ΟΔΟΣ: «Συνεδρίες» Ή η επινόηση ενός «κράτους»

ΟΔΟΣ 13.6.2013 | 696

Στο ζήτημα της πανωλεθρίας από την απώλεια του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής, εξακολουθεί να χωρεί (μάλλον επιβάλλεται να αρχίσει) διάλογος. Διάλογος ουσιαστικός και ειλικρινής εννοείται, για την πολιτική ανάλυση της εξέλιξης. Ώστε να ακολουθήσει η ιστορική αρχειοθέτησή της υπόθεσης στα μαύρα κατάστιχα της περιοχής.

Ωστόσο η ΟΔΟΣ θα ευχόταν να γίνει ένα θαύμα. Να μην χρειάζεται να επανέλθει. Το «συμβάν» να θεωρείται λήξαν και εμπρός για άλλους άθλους. Ακόμη και η βουλευτής Καστοριάς κ. Μαρία Αντωνίου του «η ισχύς εν τη ενώσει» να προχωρήσει μπροστά. Να μην κυτάξει πίσω της, μη τυχόν και συμβεί ότι και στην άμοιρη σύντροφο του Λώτ.

Ωστόσο τα όσα ακολούθησαν το μαντάτο της κατάργησης της Σχολής και διαδραματίσθηκαν τις περασμένες ημέρες στην Καστοριά, είναι άξια σχολιασμού και κριτικής.

Οι οπαδοί του «όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα», κρύφτηκαν με το θάρρος πρωτάρη μαθητή του νηπιαγωγείου πίσω από τις οχυρώσεις του κάπως πρωτόγονου πολιτικού περιβάλλοντος της Καστοριάς. Στο οποίο με μερικούς «χειρισμούς» αρκετά λουκούλεια γεύματα ή δείπνα – χρεωμένα όλα στους οικείους προϋπολογισμούς- καθαρίζει κάποιος εύκολα. Και στην οποία ο καθένας μπορεί να λέει και να πράττει όπως θέλει χωρίς να εγείρει αντίλογο, αγανάκτηση ή διευρυμένη κριτική. 

Βεβαίως πού άλλου θα μπορούσαν να συμβούν, παρά στην πόλη και την περιοχή, που πιασμένοι από τα χέρια, κρίνοντες και κρινόμενοι, πολίτες και πολιτικοί, κατά την διάρκεια των ανεπανάληπτων ετών 2011 και 2012 διαμαρτύρονταν «όλοι μαζί ενωμένοι» από κοινού για το πετρέλαιο και τα καύσιμα για την ένδεια και την κακουχία της Καστοριάς, άπαντες κατ’ απάντων; 

Ήταν επομένως φυσικό ότι και για την οριστική ήττα, στο ζήτημα της σχολής, που προκάλεσαν ατυχίες αλλά και ανικανότητες, αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους, εξέχοντες, υπεύθυνοι ή μη, αντί να θέσουν τον δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων» έθεσαν στο στόχαστρο των επιθέσεων τους, την Κοζάνη. Και κυρίως τον κ. Γεώργιο Δακή, περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας τον οποίον από κάθε άμβωνα σφυροκοπούσαν ανελέητα. 

Υπενθυμίζοντας σαρκαστικά το περίπου προφανές, ότι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας μόνο χάρη στην Καστοριά, ελέγχει πολιτικά την Περιφέρεια. Γι’ αυτό άλλωστε η Καστοριά έχει τύχει ανάλογης τιμής και έμπρακτης αναγνώρισης από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας: Με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας σε όλη την χώρα, με κατεστραμμένη την πόλη, διαλυμένες τις κοινωνικές υποδομές, χωρίς κανένα αναπτυξιακό μοχλό.

Αργά βέβαια τα επικαλέστηκαν όλα αυτά τα περί Νέας Δημοκρατίας και σε λάθος ακροατήριο. Θα έπρεπε προφανώς νωρίτερα και στον κατάλληλο χρόνο, να τα πουν στους «παντελονάδες» και τώρα να εξηγήσουν στον κόσμο της Καστοριάς, με ποιους ακριβώς τρόπους – εκτός από τις προφορικές υποσχέσεις, τα sms και τα ταχυδρομικά περιστέρια, επικοινωνούσαν με τους ιθύνοντες και τα  πολιτικά κέντρα των αποφάσεων. 

Τι να περιμένει όμως κάποιος σε μια περιοχή όπου ο καθείς δικαιούται να φαντάζεται τον εαυτό του βουλευτή, δήμαρχο, αντιδήμαρχο ακόμη και όσιο; Και όπου η βουλευτής του με μια ασθμαίνουσα ερώτησή της σε επιτροπή της Βουλής, αφού κατάπιε τα περί «παντελονιών», αρκέστηκε σε μια επιδερμική παρακλητική κριτική. Πιο άμεσα σε άλλες εποχές, απλά το έλεγαν «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». 

