ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Η τίγρης και ο λαγός

ΟΔΟΣ 10.4.2014 | 735

Έχω την τιμή να σας παρουσιάσω μία όμορφη τίγρη που είναι ξαπλωμένη κάτω από ένα φουντωτό δένδρο. Δεν είναι μόνο μισοκοιμισμένη, αλλά κάποιες στιγμές ξεφεύγουν από το στόμα της βαριά ροχαλητά γρρρ, γρρρ. Μπορεί όμως να είναι και βρυχηθμοί από την πείνα που την εμποδίζει να κοιμηθεί για τα καλά.
Την προηγούμενη νύχτα είχε κουραστεί, για έναν περίεργο λόγο, πάρα πολύ. Αφού είχε μείνει αδρανής όλη την ημέρα, είχε αποφασίσει να φάει κάτι ελαφρύ για βραδινό. Κι αυτό γιατί έβαλε μερικά κιλά παραπάνω που την εμπόδιζαν στο κυνήγι των θηραμάτων της.
 Σας αναφέρω σχετικά, ότι αδιαφόρησε και για τη ζέβρα που πέρασε χοροπηδώντας από μπροστά της και για μια ψωροπερήφανη καμηλοπάρδαλη που, κρατώντας το κεφάλι της όσο πιο ψηλά μπορούσε, απομακρύνθηκε σχεδόν αδιάφορα. Κι έβαλε στο μάτι έναν λαγό που είδε το αφτί του να ξεπροβάλει πίσω από ένα φύλλο.

Κατόπτευσε όλη την περιοχή. Και αμέσως στο μυαλό της έκανε δύο σχέδια. Το πρώτο ήταν σχετικά απλό: να ορμίσει κατ' ευθείαν επάνω στο λαγό και να τον αρπάξει από το λαιμό. Το δεύτερο ήταν πιο στρατηγικό: να κάνει ένα γύρο κόντρα στον αέρα, για να μη αισθανθεί ο λαγός την μυρουδιά της και να τον γραπώσει από την πίσω πλευρά. Με το πρώτο σχέδιο ο λαγός θα τρόμαζε πολύ και θα προσπαθούσε να ξεφύγει, και πιθανόν να το πετύχαινε, ενώ με το δεύτερο θα ξαφνιάζονταν και δε θα προλάβαινε να αντιδράσει. Κι αφού το δεύτερο σχέδιο ήταν πιο έξυπνο θα κατέβαλε μάλλον και λιγότερο κόπο.
 Ο λαγός, βέβαια, έκανε κι εκείνος τις δικές του σκέψεις. Είχε κάποιες εμπειρίες στη ζωή του που του είχανε μάθει δύο πράγματα: ότι δεν ήτανε και το δυνατότερο ζώο στη φύση και ότι όταν είσαι πιο αδύναμος στο σώμα, βάζεις το μυαλό σου και δουλεύει.
Κάθισε, λοιπόν, κι έβαλε τα δεδομένα που είχε στη σειρά: τί χαρακτηριστικά έχει μία τίγρης 1) είναι αρκετά μεγάλη σε μέγεθος και σε βάρος 2) έχει δυνατούς μυς 3) γαμψά νύχια 4) τρέχει με αυξημένη ταχύτητα 5) είναι πολύ εγωίστρια γιατί ξέρει πόσο προικισμένη είναι.
Τί χαρακτηρίζει έναν λαγό 1) είναι μικρόσωμος 2) είναι ευέλικτος 3) κάνει μακριά πηδήματα 4) έχει μεγάλα αυτιά 5) είναι παιχνιδιάρης και κάνει πολλά τσαλιμάκια 6) ξέρει καλά ότι είναι πιο αδύναμος από μία τίγρη.

