ΟΔΟΣ: Η μεταπολίτευση της μεταπολίτευσης

ΟΔΟΣ 10.5 2012 |  641

Οι κάλπες της π. Κυριακής 6 Μαΐου έδωσαν συντριπτικό αποτέλεσμα, που ισοδυναμεί με δυνατή γροθιά σε πληγωμένο στομάχι. Οι συνέπειες για την θέση της Ελλάδος στον μεταπολεμικό γεωστρατηγικό χάρτη και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευροζώνη, μπορεί να αποδειχθούν στο μεσοπρόθεσμο μέλλον, μοιραίες. Προκάλεσαν όμως και σοβαρές ανακατα- τάξεις στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο, πιο προωθημένες ίσως ακόμη και απ’ όσες κατέγραφαν οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις.

Χωρίς αμφιβολία οι εκλογές αυτές θα μείνουν στην ελληνική πολιτική ιστορία ως κομβικό γεγονός καθοριστικής σημασίας. Προαναγγέλλει την μεταπολίτευση της μεταπολίτευσης με τον πιο επώδυνο τρόπο για τα δυο κυρίαρχα έως τώρα αστικά κόμματα. Διαμελίστηκαν Νέα Δημοκρατία και ΠαΣοΚ ώστε τα δεξιά και αριστερά κλιμάκιά τους να εκφραστούν μέσα από άλλους αυτονομημένους κομματικούς οργανισμούς παλιούς ή νέους (Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΣυΡιζΑ κλπ). Ταυτόχρονα ωθούν τα κομμάτια που απέμειναν σε de facto συνεργασία. Αρχικά με την μορφή του συνασπισμού ή συγκυβέρνησης ανεξάρτητων κομμάτων, και σε επόμενο χρονικό σημείο με την σύσταση ενός νέου κομματικού οργανισμού. Η εξέλιξη αυτή είναι θεμιτή και από χρόνια αναμενόμενη.

Το βέβαιο είναι ότι ήδη από την Δευτέρα ξεκίνησε μια περίοδος ρευστότητας και εσωστρέφειας με άγνωστο χρονοδιάγραμμα λήξης.

Η ΟΔΟΣ στο κύριο άρθρο (πρωτοσέλιδο) της π. Πέμπτης σημείωνε ότι το πρόβλημα της Ελλάδος ήταν πάντοτε οι λάθος Έλληνες. Που μερικές φορές βρίσκονται ακόμη και μέσα στα εκλογικά παραβάν, ενώ υπήρχαν ενδείξεις ότι στις εκλογές της 6ης Mαΐου, ίσως συμπεριφέρονταν ως φανατικοί ισλαμιστές μάρτυρες, ως καμικάζι. Τα εκλογικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση, και οι ανατροπές χαρακτηρίζονται από τέτοια βιαιότητα που κάνουν το χάσμα ακόμη πιο βαθύ και το τραύμα περισσότερο οδυνηρό. Η ειρωνική επίκληση του Θεού της Ελλάδος, ως επωδός του κ. Ευ. Βενιζέλου στις δηλώσεις του το βράδυ τω εκλογών, αποτυπώνει το πολιτικό αδιέξοδο και ένα πραγματικό λαβύρινθο.

Σε τοπικό επίπεδο, η εκλογή της κ. Μαρίας Αντωνίου ως βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, σηματοδοτεί την έξοδο του κ. Ζήση Τζηκαλάγια που για πολλούς θεωρούνταν ότι κινδύνευε μόνο από την υποψηφιότητα του κ. Σταύρου Μαγαλιού. Τέλος πάντων, η εκλογή της νέας βουλευτού που μπορεί να θεωρηθεί ως outsider, επιβεβαιώνει την τάση των τελευταίων ετών το κόμμα αυτό να εκλέγει αναλώσιμους βουλευτές μιας θητείας.

Προηγήθηκαν η κ. Π. Μπουζάλη και ακολούθησε ο κ. Ζ. Τζηκαλάγιας, ο οποίος εκτιμάται ότι υπονόμευσε περαιτέρω τις χλιαρές σχέσεις του με τοπικούς κομματικούς φορείς, με την στάση του στο θέμα του δεύτερου πακέτου βοήθειας τον π. Φεβρουάριο. Ωστόσο είναι τέτοια η αποδοκιμασία της Ν.Δ. από το εκλογικό σώμα και ιδιαίτερα των αυστηρά προσωπικών επιλογών του προέδρου της -ο οποίος είναι αβέβαιο αν κατάλαβε ότι η Πολιτική Άνοιξη ήταν κάτι διαφορετικό από την Νέα Δημοκρατία, και επομένως η δεύτερη απαιτούσε διαφορετικούς χειρισμούς και άλλο βαθμό υπευθυνότητας, ώστε η ήττα του κ. Ζήση Τζηκαλάγια να περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Φυσικά περισσότερο από κάθε τι, το εγχώριο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο γεγονός ότι το ΠαΣοΚ σε τοπικό επίπεδο ως 3ο και ασθμαίνον κόμμα (έστω και με μικρή διαφορά) πίσω από τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» οδήγησε σε ήττα τον βουλευτή Καστοριάς κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, μέχρι πρόσφατα πρόεδρο της Βουλής, αφού την δεύτερη βουλευτική έδρα, κέρδισε ο κ. Συμεών Κουμπάνης. Η ήττα του κ. Φ. Πετσάλνικου, (ίσως μοναδικό φαινόμενο προέδρου Βουλής που απέτυχε να εκλεγεί) τον υποχρεώνει προφανώς σε οριστική έξοδο -δια της αποβολής- από το πολιτικό προσκήνιο στο οποίο μεσουράνησε ελέω άλλων παραγόντων και συνθηκών για 30 περίπου χρόνια, με ένα τρόπο που πιστοποιεί την κατάληξη κάθε ύβρεως.

