19.5.15

ΡΟΥΛΑΣ ΖΟΥΠΑΝΙΩΤΗ: Κάποιες σκέψεις γύρω απ’ τη σύγκρουση


ΟΔΟΣ 15.1.2015 | 771

Διαβάζοντας στην ΟΔΟ κείμενα για τη διαμάχη σχετικά με την ηθική ορθότητα της κατεργασίας γούνας στην αγαπημένη μου πατρίδα, την οποία έχω αποχωριστεί εδώ και 40 χρόνια περίπου αλλά μένει βαθιά ριζωμένη μέσα μου μαζί με τα πρώτα 10 χρόνια της παιδικής μου ζωής, νιώθω τη σύγκρουση - που περιγράφουν τα κείμενα – να παλεύει μέσα μου.

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω αυτή την εσωτερική σύγκρουση, για να την καταλάβω, μια και αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς με μια σύγκρουση, είπα να δω πρώτα τους δυο πόλους της: Ζώα - και - Γούνα. Μετά, κάθισα και έγραψα τις λέξεις που μου έρχονταν αυθόρμητα για τον κάθε πόλο.

 Ζώα Γούνα
 ζωή οικονομία
 σεβασμός ανάπτυξη
 αγάπη απασχόληση
 φύση τέχνη
 συνύπαρξη παράδοση
 αρμονία ταυτότητα

Πολλές ακόμα θα μπορούσε να βρει κανείς και για τους δύο πόλους, αν ήμασταν πολλοί και σκεφτόμασταν παρέα, ίσως θα γεμίζαμε πίνακες. Είπα όμως να σταματήσω εδώ, για να δω τι γίνεται με αυτές.

Άρχισα να τις παρατηρώ έτσι όπως βρίσκονταν δίπλα δίπλα, όχι απαραίτητα με τη σειρά, και άφηνα να μου έρχονται διάφορες σκέψεις. Τις γράφω κι αυτές, όπως αυθόρμητα πάντα μου προέκυπταν.

Μπορεί κανείς να συγκρίνει την οικονομία - με τη ζωή κάποιων όντων; Κανονικά όχι, αλλά όταν από αυτό που ονομάζουμε οικονομία εξαρτάται η επιβίωση των ανθρώπων, τότε ναι, ίσως μπορεί. Αλλά εδώ, στην περίπτωση αυτή, συμβαίνει αυτό; Αν δηλαδή σταματήσει η θανάτωση των μικρών ζώων και η επεξεργασία της γούνας τους, κινδυνεύουν κάποιοι άνθρωποι να πεθάνουν; Από όσα έχω καταλάβει, όχι. Δεν θα πεθάνει κανείς.

Αν όμως, από όλη αυτή τη δραστηριότητα, προκύπτει στην πόλη, αυτήν τη συγκεκριμένη πόλη, η ανάπτυξη; Δεν ξέρω πάλι αν έχω καταλάβει σωστά, αλλά η εντύπωση που έχω σχηματίσει είναι πως δεν προκύπτει, πλέον. Ιστορικά προέκυπτε, στο παρελθόν, όλη η πόλη μύριζε γούνα, το θυμάμαι πολύ έντονα αυτό. Μα τώρα; Απασχολούνται πράγματι πολλοί άνθρωποι με τη γούνα; Τους εξασφαλίζει άνετη ζωή με αξιοπρέπεια, όπως παλιά; Νομίζω ότι η πραγματικότητα λέει, όχι.

Η παράδοση. Σημαντική πολύ για την ψυχή ενός τόπου. Σκέφτομαι ότι η παράδοση της πόλης μας κάποτε, πολύ παλιά, προσέλκυε και πολλούς σπουδαίους αγιογράφους, που έφτιαχναν πανέμορφες ζωγραφιές. Ελάχιστοι όμως ασχολούνται πια πολύ θερμά με αυτή την πλευρά της κουλτούρας της πόλης και τη διατήρηση ή την αναβίωση ή την προβολή αυτής της πλευράς της παράδοσής της. Αναπτυξιακά, θα μπορούσε να γίνει αυτό το κομμάτι της ιστορίας της πόλος έλξης για ανθρώπους άλλους, πέρα από Ρώσους και Κινέζους γουνέμπορους. Και να αποδίδει χρήματα στους κατοίκους , και φήμη καλή, χωρίς ίχνος ντροπής και βάρους.