Κι αποφάσισε τα εξής: να χαμηλώσει τα αυτιά του και να παίξει μαζί της, πριν εκείνη αποφασίσει να κάνει οποιαδήποτε κίνηση. Να αναμετρηθεί μ' αυτήν σώμα με σώμα δεν ήταν δυνατόν και δεν υπήρξε έστω και στο ελάχιστο ανόητος, για να πιθανολογεί κάτι τέτοιο.
Έσκυψε, λοιπόν, το κεφάλι του και έκανε το πιπί του σε δέκα μεριές ανάμεσα στα φύλλα και στα κλαδιά που τον έκρυβαν αρκετά καλά.
Κι επειδή δεν είχε το γιατάκι του πολύ μακριά από τα σπίτια των ανθρώπων, καθότι ήταν πονηρός και ήξερε ότι μεγάλα ζώα δεν πλησιάζουν εύκολα στους χώρους όπου ζει αυτό το υπερόπλο που λέγεται άνθρωπος, είχε μάθει να χορεύει τσατσα ακούγοντας τις μουσικές τους. Χορεύοντας, λοιπόν, αλλά στα βουβά, έσερνε τα πόδια του μια από δω και μια από κει δημιουργώντας ένα πλήθος από ίχνη, που θα μπέρδευαν και τον πιο έμπειρο ιχνηλάτη. Κι ο αέρας του χάιδευε το μαλακό τρίχωμα, έπαιρνε τις μυρουδιές από το κατουρημένο χώμα κι έστελνε αντιφατικά μηνύματα στη μύτη της τίγρης, που στο τέλος μπερδεύτηκε τόσο ώστε να μη καταλαβαίνει πια αν ο λαγός ήταν ακόμη στο σημείο όπου είχε διακρίνει τα αυτιά του ή είχε μετακομίσει.

Κατόπιν αυτών προβληματίστηκε, λοιπόν, η καλή μας τίγρη εντονότατα. Κι έλεγε από μέσα της: τι να κάνω τώρα, να σηκωθώ ή να μη σηκωθώ; μήπως αυτό το ζωάκι με βάλει μόνο σε μπελάδες; άραγε πόσο κρέας έχει επάνω του; αξίζει να κοπιάσω, εγώ κοτζάμ τίγρης, για να απολαύσω μια μπουκίτσα νόστιμο κρεατάκι; και οι θερμίδες που θα πάρω μήπως είναι λιγότερες από αυτές που θα καταναλώσω όταν το κυνηγήσω;
Κι επειδή όλες αυτές οι σκέψεις την κούρασαν γύρισε από το άλλο πλευρό, μισόκλεισε τα μάτια της, ρουθούνισε δυνατά, δηλώνοντας έτσι την εγωπαθή προσωπικότητα της, κι αποφάσισε να περιμένει για λίγο. Δεν ήταν δα και καμιά πρωτάρα, είχαν περάσει από τα νύχια της ζώα και ζωάκια.
 Και η παρόρμηση της νίκησε. Σηκώθηκε αμέσως στα τέσσερα πόδια της, τέντωσε καλά την εύκαμπτη σπονδυλική της στήλη, όρμησε μπροστά και όποιον πάρει ο χάρος. Ο καλός μας ο λαγός δεν ήταν, βέβαια, απροετοίμαστος.

