ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

ΟΔΟΣ 26.7.2012 | 652

Ἀγαπητέ κ. Μπαϊρακτάρη

Στό κύριο ἄρθρο τοῦ 652 φύλλου τῆς 26ης/7/2012  τῆς ΟΔΟΥ με τίτλο «Ως νεκρή φύση», πού ὑπογράφει «Ἕνας ἁπλά γνήσιος ἀναγνώστης», ἀναφέρεται ὅτι κατάγομαι ἀπό τό Μοναστήρι καί ὅτι ὁ πατέρας μου ἦταν Μακεδονομάχος.
Πρός ἀποφυγή παρεξηγήσεων καί γιά τήν ἀλήθεια τοῦ πράγματος θά σᾶς παρακαλέσω, ἐάν εἶναι δυνατόν, νά ἀναφέρετε κάπου στήν ἔγκριτη ΟΔΟ ὅτι ἡ καταγωγή τῆς οἰκογενείας μας εἶναι ἀπό τήν περιοχή τῆς Μοσχοπόλεως.

 Ὁ ἀείμνηστος παππούς μου Ἀναστάσιος Πηχιών γεννήθηκε στήν Άχρίδα καί έγκαταστάθηκε στήν Καστοριά ὅπου καί παντρεύθηκε κόρη τῆς οἰκογενείας Παπάζογλου. Στήν Καστοριά δίδαξε ὡς δάσκαλος, ἦταν ἐκπρόσωπος τοῦ προξενείου Μοναστηρίου καί ἔδρασε ἐθνικῶς κατά τήν πρώϊμη φάση τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος. Γιά τήν δράση του  αὐτήν παρασημοφορήθηκε ἀπό τήν Ἑλληνική κυβέρνηση καί συνελήφθηκε ἀπό τίς τουρκικές ἀρχές καί φυλακίσθηκε.  Πέθανε στήν Καστοριά τό 1913 καί τάφηκε μέ στρατιωτικές τιμές λόγω τῆς ἐθνικῆς δράσης του.
Ὁ μεγάλος του γυιός, ὁ Φιλόλαος, ἀξιωματικός τοῦ Ἱππικοῦ ἦταν Μακεδονομάχος. Ἕδρασε στήν περιοχή τῆς Καστοριᾶς, ὡς καπετάν Φιλώτας καί τοῦ Μορίχοβου, σχημάτισε μάλιστα καί δικό του σῶμα ἀποτελούμενο ἐξ᾽ ὁλοκλήρου ἀπό Καστοριανά παλληκάρια.

Τώρα,πού γιορτάζουμε τά ἑκατό χρόνια τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Καστοριᾶς πρέπει νά τονισθεῖ καί νά γίνει σ᾽ὅλους γνωστό, ὅτι ὁ ἀνθυππίλαρχος Φιλόλαος Πηχιών ἦταν αὐτός πού τιμῆς ἔνεκεν, εἶχε τήν τιμή νά ἀνυψώσει αὐτός τήν ἑλληνική σημαία στό κάστρο τῆς Καστοριᾶς καί νά διακηρύξει τήν ἀπελευθέρωςή της καί τήν ἔνταξή της στόν Ἑλληνικό κορμό.
Ὁ πατέρας μου, τελευταῖο παιδί τοῦ Ἁναστασίου Πηχιών δέν ἀξιώθηκε, λόγω ἠλικίας νά συμμετάσχει στόν Μακεδονικό ‘Αγῶνα, πλήν ὅμως ἀσχοληθηκε μέ αὐτόν συλλέγοντας στοιχεῖα καί καταγράφοντας γεγονότα τά ὁποῖα κατέστησε γνωστά στό εὐρύ κοινό μέ διαλέξεις, ὁμιλίες καί διάφορα γραπτά. Ὑπηρέτησε στήν Καστοριά, ὡς ἐκπαιδευτκός, σ᾽ὅλες τίς βαθμίδες, πάνω ἀπό μιά τριακονταετία, καί προήχθηκε σέ Γυμνασιάρχη τό 1940. Προσέφερε πολλά στήν κοινωνική ζωή τῆς Καστοριᾶς. Τό 1942 συνελήφθηκε ἀπό τούς Ἰταλούς καί κλείστηκε σέ στρατόπεδο συγκεντρώσεως στήν Ἰταλία καί μετά τήν συνθηκολόγηση τῆς Ἰταλίας μεταφέρθηκε στήν Γερμανία καί κλείσθηκε στό στρατόπεδο Νταχάου. Μετά τήν ἀπελευθέρωση καί ἐπιστροφή του στήν Ἐλλάδα χρημάτισε πρῶτος Γυμνσιάρχης τοῦ Γυμνασίου Καλαμαριᾶς καί τοῦ Β´ Γυμνασίου θηλέων Θεσσαλονίκης.

Ἐγώ εἶμαι Καστοριανός δευτέρας γενειάς. Καί οἱ δύο παππούδες μου ἦταν Μοσχοπολίτες. Παντρεύθηκαν Καστοριανές ἐπιφανῶν οἰκογενειῶν καί ἐνσωματώθηκαν στήν τοπική κοινωνία τῆς Καστοριᾶς. Θεωρῶ τόν ἑαυτό μου γηγενή καί γνήσιο Καστοριανό καί εἶμαι ὑπερήφανος γιαυτό.  

Μέ ίδιαίτερη ἐκτίμηση

Ἀναστάσης Κων. Πηχιών

 Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Σεπτεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 656