Θα ήταν επικίνδυνα παράτολμο για μένα να εκφράσω άποψη, για τα έργα της ζωγράφου αείμνηστης πια Όλγας Σταυρίδου και τις εικαστικές τάσεις που την επηρέασαν στις δημιουργίες της, από την στιγμή που οι γνώσεις μου για το αντικείμενο είναι πολύ περιορισμένες. Όταν μάλιστα η ίδια ήταν αναγκαστικά απούσα με τον πρόσφατο θάνατό της, για να μας ενημερώσει σχετικά και το video που παρακολουθήσαμε, που υστερούσε να μας δώσει ακριβώς το παιχνίδισμα του φωτισμού στα χρώματα του κάθε πίνακα, την πεμπτουσία δηλαδή στην νοοτροπία αυτής της μορφής της ζωγραφικής.
Επαινετή καθόλα η προσπάθεια βέβαια της κ.Ζορμπίδου που χρησιμοποίησε τις δικές της ευαισθησίες, την δική της ματιά και με τον ευφράδη λόγο της εξέφρασε την άποψή της για το έργο της αείμνηστης Σταυρίδου και άφησε όμως να καταλάβουμε τον ιμπρεσιονισμό, την παταγώδη αυτή επανάσταση στην ζωγραφική, που παρέχει στον καλλιτέχνη πλήρη ελευθερία έκφρασης για να διαμορφώσει την καλλιτεχνική του προσωπικότητα. Που στην πραγματικότητα δεν εστιάζει το ενδιαφέρον σε αυτό καθαυτό το συγκεκριμένο αντικείμενο, αλλά την γύρω ατμόσφαιρα και το φως που κινούνται γύρω του και επηρεάζουν βασικά την μορφή του. Καθώς και ο Κυβισμός που οδήγησε στην δημιουργία αξιόλογων έργων και επέδρασε στην εξέλιξη μιας άλλης μορφής ζωγραφικής τέχνης.
Από την άλλη, ο Ηλίας Παπαμόσχος, για τον οποίο αποφεύγω επαινετικούς χαρακτηρισμούς επειδή πάρα πολύ ενοχλείται η σεμνότητά του και η μετριοφροσύνη του, που όμως θα έλεγα ότι γνωρίζει πάρα πολύ καλά να χρησιμοποιεί το αλφάβητο, αυτήν την ακένωτη πηγή ατελεύτητων συνθέσεων, μπόρεσε τόσο εύγλωττα, αλλά όπως πάντα λακωνικά, με ιμπρεσσιονιστική λογοτεχνική επιρροή να ζωγραφίσει την καλλιτεχνική, αλλά και την ανθρώπινη προσωπικότητά της Ολγας, χωρίς να παραλείψει από το κάδρο τον λογοτέχνη σύζυγό της κ. Κοσματόπουλο.
Όσο τώρα για τον αθεράπευτα ρομαντικό κ. Τσίγκα, με τον ευαίσθητο τρόπο που ξέρει να χρησιμοποιεί τα νοήματα στα γραπτά του, μπόρεσε να δώσει από την δική του έμπειρη σκοπιά, ανάγλυφη την εικόνα και την προσωπικότητας της Όλγας, αλλά και του συζύγου της, παρόντος στην εκδήλωση, διαβάζοντας αποσπάσματα από το συγγραφικό του έργο εμπνευσμένο από την Καστοριά.
Για να φθάσει στην κορύφωσή του, αυτό το τόσο πετυχημένο από κάθε πλευρά αφιέρωμα, τα όσα και με τον τρόπο που τα εξέφρασε ο σύζυγος Κοσματόπουλος, για να βουβαθεί ακόμα περισσότερο το ακροατήριο και να αποτελέσει αυτή η νεκρική σιωπή την καλύτερη απάντηση στα ερωτήματά μας.
Όσο τώρα για τον χαρακτηρισμό για τα έργα της Όλγας ότι αποτελούν μια άφωνη μουσική, αυτός που έκανε αυτό τον χαρακτηρισμό, γνώριζε πάρα πολύ καλά πως τα επτά χρώματα του ηλιακού φάσματος, μπορεί να είναι άφωνα, αλλά αποτελούν σίγουρα τους επτά τόνους του πενταγράμμου.
Το πιο ουσιαστικό όμως συμπέρασμα που προκύπτει από αυτό το αφιέρωμα, που άφωνα και με τόσο σεβασμό το παρακολούθησε το μετρημένο ακροατήριο, πως όλοι οι ξένοι με καλλιτεχνικές καταβολές που επισκέπτονται αυτήν την πόλη, η ίδια γίνεται αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τα έργα τους, εικαστικά, λογοτεχνικά, ποιητικά. Όπως η Όλγα και ο Αλέξανδρος, που έζησαν κάποια χρόνια σ’ αυτήν την πόλη. Όσοι ξένοι, απλοί άνθρωποι της καθημερινότητας, πρωτοεπισκέπτονται αυτήν την πόλη, θέλουν να ξανάλθουν καΙ να ξανάλθουν, να ζήσουν αχόρταγα για λίγες μέρες την ομορφιά της.
Αν μπορούσαν να μεταδώσουν ένα μέρος αυτής της αγάπης, αυτού του θαυμασμού, όχι μόνον στους άρχοντες αυτής του τόπου, αλλά και στους κατοίκους, αλήθεια πόσο αλλιώτικη θα μπορούσε να ήταν αυτή η πόλη;
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 18 Ιουνίου 2015, αρ. φύλλου 793
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.