 |
| ΟΔΟΣ 11.4.2013 | 687 |
Κύριε Διευθυντά!
Νοιώθω υποχρέωση να διευκρινίσω και ίσως να διορθώσω το κείμενο του φύλλου 687 της 11.04.2013 με τίτλο «Διγλωσσία».
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Περδίκκας Παπακώστας
ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ
Στην ανάπτυξη και εκλαΐκευση της πολιτικής της η Κυβέρνηση των τριών χρησιμοποιεί το εξής τέχνασμα. Δεν λέει τι θα κάνει, ή τι έκανε, η ίδια, αλλά πόσο χειρότερα θα τα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν Κυβέρνηση. Έτσι για τα πάντα, θα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεύτερο τέχνασμα, η καταγγελία της διγλωσσίας.
Πρώτα η γενική διγλωσσία. «Άλλα έλεγε ο Τσίπρας το 2011, ότι με Νόμο θα καταργήσει το μνημόνιο και άλλα λέει τώρα». Νομίζω ότι όλοι ξέρουμε ότι από τότε μέχρι σήμερα, έχουν αλλάξει όλα. Δεν έχουν αφήσει σχεδόν τίποτα όρθιο.
Πιο συχνά χρησιμοποιείται η μερική διγλωσσία. «Αλλιώς τα είπε ο Λαφαζάνης και αλλιώς ο Σταθάκης. Δεν χρησιμοποίησαν την ίδια λέξη, αλλά και δεν έχουν την ίδια άποψη».
Νοιώθω ευτυχής που ο πολιτικός οργανισμός ΣΥΡΙΖΑ, έχει την δυνατότητα να μπορούν τα μέλη του να έχουν και να εκφράζουν διαφορετικές απόψεις. Αυτό είναι ένα από τα προτερήματα του ΣΥΡΙΖΑ που προκάλεσε το ενδιαφέρον μου. Μόνο με ελεύθερη διαπάλη των ιδεών μπορούν να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα και να προκύπτει πρόοδος. Στην χρονική περίοδο που κυριαρχεί η αβεβαιότητα και η στατιστική, δεν ψάχνουμε τον αρχηγό, τον καλό Στάλιν, που θα ξέρει και θα λύνει όλα τα προβλήματα. Θέλουμε οι ιδέες, οι απόψεις, να συγκρούονται με την καθημερινή πραγματικότητα, και έτσι να περιορίζουμε τα λάθη. Όταν γίνουμε Κυβέρνηση, θα υπάρχουν πολλές απόψεις, θα εφαρμόζεται όμως μόνο μια, αυτή που θα συγκεντρώνει την πλειοψηφία.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να φτάσουμε στο σοσιαλισμό. Εμείς επιλέξαμε αυτόν που η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης πραγματικότητας μας υπέδειξε. Ο δρόμος αυτός είναι δημοκρατικός με πολυφωνία που θα επιτρέπει όλα τα λουλούδια να ανθίζουν. Ξέρουμε ότι είναι δύσκολος, κουραστικός και μακροχρόνιος. Πρέπει να αποφεύγουμε την βυζαντινολογία. Δεν είναι στον προβληματισμό μας η εύρεση πόσοι άγγελοι χωρούν στην κορυφή της καρφίτσας… Πιστεύουμε όμως ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος να ακολουθήσουμε. Δεν μπορούμε να έχουμε – παρά την επιθυμία μας – «σοσιαλισμό στις 18»[1]. Αυτή η εύκολη λοιπόν κριτική της διγλωσσίας, πιστεύω ότι απασχολεί μόνο τα ανίκανα να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά προβλήματα κομματικά επιτελεία που αποτελούν την Κυβέρνηση, και να δώσουν κάποια λύση συμβατή με τις ανάγκες των, χαμηλού εισοδήματος, νοικοκυριών.
