29.5.15

ΟΔΟΣ: Το πολιτικό μεθαύριο της χώρας


ΟΔΟΣ 22.1.2015 | 772

Οι τρεις ημέρες που απομένουν για τις κάλπες της Κυριακής, από πραγματική άποψη, δεν μοιάζουν αρκετές, για να (απο) καλύψουν το κενό στις πολιτικές προβλέψεις για το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα. Ούτε κάν για την Καστοριά, στην οποία η εκλογές δεν κρύβουν ποτέ μεγάλες ανατροπές.

Για τις περισσότερες αναλύσεις, η σύντομη προεκλογική περίοδος των μόλις δύο περίπου καθαρών εβδομάδων, αποτελεί βασική αιτία για το οξύμωρο φαινόμενο: Να βρίσκεται δηλαδή ο λαός ενώπιον της κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης της Κυριακής, ύστερα από 2,5 χρόνια τραυματικής διακυβέρνησης από τα δυο άλλοτε μεγάλα αστικά κόμματα (ΝΔ και ΠαΣοΚ) και μετά από 5 περίπου χρόνια οικονομικής κατάρρευσης. Και παρά ταύτα, να μην ξεκαθαρίζει ο ορίζοντας για το εκλογικό αποτέλεσμα σε σχέση με τον νικητή.

Αν θα είναι δηλαδή ο ΣυΡιζΑ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ή όχι. Και αυτό είναι γεγονός που από μόνο του, σημαίνει πολλά. Αντίστοιχα δείγματα παρουσιάζονται και στην Καστοριά εν όψει του ότι από το τέλος του καρναβαλιού, δεν μεσολάβησαν παρά ελάχιστες ημέρες αληθινού προεκλογικού χρόνου.

Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού όπως αυτό διαμορφώθηκε από τις εκλογές του 2012 μπορεί να θεωρηθεί περίπου βέβαιη. Ειδικά σε ό,τι αφορά τα μικρότερα κόμματα. Το κόμμα των ΑνΕλ, η ΔημΑρ, είναι εξαιρετικά αβέβαιο αν θα εισέλθουν στην Βουλή. Το ΠαΣοΚ ίσως να μη κατορθώσει να πετύχει ούτε τα ποσοστά των Ευρωεκλογών. Η Χρυσή Αυγή, προβλέπεται να καταγράψει μικρότερη απήχηση στο εκλογικό σώμα, απ’ όση τουλάχιστον προβλεπόταν πριν ένα χρόνο. Το ΚΚΕ πάλι, δεν αναμένεται να καταγράψει σημαντικές διαφορές σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, τουλάχιστον αυτή είναι η προσπάθεια της ηγεσίας του.

Το μεγάλο πολιτικό αίνιγμα θα αφορά ΠαΣοΚ και το Ποτάμι, ενώ ο πραγματικός χρόνος που είχε στην διάθεσή του το ΚιΔηΣο του Γεωργίου Παπανδρέου, είναι αντικειμενικά πολύ μικρός για να καταγραφεί το αληθινό του αποτύπωμα. Αρκετός ωστόσο για να προκληθεί, υπό προϋποθέσεις χαριστικό πλήγμα στο ΠαΣοΚ και ανήκεστη βλάβη στην Ελλάδα. Στην Καστοριά, ο αντίκτυπος αυτής της κατάστασης, επικεντρώνεται στην αβεβαιότητα για το κόμμα που θα εκλέξει τον δεύτερο βουλευτή.

Ίσως αυτοί να είναι και μερικοί από τους λόγους για τους οποίους, τουλάχιστον σ’ αυτές τις εκλογές παρατηρείται μια σχετική μόνο εκλογίκευση, της προεκλογικής αντιπαράθεσης, σε σχέση με το 2012. Από το σκίσιμο των μνημονίων και την πυρά για το Γουδί για τους προδότες, από τις αοριστολογίες περί επαχθούς και επονείδιστου χρέους – λες και υπάρχουν χαριστικά, ανώδυνα και ευχάριστα χρέη. Από τις... τράπεζες της Ανατολής, τις προφητείες των διαφόρων αναχωρητών σε παλαιοημερολογίτικα μοναστήρια, τα κοιτάσματα χρυσού, πετρελαίου, φυσικού και αφύσικου αερίου, ο πολιτικός λόγος, δείχνει ελάχιστα μεν αλλά υπαρκτά πάντως δείγματα ρεαλισμού και εκλογίκευσης.

