11.4.12

ΟΔΟΣ: Προς Δυσμάς


ΟΔΟΣ 628 | 9.2.2012

μεγάλα λόγια | μεγάλες μπουκιές 

Οι περισσότερες -αν όχι όλες- οι γενιές των Ελλήνων μεγάλωσαν με την γενικευμένη οικογενειακή ανατροφή, ότι η οργανωμένη Εκκλησία ως πνευματικό κέντρο και διοίκηση της ελληνορθοδοξίας, δεν αξίζει απλώς συμπαράσταση και σεβασμό. Αλλά ότι κατέχει εκτός όλων των άλλων την μόνη αλήθεια, το αποκλειστικό δίκαιο, το βέβαιο αλάθητο, την θεϊκή ανωτερότητα, και έτσι δικαιούται κυριαρχικά να απονέμει στους πιστούς την προσδοκία της δικαίωσης και της αιώνιας δόξας. Επουράνιας αλλά και επί γης. Με ό,τι αυτό προϋποθέτει.

Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης –η οποία σε παραλλαγές προϋπήρξε της οθωμανικής σκλαβιάς- είναι να προκληθούν σοβαρές πλάνες και κοινωνικές παθογένειες, που σε ορισμένες περιπτώσεις έφθασαν στα όρια της πλήρους σύγχυσης κοσμικής και εκκλησιαστικής εξουσίας.

Η φωτογραφία της πρώτης σελίδας, σε μια γραφική και χιονισμένη αλλά παγωμένη Καστοριά των τελευταίων εβδομάδων, με 2 νέους να βαδίζουν προς «Δυσμάς» της πόλης -προς τα εκεί όπου άλλωστε υπάρχει το Γηροκομείο Καστοριάς (που αποτελεί Ίδρυμα Ρίζου), έχει την αμυδρή σημειολογία της με το κύριο άρθρο αυτού του φύλλου, καθ’ όσον το Γηροκομείο αφήνει τους ηλικιωμένους που «φιλοξενεί» να παγώνουν, δεδομένου ότι συχνά διακόπτεται η λειτουργία της κεντρικής θέρμανσης.

Έτσι, η εκτός κάθε λογικά πιθανής εξήγησης προσπάθεια του μητροπολίτη Καστοριάς να ζητήσει αρχικά και να πετύχει στην συνέχεια, απόφαση του (προηγούμενου) δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς και μάλιστα μερικούς μήνες πριν την λήξη της θητείας του τέως δημάρχου, για δωρεάν παραχώρηση επί 50 ολόκληρα χρόνια (δηλαδή ουσιαστικά για πάντα) ενός τεράστιου ακινήτου 10 στρεμμάτων -αληθινού φιλέτου- στην προνομιακή περιοχή «Πέτρα» της πόλης της Καστοριάς, για να ανεγερθεί εκκλησιαστικό γηροκομείο, με χρήματα αγνώστου προσώπου, και επομένως άγνωστης προέλευσης, νομιμότητας, δηλαδή με αινιγματικές συνθήκες, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της στενής επιρροής που ασκείται στην κοσμική εξουσία. Το ζήτημα ακόμη και να οφείλεται στις άριστες προθέσεις και να είναι μια αθώα γκάφα, είναι πρόβλημα.

Και έστω κι’ αν αποσύρθηκε η πρωτοβουλία, είναι ένα πρόβλημα το οποίο εξακολουθεί να υπάρχει. Διότι την πρωτοφανή απόφαση, ακόμη και αν δεν υπερψήφισε ο νυν δήμαρχος Καστοριάς, δεδομένου ότι είχε παραιτηθεί από δημοτικός σύμβουλος της μείζονος μειοψηφίας, ψήφισαν οι σύμβουλοι της ομάδας του, ορισμένοι εκ των οποίων εξακολουθούν να θητεύουν. Όπως ψήφισε και σημερινός αντιδήμαρχος Καστοριάς. Εξαίρεση αποτέλεσε μόνο ο τότε σύμβουλος κ. Γεώργιος Σέτκος και τα μέλη του συνδυασμού του κ. Κ. Κοντόπουλου. Ήταν επομένως ελάχιστοι όσοι δεν δέχθηκαν να συμμετάσχουν αναντίρρητα στον σχηματισμό μιας απόφασης, που διαθέτει σκανδαλωδώς ένα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της πόλης της Καστοριάς, σε άγνωστο δωρητή. Και με δεδομένο ότι άγνωστοι φιλάνθρωποι -τέτοιας κλίμακας- δεν υπάρχουν, είναι προφανές, ότι δικαιολογημένα μπορεί να υποτίθεται κάθε εξήγηση.

