ομοίων του οποιουδήποτε κόμματος, ο Γεώργιος Παπανδρέου, έστω και μόλις στο τέλος της πρωθυπουργικής του θητείας, δεν έβλαψε περαιτέρω την Ελλάδα. Ακόμη και πειθαναγκασμένος από τις ίδιες τις ανικανότητές του, ή την πίεση των πιο λογικών, λίγο πριν την καταστροφή έλαβε τις σωστές αποφάσεις και δεν κατέστρεψε οριστικά την Ελλάδα. Αυτή είναι η μια πλευρά της αλήθειας, έστω κι’ αν είναι λίγη. Μιας αλήθειας που ζητεί μιμητές.

Το γεγονός ότι ακόμη και μετά απ’ αυτά, και μια διετία–τριετία, ουσιαστικής και φυσικής ακόμη απουσίας του από το προσκήνιο, επέστρεψε και επιχειρεί να γίνει και τιμητής, είναι μια ακόμη απόδειξη της προβληματικής κατάστασης που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια των πολιτικών. Είναι θύματα και θύτες. Κάτι που επιβεβαιώνεται με κάθε αφορμή και όχι μόνο στο πρόσωπο του κ. Γ. Παπανδρέου.

Το ερώτημα όμως παραμένει, για ποιο λόγο εξακολουθούν να ενθαρρύνουν τον Γιώργο, την Ντόρα, την Φώφη και τους άλλους πρίγκιπες και ευγενείς, οι παρατρεχάμενοί τους, και ποιο σκοπό έχουν στο μυαλό τους; Και εκεί η απάντηση για τα συμφέροντα και τις αγωνίες της Καστοριάς αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο που δεν είναι άσχετο με την διαιώνιση του πολιτικού της κατεστημένου.

Με αυτή την λογική, η εκλογή του κ. Β. Διαμαντόπουλου ως βουλευτή Καστοριάς έστω κι’ αν στην αρχή φάνηκε ως κάτι παροδικό, αντιστάρ ή ως αντίδραση, έχει σημαντική αποστολή για τον τόπο. Που πραγματοποίησε το πρώτο μεγάλο βήμα του ρήξης με τα περιβάλλοντα και τα στεγανά.  Και η πολύ πρόσφατη ανάρτησή του «Το “There is no alternative” (*) δεν μπορεί να έχει τη σφραγίδα της αριστεράς»  όπως έγραψε ο ίδιος σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης, με αφορμή το πικρό ποτήρι του συμβιβασμού, πέρα από την αμφισβήτηση που προβάλλει, για την ΟΔΟ αποτελεί ένα πρώτο μεγάλο βήμα λειτουργικής ένταξης και επιβολής του στο πολιτικό περιβάλλον της Καστοριάς. Το οποίο χρειάζεται κατεπειγόντως εκθεμελίωση.

Και εάν το «there is no alternative» για την οικονομία και την κοινωνία, δεν μπορεί να έχει σφραγίδα της Αριστεράς, μπορεί και πρέπει να έχει την σφραγίδα της, η πάταξη της οικογενειοκρατίας και το πελατειακό κράτος. Η  ίδια η Δημοκρατία. There is no alternative. Αυτή θα είναι αληθινή επανάσταση, και όχι τα λόγια, ούτε καν οι προθέσεις.

(*)  «Δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος» (δεν υπάρχει άλλη λύση), η αγαπημένη έκφραση της Μάργκαρετ Θάτσερ (1925-2013) που έμεινε στην ιστορία με το αρκτικόλεξο ΤΙΝΑ («There Is No Alternative»). Ο πατέρας της ήταν παντοπώλης και η οικογένειά της ανήκε στο Εργατικό κόμμα. 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Ιουνίου 2015, αρ. φύλλου 794


* * * 


Μάργκαρετ Θάτσερ 
ΕΙΠΕ:
  • Θυμήσου μια μέρα στο τέλος της οποίας ήσουν πολύ ικανοποιημένος. Δεν ήταν μια μέρα που ξάπλωνες από εδώ κι από εκεί, χωρίς να κάνεις τίποτα, αλλά μια μέρα που είχες να κάνεις τα πάντα και τα έβγαλες πέρα.
  • Είμαι εξαιρετικά υπομονετική, με την προϋπόθεση ότι στο τέλος θα περάσει το δικό μου.
  • Εάν δίνεις προσοχή στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς.
  • Το να είσαι ισχυρός είναι σαν να είσαι κυρία. Αν πρέπει να δηλώσεις ότι είσαι, δεν είσαι.
  • Στην πολιτική, αν θες να ειπωθεί κάτι, ρώτα ένα άνδρα. Αν θες να γίνει κάτι, ρώτα μια γυναίκα.
  • Αν αυτοί που με επικρίνουν με έβλεπαν να περπατώ πάνω στον Τάμεση, θα έλεγαν ότι δεν ξέρω κολύμπι.
  • Είναι πιο επικίνδυνο να είσαι στη μέση του δρόμου. Μπορεί να σε χτυπήσουν αυτοκίνητα και από τις δύο πλευρές.
  • Δεν ξέρω κανέναν που να έχει φτάσει στην κορυφή χωρίς πολλή δουλειά. Αυτή είναι η συνταγή. Δεν θα σε οδηγήσει πάντα στην κορυφή, αλλά θα σε φέρει αρκετά κοντά.
  • Κανείς δεν θα θυμόταν τον Καλό Σαμαρείτη αν είχε μόνο καλές προθέσεις: είχε επίσης και χρήματα.
  • Αν θέλεις να είσαι αρεστός, είσαι έτοιμος να συμβιβάζεσαι με οτιδήποτε, οποτεδήποτε, και έτσι δεν θα καταφέρεις τίποτε.
  • Οι «Μαρκς & Σπένσερ» νίκησαν τους Μαρξ & Ένγκελς.
  • Με συναρπάζει το γεγονός ότι τα πράγματα που έμαθα σε μια μικρή πόλη, σε ένα ταπεινό σπίτι, ήταν εκείνα τα πράγματα που, πιστεύω, κέρδισαν τις εκλογές.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Ιουνίου 2015, αρ. φύλλου 794




Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος22/11/15

    Ούτε δύο μήνες από τις εκλογές, και ο Διαμαντόπουλος εξαφανίστηκε από προσώπου γης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος22/11/15

    για τα " εφήμερα" ['εργα, ανθρώπινα όντα, ζούδια του Θεού κλπ...]
    Ο Εμμ. Ροΐδης έγραφε:
    "Ζει και πέτεται μέχρι της δείλης..."

    (Eπαληθεύεται και εδώ...)

    α υ τ ό χ θ ω ν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος29/11/15

    Τελικά κύριε Διαμαντόπουλε, there is no alternative;
    Χαιρετισμούς στον ΟΤΕ!
    (Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, there is no alternative)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος29/11/15

    4@
    μη λησμόνει:cosm-ote πλέον (σκέτο) και υπό αμιγώς γερμανικη διεύθυνση.
    Θα τον πήξουν στο 2-4 τον καημένο το Βαγγέλη μου φαίνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