ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Αλήθειες ή ψέματα;

ΟΔΟΣ 21.5.2015 | 789

Το άρθρο που ακολουθεί, του κ. Αναστασίου Πηχιών, στάλθηκε στην εφημερίδα στα τέλη Νοεμβρίου 2014 όταν και παραλήφθηκε. Έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον που εξακολουθεί -με την έννοια της πραγματικότητας στο παρόν πια- να είναι εξόχως επίκαιρο. Για άγνωστης αιτιολογίας τεχνικό λόγο από τον Νοέμβριο του 2014 είχε παραπέσει, και συμπτωματικά, επανήλθε μόλις τις τελευταίες ημέρες. Παραμένοντας αμείωτα ενδιαφέρον και κατά κάποιο τρόπο προφητικό, η ΟΔΟΣ το δημοσιεύει στο φύλλο αυτό, μετά τις σχετικές διευκρινίσεις βέβαια. Ηλεκτρονικά λάθη που αποδεικνύονται λειτουργικά. 

Γνώσεσθε τήν άλήθειαν καί ἡ άλήθεια έλευθερώσει ὑμᾶς.Ίωάννου η.32

Καλόν εἶναι καί χρήσιμο, ὅπως λέγει τό άνωτέρω χωρίον τοῦ Εύαγγελίου, νά γνωρίζουμε τήν άλήθεια, άλλά ὁ Πιλάτος ἔθεσε έπί τάπητος τό έρώτημα τί άκριβῶς εἶναι άλήθεια, τί καί ποιό εἶναι τό άληθές (άληθινό) καί τί τό ψευδές ( ψεύτικο);

Κατά τό λεξικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσας τοῦ Δημητράκου (Αʼ τόμος σελ: 238 ) άλήθεια εἶναι ἡ άκρίβεια ἤτοι τό οὐχί ψευδές, τό οὐχί πλαστόν δηλ. ὄχι τό ψεύτικο, τό πλαστό, κατά δέ τόν Άριστοτέλη “τό λέγειν τό ὄν εἶναι καί τό μή ὄν μή εἶναι” ( σέ δική μου έλεύθερη μετάφραση - χωρίς φιλολογικές άξιώσεις – νά λέμε τά πράγματα ὅπως εἶναι καί ὄχι ὅπως δέν εἶναι).

Γεννᾶται βέβαια καί ἕνα ἄλλο σημαντικό έρώτημα, πρέπει νά λέμε πάντοτε τή άλήθεια ἤ εἶναι προτιμώτερο καί ἐπωφελέστερο νά τήν άποκρύπτουμε ἤ νά τήν παραποιοῦμε; Ἐπίσης εἶναι πάντοτε εὐπρόσδεκτη ἡ ἀλήθεια, ἤ τό ψεῦδος, ἡ παραμυθία;

Ἡ ἀλήθεια εἶναι τίς περισσότερες φορές πικρή καί δυσάρεστη γιατί λέγει τά πράγματα πώς εἶναι καί πώς ἔχουν. Ὁ ἄνθρωπος, ἀπό τή φύση του εἶναι ἐπιρρεπής στό νά θέλει νά ἀκούει εὐχάριστα λόγια καί πράγματα καί νά δέχεται ὡς ἀληθινά πράγματα καί ἀκούσματα τά ὁποία ὀφθαλμοφανῶς ἀπέχουν τῆς πραγματικότητας πλήν ὅμως εἶναι εὐχάριστα γιατί ὑπόσχονται καί ἐμφανίζουν μιά εἰκονική πραγματικότητα καί παρουσιάζουν τά πράγματα ὅπως θά θέλαμε νά εἶναι καἰ ὄχι ὅπως πραγμαικά εἶναι.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἀδυναμία τῆς φύσεως τοῦ ἀνθρώπου, τήν ὁποίαν γνωρίζουν πολύ καλά οἱ πολιτικοί ἄνδρες, τήν ἐκμεταλεύονται εἰς τό ἔπακρον γιαυτό καί ὁ λόγος τους βρίθει ἀπό ἀερολογίες, ὑποσχέσεις πού εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀδύνατον νά ἐκπληρωθοῦν, παραποίηση ἤ ἀπόκρυψη τῆς πραγματικότητας καί ὡς ἐκ τούτου ἐνσυνείδητη καί σκόπιμη παραπλάνηση τῶν πολιτῶν. Kαί ὅλα αὐτά συμβαίνουν ὅταν μέν εὐρίσκονται ἐκτός ἐξουσίας πρός ἄγραν ψήφων καί κατάληψη τῆς ἐξουσίας, ὅταν δέ ἔχουν καταλάβει καί λειμαίνονται τήν ἐξουσίαν, γιά νά παραμυθιάσουν τούς πολίτες καί νά τούς πείσουν ὅτι ὅλα βαίνουν καλῶς.

