15.6.12

ΟΔΟΣ: Μία σοβαρή (πολιτική & ποινική) υπόθεση

ΟΔΟΣ 637 / 12.4.2012

Η ανάμειξη του Δήμου Καστοριάς (της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου δηλαδή), στην υπόθεση της λαθραίας ανασκαφής στον περιφραγμένο αρχαιολογικό χώρο του Δισπηλιού στην εκκλησία της Ανάληψης, που αποκαλύφθηκε στο τέλος του 2011 και συνιστά παράβαση του αρχαιολογικού νόμου σε βαθμό κακουργήματος, είναι ενέργεια παράτολμη, ή μάλλον επικοινωνιακά αυθάδης και πολιτικά αυθαίρετη.

Μια από τις πτυχές γενικότερου ενδιαφέροντος στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι φυσικά η καταστροφή αρχαιολογικών στοιχείων που προκλήθηκε σε ένα εκτεταμένο χώρο και ιδίως στα προϊστορικά (ή μεταγενέστερα) αντικείμενα που προφυλάσσονταν για χιλιάδες ίσως χρόνια κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Καθώς και το αν βρέθηκαν και τι απέγιναν αυτά που έψαχναν (χρυσές λίρες) ή αυτά που βρήκαν τελικά όσοι συνέπραξαν. Διότι περιέργως δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη τι βρήκαν και τι πήραν οι λαθρανασκαφείς. Θα διακινδύνευαν μια τόσο θρασεία ενέργεια, ριφιφί εδάφους ορατού δια γυμνού οφθαλμού δηλαδή, να σκάβουν μέρα –μεσημέρι- έστω και Σαββάτου όπως ήταν- αν δεν είχαν εκτός από μια ισχυρή αυτοπεποίθηση της κάποιας ασυλίας, και την πίστη ότι υπάρχει ο «θησαυρός» που ψάχνουν; Πρέπει επομένως να ερευνηθούν και ανακοινωθούν οι συνέπειες αυτής της πράξης.

Επίσης η εμπλοκή του ονόματος του (αρμοδίου για το περιβάλλον, πρασίνου, πολιτικής προστασίας) αντιδημάρχου του Δήμου Καστοριάς κ. Αλ. Τσαϊρίδη στην υπόθεση, έστω κι’ αν δεν μπορούσε να εξηγηθεί η παρουσία εκσκαπτικού μηχανήματος του Δήμου στα πέριξ στον κρίσιμο χρόνο, θα απέβαινε αναπόφευκτη εξ αιτίας στοιχείων, όπως μαρτυριών, που καθιστούν αναγκαία την έρευνα της υπόθεσης. Σε δικαστικό, αλλά και διοικητικό επίπεδο.



Πήλινο 
νεολιθικό ειδώλιο 
από τις αρχαιολογικές 
ανασκαφές του Δισπηλιού.
Αντί λοιπόν ο Δήμος Καστοριάς να πρωτοστατήσει στις προσπάθειες για καταγραφή και έρευνα της υπόθεσης, παρέχοντας κάθε αρωγή στην αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία, και να φροντίσει ώστε η υπόθεση να διατηρήσει τα ιδιωτικά της χαρακτηριστικά, ακόμη και στο επίπεδο των προσωπικών δεδομένων, όχι μόνο κήρυξε τον πόλεμο σε βάρος των στελεχών του Μουσείου, και μάλιστα με έξαψη που δεν υπηρετεί το κύρος του Δήμου, αλλά επιπλέον χάρισε τις εικόνες από το απίστευτο εκείνο δημοτικό συμβούλιο του περασμένου Ιανουαρίου, που «συζήτησε» (αν ήταν αυτό το θέαμα συζήτηση) το θέμα, μετά από αίτηση του επικεφαλής της δεύτερης μειοψηφικής ομάδας κ.Κ. Κοντόπουλου.

Τότε συνέβησαν τα μύρια όσα, που είναι ακόμη νωπά στην μνήμη όσων άκουσαν και είδαν τις περίεργες ή απλώς τριτοκοσμικές σκηνές. Μιας πλειοψηφίας -όχι όλης- σε διέγερση, με επικεφαλής αλλά σαφώς πιο ψύχραιμο τον ίδιο τον κ. δήμαρχο Καστοριάς, να καταχράται την αίθουσα συνεδριάσεων που της εμπιστεύθηκε ο λαός της Καστοριάς, με διάθεση απόρριψης κάθε ιδέας συζήτησης ή εξέτασης τυχόν αντικειμενικών ή όχι ευθυνών συγκεκριμένων προσώπων, στα οποία προσφέρθηκε πλήρης πολιτική κάλυψη.

Δόθηκε η εντύπωση ότι ο Δήμος πήρε την υπόθεση «πάνω του». Με τρόπο που κατ’ αρχάς τουλάχιστον έθεσε σε ομηρεία και υποθηκεύει την δημοτική ζωή και ολόκληρη την Καστοριά. Διότι προφανώς δεν εκλέχτηκαν, ούτε έχουν δικαίωμα να καθιστούν την υπόθεση της αυτοδιοίκησης συνυπεύθυνη, σε ανύπαρκτες ή τυχόν υπαρκτές ευθύνες μεμονωμένων προσώπων, για ενδεχόμενες δραστηριότητές τους εκτός πλαισίου της δημοτικής λειτουργίας, ή έστω με κατάχρησή τους.

Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοφανούς, σπασμωδικής και ανεξήγητης (για καλοπροαίρετη) αντίδρασης, αξωματούχοι του Δήμου Καστοριάς προσπάθησαν να ρίξουν το μπαλάκι της ευθύνης του... τεχνικού «έργου» στον αντιπεριφερειάρχη Καστοριάς κ. Δημ. Σαββόπουλο, για να εισπράξουν την σχεδόν οργισμένη αυστηρή διάψευσή του. Είχε προηγηθεί βέβαια η προσωπική κάλυψη του ίδιου του δημάρχου Καστοριάς από τις μέρες των Καρναβαλιών κιόλας, φροντίζοντας να συνοδεύεται στις δημόσιες εμφανίσεις του επί της Μητροπόλεως, απαραίτητα και απ’ όσους έγιναν στόχος κριτικής και μαρτυριών. Στην συνέχεια το έριξαν στις μηνύσεις κατά των «συκοφαντών» τους, όπως χαρακτηρίζονται από τους ίδιους οι μάρτυρες.

Ανεξάρτητα από την ποινική εξέλιξη της υπόθεσης, για την οποία εκτιμάται ότι η ποινική δίωξη για πράξη σε βαθμό κακουργήματος και ακολούθως η ανάκριση είναι λογικά αναπόφευκτες, εγείρεται ένα σημαντικό πολιτικό, και δευτερευόντως πειθαρχικό, ζήτημα για τον Δήμο Καστοριάς. Δεδομένου ότι αυτοί που τυχαία ή όχι εμπλέκονται, αρνούνται να διευκολύνουν τις έρευνες και να απαλλάξουν τον Δήμο Καστοριάς από την περιπέτειά τους, παραιτούμενοι τουλάχιστον από το αξίωμα που τους εμπιστεύθηκε ο δήμαρχος, μοιραία η υπόθεση θα περιέλθει σε όσους ασκούν πειθαρχική δικαιοδοσία στους αιρετούς, εφ’ όσον ο ίδιος ο δήμαρχος δεν προχωρήσει σε αναγκαίες πρωτοβουλίες.

Όχι μόνο διότι, όπως και να το δει κανείς, η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή, όσο και επειδή η κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη από την στιγμή που εμφανίζεται και άλλος αντιδήμαρχος Καστοριάς (ούτε κάν ένα τρίτο και άσχετο με τον Δήμο πρόσωπο, ούτε καν ο σερβιτόρος) που για να στηρίξει μήνυση για ψευδορκία και συκοφαντική δυσφήμηση η οποία κατατέθηκε σε βάρος των μαρτύρων της υπόθεσης της λαθρανασκαφής, ορκίζεται λοιπόν ο εν λόγω αντιδήμαρχος -ότι όχι μόνο ήταν μαζί με τον φερόμενο ως έχοντα κάποια ανάμειξη συνάδελφό του τις ώρες της παράνομης επιχείρησης των δημοτικών μηχανημάτων- τα οποία μάλλον αδέσποτα θα ήταν- αλλά και ότι έπιναν καφέ, στο δικό του γραφείο στο δημαρχείο της Καστοριάς.

Πώς δικαιολογείται να τα θυμάται όλα αυτά για πρώτη φορά, με καθυστέρηση 3 περίπου μηνών από τότε που αποκαλύφθηκε αρχικά στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα η παράνομη αρχαιολογική ανασκαφή, αυτό προφανώς δεν θα είναι άσσος στο μανίκι κανενός. Όπως ακριβώς μάλλον δεν μοιάζει λογικό σε εκείνο το πρωτοφανές δημοτικό συμβούλιο, να ακούγονται τόσες δυσφημιστικές διαδόσεις, και να μην ακουστεί τίποτε για τον περιβόητο υπηρεσιακό καφέ.
Το γεγονός ότι εμπλέκεται ο Δήμος Καστοριάς ως θεσμός και λειτουργία σε μια σοβαρή ποινική υπόθεση με γκρίζα στοιχεία συμπτώσεων, συνιστά πολιτική πράξη η οποία διαχέει τις ουσιαστικές πλευρές και ευθύνες της υπόθεσης στο σύνολο της πλειοψηφίας τουλάχιστον του Δήμου Καστοριάς, δηλαδή, στις πλάτες των δημοτών. Και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν είναι δίκαιο ούτε για την πλειοψηφία (εκτός κι’ αν τα παίζουν όλα για όλα) αλλ’ ούτε για την Καστοριά.

Η οποία ανεβαίνει από χρόνια τώρα τον δικό της Γολγοθά με όλα όσα συμβαίνουν, αλλά και εξ αιτίας των πολιτικών της αστέρων. Και μέρες που είναι, δεν χρειάζεται κανενός Σταυρός, πολύ περισσότερο αν δεν είναι ξεκάθαρο ότι δεν ανήκει στον Βαραββά.


Φωτό: Jheronimus Bosch (περίπου 1450–1516), Die Kreuztragung Christi [Ο Χριστός φέρων τον Σταυρό] (1515-1516), λεπτομέρεια. Museum voor Schone Kunsten, Ghent Βελγίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