16.3.14

ΟΔΟΣ: Έλλειψη κοινωνικής συνείδησης


ΟΔΟΣ 14.11.2013 | 715

Στις εσωτερικές σελίδες του σημερινού φύλλου της ΟΔΟΥ, δημοσιεύεται επιστολή της κ. Χρυσούλας Πατρώνου την οποία έστειλε στην εφημερίδα, με απορίες για τα «έργα» που εκτελούνται στον περιβάλλοντα χώρο της Σπηλιάς του Δράκου. Σε ελάχιστες σειρές, με λακωνικό και περιεκτικό τρόπο, για μια ακόμη φορά τίθενται ερωτήματα που γυρεύουν απαντήσεις. Αμείλικτα κατά βάση όπως είναι, μάλλον θα μείνουν αναπάντητα. Διότι προφανώς δεν προσφέρονται αμείλικτες απαντήσεις.

Την ίδια ώρα, οι εργασίες (κοπή δένδρων, εκβραχισμοί, επέκταση του ισοπεδωμένου χώρου) μεταξύ του Σπηλαίου του Δράκου και του μικρού ναΐσκου του Αγίου Νικολάου, συνεχίζονται αδιάκοπα. Κανείς προφανώς δεν θα εξηγήσει πώς είναι δυνατό να συμβαίνει το ακατόρθωτο και αδιανόητο (τέτοιου είδους και έκτασης επέμβαση σε περιοχή αυστηρά προστατευόμενη από το πλαίσιο Natura) και να μην εξακριβώνεται από κανένα οι συνθήκες υπό τις οποίες επιτράπηκε αυτή η μερική αλλά σημαντική καταστροφή.

Ταυτόχρονα, ίσως διόλου συμπτωματικά, το σπιτάκι (καταφύγιο) των αλιέων που βρίσκεται παραπλεύρως, -το οποίο ξαφνικά και ώ του θαύματος ανακαλύφθηκε ότι ανήκε στην κυριότητα της Ι. Μητροπόλεως- μοιάζει να ανακαινίζεται εκ βάθρων. Τυλιγμένο με λινάτσες από την βάση ως την στέγη, παραμένει «προστατευμένο» από τα αδιάκριτα και ανήσυχα βλέμμα- τα κάποιων που θα ήθελαν να αναρωτηθούν, πόσα τέτοια θαύματα μπορούν να συμβούν, τι συμβαίνει και τι θα συμβεί στην περιοχή εκείνη.

Και αν όλα αυτά, τα έργα που εκτελούνται παράλληλα, δεν αποσκοπούν παρά μόνο στην δημιουργία ενός ακόμη ταμείου, παγκαρίου, εστιατορίου. Καθώς οι επισκέπτες του σπηλαίου του Δράκου είναι άνθρωποι κι’ αυτοί, και έχουν τις… ανάγκες τους, όλο και κάποιο εμπορικό δαιμόνιο θα θέλησε να εκμεταλλευτεί το .. εκκλησιαστικό ακίνητο του καταφυγίου. Ο καιρός θα δείξει.

Μόνο που αρχίζουν να εκδηλώνονται τάσεις υπερεκμετάλλευσης του εσωτερικού παραλίμνιου, με εμπορική ίσως διάσταση και αυτό είναι ανησυχητική ένδειξη. Θα σταματήσει εδώ το κακό; Ή θα εξελιχθεί;

Αλλά ως συνήθως, αν εξελιχθεί ίσως τότε να είναι αργά. Και να αποκαλυφθούν για μια ακόμη φορά οι συνέπειες ενός από τα σοβαρά προβλήματα της σημερινής Καστοριάς, δηλαδή των ανθρώπων της: η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης. Και η αδιαφορία, σε όλα τα επίπεδα και τις πτυχές της δημόσιας ζωής.

Το τραγικό είναι ότι για τους φορείς των εξουσιών, αντί η αδιαφορία αυτή να αποτελεί μέγα πρόβλημα και να έχουν θέσει στόχο της επιτυχίας τους (ή της αποτυχίας τους) το βαρόμετρο της κοινωνικής ευαισθητοποίησης, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: οι αρμόδιοι πλήττονται από αλλεργικό σοκ κάθε φορά που κάποιος πολίτης, είναι περίεργος. Που ρωτά, ψάχνει, ελέγχει και απαιτεί.

