11.12.11

ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Μία δωρεά στον Δήμο Καστοριά

φωτό: Αναστασία Μπόϊκου

Η Πολιτεία των Παιχνιδιών-Vassiliki
Προτομή είσαι. Δίχως μέλη.
Βάρος ελάχιστο παιχνιδάκι για τα χέρια
και του πιο αγύμναστου κλέφτη.
Τότε τι συμβαίνει
κι από τα χειροδύναμα μυώδη βλέμματά μου
καθώς σε υποκλέπτουν πέφτεις.
Ποιο διπρόσωπο βάρος ασκείς.
Ως ήρωας τιμάσαι επί βάθρου.
Ίσως για το μεγάλο κατόρθωμα
στην πλάνη της να αφήνεις την εντύπωση
Πως είσαι από τη φύση σου φτιαγμένος
μονάχα για διασκεδαστής αγγελικός
της κωμικότητάς μας.
Σ’ αυτήν εικάζω τη φιλάνθρωπη μάχη
απώλεσε η ευγενής υποκρισία σου τα μέλη της.
Την συγχαίρω.
Εικάζω ακόμα πως είναι
βαριά πληγωμένη και η μορφή σου.
Αλλιώς γιατί σα μάσκα εφαρμοστά την καλύπτει
ως επάνω της στολής σου ο θεράπων μυστικισμός
ρόμβοι πολύχρωμοι ασύμμετρες γαζούλες
εμποτισμένες με αντισηπτική μεθοδικότητα
δια της αποκρύψεως προστατεύουν την αχίλλειο
πτέρνα της ταυτότητάς σου:
είσαι γέλιο, είσαι κλάμα
είσαι γελωτοποιός εκείνης της ελάχιστης
μεταξύ τους αποστάσεως θλιμμένης;
Έχεις λίγο πλάγια το κεφάλι σου, ήρωα
περιφρονητικά σα να κοιτάζεις την αρτιμέλειά μου.
Γιατί; Μικρόν τον θεωρείς ηρωισμό
να έχεις χέρια
και έρωτας κανείς σφίγγοντάς τα
να μην τα συγχαίρει;
Κική Δημουλά «Προτομή Αρλεκίνου»


