Τι έγινε; Στέρεψε το ταλέντο στην Ελλάδα; Δεν το νομίζω. Έχω την αίσθηση ότι περισσεύει. Όμως η κρατούσα ιδεολογία του κέρδους, των money, της εύκολης ζωής, περιορίζει την ανάπτυξη του ταλέντου τους, το φυλακίζει.
Ωχ αδελφέ!, δεν θέλουμε ταλέντα… Να περνά ο καιρός «ήσυχα, ειρηνικά, αναμάρτητα», - με τις μικρές αμαρτίες μας και το λαμογιό -, χαλαρά (όπως λένε οι Σαλονικιοί).
Θυμάμαι τον γιατρό τον Φίλιο, στο Απόζαρι, που σε εξέταζε είχες δεν είχες χρήματα, ενώ σήμερα, όχι μόνο πληρώνεις την «βίζιτα», όχι μόνο δεν σε δίνει απόδειξη, κάνοντάς σε κλεπταποδόχο, [οι ελάχιστες εξαιρέσεις δεν βελτιώνουν την κατάσταση], όχι μόνο σε στέλνει για εξετάσεις στους κολλητούς γιατρούς του, όχι μόνο δωροδοκείται «συνέδρια», σε ονειρεμένα μέρη, από τα φάρμακα που γράφει, αλλά ζητά κι’ από πάνω «φακελάκι»!
Δεν είναι ατομικό πρόβλημα του γιατρού. Κοινωνική ιδεολογική κατάπτωση είναι …
Μυαλό έχουμε. Το σπαταλούμε σε εξυπνάδες. Οι πολιτικοί, ενδιαφέρονται μόνο για την προβολή τους, που δεν είναι ούτε καν ματαιοδοξία. Για λίγους μικρούς ψήφους ενδιαφέρονται … Δεν χρειάζεται να κουράσει την μνήμη του κάποιος για να βρει παραδείγματα. Κάθε φορά, τελευταίες μέρες αν ψάξει θα έχει ότι ζητήσει. Να παραδείγματα των τελευταίων ημερών.
Η «ορθόδοξη», «χριστιανή» και «κουμουνίστρια», εμφανίζεται στη Βουλή με μια φρατζόλα [ο Αγιάννης έκλεψε καρβέλι] και ένα μπουκάλι γάλα [από τα ακριβά που κυκλοφορούν]. Και αυτά είναι «επαναστατικά επιχειρήματα»… Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η βουλευτίνα και έξυπνη είναι και ταλέντο έχει. Αν διάβαζε τους λόγους του Ηλιού, του Κιτσίκη, στη Βουλή πόσο χρήσιμη θα μπορούσε να είναι… Ο άλλος για να κερδίσει ακρόαση αποκαλεί τους συναδέλφους του γουμάρια, κι’ αυτοί διαμαρτύρονται ζωηρά, ενώ χαρακτηρισμοί όπως ψεύτες, απατεώνες… δεν τους ενοχλεί.
Και ο πρόεδρος της Βουλής ζητά να μην γίνεται αναφορά στα γουμάρια, λες και στο Μαύροβο, αυτή είναι η χειρότερη βρισιά… Καημένα γαϊδουράκια
Σε εκπομπή στο MEGA, καλεσμένοι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Πρωτόπαππας και ο γ.γ. της Ν.Δ. κ. Λυκουρέντζος. Οι «δημοσιογράφοι»: Όλγα Τρέμη, Πρετεντέρης και Τσίμας, «ρωτούν» τους «καλεσμένους τους» για την οικονομική κατάσταση της Χώρας, του Κόσμου, που πράγματι είναι δύσκολη.
Ερώτηση: Γιατί οι βουλευτές δεν αφήνουν περισσότερα χρήματα για την Πατρίδα; Γιατί πληρώνονται στις επιτροπές της Βουλή; Γιατί παίρνουν δυο συντάξεις;
Σας βεβαιώνω ότι επί μισή ώρα, όσο περίπου κράτησε η «Δίκη» τους, δεν τους ρωτήσανε τίποτα άλλο, αλλά και ούτε τους αφήσανε να απαντήσουν.
Μόνο ο ένας από τους «κατηγορουμένους», πρόλαβε και ψέλλισε ότι αυτός δεν θα έβαζε υποψηφιότητα για βουλευτής αν δεν εξασφάλιζε ένσημα για ασφάλεια.
Φυσικά οι ερωτήσεις αυτές έχουν ενδιαφέρον, μια ξερή απάντηση όμως θα έφτανε. Πρέπει να διορθωθούν τα πράγματα, να εξαλειφθούν τα προνόμια.
Εγώ όμως δεν κακίζω τους δημοσιογράφους. Αυτοί κουκιά έφαγαν, κουκιά μαρτυρούν. Λυπάμαι βέβαια που δημοσιο- γράφος όπως ο Τσίμας, με ικανότητες, βρίσκεται σε τέτοιο ξεπεσμό.