Με μεγάλη λύπη όμως είδα ότι και η εφημερίδα που διαβάζω, η «ΟΔΟΣ», στο φύλλο 687 της 11.04.2013, έπεσε στο ίδιο λάθος. Την θαύμαζα μέχρι τώρα, με την βεβαιότητα ότι κάνει τσουχτερή κριτική σε κάθε τι που νομίζει ότι πρέπει, ακόμα και όταν, κυρίως, η κριτική αυτή στρέφονταν εναντίον μας. Μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.
Συγκεκριμένα. Με αφορμή μια δημοσίευση ενός οικολόγου, μέλους της γραμματείας του τμήματος οικολογίας και περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ, που αναδημοσιεύει η ΟΔΟΣ, και την απάντηση της τοπικής Ν/Ε του ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς, που προσπαθεί να αντικρούσει το άρθρο, καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «ένα κόμμα λίγο απ’ όλα και για όλους λοιπόν;» Για να καταλήξει: Πλήττεται «η αξιοπιστία του πολιτικού λόγου και κάνει το κόμμα να μοιάζει άλλοτε με καφενείο, άλλοτε με τράπεζα και άλλοτε με κυτίο παραπόνων».
Θα ήθελα με κάποια προσοχή να δούμε δυο σημεία: α) Την οικολογία, β) Την γλώσσα.
Η οικολογία είναι μια καινούργια δύσκολη επιστήμη. Η οικολογία όμως είναι και η ζωή μας. Η καθημερινή σχέση μας με τη φύση, και για μια τέτοια αντιμετώπιση δεν χρειάζεται να ήμαστε ειδικοί. Για να είναι όμως αποτελεσματική μια τέτοια αντίληψη, προσωπική μου γνώμη είναι, ότι η οικολογία πρέπει να εντάσσεται στην πολιτική λογική του κόμματος. Όσο η ανθρωπότητα πεινούσε, η οικολογία ήταν ανύπαρκτη ή περιορισμένη. Σήμερα μπορούμε να αναπτύσσουμε τις ευαισθησίες μας για μια, πιο κοντά στη φύση ζωή. Αλλά και πάλι όχι απεριόριστη. Η αύξηση του πληθυσμού γενικά, των κατοίκων των πόλεων ειδικότερα, επιβάλουν καθημερινά την αντιμετώπιση προβλημάτων που άπτονται της οικολογίας. Πολύ σοβαρή υπόθεση, που τα κόμματα –οι κυβερνήσεις- και στα πιο αναπτυγμένα κράτη δεν είναι σε θέση να λύσουν. Δημιουργούν τμήματα οικολόγων, τα οποία επεξεργάζονται – όσο μπορούνε – μια οικολογική πολιτική. Όταν η πλειοψηφία του τμήματος έχει κατασταλάξει σε συγκεκριμένες απόψεις τις εισηγείται στο κόμμα, που αποφασίζει αν χωράνε στη πολιτική του.
Όταν λοιπόν ένα άτομο έχει συγκεκριμένες απόψεις, όπως ο κ. Θ.Δημητρακόπουλος, έχει απόλυτο δικαίωμα να τις λέει, να τις δημοσιεύει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κομματική απόφαση. Ο κ. Θ.Δημητρακόπουλος μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει και εμείς την δική μας.
Η ευαισθησία όμως της εφημερίδας για την δήθεν διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ, με γέννησε την εξής σκέψη: Γιατί γενικά οι εφημερίδες της Καστοριάς δεν κάνουν μια καμπάνια, για απόκτηση από την πόλη μιας πολιτικής για την γούνα; Ο ΣΥΡΙΖΑ τόλμησε, έκανε προεκλογικά μια πρόταση και συνεχίζει και σήμερα. Όλοι οι άλλοι;
Μήπως αυτό είναι διγλωσσία;
Με στεναχώρησε και η γλώσσα. Η ΟΔΟΣ μας συνήθισε σε μια ευπρεπή γλώσσα. Ο έμμεσος χαρακτηρισμός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με καφενείο ή με κυτίο παραπόνων, παραπέμπει σε εμπαθή πολιτικά όργανα.