Μόνο που αυτό, παρατηρείται συνήθως μεμονωμένα και περιστασιακά. Μερικές φορές και από καθαρή σύμπτωση όπως συνέβη στην περίπτωση της κ. Χρυσούλας Πατρώνου που αντιλήφθηκε την ζημιά που γίνεται δίπλα στον Άγιο Νικόλαο (του εσωτερικού παραλίμνιου) χάρη στην παρατηρητική πεζοπορία.

Μερικές φορές συμβαίνει πιο μαζικά, όχι όμως με τρόπο που να μπορεί να θεωρηθεί οργανωμένος και με θεσμικά χαρακτηριστικά: όπως συνέβη στην περίπτωση της κίνησης για την σωτηρία του σημαντικού κτηρίου στον χώρο του άλλοτε στρατοπέδου του «Μαθιουδάκη».

Στην συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση, όπως έγινε γνωστό, ήδη ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων (που ανήκει το οικόπεδο) απέστειλε στο σωματείο «Σπασμένο Ρόδι» που συντόνισε την κίνηση, εξώδικο (!) με την οποία απειλεί (!) ότι θα στραφεί σε βάρος του δικαστικώς ζητώντας αποζημίωση για την μη… κατεδάφιση του Μαθιουδάκη (και προφανώς την καθυστέρηση της ανέγερσης του νέου κτηρίου).

Παράλογα πράγματα δηλαδή. Σε ένα κόσμο που κατά τα άλλα διαθέτει και Greenpeace.

Και ενδείξεις, ότι το θράσος και η αυθαιρεσία εξακολουθούν να ζουν και να βασιλεύουν σε μια πόλη στην οποία κάθε κοινωνική σύγκρουση αποθαρρύνεται και πατάσσεται με απειλές σαν κι’ αυτές. Προερχόμενες απ’ αυτούς και όσους αδυνατούν να αντιληφθούν τον αντίλογο, την αντίδραση, την διαμαρτυρία. Έτσι κραδαίνοντας τις λερωμένες φωλιές κάποιων ή την αμφίβολη συνείδηση της συλλογικότητας, εξασφαλίζουν την σιωπή και την απάθεια. Την ανοχή.

Μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε, με αφορμή τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις μεγαλεπήβολων σουλτανικών έργων που προγραμμάτιζε στην Κωνσταντινούπολη η τουρκική κυβέρνηση, ξέσπασαν διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, νέων κυρίως αλλά και από κάθε ηλικία, που απαιτούσαν να αναχαιτίσουν την καταστροφή του περιβάλλοντος, από την ανέγερση ακόμη ενός εμπορικού κέντρου και ακόμη ενός θηριώδους (για το μέγεθος και όχι απλά τον συμβολισμό) τεμένους. Όχι ότι η Τουρκία δεν έχει πιστούς μουσουλμάνους, αλλά τα επεισόδια που προκλήθηκαν από τους υπερασπιστές του περιβάλλοντος και του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους, κατέληξαν σε βιαιότητες των αρχών και λίγο έλειψε να προκαλέσουν ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Από τότε, μόλις λίγες εβδομάδες πριν, με επικεφαλής την τουρκική νεολαία και συγκεκριμένα τους φοιτητές και πάλι, ξέσπασαν νέες διαμαρτυρίες στην ίδια πόλη, από νέους που εμπόδισαν την κοπή δένδρων σε χώρους κοινόχρηστου πρασίνου. Κάθε σύγκριση με την προχωρημένη απάθεια των πολιτών της Καστοριάς, είναι μάταιη και απογοητευτική, έστω κι’ αν οι νέες και νέοι της σημερινής Ελλάδος δεν αφήνουν τουρκικό για τουρκικό σήριαλ που να μην θαυμάζουν, στο τέλος κάθε ημέρας, αποκαμωμένοι από το πνευματικό φορτίο της συγκεκριμένης ψυχαγωγίας.