Τους πολιτικούς κακίζω. Γιατί κάθονται και ακούνε τέτοιες ανοησίες; Δεν έχουν τίποτα να πούνε; Να σηκωθούν και να φύγουν από την εκπομπή. Θέλουν όμως να μας εμπεδώσουν την φάτσα τους, για μεθαύριο στις εκλογές… Τι θα περίμενα να ακούσω από αυτούς τους πολιτικούς εκπροσώπους, αλλά και τον πρωθυπουργό, τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, τους υπουργούς οικονομικών, ανάπτυξης…
Η Κυβέρνηση: Η πολιτική μας θα μας βγάλει από την κρίση… μπλα, μπλα, μπλα… και τότε όταν βγούμε θα θωρακίσουμε, μ’ αυτόν τον τρόπο… μπλα, μπλα, μπλα… την χώρα μας, έτσι που να μην κινδυνεύει.
Η αντιπολίτευση: Η πολιτική που ακολουθούν είναι λανθασμένη γιατί, … μπλα, μπλα, μπλα, …, η δική μας θα είναι έτσι, … μπλα, μπλα, μπλα… και όταν πάρουμε την εξουσία, θα θωρακίσουμε… μπλα, μπλα, μπλα… την χώρα μας, έτσι που να μην κινδυνεύει.
Καταλήγω, ότι δεν τα έχουν σκεφτεί αυτά. Δεν έχουν πρόγραμμα, δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Δεν τους λένε όλο το πρόγραμμα οι ισχυροί, [Γερμανία, ΗΠΑ, Γαλλία] που επηρεάζουν τα ελληνικά πράγματα, που τα κατευθύνουν. Αλλά για όλα πρέπει να υπάρχουν ρυθμιστικοί παράγοντες και όρια. Τους γράφω λοιπόν το πρόγραμμά μου. Δεν καταδέχονται να ακούσουν ένα απλό προλετάριο νομίζω, να τους δίνει συμβουλές. Όμως το τολμώ…
Η Ελλάδα δεν μπορεί να ζήσει μόνο με τουρισμό και ναυτιλία. Χρειάζεται και βιομηχανική παραγωγή. Τι βιομηχανία όμως να φτιάξουμε; Αφού πρώτα ξεκαθαρίσουμε, όπως έδειξε η μέχρι σήμερα πείρα μας, ότι οι ιδιώτες δεν είναι σε θέση (στην Ελλάδα) να κάνουν σωστή βιομηχανία… Το πρόγραμμα εκβιομηχάνισης, πρέπει να είναι κρατικό. Όμως, θα έχουν την ελευθερία, αλλά και την συμπαράστασή μας, οι ιδιώτες, αν κάνουν επενδύσεις, σε όποιο κλάδο θέλουν, με δικά τους χρήματα.
Οι ξένοι δεν επενδύουν σε τομείς που αναπτύσσουν την χώρα. Ευπρόσδεκτες όμως οι επενδύσεις τους, αλλά δεν μπορούμε να στηριχτούμε σ’ αυτές. Πρέπει εμείς, το Ελληνικό Κράτος, να αναπτύξουμε τους τομείς όπου έχουμε πλεονεκτήματα.
Σήμερα, που η επιστήμη έγινε η κύρια και άμεση παραγωγική δύναμη, εμείς, οι Έλληνες έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημά μας. Ας το εκμεταλλευτούμε. Διαθέτουμε περίσσευμα επιστημόνων, με ανήσυχα μυαλά. Ας τους αξιοποιήσουμε δημιουργικά, ας εκμεταλλευτούμε την γνώση τους, τις ανησυχίες τους και τις ικανότητες τους. Πώς; Βάζοντας τους να δουλέψουν σε ειδικά Ινστιτούτα που θα ιδρύσουμε, και όπου μαζί με τις μεταπτυχιακές σπουδές τους, θα έχουν εργασία σε βιομηχανικούς κλάδος όπου προβλέπουμε ανάπτυξη. Ο συνδυασμός πνευματικής και χειρονακτικής εργασίας που θα προκαλούσε η εργασία στο Ινστιτούτο, θα αποκάλυπτε τις κακές συνέπειες που προκαλεί η διάκριση των τεχνών σε πνευματικές και μηχανικές. Ο Ντιντερό στο λήμμα «Art», της Εγκυκλοπαίδειάς του, λέει, ότι η διάκριση αυτή, γεννά την προκατάληψη ότι «η απασχόληση με τα αισθητά αντικείμενα και τα υλικά», συνιστά «μια στάση απόρριψης και αναίρεσης της αξιοπρέπειας του πνεύματος».
Και είναι αυτή η προκατάληψη που «γέμισε τις πόλεις με επηρμένους συζητητές και άχρηστους παρατηρητές, (προέβλεπε την σημερινή Αθήνα;) και την ύπαιθρο με μικρούς αδαείς, φυγόπονους και υπερόπτες τυράννους».
Ξέρω ότι «πελατειακή», με ελλείψεις ορθολογικής κουλτούρας, πολιτική συγκρότηση των πολιτικών μας, θα τους εμποδίζει να πάρουν μια «οποιοδήποτε» απόφαση και θα πελαγοδρομούν, γι’ αυτό προτείνω και τους κλάδους που προβλέπω ανάπτυξη.