Ἡ συμπεριφορά αὐτή τῶν πολιτικῶν εἶναι ἐν πολλοίς ἴδιον τῆς πολιτικῆς, καί ἐφαρμόζεται παγκοσμίως καί διαχρονικῶς. Στή χώρα μας τό φαινόμενο αὐτό ἔχει λάβει τεράστιες διαστάσεις καί δεσπόζει τῆς ὅλης πολιτικῆς ζωής, λόγω τοῦ σαθροῦ πολιτικοῦ μας συστήματος τό ὁποῖον εἶναι ἄκρως πελατειακό καί ψηφοθηρικό. Οἱ πολιτικοί μας εἴτε βρίσκονται στήν Κυβέρνηση τῆς χώρας εἴτε βρίσκονται στήν ἀντιπολίτευση παραπλανοῦν ἀνσυνειδήτως τούς πολίτες - ψηφοφόρους καί πελάτες τους – γιά νά τούς ὑποκλέψουν τήν ψῆφο τους, οἱ μέν γιά νά παραμείνουν στή ἀρχή, οἱ δέ γιά νά ἐπιβοῦν σʾαὐτήν καί νά λειμαίνονται αὐτοί πλέον τό κράτος. Γιατί ὁ ἀπώτερος καί μόνος σκοπός τους εἶναι, τῶν μέν νά παραμείνουν στήν ἀρχή, τῶν δέ πώς θά τήν καταλάβουν.

Τό τί εἶναι συμφέρον γιά τήν κοινωνία, πώς πρέπει νά λειτουργεῖ ἡ κρατική μηχανή μέ μιά ὀρθή κοινωνική πολιτική ὥστε νά ἀξασφαλίζεται στούς πολιτες τό εὖ ζεῖν, νά παρέχονται δηλαδή στούς πολίτες τά βασικά κοινωνικά ἀγαθά, παιδεία, ὑγεία, κ.λ.π., καί τά ὑλικά μέσα γιά μιά ἀξιοπρεπῆ διαβίωση, αὐτά οὐδόλως ἀπασχολούν τούς πολιτικούς μας, ὅπως φαίνεται ξεκάθαρα ἡ ἀπουσία ὀρθῶν καί ἀξιόλογων προγραμμάτων στίς κομματικές ἐξαγγελίες τους στίς προεκλογικές περιόδους καί ἡ ἑν γένει συμπεριφορά τους. Ἀκόμη καί γιά τά ἐθνικά μας θέματα μπορεῖ κανείς νά διαρωτηθεῖ καί νά ἀμφισβητήσει τό ἐνδιαφέρον τους. Ἕνα κύριο αἴτιο τῆς κρίσης, πού διέρχεται ἡ χώρα μας, τό ὁποῖο δέν εἶναι μόνον οἰκονομικό ἀλλά εἶναι κυρίως πολιτικό, πολιτισμικό καί κοινωνικῆς παιδείας τοῦ πληθυσμοῦ, ὀφείλεται στήν νοοτροπία καί συμπεριφορά τῶν πολιτικῶν μας .
Θά περίμενε κανείς ὅτι στήν περίοδο αὐτή τῆς κρίσεως Οἰ πολιτικοί μας θά ἄλλαζαν νοοτροπία καί θά συμπεριφέρονταν διαφορετικά.

Δυστυχῶς κάτι τέτοιο δέν συνέβη. Ἀντι νά ἐμφανισθούν στόν λαό ὡς πραγματικοί ἡγέτες, νά παραδεχθούν τά σφάλματά τους, τίς ἐνέργειές τους καί τήν ὑπευθυνότητα τους γιά τήν χρεωκοπία τῆς χώρας, νά ἀναλάβουν τίς εὐθύνες τους καί νά ζητήσουν ἀπό τό λαό νά τούς συγχωρήσει καί νά τούς βοηθήσει νά διορθώσουν τά κακῶς κείμενα, διατηρούν ἀκόμη τήν πρό τῆς κρίσεως νοοτροπία καί συμπεριφορά, ἐνδιαφερόμενοι μόνον γιά τά προσωπικά τους προνόμια καί ἀπολαβές.