Επιπλέον όμως το πρόβλημα υπάρχει, διότι ουδέποτε ανακλήθηκε η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Έστω κι’ αν δεν εκτελέσθηκε, είναι παρούσα ακόμη και αδρανής. Ώστε να εκκρεμεί απλώς η εκτέλεση και ολοκλήρωσή της, και μάλιστα χωρίς να αναλαμβάνει καμμιά πολιτική ευθύνη για την λήψη της το παρόν δημοτικό συμβούλιο αφού κληροδοτήθηκε. Και αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να διαιωνίζεται στις πλάτες του καστοριανού λαού. Για μια υπόθεση που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν ήδη επιληφθεί αυτεπαγγέλτως αρμόδιες υπηρεσίες για να διελευκάνουν τις γκρίζες ζώνες.

Η ΟΔΟΣ λαμβάνει αφορμή για τα σχόλια και την επαναφορά του θέματος, από τις επιεικώς ανεπίκαιρες και άδικες επιθέσεις του μητροπολίτη Καστοριάς κ. Σεραφείμ, σε βάρος του δυτικού κόσμου σε κήρυγμά του μετά την λειτουργία του εσπερινού στην Νέα Λεύκη (για την γιορτή του αγίου Τρύφωνα).

Η σύμπλευση απόψεων που δημόσια έχει διατυπώσει η Μητρόπολη Καστοριάς κατά καιρούς -όπως για την προσωρινή κράτηση του Εφραίμ- με αυτές που εκφράζει το Πατριαρχείο της Μόσχας, και μάλιστα στον αντίποδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προκαλεί ερωτηματικά. Ή επαναφέρει παλιότερα όπως αυτά που διατυπώθηκαν στο παρελθόν κατά την διάρκεια των ζυμώσεων εκλογής του νέου τότε αρχιεπισκόπου Αθηνών, όταν από εφημερίδα των Αθηνών («Άποψη» φύλλο 9-2-2008) υποβάλλονταν το ερώτημα αν ο μητροπολίτης Καστοριάς είχε επισκεφθεί την ρωσική πρεσβεία (ή όχι).

Η εμμονή ορισμένων κληρικών της Εκκλησίας μας να στοχεύουν τον δυτικό πολιτισμό και τον δυτικό κόσμο, δεν γίνεται πάντοτε για πνευματικούς λόγους. Συχνά έχει σαφή χαρακτηριστικά δογματικού ρατσισμού. Και είναι συνηθισμένη στην Ελλάδα και στις σλαυϊκές ορθόδοξες Εκκλησίες. Άλλες πάλι φορές το πάθος ορισμένων κληρικών σε βάρος της Δύσης εξηγείται επειδή εκεί, οι κληρικοί δεν δρούν ανεξέλεγκτα. Όμως οι αναφορές στον δυτικό κόσμο, όταν αφορά ιστορικά και κοινωνικά ζητήματα, έχουν χαρακτήρα πολιτικής παρέμβασης, και επομένως μπορούν και πρέπει να αποτελούν πεδίο κριτικής.

Στο συγκεκριμένο «θείο» (όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε σε εκκλησιαστικό blog) λόγο του ο κ. Σεραφείμ, δεν περιορίστηκε απλώς στο δίδαγμα της ζωής του νεαρού αγίου Τρύφωνος, ο οποίος ήταν γόνος μιας ευλογημένης οικογένειας και ανατράφηκε με ευλάβεια παίρνοντας τις αρχές και τις βάσεις από αυτήν, αποτελώντας σπάνιο παράδειγμα ακόμη και για τους κόλπους της Εκκλησίας σήμερα.

Αντίθετα επεκτάθηκε σε ευρύτερα θέματα. Παρά το γεγονός ότι οι σημερινοί έλληνες νέοι θεωρούνται στα νάματα της πίστης ιδιαίτερα παραδοσιακοί -έως φανατικοί- αν κρίνει κανείς από τα επικάρπια κομποσχοίνια, ο μητροπολίτης Καστοριάς επέρριψε ευθύνες στα πρότυπα των Δυτικών, «αυτών που διέλυσαν την οικογένεια, και το μόνο που σκέφτονται είναι πως θα διαλύσουν και την πατρίδα. Αφού σύνθημά τους είναι, χτυπήστε τους την παράδοση, χτυπήστε τους την οικογένεια, χτυπήστε τους την πίστη».

Για μια ακόμη φορά, αντί να ακουστεί έστω και μια φράση παραίνεσης για αυτοκριτική και περισυλλογή, επίσημος εκπρόσωπος της Εκκλησίας κατηγόρησε τους τρίτους και μάλιστα τους Δυτικούς συλλήβδην, αυτούς δηλαδή που τείνουν χείρα βοήθειας στην Ελλάδα -σε αντίθεση με τους δογματικά «αδελφούς» Ρώσους. Χωρίς να παρουσιάσει ούτε ένα στοιχείο που να τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι οι δυτικοί υποστηρίζουν τα πιο πάνω συνθήματα. Επιπλέον ο μητροπολίτης Καστοριάς παρουσίασε ως δικαιωμένο τον ολοκληρωτικά μονόπλευρο και εσωστρεφή μονόλογο του αείμνηστου Χριστόδουλου. Παρέβλεψε ωστόσο τα γεγονότα.