Η απόδραση της χώρας από την Δύση στην οποία είναι προσανατολισμένη (Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ) και η πρόσδεση της Ελλάδας στα άρματα της Ρωσίας και την Κίνας, η προσέγγιση στην Βόρεια Κορέα και την Βενεζουέλα, ή και την Κούβα (που αναμένεται να γίνει σύντομα… αγνώριστη) ή ακόμη και η ανασύσταση της Οθωμανικής ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αποτελούν όλο και λιγότερο μέρος των «προτεινόμενων» λύσεων.

Απέμεινε η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή να υποστηρίζει σθεναρά και ευθέως την στροφή προς την Ρωσία. Γεγονός που είναι ενδεικτικό και θα πρέπει να προκαλέσει ερωτηματικά σε όσους ενθαρρύνουν την υποταγή της Ελλάδος στα σλαβικά Βαλκάνια, στον ρωσικό ιμπεριαλισμό και την αισθητική της χώρας αυτής.

Ο κίνδυνος των Τζιχαντιστών και η πιθανότητα επέκτασης των τρομοκρατικών επιθέσεων σε όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα, στην οποία λόγω της αντιδυτικής ρητορείας αυτών και των ίδιων ακριβώς που ταυτόχρονα είναι ρατσιστές περί το θρήσκευμα και δεν περισσεύουν ψίχουλα κατανόησης και ανοχής σε κοινωνικά ρεύματα και την ετερότητα, αποτελεί ενδιάθετο παράγοντα εκλογίκευσης του πολιτικού λόγου. Κάτι που θα φανεί στο άμεσο μέλλον και πιο συγκεκριμένα αν απαιτηθεί επανάληψη των εκλογών, ενδεχόμενο που θεωρείται εκ των προτέρων ιδιαίτερα πιθανό.

Με αυτές τις γενικές συνθήκες ολοκληρώνεται ο πολιτικός αγώνας των υποψηφίων βουλευτών στην Καστοριά. Αν εξαιρεθεί το παρατράγουδο με την υποψηφιότητα του τ. δημάρχου Καστοριάς κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη (σύμφωνα με την αριθ. 4/2015 Ανακήρυξη Συνδυασμών στην εκλογική περιφέρεια του νομού Καστοριάς συμπεριλαμβάνεται στους μεμονομένους)  και την αδικαιολόγητη αντικειμενικά αυτοπεποίθησή του ότι μπορεί να μπαινοβγαίνει όποτε ο ίδιος θέλει σε πολιτική και κόμματα, η προεκλογική μάχη των υποψηφίων διεξάγεται στα μετόπισθεν.

Η απερχόμενη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και εξ ορισμού υποψήφια και πάλι κ. Μαρία Αντωνίου, είναι το πρόσωπο του οποίου το πολιτικό μέλλον αναπόφευκτα ελκύει το ενδιαφέρον. Ευρισκόμενη στην δύσκολη θέση να αποτελέσει χωρίς την θέλησή της τον πολιτικό σάκο του μποξ στις λεπτές εσωκομματικές ισορροπίες και να επωμιστεί προσωπικά μέρος της πολιτικής φθοράς της Νέας Δημοκρατίας δίνει την Κυριακή τον νυν υπέρ πάντων αγώνα της.