Η γούνα είναι Τέχνη, και σ’ αυτήν ξεχώριζαν οι Καστοριανοί. Αυτό που θεωρώ αξιοθαύμαστο στην τέχνη τους είναι η διάθεση να διασώσουν και να μεταμορφώσουν το ελάχιστο, το ασήμαντο, το ευτελές, αυτό που θα το πέταγε κανείς, σε κάτι όμορφο, χρήσιμο, πολυτελές. Μικρά, φαινομενικά άχρηστα κομματάκια γούνας, που μετατρέπονται σε ακριβά, πληθωρικά παλτά. Ευφυής διαδικασία και πολύτιμη τεχνική.

Αυτή η «τεχνική», στην ουσία της, η βαθύτερη δομή της, έχω την εντύπωση ότι βρίσκεται καταγεγραμμένη στα κύτταρά μας, και αυτή είναι ίσως που μπορούμε να αξιοποιήσουμε. Μέσα από άλλους δρόμους όμως, ίσως.

Η γούνα ήταν κομμάτι της ταυτότητας της πόλης και των ανθρώπων, αλλά οι καιροί και τα ήθη δείχνουν μάλλον ότι η ταυτότητα αυτή δεν ταιριάζει πλέον στο σύνολο της εποχής.
Οι ταυτότητες αλλάζουν. Όταν κανείς το δεχτεί αυτό και ακολουθήσει τη ροή των καιρών, μπορεί καλύτερα να εξελίσσεται.

Η Καστοριά είναι μια πολύ όμορφη εκδοχή του φυσικού περιβάλλοντος. Ίσως το ότι αντιστέκεται σε ένα σημείο της στη συνύπαρξη με τη φύση και τον σεβασμό προς κάθε πλάσμα της είναι αυτό που την κρατά σε αυτή την περίοδο της «ζωής» της πίσω και την αποδυναμώνει.

Σε έναν τόσο όμορφο τόπο, κάθε ζωντανή ύπαρξη θα μπορούσε να προστατεύεται και να μπορεί να ζει σε αρμονία με τον τόπο και τους ανθρώπους του. Και η συνύπαρξη αυτή ίσως οδηγούσε σε νέες, άλλες μορφές ανάπτυξης, συντονισμένες με το παρόν και τις απαιτήσεις του.

Μια τέτοια προοπτική του τόπου μού ηρέμησε κάπως την καρδιά και ένιωσα τη σύγκρουση να φτάνει σε μια διέξοδο.
Ενεργειακά και εκ του «μακρόθεν», όπως θα σκεφτείτε ίσως φυσικά, και θα έχετε δίκιο.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Ιανουαρίου 2015, αρ. φύλλου 771.



Επιλογή σχετικών κειμένων:

3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος19/5/15

    "Η γούνα ήταν κομμάτι της ταυτότητας της πόλης και των ανθρώπων, αλλά οι καιροί και τα ήθη δείχνουν μάλλον ότι η ταυτότητα αυτή δεν ταιριάζει πλέον στο σύνολο της εποχής. Οι ταυτότητες αλλάζουν. Όταν κανείς το δεχτεί αυτό και ακολουθήσει τη ροή των καιρών, μπορεί καλύτερα να εξελίσσεται".
    My respect.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τασούλης ο ηλεκτρολόγος23/5/15

    Έτσι, κυρία Ρούλα ! Με το καλό να σε ξαναδούμε και στα σχόλια !

    Υ.Γ. Τα σέβη μου για την φωτογραφία προφίλ στο φέησμπουκ.
    Από αισθητικής απόψεως υπέροχη!
    Μόνο σε παρακαλώ μη ζητήσεις δική μου φωτογραφία. Δεν δημοσιεύω. Η ομορφιά μου ακτινοβολεί από χιλιόμετρα.
    ( χαμόγελο ! )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος23/5/15

    Τασούλη! Κι εσύ φεησμπουκόβιος;;;;;
    Μήπως έχεις γίνει κάπως έτσι;
    https://vimeo.com/56705997

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