1.3.14

ΟΔΟΣ: «Αειφορία της λίμνης»


ΟΔΟΣ 31.10.2013 | 713

Τις τελευταίες ημέρες η έντονη δυσοσμία στην λίμνη (αν και στο τέλος Οκτωβρίου), υπενθύμισε επιτακτικά, ότι η λίμνη της Καστοριάς είναι πάντοτε παρούσα ως ασθενής. Σε ετήσια βάση το φαινόμενο παρουσιάζεται ως εποχιακό το αργότερο έως το τέλος Σεπτεμβρίου κάθε χρόνου.  Ειδικά φέτος, λόγω της ανομβρίας, της νηνεμίας και της ιδιαίτερα παρατεταμένης καλοκαιρίας, η λίμνη αποφάσισε να υπενθυμίσει το πρόβλημά της, κάπως καθυστερημένα.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, με το εορταστικό τριήμερο, η κατάσταση δεν είχε προηγούμενο και ειδικά σε ορισμένες περιοχές, όπως στην βόρεια παραλία, δίπλα στην «σκάλα» η κατάσταση ήταν αφόρητη. Ώστε να μην μείνει καμιά αμφιβολία, ότι η λίμνη με την πόλη της Καστοριάς, που ασθενεί χρόνια και επικίνδυνα, θα έπρεπε να γεμίζουν ένα δίκλινο δωμάτιο νοσηλευτικού ιδρύματος και να αντιμετωπίζεται ως χώρος εντατικής θεραπείας.

Η επίκληση όρων νοσοκομειακής ορολογίας, δεν είναι τυχαία ούτε εμπνέεται μόνο από την γειτνίαση του νοσοκομείου στην Καστοριά με την λίμνη. Το Νοσοκομείο Καστοριάς, μαζί με το σπήλαιο του Δράκου που βρίσκεται κι’ αυτό κοντά, είναι τα μοναδικά «αναπτυξιακά» έργα που απέμειναν κοντά στην παραδοσιακή πόλη της Καστοριάς. Μιας και όλα τα υπόλοιπα, τίποτε σπουδαίο δηλαδή, εκτός από σχολεία, ΤΕΙ, ενυδρεία κοκ, μοιάζουν να τοποθετούνται σκηνοθετημένα και οργανωμένα σε ένα σχέδιο εκκένωσης της Καστοριάς. Εξαίρεση το Επιμελητήριο, το ΙΚΑ και το βυζαντινό μουσείο που επί χρόνια τώρα έχει περιοριστεί στο να ανοίγει τις πύλες του σε κάτι περιέργους που κατορθώνουν να μάθουν γι’ αυτό και δεν λειτουργεί στο πλαίσιο της πόλης.

Πριν ελάχιστα χρόνια, στην τελευταία διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από τον Κ. Καραμανλή, ο τότε υπουργός υγείας Δ. Αβραμόπουλος, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος είχε εξαγγείλει την μεταφορά του νοσοκομείου. Ευτυχώς η απειλή του, αποδείχθηκε λόγια αέρα και δεν υλοποιήθηκε. Προφανώς αν μπορούσαν οι καλοθελητές της Καστοριάς να μεταφέρουν το Σπήλαιο του Δράκου σε κάποιο συγκοινωνιακό κόμβο, όχι ένας, αλλά δέκα θα ήταν οι υπουργοί που θα είχαν εξαγγείλει την μεταφορά του, εκτός πόλης.

Για να μείνει ο λόγος στην αρχική αφορμή, δηλαδή την λίμνη, η χρήση νοσοκομειακής ορολογίας είναι σκόπιμη, για τον πολύ απλό λόγο, ότι η κατάσταση της λίμνης προδίδει ασθένεια μιας εκτός ελέγχου εξέλιξης. Το στολίδι της πόλης, το αγλάϊσμα του νομού, η ομορφιά και το υποτιθέμενο χάρμα των οφθαλμών, νοσεί βαριά.

Με αποτέλεσμα ακόμη και τώρα η δυσοσμία από το πράσινο επιφανειακό ίζημα που αποτελεί εν μέρει φυσικό φαινόμενο οφειλόμενο μάλλον στην έλλειψη οξυγόνου που οδηγεί σε υπετροφίες να είναι και πάλι εδώ. Για να θυμίζει ότι υπάρχουν φορές, αφορμές και αιτίες, που δεν φθάνει να κλείνει κανείς τα μάτια και να εθελοτυφλεί για την κατάσταση της Καστοριάς, με ή χωρίς την λίμνη της.

Πρέπει ταυτόχρονα να κλείνει τα αυτιά του, αν δεν θέλει να ακούει τις αλήθειες ή ακόμη και να σφραγίζει τις μύτες του ώστε να μην ενοχλείται από την αφόρητη οσμή, που επανήλθε και φέτος.

Επανήλθε για να τραυματίσει τις ψευδαισθήσεις -αν δεν είναι απλός εμπαιγμός- αυτών που νομίζουν ότι κάνουν κάτι. Αλλά δεν κάνουν απολύτως τίποτε. Όπως τίποτε δεν γίνεται τα τελευταία 3-4 χρόνια. Ώστε οι εποχές στις οποίες, επί νομαρχίας Κ. Λιάντση, πάσχιζαν οι αρχές, να… ανελκύσουν την επιχωματωμένη έκταση στο χώρο στάθμευσης που είχε καταποντιστεί μπροστά από το κτήριο του διοικητηρίου, να επανέρχονται στην μνήμη ως τεκμήρια μιας ανέμελης και ανέφελης περιόδου.

