26.5.13

ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Ένα τραγικό συμβάν

Στην ανιψιά μου Έλενα

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ από το τραγικό συμβάν της θανάτωσης με δηλητήριο αδέσποτων (και όχι μόνον) ζώων στην πλατεία Ντολτσό, έτυχε να διαβάσω κάποιο περιστατικό, που μου έφερε στο νου πολλά άλλα τραγικά για ταλαιπωρημένα ζώα που πέφτουν θύματα κακομεταχείρισης. Κάπως έτσι το θυμάμαι: “Το αυτοκίνητο, αγροτικό φρενάρισε και ο οδηγός, προφανώς αγρότης, ιδιαίτερα μελαμψός αλλά όχι γύφτος, με γυριστό μουστάκι, ανοικτό πουκάμισο και πλούσια συλλογή αλυσίδων στο λαιμό, κατεβαίνει από το αμάξι, κάνει δυο βήματα πίσω προς την καρότσα και βγάζει ένα σκύλο.

ΗΤΑΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ, χνουδωτό και στρογγυλό σκυλάκι, νεαρό σε ηλικία, αλλά με κάποιο πρόβλημα στο πίσω του δεξί πόδι. Ίσως κάποιο χτύπημα το εμπόδιζε να το πατήσει με όλη του τη δύναμη. Ο άντρας άφησε το σκύλο στην άκρη του δρόμου, μπήκε στο αμάξι και πάτησε το γκάζι. Το αγροτικό χάθηκε στον ορίζοντα και ο σκύλος πίσω του τρέχει κουτσαίνοντας να το προλάβει. Ο καυτός ήλιος έκανε την κάθε ανάσα του σκυλιού δύσκολη. Κάποια στιγμή οι δυνάμεις του, τον εγκατέλειψαν και πέθανε από θερμοπληξία.”

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΠΕΡΙΕΡΓΟ, ούτε προκαλεί κατάπληξη η ιστορία αυτή, γιατί όλοι μας δυστυχώς, ακόμη και τα μικρά παιδιά, είμαστε μάρτυρες ιστοριών που αφορούν την κακοποίηση και θανάτωση των ζώων.

Η ΙΔΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ καθώς και η πολιτεία πολλές φορές λειτουργούν δίχως νόμους, χωρίς φροντίδα και στοργή απέναντι στα αδέσποτα ζώα. Όσο για τους ψυχρούς εκτελεστές αυτών, εκεί τι μπορεί να πει κανείς; Τι άραγε να σκεφτεί; Ο πόνος και η δυστυχία που κρύβουν τα περισσότερα αδέσποτα δεν αγγίζει σίγουρα πολλούς.Αρκεί όμως κάποιος να τα δει τα μάτια, ενός εγκαταλειμμένου σκύλου για να καταλάβει τον απόλυτο πόνο.
Ενός ζώου που συνειδητοποιεί, όταν εγκαταλειφθεί την απέραντη μοναξιά του.

ΤΟ ΚΛΑΜΑ του σπαρακτικό. Η ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στο βλέμμα και στο κλάμα του μπορεί να σημαίνει ανθρωπιά, οίκτο, συμπόνια, αγάπη. Ταυτόχρονα όμως ο άνθρωπος μπορεί να εκφράσει εξίσου καλά και το μίσος, την αναισθησία, το σαδισμό, το μσαναθρωπισμό. Σίγουρα αυτή η κατηγορία των ανθρώπων, αν μπορούν να λέγονται έτσι, δεν γνωρίζουν πως η ουσιαστική επαφή και τα ζώα έχει ευεργετική επίδραση στο ψυχικό μας κόσμο, κατανοούμε ως άνθρωποι τη θέση μας στη φύση και στην κοινωνία και το κυριότερο, συνειδητοποιούμε την αξία του αγαθού που λέγεται ζωή.

ΟΙ ΨΥΧΕΣ των ανθρώπων είναι μορφές ουσιαστικές, είπε ο Αριστοτέλης. Τα δένδρα έχουν την ικανότητα να δέχονται στις ίνες τους το χυμό που κυλά, να ανοίγουν τα μπουμπούκια των φύλλων, να κάνουν καρπούς. Το ζώο δέχτηκε τα χαρίσματα του συναισθήματος της μνήμης, κάποιον αριθμό ιδεών. Ποιος έδωσε όλες αυτές τις ιδιότητες σ’ όλα αυτά που μαζί τους ο άνθρωπος θα πρέπει να ζει πραγματικά ειρηνικά; Αυτός που κάνει τα λιβάδια να πρασινίζουν και στα αστέρια να λάμπουν στον ουρανό.

ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ σίγουρο πως αλλιώς λάμπουν τα αστέρια, αλλιώς μυρίζουν τα λουλούδια και άλλα χρώματα έχει η φύση για την ψυχή των ανθρώπων που είναι κοντά στα ζώα και βλέπουν με αγάπη τα μάτια του αδύνατου και ακούν με συμπόνια το σπαρακτικό του κλάμα τρέχοντα σαν το βοηθήσουν. Όμως είμαι σίγουρη πως γι’ αυτούς φροντίζει εκείνος που κάνει το λιβάδι να πρασινίζει και τα αστέρια να λάμπουν στο νυχτερινό ουρανό. Για τους άλλους; Ποιος άραγε;

ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ που ακολουθούν, μου έδειξε και έδωσε η μικρή Έλενα, γραμμένα με πολύχρωμα κεφαλαία γράμματα, θέλοντας να παρακαλέσει και να περάσει τις σκέψεις της στους μεγάλους και προφανώς στους υπευθύνους για το τραγικό περιστατικό, που πραγματικά φαίνεται πως, όχι μόνον αναστάτωσε, αλλά κυριολεκτικά συγκλόνισε κάποιους συνανθρώπους μας και πολλά παιδιά, αφού συνέβη στο Ντολτσό και μάλιστα δίπλα ακριβώς στο 7ο δημοτικό σχολείο.

Στην πλατεία στο Ντολτσό 
υδροκυάνιο έχουν ρίξει! 
Μείνετε όλοι μακριά 
θα πεθάνετε πικρά!

Φόλες και δηλητήρια
στην πλατεία καραδοκούν
και όλα τα ζώα και τα σκυλάκια
θα εξαφανιστούν!

Μπόγιες πολύ-πολύ κακοί 
σε αδέσποτα ζωάκια 
δίνουνε με δηλητήριο τροφή. 
Γι’ αυτό αν δείτε έναν από αυτούς 

φόλες να ρίχνει σ’ ένα ζωάκι, 
την αστυνομία πάρτε 
για να έρθει σ’ ένα λεπτάκι!

Έλενα Σωτηροπούλου

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28 Φεβρουαρίου 2013, αρ. φύλλου 681

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