O Αρλεκίνος γεννήθηκε μια μέρα στον τοίχο του εργαστηρίου της Βασιλικής.
Το προηγούμενό της έργο, οι Σταυροσχημίτες (καθαρές σταυρόσχημες φόρμες), έβλεπαν έκπληκτες τον τολμηρό νέο πρωταγωνιστή.
Η Πολιτεία των Παιχνιδιών ήταν η γη που πια θα κατοικούσε και ο ίδιος ήταν ο ήρωας που μέσα από τις γραμμές, τα σχήματα και τα χρώματα θα έδινε στο θεατή το έδαφος να αναζητήσει κρυμμένες αλήθειες. Η Πολιτεία των Παιχνιδιών (2000) είναι ένα σύνολο χρωματιστών φιγούρων συγκεντρωμένων σε ένα καταπληκτικό μπαλέτο. Τα ίδια τα έργα λειτουργούν σαν μαγικές κλωστές που ενώνουν το παρόν με το παρελθόν και ίσως το μέλλον.
Μας οδηγούν σε συναισθηματικό ταξίδι, μας επιστρέφουν σε δρόμους παιδικότητας, τότε που βλέπαμε διαφορετικά τ’ άστρα στον ουρανό, τα φώτα της πόλης μέσα στη νύχτα, τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, τα φτερά της πεταλούδας. Τότε που είχε νόημα η ζωγραφιά, η κούκλα, το παιχνίδι.
Σημεία, γραμμές, σχήματα, χρώματα. Χρώματα και φως. Ακολουθώντας αυτό το φως, ο Αρλεκίνος περπάτησε σε δύο γραμμές και έτσι γεννήθηκε η Πολιτεία των Παιχνιδιών, πιο αληθινή κι από τη ζωή. «Ήταν στιγμές που έβλεπα τους ατέλειωτους ρόμβους και τους Αρλεκίνους σαν εισβολείς στον καθαρό μου και κατασταλαγμένο, όπως νόμιζα, κόσμο των ιδεών μου. Η συμφιλίωση και η αποδοχή ήρθε μέσα από επίπονη και επώδυνη διαδικασία. Υπηρετούσα αδιαμαρτύρητα μία ιστορία που η ίδια δεν μπορούσα να ακούσω παρά μόνο αποσπάσματά της. Η παιδική μου φύση άρχισε να παίρνει το προβάδισμα και να κάνει τον σοφό γέρο μέσα μου να δείχνει ανόητος και ξεμωραμένος» αναφέρει η Vassiliki.
Οι Αρλεκίνοι ζουν σε ένα ατέρμονο παιχνίδι όπως κι εμείς. Κάνουν κύκλους και ψάχνουν.
Οι Αρλεκίνοι δεν είναι παιδιά, έχουν όμως ανακαλύψει τον κεντρικό πυρήνα όλων μας, την παιδική εποχή, και στροβιλίζονται στους μεταγενέστερους χρόνους όπως ο άνθρωπος, μα αυτοί κρατούν τη χαρά τους ακέραιη και πρόσφορη μέσα τους και έτσι δε δίνουν χώρο στο φόβο.
Γνωρίζουν την υπέρτατη αλήθεια της Αγάπης.
Το δικό τους μονοπάτι είναι η πτήση και η πτώση, αλλά πάντα αναδύονται φωτεινοί και νικητές.
Σύμβολο τέχνης και ταυτόχρονα ανθρώπινο σύμβολο ο καθένας απ’ αυτούς κινείται στο δρόμο της ζωής εμπαίζοντας τους εξαναγκασμούς, ξεπερνώντας τα προβλήματα και σε κάποιες περιπτώσεις την ίδια τη Σταύρωσή του.
Η μορφή του Αρλεκίνου, βαριά πληγωμένη, καλύπτεται κάτω από τη μάσκα, ο μυστικισμός αναδύεται γύρω απ’ αυτόν και περιτριγυρίζει τους πολύχρωμους ρόμβους του∙ οι ασύμμετρες γαζούλες, εμποτισμένες με αντισηπτική μεθοδικότητα, κρύβουν το γέλιο και το κλάμα του ήρωα. Όταν τελικά αποφασίζει να βγάλει τη μάσκα, αποκαλύπτει όλο το μεγαλείο της ύπαρξής του.

Η τέχνη δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα του ανθρώπου και σίγουρα δεν είναι επιχείρηση σωτηρίας. Είναι, όπως πολύ σωστά λέει η φίλη μου Vassiliki, ο χώρος όπου όντα σαν τον Αρλεκίνο μπορούν πραγματικά να γεννιούνται και να ζουν και να φτιάχνουν μια ιστορία που οι άνθρωποι θα ακούσουν.
Είναι η γη της αλήθειας, όπου η ψυχή και το πνεύμα του πάντα υπάρχοντος Αρλεκίνου οδηγείται στην απελευθέρωση και αναδύεται στο επέκεινα και στην αιώνια ύπαρξη.
Τη φιγούρα-κλειδί, τον Αρλεκίνο, πρόκειται να δεχθεί η πόλη της Καστοριάς μέχρι το τέλος του 2011.
Η προσφορά της σημαντικής αυτής εικαστικού αποτελεί τιμή για τον τόπο μας και ένα πολύ θετικό βήμα όλων μας προς την Τέχνη και τον πολιτισμό.
«Η Βασιλική παραμένει μία από τις σπάνιες καλλιτέχνιδες η οποία παλεύει αιώνια κατά της εντροπίας του νοήματος του κόσμου μας. Με χαρά επιχειρεί στο καθένα από τα έργα της να εκφράσει κατά το δυνατόν καλύτερα τους τρόμους μας, παραμερίζοντας για μια στιγμή τη φοβερή πεπερασμένη κατάσταση που μας παραμονεύει: το θάνατο.» Damien Sausset

ΥΓ  Ιδανική θέση για την τοποθέτηση του Αρλεκίνου της Βασιλικής, είναι στο παραδοσιακό κέντρο της Καστοριάς, όπου λαμβάνουν χώρα οι εκδηλώσεις του καρναβαλιού. Μ.Σ.Μ.


Σχετικά κείμενα:


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 20 Οκτωβρίου 2011 αρ. φύλλου 612


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