Τι συμβαίνει και οι νέοι της Κωνσταντινούπολης, αντιδρούν έτσι; Μήπως δεν βλέπουν αρκετές επαναλήψεις του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς; Μήπως δεν μαγεύτηκαν αρκούντως από την Φατμαγκιούλ και την Τζεμιλέ;

Τίποτε απ΄ αυτά δεν συμβαίνει. Μόνο που εδώ, η εσωστρέφεια και η αντικοινωνικότητα τροφοδοτούνται από τα εγωϊστικά ή ελλειπή στοιχεία της ανατροφής και παιδείας των νεοελλήνων. Και από μια κακή αντίληψη της ιδιωτικότητας, που δεν επιτρέπει λοξοδρομήσεις. Στον αντίποδα, οι ακρότητες και βαρβαρότητες μαζικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας που χωρίς να έχουν αυθεντικά στοιχεία βαπτίζονται κοινωνικές κινητοποιήσεις, ενώ στην πραγματικότητα είναι το απογοητευτικό άθροισμα ατομικών συμφερόντων (αυτός είναι και ο λόγος της αγριότητας) υποχρεώνουν τους περισσότερους να οχυρωθούν στα μικροαστικά στερεότυπα του φιλήσυχου και νομοταγούς πολίτη.

Του πολίτη στον οποίο απευθύνθηκαν τελικά οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του αντιπεριφερειάρχη Καστοριάς κ. Δημ. Σαββόπουλου, ότι τώρα και με την βούλα του ειδικού εργαστηρίου, η ποιότητα –λέει- των νερών της λίμνης κυμαίνεται εντός των ορίων και δεν εγκυμονεί κινδύνους! Όσο για την πρασινίλα, κανένα πρόβλημα και μακάρι να μπορούσε να βαφτεί γαλάζια, να μοιάζει πιο υγιής η καθαρή και ασφαλής λίμνη.

Με μια ανακοίνωση που απλώς πιστοποιεί, μόνο μια από τις πολλές αιτίες του σύνθετου προβλήματος, δηλαδή τα ανεξέλεγκτα λιπάσματα των αγροτικών παραλίμνιων περιοχών που καταλήγουν στην λίμνη και σκοτώνουν τους ζωντανούς οργανισμούς της και με ένα πόρισμα που απλώς περιγράφει (διεκτραγωδεί καλύτερα) την κακή κατάσταση της λίμνης και δεν εγγυάται για τίποτε απολύτως, ο τόπος ψέκασε, σκούπισε και τέλειωσε το πρόβλημα.

Με την έγκυρη και ασφαλή ανακοίνωση των ανεξάρτητων μετρήσεων και ελέγχων της λίμνης, όλοι είναι βολεμένοι και κανείς δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε. Ούτε η βουλευτής, ούτε ο αντιπεριφερειάρχης, ούτε ο δήμαρχος, ούτε καν ο απλός ιδιώτης που μπαζώνει, ρυπαίνει, μολύνει. Γιατί υπεύθυνος είναι πρωτίστως ο κατά τα λοιπά φιλήσυχος ιδιώτης.

Το κίνητρο του κ. αντιπεριφερειάρχη είναι προφανώς η ανάσχεση του πανικού. Μόνο που η ανακοίνωση οδηγεί κάπου αλλού: Δίνει την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να είναι όλοι ήσυχοι: Η λίμνη δεν έχει τίποτε (!) και όσοι ισχυρίζονται τα αντίθετα ή προειδοποιούν για τους κινδύνους που μπορεί να εγκυμονεί μια τέτοια κατάσταση, είναι ενοχλητικοί, αν όχι επικίνδυνοι για την συλλογική αμεριμνησία. Η πράσινη λίμνη είναι όπως θα έλεγε ο γνωστός πολιτικός «πράσινη ανάπτυξη», ή και γιατί όχι greenpeace.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Νοεμβρίου 2013, αρ. φύλλου 715

1 σχόλιο:

  1. Anna Latsiou [facebook]16/3/14

    Τελικά η Κυρία Χρυσούλα έλαβε απάντηση από τον Δήμο;
    Ποιά Natura και ποιοί νόμοι! Δεν τους αγγίζουν αυτά...
    Αλλά δυστυχώς, ένας χριστιανός δεν σκέφτηκε να κάνει μια καταγγελία στο συνήγορο του πολίτη...τότε να τους έβλεπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