Εφ’ όσον αποτύχουν οι προσπάθειες σχηματισμού κυβερνήσεως συνεργασίας ή εθνικής ενότητας, και διεξαχθούν νέες εκλογές, εκτιμάται ότι ακόμη και αν έλθει δεύτερο κόμμα αυτή την φορά το ΠαΣοΚ στην Καστοριά, απλώς δεν θα μπορεί να εκλεγεί δεύτερος βουλευτής μιας και η εκλογική περιφέρεια θα έχει μετατραπεί σε μονοεδρική. εφ’ όσον βέβαια μέχρι τότε έχει εκδοθεί το σχετικό προεδρικό διάταγμα. Με την έννοια αυτή, το ΠαΣοΚ της Καστοριάς που φεύγει, αφήνει πίσω του, περίπου κυριολεκτικά, «καμμένη» γη. Άλλωστε εκλέχτηκε για πρώτη φορά όταν ο νομός έγινε διεδρικός. Για να μείνει διεδρικός ο νομός, όσο εκλεγόταν ο κ. Φιλ. Πετσάλνικος.

Η ΟΔΟΣ συστηματικά και για πολλά χρόνια τώρα, άσκησε κριτική στην επίμονη επιδίωξη επανεκλογής του κ. Φιλ. Πετσάλνικου στο αξίωμα της ισχνής βουλευτικής έδρας που κέρδιζε το ΠαΣοΚ επισημαίνοντας ότι η πρακτική αυτή εμποδίζει την απελευθέρωση των κοινωνικών και πολιτικών ρευμάτων της Καστοριάς. Το γεγονός ότι παρέδωσαν ζωτικό δημοκρατικό χώρο σε ακραίες ιδεολογίες, όπως της Χρυσής Αυγής, συνιστά πολιτικό έγκλημα.

Σήμερα με δεδομένη την μάλλον προσβλητική ήττα του, τώρα που του ασκούν κριτική ακόμη και όσοι χθες τον κολάκευσαν (καθ’ όσον δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται), η εφημερίδα θεωρεί περιττό να επισημάνει ότι ενδεχομένως ούτε και στον ίδιο, αλλά προπαντός ούτε στην Καστοριά άξιζε αυτή η ταπείνωση. Πάντως η αποκαθήλωσή του, είχε ξεκινήσει από την εποχή που ο τ. πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, τον είχε προτείνει για την θέση του πρωθυπουργού κοινής αποδοχής, την οποία κατέλαβε στην συνέχεια ο κ. Λ. Παπαδήμος.

Βέβαια το ότι η Νέα Δημοκρατία απέτυχε ακόμη και να προσεγγίσει τον εκλογικό της στόχο (της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας) και αντίθετα κατρακύλησε σε πιο χαμηλά ποσοστά απ’ αυτά που κατέλαβε τον Οκτώβριο του 2009, αλλά και το ότι ο ΛαΟΣ έμεινε εκτός Βουλής, ενώ το ΠαΣοΚ καταποντίστηκε στα πιο χαμηλά ποσοστά που έλαβε ποτέ (με εξαίρεση αυτά των εκλογών της μεταπολίτευσης του 1974), είναι πτυχές του μετεκλογικού σκηνικού, χωρίς να είναι από μόνα τους το πραγματικό πρόβλημα.

Διότι το αληθινό σοκ προκαλείται από την ανάδειξη του ΣυΡιζΑ σε δεύτερο κόμμα -αποκλειστικά για τον λόγο ότι ο χώρος αυτός εγκαλούνταν ότι εκκολάπτει τους κουκουλοφόρους ταραξίες των διαδηλώσεων. Εν τέλει όμως προσέλκυσε όχι την ελπίδα, αλλά την οργή των θιγμένων αστών (ιδίως των υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα που ψήφιζαν σταθερά ΠαΣοΚ), όπως αντίστοιχα συνέβη στην περίπτωση του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (κόμμα του τελευταίου τριμήνου το πολύ που κατόρθωσε να καταλάβει την 4η θέση), που απορροφά τις αντιδραστικές τάσεις της δεξιάς πολυκατοικίας, και όλα αυτά σε συνδυασμό με την είσοδο της Χρυσής Αυγής που κατέλαβε την 6η θέση.

Αυτή είναι δυστυχώς η Ελλάδα -και αντίστοιχα της Καστοριάς, που παραδίδει στα επέκεινα της ιστορίας η θλιβερή νομενκλατούρα της μεταπολίτευσης που δεν έκανε καμμιά προσπάθεια εκσυγχρονισμού και εκδημοκρατισμού της ελληνικής κοινωνίας, καθ’ όσον αυτή προϋπέθετε αλλαγές προσώπων και νοοτροπιών. Συντρίμμια και ερείπια άφησαν με γύπες και κοράκια να έχουν εκλεγεί και φορτωθεί στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10 Μαΐου 2012, αρ. φύλλου 641