ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν [I]

Αγαπητέ Παναγιώτη,

Συχνά, κατά το διάστημα που επαναπατριζόμενος μετά από είκοσι ένα χρόνια ξενιτιάς έζησα στην Καστοριά μας, φιλοξένησες με πολύ θέρμη στην έγκριτη εφημερίδα σου διάφορα άρθρα μου και θα σου ζητούσα και τώρα που ξαναζώ πλέον μόνιμα στην Αμερική να δημοσίευες αυτή μου την διαμαρτυρία και καταγγελία, για μια απίστευτη κατάσταση που βίωσα φέτος το περασμένο καλοκαίρι επισκεπτόμενος μαζί με πέντε οικεία μου πρόσωπα την Ελλάδα, λόγω πολύ λεπτής προσωπικής μου υπόθεσης.

Συγκεκριμένα ήρθαμε για δεύτερη συνεχή χρονιά, και αυτή τη φορά με δικαστική απόφαση, να δούμε τα δύο ανήλικα παιδιά μου τα οποία η αντίδικος πλευρά και οι οικείοι της μου στερούν επίμονα την τελευταία τριετία τρομάζοντας και δηλητηριάζοντάς τα διαρκώς εναντίον μου, προσπαθώντας προφανώς να ικανοποιήσουν απλά και μόνο την προσωπική τους εμπάθεια κατά εμού, και αδιαφορώντας εγκληματικά για την ψυχική ισορροπία τους, και το δικαίωμά τους να επικοινωνούν με τον πατέρα τους.

Περιττό το λοιπόν να δηλώσω ότι κατά την επτά εβδομάδων διαμονή μου εδώ, και παρά τη δικαστική απόφαση, δεν κατάφερα να πάρω τα παιδιά μαζί μου ούτε για μια στιγμή, και όλα αυτά και με τις ευλογίες αρμόδιων φορέων και δη [..............] λειτουργού που με περίεργο τρόπο και τσαμπουκά στην όλη συμπεριφορά [..............] και δηλώνοντάς μου απερίφραστα [..............] λειτούργησε άκρως μεροληπτικά εις βάρος μου, εφόσον παρά τις συνεχείς μηνύσεις μου για παραβίαση της δικαστικής απόφασης, που αφορούσε στην επικοινωνία με τα παιδιά μου, δεν κινήθηκε ποτέ σωστά η διαδικασία του αυτοφώρου εναντίον της αντιδίκου πλευράς, με συνέπεια την προκλητικότατη και κλιμακούμενη αποθράσυνσή τους στην αθέμιτη επιμονή τους να μη μου παραδίδουν τα παιδιά μου ως υποχρεούταν, στήνοντας μπροστά τους κάθε φορά που επιχειρούσα να τα παραλάβω, ένα προμελετημένο ειδεχθές θέατρο του παραλόγου, που σίγουρα τραυμάτιζε ανεξίτηλα την τρυφερή τους ψυχή.

Σε αυτό το σημείο διερωτώμαι το λοιπόν. Υπάρχει τελικά σκεπτόμενος άνθρωπος και ευσυνείδητος αρμόδιος που να επιληφθεί αυτής της τόσο λεπτής υπόθεσης, βάζοντας ένα φρένο στον αυθαίρετο παραλογισμό, και προστατεύοντας τα δικαιώματα δύο μικρών παιδιών, που θα πρέπει να σταθούν την επαύριον ως υγιείς και άξιοι πολίτες αυτής της χώρας; Και πού είναι τέλος πάντων η έμπρακτη εκτίμηση και στήριξη της πατρίδας απέναντι σε μας τους απόδημους, στους οποίους ως γνωστόν χρωστάει τα μέγιστα, όταν μας αφήνει στο έλεος του θεού να ταλανιζόμαστε μέσα σε κυκεώνες γραφειοκρατίας και νοσηρών κυκλωμάτων ρουσφετιού, από τη στιγμή που δεν ζούμε εδώ και δεν δυνάμεθα εκ των πραγμάτων να δικτυωθούμε ανάλογα, για να φέρνουμε εις πέρας τυχόν εκκρεμότητες και υποχρεώσεις μας;

