8.4.14

Λόγος & Αντίλογος


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

 Διάβασα στο φύλλο σου της 28 Νοεμβρίου 2013 (αρ. φύλλου 717) «την επιστολή του ανώνυμου σχολιαστή» σχετικά με την απόφαση της αρμόδιας αντιδημάρχου κ. Ε. Μισκία για την διακοπή της χρηματικής επιχορήγησης των παρεών-μπουλουκιών που χρησιμοποιούν ορχήστρες από τα Σκόπια.

Προβληματίστηκα είναι γεγονός, όχι τόσο για την απόφαση, αλλά για το εάν θα έπρεπε να ασχοληθώ και να σχολιάσω μιαν απόφαση, που για τρία χρόνια τώρα, μ’ αυτήν την Δημοτική Αρχή κάθε φορά και κάθε χρονιά, την φέρω και την επαναφέρω σαν πρότασή μου στο Δημοτικό Συμβούλιο. Για το σταμάτημα επιτέλους της οικονομικής ενίσχυσης, αλλά και για την συζήτηση και στο Δημοτικό Συμβούλιο του θέματος του Καστοριανού καρναβαλιού.

Ακάλυπτος επομένως σ’ ότι αφορά την επωνυμία μου, αλλά χωρίς να θέλω να εκτεθώ στον πιθανά εκπορευόμενο κακεντρεχή σχολιασμό για υπερφίαλη προσωπική ανάδειξη, σου γράφω όχι για την δημοσιοποίηση της πρότασης, ούτε φυσικά για την ανάδειξη της αποσιώπησής της, ούτε ακόμα και για την προσπάθεια οικειοποίησής της, αλλά για την κατά κύριο λόγο αντιμετώπιση του θεσμού και για τις δυνατότητες επαναφοράς στην γνήσια έκφρασή του, η και της ενδεχόμενης βελτίωσής του.

Πριν από περίπου δεκατρία χρόνια πάλι απ τις στήλες σου, είχα ασχοληθεί με  τον θεσμό του καρναβαλιού, επικρίνοντας ενδεικτικά την παρέλαση του Δημοτικού Συμβουλίου και καταθέτοντας ταυτόχρονα κάποιους προβληματισμούς.

Πάλι ως Δημοτικός σύμβουλος. Τώρα με την επάρκεια που ο χρόνος μας παρέχει κάθε φορά για την μεταγενέστερη αξιολόγηση των επιλογών αλλά και των γεγονότων, μπορώ να αντιληφθώ ότι εκτός απ’ την μη παρέλαση του Δημοτικού Συμβουλίου και τις γεμάτες έπαρση δηλώσεις των αυτοδιοικητικών εκπροσώπων, σταθερές αξίες για όλες τις Δημοτικές αρχές, τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακά σημεία ελέγχου. Η και μη ελέγχου ακόμα.

 Η εξέλιξη εξάλλου δεν μπορεί και δεν νοείται να είναι στατική και καθηλωμένη, ούτε φυσικά και ανεπηρέαστη από αντιλήψεις και αναδείξεις επικαιροποιημένες και ταυτισμένες με την κάθε φορά εποχή και τα παρελκόμενά της. Απ’ το σημείο όμως αυτό μέχρι την ανιστόρητη ενσωμάτωση και την αποπροσανατολιστική ταύτιση, που για κάποιους έχει σταθερό διαχρονικό προσανατολισμό, υπάρχει χάος και ‘κεί η μαύρη τρύπα καιροφυλακτεί.

Δεν είναι επομένως μόνο θέμα κατ’ ανάγκη αισθητικής ή επιλογής, όταν μάλιστα κάποιες γενιές έχουν μεγαλώσει και εξοικειωθεί με ακούσματα, που αν στις προηγούμενες μπορεί να ήταν απλά ανεκτό, τώρα πια είναι επιβεβλημένο και απόλυτα συνδεδεμένο με την εκδήλωση. Έτσι δηλαδή που σε κάποιους να μην νοείται καρναβάλι χωρίς τα παράτερα και ξένα σκοπιανά και όχι μόνο ακούσματα.
Πόσοι επιτέλους κατανοούν ότι το σημαντικό δεν είναι μόνο ο θόρυβος και ο πρόσκαιρος εντυπωσιασμός, αλλά ο ήχος και ιδιαίτερα ο απόηχος;

Το καρναβάλι δεν είναι εξάλλου μια ιδιωτική εκδήλωση, για να μπορεί ο καθένας να μετρά τις υπομονές και τις αντοχές της πόλης και των κατοίκων της φυσικά. Είναι πράξη συμμετοχική, παρεΐστικη, πλην όμως και τοπικής εκπροσώπησης. Και εξ αυτού, απολύτως και βεβαίως, η μουσική έχει σύνορα!

Κατανοώ πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος μιας Δημοτικής αρχής που όντως θέλει για να κανοναρχήσει μέσα σε πλαίσια παραδεκτά τον θεσμό, δεν κατανοώ όμως τον ρόλο μιας Δημοτικής αρχής που επιδιώκει και προκαλεί επιδεικτικά με την επιτήδευση ως τρόπο συμπεριφοράς και επιβολής, έτσι που όλες οι εκδηλώσεις να επικαλύπτονται απ’ την υπέρμετρη διάθεση αυτοπροβολής.
Δεν κατανοώ επίσης πως οι κάθε φορά εκρόσωποι, τόσο μικροί και λίγοι καταφέρνουν να απογοητεύουν τόσους ωραίους και αυθόρμητους, καρναβαλιστές και όχι μόνο. Όλους δηλαδή! Φοβούμαι μην η αποστροφή στα πρόσωπα λειτουργήσει και ως έλλειψη διάθεσης για συμμετοχή. Ας διαψευστώ!

 Προσωπικά πιστεύω πως το καρναβάλι μας δεν έχει ταυτότητα, πως η διαχρονική του υπόσταση αξία αποκτά στο διήμερο που προηγείται της παρέλασης, πως εκεί θα πρέπει να σταθούμε περισσότερο, στην περιήγηση των μπουλουκιών στα σοκάκια και στις γειτονιές της πόλης. Αν μάλιστα αποφλοιωμένο από δηλώσεις έπαρσης και επαναληπτικές για την προέλευσή του απ τον Έλληνα Διόνυσο, στοιχείο που διεκδικείται από κάθε φιλότιμη προσπάθεια διαφήμισης, από κάθε διοργανώτρια πόλη, αρκεστεί στον αυτοπροσδιορισμό του σαν Καστοριανό καρναβάλι, τότε εκτιμώ πως ένα βήμα σημαντικό θα έχει γίνει.

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Ελπίζω, πιστέυω, προσπαθώ και αγωνίζομαι (βαριά η βαρύτητα της λέξης),για ναμην δω εισαγόμενες ορχήστρες, αλλά για φαντάσου και το μακρινό και το χειρότερο! Να μη δώ και εισαγόμενους καρναβαλιστές! Δεν το πιστεύω!

Νίκος Καραμανίδης

 Υ.Γ. Για την ορθή καταγραφή και την αντικειμενική απόδοση, είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω, πως την δεύτερη χρονιά ο μόνος που στάθηκε συμπαραστάτης και αρωγός στην πρότασή μου για μη χρηματοδότηση παρεών-ορχηστρών, ήταν ο δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας κ.Δημ. Καπρής.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Δεκεμβρίου 2013, αρ. φύλλου 720



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