Με εκτίμηση
Περδίκκας Παπακώστας
Ατομική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ
[1] Σύνθημα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 17.11.1977.
* * *
Η ΟΔΟΣ είναι εφημερίδα που αναλύει την ειδησεογραφία και ασκεί κριτική σε όλα τα κόμματα αδιακρίτως. Και μάλιστα δεν διστάζει να την ασκεί με την ίδια ή παρεμφερή επιχειρηματολογία και αφετηρία. Το στοιχείο αυτό της έκδοσης, δηλαδή η αυστηρή ουδετερότητα σε σχέση με τα κόμματα, αναμένει από τους αναγνώστες της να αναγνωρίζεται μέσα από την πολυετή σχέση της.
ΜΑΛΙΣΤΑ δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί ότι η εφημερίδα αυτή ασκεί κριτική αν όχι αποκλειστικά, πάντως κυρίως, εκεί όπου στεγάζονται οι ελπίδες και εμπνέονται προσδοκίες. Για παράδειγμα, η Καστοριά και η νοοτροπία των Καστοριανών, ο Δήμος, τα μεγάλα κόμματα περισσότερο - και σχεδόν καθόλου τα μικρά, αυτά που δεν απηχούν αντιπροσωπευτικά τις τάσεις της ελληνικής κοινωνίας και πραγματικότητας, αποτελούν συχνό πεδίο.
ΜΕ ΑΥΤΗ την έννοια είναι η εφημερίδα η οποία δεν αρκείται σε μια ξερή και δοκιμασμένη από το παρελθόν, ανώδυνη κατά τα άλλα, καταγραφή των κομματικών δραστηριοτήτων ενός κομματικού-παραταξιακού χώρου, που ενσαρκώνει την νέα μεταπολίτευση και είναι επιφορτισμένος εν προκειμένω ο ΣυΡιζΑ ΕΚΜ- με τις υποχρεώσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Πέραν αυτού, ο ΣυΡιζΑ αποτελεί πείραμα, που θα κρίνει το μέλλον: Αν η Ελλάδα απαλλαγεί ή όχι επιτέλους από τις αγκυλώσεις και τους κομματικούς εγκιβωτισμούς της Μεταπολίτευσης μέσα στα γνωστά στερεότυπα.
ΣΥΝΕΠΩΣ οι απαιτήσεις για ένα τέτοιο κόμμα, που μπορεί να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο στις εξελίξεις είναι αυξημένες.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ γούνα για την ΟΔΟ, αποτελεί αντικείμενο που δεν έχει καμιά σχέση με τις κοινωνικο-κατεστημένες προσεγγίσεις που περιορίζονται στην "χαρούμενη" περιγραφή για το πώς οι μεγαλέμποροι πέτυχαν καλές τιμές στις δημοπρασίες, και δεν εξαντλείται σε προσκλήσεις και ταξίδια απαιτητικών χορηγών.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ γούνα για την ΟΔΟ, αποτελεί θέμα ιστορικό που δεν σχετίζεται μόνο με το παρελθόν αλλά και το μέλλον της Καστοριάς. Με αυτή την έννοια, το κίνητρο του σχολιασμού του φύλλου στο οποίο αναφέρεται ο συνεπής και ειλικρινής φίλος της ΟΔΟΥ, είναι η ελπίδα για μια πιο προσεκτική προσέγγιση η οποία να εμπνέει και να πείθει. Αν χρησιμοποιούνταν πιο στρογγυλεμένη ορολογία, προφανώς κανείς δεν θα είχε επαρκή αφορμή να ξαναδεί ίσως την ουσία του θέματος.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Μαΐου 2013, αρ. φύλλου 690
Σχετικά κείμενα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.