9.11.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Φίλε κ. διευθυντή.

Τον 17ον αιώνα, η πρακτική της χημείας ήταν βασικά προσανατολισμένη σε ιατρικές εφαρμογές. Την εποχή αυτή υπήρξε ένα περίεργο φάρμακο που ονομάζονταν «πούντρα της συμπάθειας». Μεγάλες διαμάχες για τον τρόπο λειτουργίας του. Θεωρήθηκε από μερικούς τέλεια φυσικό, ενώ απ’ άλλους ότι επρόκειτο για καθαρή μαγεία. Οι θεραπείες της πούντρας της συμπάθειας, παρουσίαζαν την ιδιαιτερότητα να επιδρούν από απόσταση. Η πούντρα [ή η αλοιφή] εφαρμόζονταν στο όπλο ή τα ρούχα του τραυματία λεκιασμένα από αίμα, και όχι απ’ ευθείας στη πληγή, η οποία πλενότανε καλά και διατηρούνταν καθαρή.

Ο Corneiile, στο έργο του Le Menteur παρομοίαζε αυτό το φάρμακο με «μια πηγή ζωής» της οποίας «βλέπουμε κάθε μέρα εκπληκτικά αποτελέσματα». Και η Madame de Sevigne΄ το χαρακτήριζε «θείο φάρμακο». Η «αλοιφή» αποδίδονταν στον Παράκελσο. Η συνταγή είναι απλή και περιγράφεται στο «Basilica chymica» το 1608. Πρέπει να πραγματοποιηθεί όταν ο Ήλιος είναι στο Ζυγό ως εξής:
«Βράζουμε σε κόκκινο κρασί, λίπη από αγριογούρουνο και από γριά αρκούδα, και συλλέγουμε το λίπος που επιπλέει. Ανακατεύουμε και αλέθουμε σκόνη ψητού σκωληκιού, ξηραμένο μυαλό από αγριογούρουνο, ξύλο από κόκκινο σαντάλι, από δια θαλασσική προμήθεια, αιματίτες και κρανίο από βιαία νεκρό άνθρωπο, αν είναι δυνατόν από κρεμασμένο, όταν το φεγγάρι μεγαλώνει …Απ’ όλα αυτά, με ανακάτεμα και άλεσμα, γίνεται μια αλοιφή με το λίπος, την οποία θα φυλάξεις σε ένα κλειστό γυαλί ή σε ένα καλά κλεισμένο κουτί».
 Το άρθρο διευκρινίζει ότι «μ’ αυτόν τον τρόπο, η θεραπεία δεν είναι μαύρη μαγεία όπως πιστεύουν μερικοί ανόητοι και αμαθείς, αλλά στηρίζεται απλά σε μια «συμπάθεια της φύσης» που δημιουργείται από τα Άστρα…».

Ένας καλβινιστής δόκτορας γιατρός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Marbourg εξηγούσε την δραστηριότητα της αλοιφής, χωρίς να ανατρέχει σε υπερφυσικές δυνάμεις. Τέτοιο ήταν το ιδεολογικό περιβάλλον, όταν γεννιούνταν η χημεία!
Το κείμενο είναι από το περιοδικό Les dossiers de LA RECHERCHE, Αύγουστος του 2011. Εγώ απλώς το συνδύασα με την σημερινή ιδεολογική κατάσταση της παγκόσμιας ιθύνουσας τάξης, βάση της οποίας κυριαρχεί. Χρειάζεται βέβαια μια συμπλήρωση: Η συνταγή αυτή δεν ήταν τζάμπα. Στοίχιζε τότε στο λαό, όσα μας στοιχίζει και εμάς σήμερα.

Έτσι βλέπω την ελληνική οικονομική πολιτική, που φυσικά είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις καπιταλιστικές-ιμπεριαλιστικές ιδεολογικές αρχές.
Vive Merkel, vive Frintam, Vive Papandreou!
Ζήτω ο Νεοφιλελευθερισμός!


Περδίκκας Παπακώστας
perdikap@otenet.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