Ορμάει -λοιπόν- μπροστά η τίγρη, πηδάει στα πλάγια ο λαγός. Ξαναπηδάει τώρα στα πλάγια η τίγρη, αλλά πιο γρήγορος ο λαγός κάνει μια τούμπα, ανακατεύεται μέσα στα κλαδιά και τρυπώνει πίσω από έναν αγκαθωτό θάμνο. Κάνει να βάλει την μουσούδα της η τίγρη μέσα στο θάμνο, σπρώχνει ένα κλαδί ο λαγός και της μπαίνει ένα αγκάθι στο μάτι. Εκείνη ξαφνιασμένη κουνάει το κεφάλι της πέρα δώθε προσπαθώντας να το κάνει να πέσει, αλλά δε γίνεται τίποτα. Αποσύρεται παρά πέρα και επιχειρεί να το αφαιρέσει με το αριστερό της πόδι, καθότι ήταν και αριστεροπόδαρη. Και μέσα στη προσπάθεια αυτή, της έρχονται και κάποιες αρνητικές σκέψεις: τι ήθελα εγώ, κοτζάμ τίγρης και μπλέχτηκα με το σαμιαμίδι το λαγό; Αλλά έτσι είναι, όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες!
Και δώστου να σφουγγίζει και με τα δύο της πόδια τα δάκρυα που της τρέχαν από το ερεθισμένο μάτι.
Και δεν της έφτανε μόνο αυτό, περνάει από κοντά και η ψωροπερήφανη καμηλοπάρδαλη και της ρίχνει ένα ειρωνικό χαμογελάκι, που ήταν τόσο φαρμακερό σα να της έλεγε: αχ ! Καλέ! δεν φαντάστηκα ποτέ ότι μια τίγρης μπορούσε να πέσει τόσο χαμηλά! Χα! Χα! Χα!
Κι από απόσταση ασφαλείας την αγνάντευε και η φαφλατού η αλεπού. Τώρα πια ήταν σίγουρη ότι το πάθημα της θα το μάθαιναν όλοι στο δάσος.
Τί έπρεπε να κάνει λοιπόν; ιδού η εύλογη απορία.
Η θέση της ήταν σίγουρα δύσκολη, αλλά το μυαλό της δεν ήταν τόσο έξυπνο όσο των ανθρώπων για να πει στον εαυτό της: ως εδώ! Ας κάνω παραπίσω, μέχρι τα πράγματα να γίνουν καλύτερα.
Και με τα δάκρυα να τρέχουν και από τα δύο μάτια της τώρα, από τα πολλά της νεύρα, συνέχισε να κυνηγάει τον λαγό.
Κι επειδή εκείνος κατάλαβε ότι ήταν σε υπέρτερη θέση, μια έκανε μακρυά πηδήματα, μια κοντοστέκονταν- παριστάνοντας τον άφοβο- και κάποιες φορές έκανε χορευτικές κινήσεις, σα να χόρευε βαλς.
Φυσικά δεν έλειψαν οι θεατές. Πλήθος ζώα μαζεύτηκαν και έκαναν χάζι με περισσή ευχαρίστηση. Όπως και οι άνθρωποι- έτσι και τα ζώα, πολύ το ευχαριστιούνται όταν στραπατσάρονται οι δυνατοί. Σφυρίγματα ακούγονταν και δυνατές κραυγές. Ακόμα και στοιχήματα έβαζαν μεταξύ τους για το ποιος θα νικήσει. Και οι περισσότεροι ήταν με το μέρος του λαγού, καθ' ότι ήταν τσαχπίνης.
Κι εκείνος επειδή σε λίγο άρχισε να κουράζεται από τα πολλά τρεχαλητά, αποφάσισε να αποχωρίσει μεγαλοπρεπώς: έκανε μια βαθιά υπόκλιση, χαιρέτισε τα πλήθη κουνώντας τα αυτιά του και έφυγε με μακρυά- περήφανα πηδήματα.
Τα ζώα αμέσως σώπασαν. Είδαν την τίγρη ηττημένη και κατάλαβαν ότι έπρεπε να σεβαστούν τον πόνο της. Αποχώρισαν, λοιπόν, κι αυτά, ήσυχα και διακριτικά.
 Γνώριζαν καλά κατά βάθος ότι η τίγρης, παρά το χουνέρι που έπαθε, παραμένει ένα φοβερό και τρομερό ζώο.

(οδηγίες χρήσης: το παιχνίδι του παραμυθιού παίζεται ανάμεσα σε παππουδογιαγιάδες κι εγγόνια όλο ή εν μέρει, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού)

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10 Απριλίου 2014, αρ. φύλλου 735.