Ὑπέγραψαν, ὑπό τήν Δαμόκλειον σπάθην τῆς χρεωκοπίας, δανειακήν σύμβαση μέ τούς ἑταίρους μας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐνώσεως καί τό Δ.Ν.Τ. γιά τήν προοδευτική ἀποπληρωμή τοῦ χρέους καί οἱ δανειστές ἀπαίτησαν καί ἀπαιτούν ἡ Κυβέρνηση νά λάβει ὁρισμένα μέτρα διορθωτικά τῆς λειτουργίας τῆς κρατικῆς μηχανής καί ὁρισμένες οὐσιώδεις μεταρυθμίσεις στήν λειτουργία κοινοφελῶν ὀργανισμῶν, τῆς ἀγοράς, καί κυρίως τήν συρρίκνωση τοῦ ὑπερβολικοῦ ἀριθμοῦ τῶν ὑπαλλήλων τοῦ Δημοσίου καί τῶν ἐργαζομένων σέ ὀργανισμούς ἐξαρτώμενους ἀπό τό Δημόσιο. Ἡ ἔγγραφος ἀποδοχή ἀπό τήν Κυβέρνηση τῶν μέτρων πού πρέπει νά λάβει, ἀποτελεῖ τό περιβόητο μνημόνιο.

Ἡ Κυβέρνηση ἀντί νά ἀνταποκριθεῖ στίς ἀπαιτήσεις τοῦ μνημονίου, τό ὁποῖο ὑπέγραψε καί ὑποχρεοῦται νά ἐφαρμόσει γιά τήν καταβολή, ἀπό τούς δανειστές μας, τῶν δόσεων τοῦ δανείου, δηλαδή τῶν μεταρυθμίσεων, ἡ κυριότερη τῶν ὁποίων εἶναι ἡ συρρίκνωση τοῦ κράτους καί ἡ δραστική μείωση τῶν δαπανῶν αὐτοῦ, καί γιά νά ἀποφύγει τήν σύγκρουση μέ τά ὀργανωμένα συντεχνιακά συμφέροντα ὁρισμένων ὁμάδων καί γιά νά διατηρήσει ἀλώβητο τό πελατειακό πολιτικό σύστημα, ἐθεώρησε σκόπιμο γιά νά ἀξασφαλίσει τά ἀπαιτούμενα χρηματικά ποσά γιά τήν ἐξόφληση τῶν δανειακῶν της ὑποχρεώσεων, νά ἐφαρμόσει μιά οἰκονομική πολιτική ὁριζόντιας περικοπής μισθῶν καί συντάξεων, ἐξοντωτικῆς φορολογικῆς ἐπιβαρύνσεως τῶν πολιτῶν σέ σημεῖο ἀπογνώσεως τῶν πολιτῶν.

Ἀντί νά ἀκολουθήσουν οἱ πολιτικοί μας τήν ὁδό τῆς ἀλήθειας, νά παρουσιάσουν στό λαό τήν κατάσταση ὅπως διαμορφώθηκε μετά τήν ἀδυναμία τῆς Πολιτείας νά ἐξασφαλίσει τά ἀπαιτούμενα κεφάλαια δανειζόμενη στήν ἐλεύθερη ἀγορά, λόγω ἀδυναμίας ἐξοφλήσεως τοῦ ὑπέρογκου χρέους, τό ὁποῖο αὐτοί δημιούργησαν δανειζόμενοι ἀσυστόλως πρός ἐξυπηρέτηση τῶν πελατειακῶν τους σχέσεων, ἐκθέσουν καί ἐξηγήσουν στόν λαό ὅτι πρέπει νά ληφθοῦν ὀρισμένα άναγκαῖα μέτρα καί νά γίνουν ὁρισμένες ἀναγκαῖες μεταρρυθμίσεις στήν λειτουργία τοῦ κράτους ὡς προϋπόθεση δανεισμοῦ μας ἀπό τούς ἑταίρους μας γιά τήν προοδευτική ἐξόφληση τοῦ χρέους καί ἔξοδο ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, αὐτοί ἐπέλεξαν, γιά νά ἀποφύγουν τήν δίκαιη κατακραυγή τοῦ κόσμου, καί ἀκολούθησαν τήν προσφιλή σʾαὐτούς τακτική τῆς ἀλληλοκατηγορίας, τοῦ ψεύδους καί τῆς παραπληροφόρισης τοῦ λαοῦ.

