19.10.12

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΟΣ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΙΑΝΟΥ

Ι
Υπάρχω όπως τα πράγματα στον ήλιο
Κρεμασμένος σε μια νάϋλον κλωστή με όμορφα πλαστικά
μανταλάκια
Γύρω από μια θολή ανάμνηση του πρώτου μου εαυτού.


ΙΙ
Ετούτο το λαχάνιασμα της αγωνίας κρυμμένο στο λίγο της ζωής

γεμάτο αλλοτρίωση nάταν τρόπος να το πέταζα
στη γωνιά που στήνουν τα τραπεζάκια τους οι μικροπολιτές
να το πουλούσα όσο όσο να τ' άλλαζα κάποτε
με μια σταγόνα χαράς
μια υποψία ανακούφισης
ή
να 'παιρνα μια εικόνα ήλιου τη νύχτα
και να 'τρεχα χαμένος στη νοσταλγία της μέρας.


ΙΙΙ
Σκόρπισα σπάταλα την ηλικία
την απλότητα κι εκείνη την αυθόρμητη ορμή της εφηβείας
την ξεπούλησα

όμως την υποψία της προδοσίας
θα την κρύψουν πάλι τα ακριβά αρώματα των κοριτσιών
που αντιστέκονται στιςε μελλοθάνατες κινήσεις της νύχτας.


ΑΝ…
 
Πίσω από τα τείχη που υψώσαμε
στις ρίζες της απέραντης μοναξιάς υπάρχει ακόμα κάτι που 
αντιστέκεται και  περιμένει το  καινούριο. Κρύβεται 
σαν λιποτάχτης  στα ασήμαντα πράγματα της  μέρας
στο μεταφυσικό άγγιγμα της νύχτας
στους τύμβους της καθημερινής απόλαυσης. Είναι
μια προσωπική  στιγμή που χάνεται μέσα στις άλλες,  όπως
τα ίδια λόγια σε σελίδες  απαγορευμένων βιβλίων, όπως
το άρωμα GIVENCHY στο πρόσωπο της  ωραίας  Ελένης,  όπως 
το γδαρμένο χαμόγελο  στα ψηφίσματα του Ο.Η.E  -ένα
κομμάτι  άγραφο χαρτί που περιμένει
την  έμπνευση του ποιητή-
αυτό που  ακουμπάει κουρασμένα στην πλάτη  της  ηλικίας
εκεί που  αφήνουμε  αντίγραφα  ελευθερίας
μια  προσπάθεια  φυγής κάθε  βράδυ 
λίγο πριν πούμε  καληνύχτα  στον  εκφωνητή  του τελευταίου 
δελτίου ειδήσεων...! 
... αντιστέκεται ασυναίσθητα στις άλαλες κραυγές της ερημιάς
λες και δεν χάσαμε πια το τόσο  δα απ’  την καρδιά μας...

γι’ αυτό σου λέω:
αν μπορούσες ν’ αποτρέψεις τον καιρό ή να κάψεις  ένα
δάσος μοναξιά! Αν μπορούσες λέω, αν...!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