Οι φλυαρίες των υποψηφίων δημάρχων σχετικά με την λίμνη, την εξυγίανση, την προστασία, ανάδειξη και εκμετάλλευσή της, αλλά και την παροχή της απόλαυσής της στους κατοίκους (συγγνώμη στους «τουρίστες» και πελάτες των ξενοδοχείων-καφετεριών) είναι γνωστές από τα παλιά. Αλλά απραγματοποίητες όλες.

Η ανάλωση του μεγαλύτερου μέρους των πιστώσεων που είχαν δοθεί, για το Ενυδρείο, ένα έργο πρακτικώς φιάσκο, το οποίο φέρεται να στοίχισε δυσανάλογα και σε καμμιά περίπτωση να μην αποδίδει τα αντισταθμιστικά ούτε στην λίμνη ούτε στους κατοίκους της, αποτέλεσε μάλλον και την τελευταία χαμένη ευκαιρία για την εξυγίανση της λίμνης. Που οι οσμές της παραπέμπουν σε σήψη, και κάνουν την Καστοριά να θυμίζει τις όχθες του Γάγγη της Ινδίας, από την οποία ως γνωστό κατάγονται οι Ρομά, οπουδήποτε κι’ αν έχουν διασκορπιστεί στην Ευρώπη.

Μια ομοιότητα, με τον Γάγγη που δεν άντεξαν οι περιπατητές και διερχόμενοι του 3ημέρου της 28ης Οκτωβρίου, μόνιμοι κάτοικοι ή όχι. Διότι ειδικά μετά την αδόκητη είδηση ότι το «ξανθό αγγελούδι», η μικρή Μαρία του καταυλισμού των Ρομά στα Φάρσαλα, όχι μόνο δεν ήταν η χαμένη κόρη της Μπριγκίτε Νίλσεν, ούτε καταγόταν από την Δανία ή την Ολλανδία ή το Ροβανιέμι της Φινλανδίας παρά από την Βουλγαρία, αλλά είναι από πάνω και η ίδια Ρομά, ώστε από την μια στιγμή στην άλλη έπαψε να είναι «αγγελούδι» στα χείλη των ΜΜΕ όπως και το κρυφορατσιστικό παραλήρημα, το πλήγμα της οσμής ήταν διπλό.

Μόνο που καμιά ιδεολογία ιδεοληψία ή θρησκεία ή λατρεία δεν κρύβεται πίσω από την μπόχα της λίμνης της Καστοριάς, για την οποία αποκλειστικά υπεύθυνη, είναι η κοινωνική αδιαφορία αλλά και η ανικανότητα των διοικούντων, η αναποτελεσματικότητα των αρμοδίων αρχών από δεκαετίες τώρα.

Και βέβαια, ούτε η κρίση, ούτε κάποιο μνημόνιο, ούτε η περικοπή των αποζημιώσεων των εκλεκτών μπορούν να εξηγήσουν για ποιο λόγο, τα μέτρα του δημοτικού συνδυασμού που κέρδισε τις εκλογές υπό τον κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδη και διοικεί την Καστοριά, δεν επιδιώχθηκαν, δεν εφαρμόστηκαν δεν εκτελέστηκαν και φυσικά δεν απέδωσαν.

Διότι εκτός από τα ακαταλαβίστικο και αφελές που περιλάμβανε το προεκλογικό πρόγραμμα του συνδυασμού “Όλοι μαζί για το αύριο” που υπόσχονταν ότι θα διασφαλίσουν την… «αειφορία της λίμνης», αλλά όχι μόνο αυτής, αφού οι μεταρρυθμιστές, υπόσχονταν να διασφαλίσουν την… «αειφορία της λεκάνης απορροής» και μάλιστα της…  «ευρύτερης». Ή της κακής ιδέας να κατασκευαστεί «εργαστήριο παραδοσιακών καραβιών στο ναυταθλητικό κέντρο», οι νικητές υπόσχονταν και μερικά πρακτικά μέτρα, «μικρής κλίμακας έργα» που υποτίθεται ότι «η εμπειρία, ο ζήλος και το μεράκι τους» καθώς και «οι επιστημονικοί τους σύμβουλοι» τους πρότειναν να διαλάβουν στο πρόγραμμα.

Όπως την «κατασκευή μικρών φραγμάτων και δεξαμενών καθίζησης φερτών υλών στα ρέματα που καταλήγουν στην λίμνη. Τον εμπλουτισμό της λίμνης με καθαρά νερά είτε από το φράγμα του Αγίου Αντωνίου, είτε από τον Αλιάκμονα. Την συνεργασία με όλους τους φορείς, για τον περιορισμό της χρήσης των λιπασμάτων / φυτοφαρμάκων με παράλληλη ανάπτυξη βιολογικών καλλιεργιών. Την αναβάθμιση του ιχθυογεννητικού σταθμού ώστε να επιστρέφει στην λίμνη κάθε χρόνο όλο και περισσότερος γόνος απ όλα τα είδη ψαριών της λίμνης. Τις επεμβάσεις στον πρωτογενή τομέα, (περιορισμός κτηνοτροφικών αποβλήτων). Την καταγραφή (μητρώο) σκαφών και κατασκευή μικρών μαρίνων, και πολλών άλλων παρεμβάσεων». Και φυσικά, την «περαιτέρω ανάδειξη και προβολή της ως περιοχής ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους» (!) και προπαντός «οικοτουριστικού ενδιαφέροντος»...
Ωστε να δικαιούται να αναφωνήσει κάποιος, το θαυμαστά τα έργα Σου. Ιδίως τα περαιτέρω.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Οκτωβρίου 2013, αρ. φύλλου 713.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