Ἀποδίδουν ὅλα τά κακά πού προήλθαν ἀπό τήν ἐφαρμογή τῶν ἀναγκαίων μέτρων, πού ὁρίζει ἡ δανειακή σύμβαση μέ τούς ἑταίρους μας καί τήν ὁποία ὑπέγραψαν, στίς πιέσεις τῆς λεγόμενης τρόϊκας, ἐνώ τά περισσότερα κακά προήλθαν ἀπό τήν ἄδικη καί ἀντιλαϊκή πολιτική τους. Ψευδῶς ἀποδίδουν στήν τρόϊκα τήν περικοπή τῶν μισθῶν καί τῶν συντάξεων, ὅπως καί τήν ἐπιβολή ὑπέρογκης φορολογίας ἐπί πάσης κινητής καί ἀκινήτου περιου- σίας, αὐτή ( ἡ τρόϊκα ) ἀπαιτεῖ μόνον νά γίνουν περικοπές στό κράτος γιά νά ἐξασφαλισθοῦν τά χρήματα ἀποπληρωμῆς τῶν ὑποχρεώσεών μας. Ἤταν ἐπιλογή τῶν κυβερνῶντων ἡ τακτική αὐτή γιά νά μήν θίξουν τόν δημόσιο τομέα τροφοδότη τῶν πελατειακῶν τους σχέσεων. Παράδειγμα ὅτι δέν ἔθιξαν, σχεδόν καθόλου, τόν ἀριθμό καί τίς ἀπολαβές τῶν ὑπαλλήλων τῆς Βουλής, ὅπως καί τίς δικές τους.

Ἄλλο ψεῦδος εἶναι ὁ χαρακτηρισμός τῶν δανειστῶν μας ἑταίρων ὡς τοκογλύφων· τά χρήματα πού μᾶς δανείζουν οἱ ἑταῖροι μας Εὐρωπαῖοι προέρχονται ἀπʾὅλες τίς χῶρες τοῦ Ευρώ καί γιά νά δωθοῦν πρέπει νά ἐγκριθεῖ αὐτό ἀπό τά κοινοβούλιά τους. Χῶρες πτωχές ὅπως ἡ Σλοβακία ἤ ἡ Ἐσθονία γιά νά δώσουν τό μερίδιό τους ὑποχρεούνται νά δανειστοῦν ἀπό τήν ἐλεύθερη ἀγορά μέ τόκο 5٪ ἤ 6٪ γιά νά μᾶς δανείσουν ἐμᾶς μέ ἐπιτόκιο 2٪ ἤ 2,5٪·, εἶναι αὐτό τοκογλυφία καί οἱ ἑταῖροι μας Σλοβάκοι τοκογλύφες;

Ἡ ἀντιπολίτευση, ἀριστερά καί δεξιά, ψεύδεται ἀσυστόλως ὅταν παραμυθιάζει τόν λαό καί τοῦ ὑπόσχεται ὅτι, ἄν ἔλθει αὐτή στήν ἀρχή, θά ἐπανέλθουμε στήν προτέρα τῆς κρίσεως κατάσταση, τῶν παχειῶν ἀγελάδων, χωρίς ὅμως νά διευκρινίζει τόν τρόπο καί πού θά βρεθοῦν τά ἀπαραίτητα χρήματα.

Τό success story τῆς Κυβερνήσεως καί τό πρωτογενές πλεόνασμα, ἀπέχουν πολύ τῆς πραγματικότητας καί, προβάλονται πρός παραμυθία τοῦ κόσμου, καθῶς καί ἡ προβαλόμενη ἔξοδος τῆς χώρας ἀπό τό μνημόνιο. Τό πλεόνασμα δέν εἶναι κατʾἀρχάς πρωτογενές γιατί δέν προῆλθε ἀπό παραγωγικές πηγές ἀλλά ἀπό τό στράγγισμα κάθε οἰκονομικῆς ἰκμάδας τοῦ πληθυσμοῦ, ἡ δέ ἔξοδος ἀπό τό μνημόνιο θά γίνει ἀπό μόνη της γιατί στό τέλος τοῦ ἔτους λήγει ἡ δανειακή σύμβαση μέ τούς ἑταίρους μας καί αὐτομάτως λήγει καί ἡ ἐπιτήρηση καί τό μνημόνιο.