Μέχρι και τον βουλευτή του ΣυΡιζΑ-ΕΚΜ κ. Ευάγγελο Διαμαντόπουλο προσπάθησαν να στοχοποιήσουν. Ο οποίος προφανώς για λόγους πολιτικής εκμετάλλευσης και σκοπιμότητας, αλλά πάντως αυτονόητα, με την στοιχειώδη δηλαδή ευφυΐα και το ένστικτο αυτοσυντήρησης που μπορεί να διαθέτει ένας κομματικός χώρος της αντιπολίτευσης του είδους και του ύφους του ΣυΡιΖΑ, απέφυγε να μπεί στο κάδρο των ευθυνών, και να συνεδριάσει μαζί (!!) με την άλλη βουλευτή, τις αρχές του τόπου καθώς και τις κομματικές οργανώσεις των αντιπάλων. Στις οποίες μετέχει και ο εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ που εξομολογείται δημόσια τους άθλους που κατάφερε στην υπόθεση «Μαθιουδάκη», χάρη στην γνωριμία του με την πρόεδρο του ΚΑΣ. Ως εκεί.

Ήταν σαν να μπορούσε ποτέ στα παλιότερα χρόνια να διανοηθεί κανείς τους τέως βουλευτές Καστοριάς, κ.κ.Φίλιππο Πετσάλνικο και Κωνσταντίνο Σημαιοφορίδη να συνεδριάζουν δημόσια –στο πολιτικό γραφείο του ενός- μαζί με τους επικεφαλής των κομματικών οργανώσεών τους για να συγκαλύψουν έτσι με τις γενικεύσεις και την σύγχυση τις σαφείς πολιτικές ευθύνες που ανήκουν στα γνωστά, συγκεκριμένα πρόσωπα. Που έγιναν «λαγοί». 

«Όλοι μαζί» εννοείται «ενωμένοι».

Οι συνεδρίες, -γιατί περί τέτοιων επρόκειτο- είχαν σκοπό να κλάψουν την μοίρα τους και να κατηγορήσουν την Κοζάνη. Και προπαντός τον κ. Γεώργιο Δακή που έγινε το πρόσωπο της ημέρας και της νύχτας, πολιτικά ειδεχθής και περιφερειακά αποτρόπαιος ένοχος. 

Βρήκαν το εξιλαστήριο θύμα το πέταξαν στην αρένα της δημόσιας διαπόμπευσης από τα ελεγχόμενα τοπικά  ΜΜΕ. Τα οποία δεν έγραψαν και δεν είπαν κουβέντα για τις μεγάλες πολιτικές προσωπικές ευθύνες των εγχωρίων εκλεγμένων και υπευθύνων. Όπως επί χρόνια, δεν πρόβαλαν (αν δεν ήταν εχθρικά κιόλας) το θέμα της εκκρεμότητας με την Σχολή, που πολλοί είχαν βάλει στο στόχαστρο την μη λειτουργία της.

Από το κράτος των «Αθηνών» επινοήθηκε πλέον το κράτος της Κοζάνης. Γεννήθηκε μια ακόμη φθηνή δικαιολογία, ένα σύντομο αλλά περιεκτικό πρόσχημα: Κοζάνη. Η οποία όπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι στο εξής η βασική υπεύθυνη, στο προσεχές μέλλον, για όποια κακή εξέλιξη της Καστοριάς. 

Όχι βέβαια ότι ο γειτονικός νομός δεν έχει τάσεις συγκεντρωτισμού και πατερναλισμού της Περιφέρειας, αλλά αυτό όχι μόνο δεν είναι αποδοκιμαστέο, αλλά αντίθετα είναι σε ένα βαθμό φυσικό. Εξ αιτίας του γεωγραφικού, ενεργειακού και πληθυσμιακού μεγέθους. Και αυτονόητο να συμβαίνει στο πλαίσιο του συναγωνισμού και της άμιλλας. 

Μάλιστα η πραγματικότητα αυτή είναι ο λόγος για τον οποίο θα έπρεπε η προετοιμασία και η ετοιμότητα της Καστοριάς, η οργάνωση, η ποιότητα και η ικανότητα (έννοιες άχρηστες αν όχι άγνωστες στην τοπική πολιτική σκηνή και πραγματικότητα) να είναι αντικείμενο σχεδιασμού και μελέτης. 

Ωστόσο, με αφορμή το ναυάγιο της Σχολής, για το οποίο η ΟΔΟΣ γράφει και επανέρχεται από το 2008, τα πράγματα δείχνουν δραματικά. Το επίπεδο της πολιτικής ζωής από την άποψη ουσίας και προσωπικού της Καστοριάς, μοιάζει να είναι ακόμη πιο υποβαθισμένο. Και το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει προοπτική. Αφού ξεπρόβαλε η Κοζάνη στον ορίζοντα, τα άλλα λόγια είναι περιττά.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Ιουνίου 2013, αρ. φύλλου 696