Προτείνω: (και μακάρι οι σοφοί μας, με σκέψη, να τροποποιήσουν την λίστα) Γεωργικό Ινστιτούτο στη Βέροια ή κάπου αλλού, αλλά πάντως σε γεωργική πόλη, υπό την αιγίδα του ΑΠΘ, του Π/μίου Θεσσαλίας ή … Φίνας Χημείας στη Καβάλα, λόγω πετρελαίων, υπό την αιγίδα του ΔΠΘ. Βιοτεχνολογίας στη Κρήτη υπό την αιγίδα του εκεί Π/μίου. Ηλεκτρονικής και Πληροφορικής στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του Π.Α και του ΕΜΠ. Φαρμακευτικό Ινστιτούτο στη Θεσσαλονίκη υπό την αιγίδα του ΑΠΘ. Μην μου πείτε ότι υπάρχει το ΙΦΕΤ. [Ινστιτούτο Φαρμακευτικών Ερευνών και Τεχνολογίας]. Εκεί είναι αποθήκη μελλοντικών συνταξιούχων). Ναυτικής Τεχνολογίας στη Πάτρα, υπό την αιγίδα του εκεί πανεπιστημίου. Φυτικών φαρμακευτικών προϊόντων στο Π/μιο στα Γιάννενα.
Αν όλα αυτά είναι πολλά για να γίνουν μαζεμένα, ας κάνουν επιλογή, ας κάνουν έστω μόνο των τροφίμων… για δοκιμή.
Επιλεγμένοι, από τους συναδέλφους τους, πτυχιούχοι των Ελληνικών Π/μίων, θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές, σε κάποιο απ’ αυτούς τους κλάδους. Αν βγούνε ταλέντα συνεχίζουν επιστημονική καριέρα, αν βγούνε καλοί επιστήμονες θα είναι σπουδαία στελέχη για μια βιομηχανία αιχμής, απ’ αυτές που ανέφερα.
Τότε, και μόνο τότε, σε κάποιους απ’ αυτούς τους κλάδους θα αποκτήσουμε βιομηχανία που θα μπορεί να είναι ανταγωνιστική διεθνώς. Τα αποτελέσματα δεν θα έρθουνε αύριο, θα περάσει μια δεκαετία, τουλάχιστον, για να έχουμε τα πρώτα χειροπιαστά αποτελέσματα. Όμως τότε σαν λαός θα αποκτήσουμε αξιοπρέπεια. Θα είμαστε στο ίδιο πνευματικό επίπεδο με τους ισχυρούς. Δεν θα γίνουμε το υπηρετικό προσωπικό της Ευρώπης, όπως ονειρεύονταν ο Χίτλερ και όπως προσπαθεί να μας κάνει η Μέρκερ.
Ξέρω ότι το κείμενο αυτό, θα προκαλέσει γέλια στους ξερόλες και στους γνήσιους απογόνους των δωσίλογων και μαυραγοριτών της Κατοχής, και στους ημιμαθείς καρεκλάτους των Υπουργείων της Αθήνας, άλλοι δε, θα βγάλουν ένα πικρό χαμόγελο απαισιοδοξίας, γνωρίζοντας πόσο μαύρα είναι τα πράγματα... Μερικοί θα μουρμουρίσουν: «Εμείς δεν έχουμε να φάμε, αυτός ραπανάκια για την όρεξη ονειρεύεται». «Γίνονται αυτά στην Ελλάδα»;
Γίνονται!!, όσο δύσκολο κι’ αν είναι. Πρέπει να γίνουν. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτός του εύκολου κέρδους, της ανεμελιάς, της κομπίνας και της μικροκομπίνας, ο δρόμος του λαμογιού, δεν πάει άλλο. Με κραυγές, και άκρατο πατριωτισμό δεν πάμε πουθενά. Αυτοκτονούμε!
Υ.Γ. Οι Καστοριανοί έχουμε πείρα της καταστροφής που προκαλεί η αγραμματοσύνη. Αν μαζί με την τέχνη της γούνας, που παραδοσιακά οι Καστοριανοί ήταν κυρίαρχοι, είχανε και ένα Ινστιτούτο υποστήριξης από παλιά… Ή έστω αργότερα αγκάλιαζαν με εμπιστοσύνη και στήριζαν την λειτουργία του Κέντρου Γούνας, που με τόσο κόπο προσπαθούσε να κτίσει ο φίλος μου ο Κώστας Μπούσιος, η Καστοριά θα ήταν το κέντρο της γούνας στο Κόσμο.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6.10.201, αρ. φύλλου 610
Σωστό το σχόλιο για το ΙΦΕΤ. Πραγματικά πρόκειται
ΑπάντησηΔιαγραφήγια αποθήκη μελλοντικών συνταξούχων και όχι μόνο.
Πρόκειται για αποθήκη στην οποία έχει κρυφτεί η Διευθύνουσα Σύμβουλος Ελένη Τσάγκρη και δεν βγαίνει από εκεί μέσα με καμια δύναμη. Τι να κάνει εξ'αλλου ? Τα έχει βάλει στον αυτόματο...