Άλλα όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ο καθείς [..............], καλυπτόμενος πίσω από τον φαύλο κύκλο μικροσυμφερόντων που υποθάλπουν και καλλιεργούν την αυθαιρεσία και την ατιμωρησία, δύναται να επιδεικνύει ασύστολα διαθέσεις τσιφλικισμού, ρουσφετολογίας και μεροληψίας, ακόμη και σε μια υπόθεση που αφορά στην ψυχική ισορροπία ανηλίκων παιδιών, πώς να αισιοδοξείς ότι θα λειτουργήσει αποτελεσματικά ο υπέρτατος θεσμός της δικαιοσύνης, που είναι και ο βασικότερος πυλώνας του ανθρώπινου πολιτισμού, και πώς θα καταφέρει να σταθεί τελικά στα πόδια του αυτός ο τόπος, που εξαιτίας τέτοιων νοσηρών φαινομένων είχε επέλθει σε κατάσταση συβαριτισμού, διαφθοράς, ηθικής σήψης και κοινωνικής ανισότητας, γεγονότα που τον οδήγησαν πρώτο και με διαφορά στον κυκλώνα της παγκόσμιας κρίσης;

Με απέραντη απογοήτευση, αγανάκτηση και αηδία.
Γ. Α. Ρ


* * *

Αγαπητέ φίλε

Η ΟΔΟΣ καταχωρεί την επιστολή σου, παρά το γεγονός ότι αφορά απολύτως προσωπική υπόθεση. Βέβαια από το κείμενό της έχουν περικοπεί χαρακτηρισμοί, περιγραφές και γεγονότα, την ακρίβεια των οποίων δεν μπορεί να διασταυρώσει η εφημερίδα χωρίς να εκτεθεί άθελά της σε μέρος του προσωπικού σου προβλήματος.

Ωστόσο –και ανεξάρτητα από την ουσία ή την ακρίβεια των ισχυρισμών σου, και την περιδίνηση σου σε μια περιπέτεια από την φύση της οποίας δικαιολογείται και προφανώς υπάρχει αντίλογος- η εφημερίδα στέκεται στις παρατηρήσεις και αναφορές σου για την Ελλάδα.

Θα ήσουν ξενιτεμένος φαίνεται σε χώρα όπου ο κάθε δυσαρεστημένος πολίτης μπορεί να καταγγείλει με τις ίδιες φράσεις λειτουργούς και δη μέσω εφημερίδων, χωρίς να αντιμετωπίσει ο ίδιος και οι εφημερίδες ακαριαία τις συνέπειες του νόμου. Σε μια χώρα όπου όλα λειτουργούν απολύτως νόμιμα σύμφωνα με τους θεσμούς και δεν υπάρχουν παράνομοι ή ασυνείδητοι. Αλλιώς δεν εξηγείται η αυστηρότητα της επιστολής.

Όμως, ακόμη και έτσι να είναι τα πράγματα στην υπόθεσή σου, με τις γενικεύσεις της επιστολής, είναι σαν να υποστηρίζεται ότι «ορθώς» ξεσηκώθηκαν τα στίφη των χιλιάδων αλλόφρονων ισλαμιστών, επειδή βρέθηκε σε μια μακρινή χώρα ένας απλά επιπόλαιος που σκηνοθέτησε φιλμ σατυρίζοντας τον προφήτη τους. Αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω τα σχόλια σου για την Ελλάδα, που έστω κι’ αν αποδίδουν σε κάποιο βαθμό την πραγματικότητα, έχουν δηκτικά και άδικα στοιχεία.

Η ΟΔΟΣ έχει πλείστους λόγους να αναγνωρίζει τον απόδημο και ακόμη περισσότερο τον οικουμενικό ελληνισμό, ωστόσο από πού απορρέει άραγε η απαίτηση για μια υποχρέωση διαρκούς ευγνωμοσύνης; Και τι ακριβώς είναι αυτό που χρωστάει η -ούτως ή άλλως καταχρεωμένη Ελλάδα;
 
Χωρίς αμφιβολία είναι η φύση και η ένταση της προσωπικής-οικογενειακής υπόθεσής σου, που ίσως να εξηγεί μερικές υπερβολές. Για την οποία βεβαίως σε συνοδεύουν οι φιλικές ευχές για καλή τύχη και ευτυχή κατάληξη.


Σχετικό κείμενο:
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν [ΙΙ]