Όπως τα σκάνδαλα επί του προηγούμενου αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλαδος Χριστοδούλου που έφεραν στο φως ένα πλήρες πολιτικο – δικαστικό – εκκλησιαστικό κύκλωμα, καθώς και τα πιο πρόσφατα με την Ι. Μ. Βατοπεδίου και ιδιαίτερα τον ηγούμενο Εφραίμ που κατηγορείται για σοβαρά ποινικά αδικήματα, όσο κι΄ αν κάποιοι προσπαθούν να ξεχάσουν, ή να τα υποτιμήσουν, αποτελούν όπως εκτιμάται απλές παρωνυχίδες σε σύγκριση με την πραγματικότητα. Διότι το πρόβλημα των σχέσεων είναι τόσο σοβαρό και δυσώδες, σαν παλιοκαιρισμένο ανοικτό τραύμα, ώστε οι διαστάσεις του να μην μπορούν να προσδιοριστούν. Μόνο εν όψει μιας πιθανής «επανεκκίνησης» της ιστορίας, κι’ αυτή από την ανάγκη της Χώρας και τις βαρειές υποχρεώσεις που αναλαμβάνει, μπορεί να ελπίζεται ότι, ίσως, κάτι αρχίσει να αλλάζει.

Στην περιοχή της Καστοριάς τουλάχιστον απ’ όσα έχουν γίνει γνωστά -διότι πίσω από τις κλειστές πόρτες Κύριος Οίδε- η επιχείρηση «σκούπα» των βυζαντινών εικόνων και άλλων κειμηλίων της πόλης επί μητροπολίτου Δωροθέου, που είχε ως αποτέλεσμα τον έκτοτε αφανισμό τους, αποτελώντας την πιο εκτεταμένη πολιτιστική καταστροφή που υπέστη η Καστοριά σε ολόκληρη την Ιστορία της, αλλά και τα διάφορα μικρά και μεγάλα πλήγματα που προκάλεσαν διάφορα τρωκτικά -κυρίως απλοί ιδιώτες- κατά την θητεία προηγούμενου μητροπολίτη, μπορούν να θεωρηθούν απτές αποδείξεις του ίδιου κανόνα.

Αυτό όμως σε ένα βαθμό είναι φυσιολογικό να συμβαίνει, αφού και οι λειτουργοί της (κληρικοί και περιβάλλον) είναι αναπόσπαστο τμήμα της νεοελληνικής κατάστασης, ώστε είναι φυσικό να μην διαφέρουν ουσιαστικά από τους κοινούς θνητούς, αποδείχθηκε ότι ακόμη και η οργανωμένη Εκκλησία, ανεξάρτητα από τις πνευματικές και ιστορικές παρακαταθήκες της, αλλά και την αξία της στην εκτίμηση του ελληνικού λαού, δεν είναι άμοιρη ευθυνών για το κατρακύλισμα.

Ασφαλώς παράλληλα κατά περίπτωση διαδραματίστηκε και ένα σπουδαίο ιστορικό, πνευματικό, εθνικό και φιλανθρωπικό έργο. Ωστόσο η ιστορία, και μάλιστα η πλέον πρόσφατη, βρίθει παραδειγμάτων που δείχνουν ότι η σύγχρονη Εκκλησία αν δεν απέτυχε, τουλάχιστον πάντως δεν έμεινε ανεπηρέαστη από την περιρρέουσα κατάσταση.

Οι παρατηρήσεις αυτές έχουν την βαρύτητά τους σε μια επισκοπή όπως αυτή της Καστοριάς, η οποία τα τελευταία πολλά χρόνια, εξ αιτίας της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, της επιπολαιότητας και της αμοιβαίας εχθρότητας, κινδύνεψε να οδηγήσει το «πλήρωμά» της σε σχίσμα, εξ αιτίας της πολυετούς διαμάχης της Ι.Μ. Αγίων Αναργύρων με την έδρα της Επισκοπής στην Ι. Μητρόπολη Καστοριάς, που έληξε με την συντριβή και ταπείνωση του προσωπικού της Μονής και μερικές μηνύσεις για εξυβρίσεις, δυσφημήσεις και άλλα τέτοια θεάρεστα. Σε μια περιοχή όπου ο κεντρικός Δήμος, είναι σε θέση να παραδώσει γη και ύδωρ -την περιουσία του καστοριανού λαού- σαν αμπελοχώραφά τους, αν πρόκειται να εξυπηρετηθούν πολιτικές και ψηφοθηρικές σκοπιμότητες.

Γι’ αυτό, ας σταματήσουν τα μεγάλα λόγια, τις μεγάλες μπουκιές, και προπαντός τις μεγάλες κατάρες. Ειδικά αν πληρώνονται μισθοί, άμφια και άλλα συναφή -ακόμη και τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου- από τα χρήματα της τόσο μισητής τους Δύσης. Που είναι γνωστή και δεν κρύβεται. Προφανώς γιατί δεν έχει λόγους.


Σχετικά κείμενα:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