Δυστυχῶς συνεχίζουν καί τώρα νά παραπληροφορούν καί νά παραμυθιάζουν τόν λαό, ἐπικουρούμενοι καί ἀπό τά διαπλεκόμενα μέ αὐτούς μέσα ἐνημέρωσης, ἀντί νά τοῦ ποῦν τήν ἀλήθεια καί καί νά ζητήσουν τήν κατανόηση του. Δέν τοῦ λέν ὅτι εἶναι μέν ἡ κατάσταση καλύτερη ἀπʾὅ,τι ἤταν στήν ἀρχή τῆς κρίσεως, πλήν ὅμως παρʾ ὅλες τίς βελτιώσεις πολλῶν πραγμάτων καί μερικῆς ἀνάκαμψης, τό χρέος παραμένει μή βιώσιμο, ὅτι κάτι πρέπει νά γίνει γιαυτό, καί ἡ ἔξοδός μας στίς ἀγορές ἀποδείθηκε ὁτι εἶναι ἀσύμφορή μέ ἐπιτόκιο δανεισμοῦ νά φθάνει τίς 7 μέ 8 μονάδες.

Τό κακό εἶναι ὅτι προσπαθοῦν νά παραπλανήσουν καί τούς ἑταίρους μας μέ τό νά ψηφίζουν στήν Βουλή ὁρισμένα μέτρα πού ὑπέγραψαν καί πρέπει νά πάρουν καί κατόπν, μέ διαφόρους ὑπουργικές ἐγκυκλίους, κωλυσιεργοὐν νά τά πάρουν γιά νά ἀποφύγουν τό κακῶς ἐννοούμενο πολιτικό κόστος. Δυστυχῶς οἱ ἑταῖροι μας ἔχουν καταλάβει τήν τακτική αὐτή τῶν πολιτικῶν μας μέ ἀποτέλεσμα νά χάσει ἡ χώρα μας τήν άξιοπιστία της.

Γιά νά ἐπιβιώσουμε εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά προσφύγουμε πάλι στούς ἑταίρους μας νά ζητήσουμε νά μᾶς δανείσουν μέ χαμηλό ἐπιτόκιο καί βεβαίως θά ἔχουμε μιά ἐπιτήρηση ἀπʾαὐτούς γιά νά τηρήσουμε τούς ὅρους τοῦ δανεισμοῦ, γιατί ἀπό μόνοι μας ὑπάρχει φόβος, μέ τά μυαλά πού διαθέτουν οἱ πολιτικοί μας νά διολισθήσουμε σέ ἐπιβλαβεῖς γιά τήν χώρα ἐνέργιες, ὅπως συνέβη πολλάκις κατά τό παρελθόν.

Ἡ ἀλήθεια πρέπει ἐπιτέλους νά λεχθεῖ γιά νά γνωρίσει ὁ λαός τήν πραγματικότητα, νά μήν παραμυθιάζεται, καί νά κατανοήσει ὄτι εἶναι φροῦδες ἐλπίδες ψευδαισθήσεων αὐτά πού τοῦ ὑπόσχονται τά πολιτικά κόμματα. Γνωρίζοντας τήν ἀλήθεια θά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά δεσμά τῆς πολιτικής προπαγάνδας καί παραπληροφόρησης, θά εἶναι ἐλεύθερος πλέον νά κρίνει, μέ κριτική πλέον σκέψη τά λόγια καί τίς πράξεις τῶν ἰθυνόντων, θά ἀποκτίσει αὐτοπεποίθηση, θά ἀνταποκριθεῖ μέ σύνεση καί συνέπεια στά ἀναφυόμενα κατά καιρούς προβλήματα καί τέλος θά ἀπαιτήσει νά ἐπιβληθούν κυρώσεις στούς ὑπαίτιους κακῶν δημοσιονομικῶν χειρισμῶν.

Γιατί πραγματικά ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώνει.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Μαΐου 2015, αρ. φύλλου 789

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

• ΟΔΟΣ: Referendum
• ΟΔΟΣ: Σκιά του εαυτού της
• ΟΔΟΣ: Σε μια προσανατολισμένη [διασωθείσα] Ελλάδα
• ΟΔΟΣ: Το πολιτικό μεθαύριο της χώρας
• ΟΔΟΣ: Η επόμενη ημέρα
• ΟΔΟΣ: Στα ζάρια
• ΟΔΟΣ: Όχι Ναί (2011)