14.11.12

ΟΔΟΣ: Ανταποκρίσεις


ΟΔΟΣ 650 | 12 Ιουλίου 2012


Το π. Σαββατοκύριακο καταχωρήθηκε στον γερμανικό τύπο και συγκεκριμένα στην (πολύ γνωστή και την Ελλάδα) αξιόπιστη εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung» άρθρο του γερμανού δημοσιογράφου Jan Grossarth για την Καστοριά, με περιγραφές και συμπεράσματα από την επίσκεψή του στην περιοχή καθώς και τις επαφές που είχε εδώ ο γερμανός υφυπουργός Χάνς Γιόακιμ Φούχτελ, εντεταλμένος της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης για την Ελληνογερμανική Συνέλευση, με εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης, κάποιους υπηρεσιακούς παράγοντες αλλά και πρόσωπα από τον τοπικό πληθυσμό.

Γεγονός είναι ότι η κινητικότητα που εξελίσσεται γύρω από τις πρωτοβουλίες που λαμβάνει ως απεσταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης ο κ. Φούχτελ, περιβάλλονται ακόμη από αρκετά ερωτηματικά και αδιευκρίνιστα στοιχεία. Όπως και όσα διαμείβονται στις επαφές του με παράγοντες του Δήμου Καστοριάς, και ιδιαίτερα τον ίδιο τον δήμαρχο κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδη. Καθώς και την αντιδήμαρχο πολιτιστικών κ. Ειρήνη Μισκία-Γεωργοσοπούλου που λόγω ιδιότητας φέρεται να διατηρεί δεσμούς με το γερμανικό στοιχείο.

Το άρθρο της έγκριτης εφημερίδας, δημοσιεύεται αυτούσιο στις εσωτερικές σελίδες του σημερινού φύλλου της ΟΔΟΥ. Ο αναγνώστης που το προώθησε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, παραδέχεται ότι περιλαμβάνει στοιχεία που πρέπει να προσεγγισθούν με νηφαλιότητα από τον Έλληνα και ιδιαίτερα τον αναγνώστη της περιοχής Καστοριάς. Είναι ωστόσο δυνατόν -κατά την άποψη του - κάποια άλλα σημεία του ρεπορτάζ να εξοργίσουν για το αλαζονικό και ειρωνικό ύφος του αρθογράφου.

Στην πραγματικότητα το άρθρο του γερμανού δημοσιογράφου δεν δικαιολογεί οργή και αγανάκτηση. Για τον πολύ απλό λόγο, ότι καλώς ή κακώς τα όσα αναφέρει για την πόλη και την λίμνη της Καστοριάς καθώς και για τα προβλήματα είναι γεγονότα αληθινά.

Ο αναγνώστης, εφ’ όσον δεν διακατέχεται από εμμονές και προκατάληψη, θα διαπιστώσει αντίθετα, ότι το ρεπορτάζ παρουσιάζει με ρεαλισμό και αντικειμενικότητα, αλλά και με μετριοπάθεια την (ακόμη χειρότερη) κατάσταση.

Εκτός πια κι’ αν κάποιος έχει την άποψη και μπορεί να πείσει, ότι κοντά στην πόλη, όταν δεν κυριαρχεί το ειδυλλιακό τοπίο της Καστοριάς από μακριά, μακριά δηλαδή από τις βιτρίνες της πόλης (τις οποίες μοιάζουν να έχουν αποκλειστικά και μόνο στην μέριμνά τους οι διοικούντες του Δήμου) δεν φαίνονται όλα τα προβλήματα καθαρά και γυμνά.

‘Οπως και ότι ο «τόπος βρίσκεται σε καθοδική πορεία, σε παρακμή» και ότι τα κτήρια είναι τα περισσότερα της δεκαετίας του 1970 με απεριποίητες προσόψεις. Ή ότι η λίμνη... δεν είναι πράσινη από τα φύκια και την ρύπανση, ή ότι είναι γνωστό και... δεν αποκρύπτεται το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν αποχετεύσεις που οδηγούνται απ’ ευθείας στην λίμνη. Ή εκτός, κι’ αν κάποιοι νομίζουν ότι με τις μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις που «έντυσαν» την φιλοξενία των γερμανών επισκεπτών με κάτι απίστευτες παρδαλές δήθεν τοπικές ενδυμασίες -που περισσότερο θύμιζαν στολές Ζαπατίστας στο κεντρικό Μεξικό παρά ελληνικές, πόσο μάλλον Καστοριανές παραδοσιακές- έπεισαν τους Γερμανούς ότι εδώ είναι ο ομφαλός του πολιτισμού. Και ότι απλά δη δε χρημάτων.

Η δραστηριότητα που εκδηλώθηκε από τον Δήμο Καστοριάς και η κατ’ αρχήν ανταπόκριση του στο γερμανικό ενδιαφέρον είναι ενδείξεις ότι κινούνται στην ορθή κατεύθυνση. Από τις προσεκτικές αναφορές όμως του αρθογράφου, προκύπτει ότι τουλάχιστον μέχρις στιγμής, ο δήμαρχος Καστοριάς αντιμετώπισε την γερμανική πρωτοβουλία χωρίς αξιόλογη προετοιμασία και οργάνωση. Μάλλον με εισπρακτική, δηλαδή με διάθεση άντλησης πόρων. Όπως ακριβώς γινόταν παλιότερα, ή τέλος πάντων όλα αυτά τα χρόνια που οι εκάστοτε διοικούντες αντιμετώπιζαν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως αγελάδα.