Και σαν να μην έφθανε όλο αυτό ήταν και οι αλλεπάλληλες ήττες της Καστοριάς. Όπως στο θέμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, τα τμήματα των ΤΕΙ που συρρικνώθηκαν και είναι υπό διωγμό. Στον αγωγό φυσικού αερίου που δεν έρχεται, την γεωγραφική απομόνωση της περιοχής που επιτάθηκε από τα πανάκριβα καύσιμα των ΙΧΕ, τους άπειρους σταθμούς διοδίων, τον ιδιαίτερα ακριβό αεροπορικό ναύλο καθώς και ο κίνδυνος του υποβιβασμού, αν όχι της διακοπής λειτουργίας,  του αερολιμένα «Αριστοτέλης» μετά την πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Επιπλέον αυτών, που έστω κι’ αν δεν οφείλονται όλα σε προσωπικές επιλογές, ικανότητες ή αδυναμίες της, αλλά καταβάλλουν πολιτικά το άστρο της, πρέπει να προστεθούν και άστοχες προσωπικές επιλογές. Όπως η αίσθηση ότι προτιμούσε να δείχνει ότι βρίσκεται κοντά στην ισχύ και την εξουσία και ιδίως στους κραταιούς (αληθινούς ή όχι) γουνεμπόρους, και όχι αντίστοιχα στους γουνεργάτες, τους ανθρώπους του μόχθου, τους άνεργους ή στον ζωντανό κοινωνικό ιστό της πόλης με περιβαλλοντικές, πολιτικές και πολιτιστικές ανησυχίες και αιτήματα (πχ στην περίπτωση του «Μαθιουδάκη»).

Συνεπώς για την ίδια είναι αυξημένος ο κίνδυνος να αποδειχθεί πολιτικά το εξιλαστήριο θύμα του πολιτικού κόστους μιας ταραγμένης πολιτικά περιόδου. Επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά, ότι μέχρι την αποκατάσταση και την σταθεροποίηση, το είδος του αναλώσιμου πολιτικού παράγοντα –έστω κι αν μπορεί να ζήσει και με 1.500 ευρώ- θα κυριαρχεί στα εγχώρια.




Στον ΣυΡιζΑ πάλι ξεχωρίζει η σχετικά έγκαιρη (;) ενέργεια του βουλευτή κ. Ευάγγελου Διαμαντόπουλου να αναδιπλωθεί μερικώς, ώστε να αρκεστεί σε κλασσικά βουλευτικά και αμιγώς τοπικά ζητήματα. Κατόρθωσε έτσι να «διασκεδάσει» τις αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία, αλλά και στα εσωτερικά του τοπικού ΣυΡιζΑ, που διαπίστωνε ότι το πολιτικό κεφάλαιο του 2012 κινδύνευε να χαθεί από εξωστρέφειες προσωπικής επιλογής. Και σε στυλ που εύκολα θα έθεταν εκ νέου στις παρυφές της ενεργού πολιτικής, ένα ολόκληρο κόσμο ο οποίος από παράδοση ή συγκυριακά στοιχίστηκε ακόμη και στην Καστοριά πίσω από τον ΣυΡιζΑ, ανατρέποντας κατεστημένες νοοτροπίες.

Και την κενή περιεχόμενου πολιτική κατάσταση της Καστοριάς. Η οποία στηριζόταν στο ένα πόδι στα υπερσυντηρητικά παλαιοδεξιά χαρακτηριστικά και αντανακλαστικά των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά και στα θελήματα και τις εξυπηρετήσεις που εξασφάλιζε το ΠαΣοΚ του «μέλλοντός» μας υπό τον κ. Φιλ. Πετσάλνικο. Ο οποίος με πρωτοφανή τρόπο εγκατέλειψε το κόμμα, που επί 30 και πλέον συναπτά χρόνια, παρά την περιορισμένη προσωπική πολιτική του απήχηση στην εκλογική του περιφέρεια, ανέδειξε τον ίδιο και τον διατήρησε, του εξασφάλισε αξιώματα, επιβίωση, δόξες και τιμές που όμοιες του δεν απόλαυσε ποτέ κανείς πολιτικός της Καστοριάς.

