Όλοι απορούσαν. Γιατί να έρθει ο Άφκος από την Αυστραλία για να επενδύσει στο Νεστόριο; Κάτι πονηρό θα κρύβεται. Κύριο θέμα συζήτησης για μήνες στην τοπική κοινωνία. Καθένας έφτιαχνε τη δικιά του ιστορία και εξήγηση και την έβαζε σε κυκλοφορία.
Για μας που ασχοληθήκαμε για χρόνια με τα θέματα της Αγροτικής Ανάπτυξης, όλα έχουν την εξήγησή τους. Το αν δεν αναπτύσσεται μια περιοχή δε φταίει αποκλειστικά η Αθήνα ή οι Βρυξέλλες. Φταίνε τα δικά μας τα μυαλά. Φταίει η δική μας έλλειψη αυτοπεποίθησης στις προοπτικές του τόπου. Και ανάπτυξη χωρίς αυτοπεποίθηση των ανθρώπων του τόπου στη δυναμική του, δεν μπορεί να φέρει την ανάπτυξη, όσα κεφάλαια και αν έρθουν. Το απέδειξε και σε πολύ πιο δύσκολους καιρούς, το 1780, το Θαύμα των Αμπελακίων. Χωρίς τραπεζικό σύστημα, οργανωμένες μεταφορές, υποδομές και τόσα άλλα εργάτες, γεωργοί και κεφαλαιούχοι έβαφαν και εξήγαγαν νήματα σε όλη την Ευρώπη.
Εδώ και λίγους μήνες στέκεται έτοιμο και δέχεται τους επισκέπτες του. Άνετα δωμάτια με εξαίρετο εξοπλισμό και ευγενικό προσωπικό, άρτια εκπαιδευμένο, σε υποδέχονται για να σου δώσουν τη δυνατότητα της ξεκούρασης σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον. Εσωτερικό και Εξωτερικό.
Η νέα ξενοδοχειακή μονάδα μπορεί να αποτελέσει ένα εφαλτήριο για την ανάπτυξη της περιοχής. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να δώσει νέες μάχες με τη γραφειοκρατία που δεν αντιλαμβάνεται ότι μια μονάδα φιλοξενίας πρέπει να παρέχει και άλλες δραστηριότητες και υπηρεσίες, η μια συμπληρωματική της άλλης, για να μπορεί να είναι οικονομικά βιώσιμη.
Σε αυτή τη χώρα πρέπει επιτέλους να κάνουμε τα αυτονόητα. Να παίρνουμε αποφάσεις με βάση την κοινή λογική. Δυστυχώς μέχρι τώρα απουσιάζει. Εξηγείς το αίτημά σου σε μια υπηρεσία. Συμφωνούν με τα επιχειρήματά σου αλλά σου λένε ξερά ότι «δεν το προβλέπει ο νόμος» χωρίς να ψάξουν αν μπορεί να υπάρξει μια διασταλτική ερμηνεία. Αλλοίμονο, η χώρα που ανακάλυψε τη λογική φαίνεται να την έχει χάσει. Αν την ξαναβρούμε, στην πορεία της παρούσας κρίσης, θα είναι μια μεγάλη κατάκτηση για τις προοπτικές αυτού του τόπου.
Ο ερχομός του Άφκου στη γενέτειρα έχει και έναν άλλο συμβολισμό. Η δεύτερή του πατρίδα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα στη δεκαετία του 1980. Μια σειρά από αποφάσεις δομικών αλλαγών στην κοινωνία και οικονομία δυσκόλεψαν προσωρινά τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτών, αλλά έφεραν στη συνέχεια τους πλούσιους καρπούς της ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης την οποία βοιώνω προσωπικά στη Δυτ. Αυστραλία όπου βρίσκομαι σε επίσκεψη συγγενών. Εξαιρετικές υποδομές και λειτουργία των Κρατικών Υπηρεσιών, προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος εντυπωσιακή, πλούσιο δίκτυο κοινωνικής προστασίας μαζί με μια οικονομία που προάγει τον δημιουργικό καπιταλισμό.
Έχοντας ζήσει για 4 χρόνια και στις ΗΠΑ, οι συγκρίσεις αναπόφευκτες. Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε Αυστραλία και ΗΠΑ θα διάλεγα Αυστραλία και μάλιστα Δυτ. Αυστραλία με το ήπιο κλίμα της και τις πολλαπλές ευκαιρίες για προκοπή και ποιότητα ζωής.
Ας ελπίσουμε ότι ο ερχομός του Άφκου στην πατρίδα θα αποτελέσει αφετηρία μιας νέας εποχής και νέων αντιλήψεων σε όλους εμάς τους πολίτες που στις Δημοκρατίες έχουμε τον έλεγχο όλων των τεκταινόμενων. Άλλωστε οι μεγάλες κατακτήσεις του Ελληνικού Πνεύματος είχαν να κάνουν με ιδέες και αντιλήψεις και όχι με συσώρευση ή αρπαγή του πλούτου άλλων λαών.
Μαζί με τις ευχές μου για την καλή πορεία της νέας δραστηριότητάς του, νοιώθω την ανάγκη να δανειστώ τα λόγια του εκκλησιαστικού υμνωδού και μαζί με αυτόν να αναφωνήσω:
«Θαυμαστά τα έργα σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου».
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16 Μαΐου 2013, αρ. φύλλου 692
Σχετικό κείμενο: ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Έφυγε μικρός και δεν ξέχασε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.