Έπαιρναν το γάλα -τα εκατομμύρια ευρώ και τα διέθεταν, με τόση σύνεση, όση άρκεσε για να οδηγήσει την κρίση στο Ναδίρ. Παράδειγμα, τα εκατομμύρια που ενώ δόθηκαν για την εξυγίανση της λίμνης, μεταβλήθηκαν σε Κέντρο Περιβαλλοντικής (sic) Εκπαίδευσης, το γνωστό Ενυδρείο, ένα κτήριο από μόνο του προκλητικό για την προϊστορία του και την σκοπιμότητά του.

Πώς είναι επομένως δυνατό να επιμένει ο δήμαρχος Καστοριάς να επικαλείται συνεχώς την έλλειψη χρημάτων και ευρωπαϊκών ενισχύσεων για την οικτρή κατάσταση της λίμνης και της πόλης και την ανεπάρκεια των στελεχών που είναι επιφορτισμένα με καθήκοντα. Και μάλιστα την στιγμή που κατά τα περασμένα χρόνια, διατέθηκαν άπειρα και αμέτρητα ποσά, τα οποία όχι μόνο δεν έπιασαν τόπο, αλλά συνέβαλαν στον κοινωνικό εκφυλισμό και τον οικονομικό εκπεσμό της Καστοριάς, όπως και αντίστοιχα όλης της Ελλάδος.


Ο κ. Fuchtel στο δημαρχείο Καστοριάς τον Μάϊο 2012.

Αν εξαιρεθεί η περίοδος της ναζιστικής Γερμανίας, η ιστορία δείχνει ότι οι σχέσεις της χώρας αυτής -και του λαού της- προς τους Έλληνες και την Ελλάδα, ήταν στην χειρότερη περίπτωση απλά ουδέτερες. Ποτέ δεν ήταν κακές. Αντίθετα, την εποχή του γερμανικού ρομαντισμού και του ευρωπαϊκού φιλελληνισμού, αλλά και σε άλλες περιόδους της ταραχώδους γερμανικής ιστορίας, η Ελλάδα και η κλασσική παιδεία, ενσάρκωνε για τους Γερμανούς την έμπνευση του γερμανικού «μεγαλείου», πέρα από τα ιδανικά της Δημοκρατίας και του ανθρωπισμού. Και οι σχέσεις αυτές επιχειρήθηκε κάποτε να συσφιχθούν ακόμη πιο στενά, ιδιαίτερα, την περίοδο που είχε στεφθεί βασιλιάς του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, ο Βαυαρός στην καταγωγή Όθωνας.

Ωστόσο, παρά τις καλές προθέσεις και το κύμα του φιλελληνισμού, η «χημεία» δεν πέτυχε ποτέ. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε λάθη και των δύο πλευρών, σημασία όμως έχει το γεγονός ότι και τότε, η Ελλάδα έχασε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εκσυγχρονισθεί ταχύρρυθμα και να δημιουργηθεί μια σύγχρονη και ποιοτική πολιτεία δυτικοευρωπαϊκού τύπου. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη στο τέλος, με τις γνωστές συνέπειες.

Ίσως να μην έχουν απομείνει πια, ούτε ψήγματα φιλελληνισμού ή ρομαντισμού ή άλλα τέτοια υψηλά κίνητρα και ευγενή ιδανικά στο ενδιαφέρον της γερμανικής κυβέρνησης, που να εξηγούν και να δικαιολογούν τους λόγους που οι Γερμανοί θέλουν να βοηθήσουν να αποκατασταθεί η Καστοριά και η λίμνη της να γίνει πραγματικά τόσο όμορφη, όσο η Bodensee στη Βαυαρία της Γερμανίας -πατρίδας του Όθωνα-, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο άρθρο. Προφανώς πιο πρακτικοί και ρηχοί είναι οι λόγοι, όπως το αμοιβαίο κέρδος και η ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα από τον σχηματισμό ομοιογενών κοινωνικών συνόλων. Κανείς φυσικά δεν σκέπτεται στα σοβαρά ότι θα μπορούσε ποτέ να γίνει τώρα, ό,τι δεν πέτυχε στα χρόνια του Όθωνα και της Αμαλίας.

Όμως πολλά είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν και μάλιστα πολύ σύντομα. Να αλλάξουν οι διοικούντες, αλλά και ένας σημαντικός αριθμός πολιτών που ζουν μόνιμα με την ψευδαίσθηση, οι μεν πρώτοι ότι είναι «επιτυχημένοι» και «ικανοί», οι δε δεύτεροι ότι διοικούνται με χρηστότητα σε μια πόλη που είναι το πετράδι της γης και έχει μια λίμνη που κάνει την Καστοριά, Ελβετία (!) και τώρα Βαυαρία. Έτσι απλά, χωρίς καμμιά προσπάθεια, ελέω Θεού δηλαδή.

Θα πρέπει ο δήμαρχος Καστοριάς να σταματήσει να υπαινίσσεται ότι η δημοτική και εθνική συνήθεια για απαίτηση ή επαιτεία πόρων, αποτελεί αρετή. Όπως θα πρέπει να σταματήσουν να αξιοποιούν αυτές τις ευκαιρίες για επικοινωνιακούς λόγους.

Η επανάληψη των ίδιων λαθών, οι μαζικές στρεβλώσεις, οι μύθοι και παρανοήσεις, αποτελούν καταστάσεις που πρέπει να εγκαταλειφθούν. Σε διαφορετική περίπτωση, θα χαθεί μια ευκαιρία αποκατάστασης της λίμνης και της περιοχής, με την εγγυημένη γερμανική ποιότητα, ευκαιρία που ο Δήμος Καστοριάς δεν πρέπει να χάσει. Αλλά να διεκδικήσει και κερδίσει.



Δημοσιεύθηκε στις 12 Ιουλίου 2012, αρ. φύλλου 650


Σχετικά κείμενα:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