Έτσι το πολιτικό μέλλον του ΣυΡιζΑ στην Καστοριά, δείχνει να βασίζει τις προοπτικές του σε μέχρι προχθές ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Και ειδικά στις ψήφους των δυσαρεστημένων, των νέων και των πάμπολλων ανέργων, μερικών μεγαλογουναράδων που φλερτάρουν με την ιδέα επιστροφής στην δραχμή, και του γεγονότος ότι ο χρόνος που παρασχέθηκε για το ΚιΔηΣο είναι περιορισμένος και περιορισμένες οι δυνατότητες να βλάψει τον ΣυΡιζΑ η υπερκινητικότητα του κ. Πετσάλνικου.

Άλλωστε η πιθανότητα των ψηφοφόρων να συμμετάσχουν στις ευκαιρίες και τις διευκολύνσεις μιας υπό τον ΣυΡιζΑ διακυβέρνησης, ενισχύει την προοπτική του, στο να εκλέξει βουλευτή, το πρόσωπο του οποίου θα απορρέει από ένα συνδυασμό όλων των ανωτέρω με τις υπόγειες ή κάτω από το χαλί διεργασίες.

Το ΠαΣοΚ που ενδεχομένως εξακολουθεί να συσπειρώνει γύρω του, ένα μεγάλο τμήμα των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κέντρου ή της μετριοπαθούς σοσιαλδημοκρατίας, οι οποίοι για λόγους ιστορικούς αδυνατούν να μετακινηθούν προς την Νέα Δημοκρατία, ενώ για λόγους αισθητικής και γενικότερης ιδεολογίας που αφορά τον προσανατολισμό της χώρας, μετά το κατά μέτωπο πλήγμα (μιας και το πισώπλατο σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των στελεχών του, το είχε υποστεί ήδη) του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, δίνει τον αγώνα του, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα όχι για το αύριο, αλλά το πολιτικό μεθαύριο της χώρας. Στην εποχή όπου θα μπορεί να γίνει λόγος για δικαίωση των επιλογών και των θυσιών του.

Τα άλλα κόμματα – με εξαίρεση τους ΑνΕλ που ελπίζουν σε μια επανάληψη του 2012 όταν εκλέχτηκε για ένα μήνα ο υποψήφιός του στην Καστοριά, και το Ποτάμι το οποίο σε επίπεδο Καστοριάς δεν κατόρθωσε να εκφραστεί και δείχνει να παραμένει αθηναϊκή υπόθεση, ή έστω των πολύ μεγάλων αστικών κέντρων, δεν παρουσιάζουν αξιοσημείωτο ενδιαφέρον για τα πολιτικά πράγματα της Καστοριάς.

Αντίθετα οι υπόλοιποι υποψήφιοι με την Νέα Δημοκρατία, συγκροτούν ένα αρκετά επιτυχημένο ψηφοδέλτιο. Με την έννοια ότι αποτελείται από πρόσωπα, η ενεργοποίηση των οποίων για τον προσωπικό πολιτικό τους αγώνα δείχνει να εξασφαλίζει στο maximum με τις παρούσες συνθήκες, διείσδυσης της Νέας Δημοκρατίας σε τοπικό επίπεδο, απομένει να αποδειχθεί ποιος από τους τρεις θα είναι ο διάδοχος της κ. Μαρίας Αντωνίου.

Θα είναι ο κ.Σταύρος Μαγαλιός, ο οποίος αν και από πολλούς υποστηρίζεται ότι δεν διαθέτει ακόμη την απαραίτητη απήχηση στην αμιγή κομματική βάση της Νέας Δημοκρατίας σε επίπεδο νομού και ότι η δημοφιλία του μπορεί προς το παρόν να εξαντλείται σε επίπεδο Καστοριάς και Άργους Ορεστικού, αλλά στο πλαίσιο μιας πιο χαλαρής ψήφου, ωστόσο δεν είναι λίγοι αυτοί που επιμένουν ότι δεν αποκλείεται να αποδειχθεί ο απόλυτος οutsider.

