22.10.12

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ


ΑΛΙΑΚΜΟΝΕΣ

Στης νύχτας και στης θάλασσας, στων ποταµών τη ράχη,
Αστέρια, πλοία, καλαµιές σκαρφάλωσαν και βράχοι,
Σµιλεύτηκαν, φαγώθηκαν και ποδοπατηθήκαν,
Από οπλές και πέταλα κι από νερά αφρισµένα,
Να µαρτυρήσουν το κλειδί, τη µήτρα να προδώσουν,
Μα αυτοί άχνα δεν έβγαλαν, δεν καταµαρτυρήσαν,
Ούτε ποια αστέρια σβήστηκαν, µήτε για πού το βάλαν,
Ούτε ποια πλοία βούλιαξαν ή ποιον βυθό στοιχειώνουν,
Μήτε και για τις καλαµιές, ποιον άνεµο αγαπήσαν,
Μον' στάθηκαν αµίλητοι, χαρακοπληγωµένοι,
Σαν όµηροι, σαν βούλγαροι αποδεκατισµένοι,
Συγγράµατα προκλητικά που τη φωτιά φουντώνουν,
Έργα ανθρώπων µάταια, µαταιοστολισµένα,
Που την αλήθεια λεν πως λεν, την χιλιοειπωµένη,
Μα είναι ο δήµιος άπιστος και ο χρόνος έχει δόντια,
Κάνει το ψέµµα µια χαψιά και δύο την αλήθεια,
Αυτήν µε το άλφα το µικρό, την διακορευµένη,
Γιατί η άλλη η ψηλή µε το Άλφα στο κεΦάλι,
Κρατάει τσεκούρι δίκοπο, χιλιοακονισµένο,
Άκου
κεφάλια
πώς
κυλούν
στον
πάτο
τής χαράδρας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