Θα είναι ο κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας, προηγούμενος και κρίσιμος βουλευτής της Ν.Δ. στην περίοδο 2009 – 2012, στην διάρκεια της οποίας αντιδρώντας στην αλλαγή στάσης του κόμματος με την συμμετοχή του στην κυβέρνηση κ. Λουκά Παπαδήμου, υπονόμευσε τότε τον εαυτό του και την επανεκλογή του. Ωστόσο στο διάστημα που μεσολάβησε, από πολλούς υποστηρίζεται ότι ο κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας ανέκτησε τις σχέσεις του με τον κομματικό μηχανισμό – γεγονός που αποδεικνύεται από τον διορισμό του ως διοικητή σε μεγάλο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης- και με εφόδιο την έγκαιρη αναδίπλωσή του απέφυγε κακοτοπιές που θα διεύρυναν το συγκυριακό χάσμα του 2012 που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο, οι άσπονδοι φίλοι του.

Βρέθηκε κοντά σε κοινωνικά αιτήματα και κινήσεις ακόμη και πιο προοδευτικού χαρακτήρα για ευαίσθητα ζητήματα που θεωρείται ότι προσέθεσαν bonus στο πολιτικό του άστρο και τον καθιστούν πραγματικά αναγνωρίσιμο ακόμη και σε οπαδούς κομμάτων εκτός Νέας Δημοκρατίας. Ο ίδιος μετά και την πρόσφατη επιστροφή του Γ. Κασαπίδη στην Κοζάνη ως υποψήφιου της Νέας Δημοκρατίας, αισθάνεται ότι δικαιούται να διεκδικεί το βουλευτικό αξίωμα στην καλύτερη για τον ίδιο περίοδο της πολιτικής του ωριμότητας.

Ή θα είναι ο κ. Κωνσταντίνος Λιάντσης, παλαίμαχος της τοπικής αυτοδιοίκησης, ως νομάρχης προπαντός και αντινομάρχης στο παρελθόν, που επικαλείται την διαρκή κομματική του αφοσίωση; Η περίπτωσή του, παρουσιάζει αξιοσημείωτο ενδιαφέρον όχι μόνο διότι οι πολέμιοι του επιμένουν ότι έχει εξαντλήσει ήδη το πολιτικό του κεφάλαιο, αλλά και ότι η ηλικία του δεν τον βοηθά, όσο και επειδή οι υποστηρικτές του θεωρούν ότι με τις ξεκάθαρες πολιτικές απόψεις του, με τις σαφείς δεσμεύσεις του για μεγάλα αιτήματα του τόπου, όπως το φυσικό αέριο, η σήραγγα της Κλεισούρας κλπ, μα προπαντός η λειτουργία της Αρχιτεκτονικής Σχολής, στόχο για τον οποίο ο ίδιος ανάλωσε σημαντικό πολιτικό χρόνο και προσπάθεια στο παρελθόν, οι γνωριμίες του από τα παλιά στο κόμμα, και έξω απ’ αυτό, είναι οι εγγυήσεις επιτυχίας του σε ρόλο αντίστοιχο της υπηρεσιακής – μεταβατικής αποστολής που θα μπορούσε να διαδραματίσει για την Καστοριά, στην μεταμνημονιακή εποχή.

Στην Καστοριά, κλείνει η προεκλογική περίοδος τουλάχιστον με την ευχαρίστηση να διαπιστώνει ότι εδώ, σε αντίθεση με την συγκεντρωτική, γη της Κοζάνης, την υπερευδαίμονα για τα τρόπαιά της Δυτική Μακεδονίας, δεν παρουσιάστηκε κρούσμα πολιτικού, όπως αντίστοιχα εκεί με την κ. Ραχήλ Μακρή συνέβη – ούτε να καβαλήσει κάγκελα στο παρελθόν, ούτε να υποσχεθεί τύπωση μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Ιανουαρίου 2015, αρ. φύλλου 772.




Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