ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Η πλατεία

Πάμε πλατεία ; Δυστυχώς δεν μπορώ σωματικά. Λόγοι υγείας, κυρίως το αναπνευστικό, αλλά και η καρδιά… Πνευματικά όμως; Βρίσκομαι εκεί κάθε στιγμή. Εκεί χτυπά η καρδιά της κοινωνίας… Μας ενδιαφέρει, είναι η ζωή μας! Εκεί εκλαϊκεύονται τα θέματα της καθημερινότητας. Εκεί μόνο μπορούν να μπούνε σε πραγματική κριτική οι απόψεις μας και εκεί μόνο μπορούμε να νοιώσουμε μια απελευθερωμένη και απελευθερωτική κριτική. Μόνο εκεί μπορεί να είναι δημιουργική η αυτοκριτική μας. Ανάμεσα στους ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και που είναι τόσο κοντινοί μας.

Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, οι «διαμαρτυρόμενοι», και τι θέλουν; Είμαστε εμείς και οι γείτονές μας, και θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα. Καθένας θέλει να αλλάξει ένα κομμάτι του τρόπου της ζωής του, όχι το ίδιο για όλους μας. Όλοι ζητάμε να αλλάξει το κομμάτι που μας πιέζει περισσότερο. Η ανεργία, η φτώχεια η ανέχεια, τα χρέη, το «κούρεμα» του μισθού και της σύνταξής μας, το ενοίκιο, το φροντιστήριο των παιδιών, οι διακοπές… η συνιστώσα του καπιταλισμού που πνίγει τον καθένα.
Ίσως μερικοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει, ότι ο ίδιος ο καπιταλισμός είναι η συνισταμένη όλων αυτών και ότι η κατάργησή του σίγουρα θα σημάνει το ξεκίνημα μιας νέας ζωής… Θέλουμε να μάθουμε τι γίνεται στο κόσμο, και πέφτουμε πάνω σε μαύρους προπαγανδιστές της κεντρικής τηλεόρασης, τους διάφορους Πρετεντέρηδες, Χατζηνικολάου, Τρέμη, Παπαγιάννη, Τριανταφυλόπουλλους, και άλλους. Αυτό θα έλεγα αν πήγαινα στις συζητήσεις.
 Φίλοι, οι πολιτικές που μας επιβάλλονται δεν είναι τρελές, αλλά απόλυτα ορθολογικές. Πιάνουν τον σκοπό τους που δεν είναι να βάλουν τέρμα στην οικονομική κρίση, αλλά να καρπωθούν απ’ αυτήν. Αν θέλουμε να απαλλαγούμε απ αυτούς, αυτή η διαφημιστική πολυλογία για το «γενικό καλό», τις «ευρωπαϊκές αξίες», το να «ζήσουμε Μαζί», δεν πρέπει να μπαίνει στους συλλογισμούς μας.

Βιώνουμε μια κρίση. Σαφώς δεν είναι μόνο οικονομική αλλά βαθειά δημοκρατική. Οι αποφάσεις που καθορίζουν την ζωή μας, δεν ζυμώνονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά μας έρχονται έτοιμες από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών. Δηλαδή, το εκλεγμένο με καθολική ψηφοφορία Κοινοβούλιο, βρίσκεται κάτω από κηδεμονία «βασιλικών» τιτλούχων, της Ε.Ε, της ΚΕΤ, και του ΔΝΤ. Αυτό είναι κρίση δημοκρατίας!

Τι επιφέρει η κρίση στην Ελλάδα;  Χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο. Ακρωτηριασμό μισθών και συντάξεων. Όνειρο οι πληρωμένες διακοπές. Ξεπουλούν, στο καρφί, την περιουσία μας, για να την αγοράσουν με μεγάλο κέρδος οι διεθνείς ραντιέριδες. Αυξάνουν τους έμμεσους φόρους που είναι οι πιο άδικοι. Βάζουν χέρι στην πολιτική υγείας. Κάνουν πιο ταξική την Εκπαίδευση και την Παιδεία. (Ο Κ.Θ.Καββασιάδης, καθηγητής της Ανόργανης Χημείας στο ΑΠΘ, μας έλεγε τους φοιτητές του, γιατί θέλουμε να σπουδάσουμε, αφού δεν είμαστε γιοί βιομηχάνων;). Και το σπουδαιότερο, ακυρώνουν τις όποιες εργατικές κατακτήσεις υπήρχαν.
Δεν είναι αυτή η κρίση τύχη βουνό για τους πλούσιους; Σε κανονική περίοδο, και ένα από τα παραπάνω να ήθελαν να αλλάξουν, θα έπεφτε η Κυβέρνηση!

Γιατί λοιπόν να θέλουν να βγούμε από το τούνελ; Θα στηρίξουν όποιον «λαϊκό» ηγέτη θα ήθελε να παίξει αυτό το ρόλο με επιτυχία γι’ αυτούς.  Θα έχουν για αρκετά χρόνια, έναν λαό που, με τις στοιχειώδεις συνθήκες ζωής θα αγωνίζεται να δώσει κέρδη στους ραντιέρηδες. Θρίαμβος του Νεοφιλελευθερισμού, της Σχολής του Σικάγου και του ιδρυτή της, Φρίντμαν.

Σε περίληψη το μανιφέστο του Φρίνταμ έχει όπως παρακάτω και εφαρμόστηκε με καταστρεπτικά αποτελέσματα στην Λατινική Αμερική.  Όπου πέρασε άφησε φτώχεια, θλίψη και πόνο.
Πρώτον: Οι κυβερνήσεις πρέπει να καταργήσουν όλους τους κανόνες και τις ρυθμίσεις που εμποδίζουν τη συσσώρευση κερδών.
Δεύτερον: οφείλουν να πουλήσουν την Δημόσια περιουσία σε ιδιωτικές εταιρείες, ώστε να την εκμεταλλευτούν επικερδώς.
Και τρίτον: Πρέπει να προβούν σε δραματικές περικοπές στη χρηματοδότηση των κοινωνικών προγραμμάτων.

Αν είναι αναγκαίο να υπάρχουν φόροι, πρέπει να είναι χαμηλοί, ενώ πλούσιοι και φτωχοί πρέπει να φορολογούνται με βάση μια ενιαία φορολογική κλίμακα. Οι εταιρείες πρέπει να είναι ελεύθερες να πουλούν τα προϊόντα τους παντού στο κόσμο, ενώ οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να προστατεύουν τις εγχώριες βιομηχανίες ή την εγχώρια ιδιοκτησία. Όλες οι τιμές, συμπεριλαμβανομένης της τιμής της εργασίας, οφείλουν να καθορίζονται από την Αγορά. Δεν πρέπει να υπάρχει κατώτατος μισθός. Να ιδιωτικοποιηθούν: Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα ταχυδρομεία, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, ακόμη και τα εθνικά πάρκα. (Αν πίστευε κανένας ότι θα άφηναν το Ελληνικό να γίνει Πάρκο του Λαού!). Όσα και όποια μέτρα προστασίας κι αν είχαν καταφέρει να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, πρέπει να παρθούν πίσω.
Συγκαλυμμένος με την ορθολογική γλώσσα των μαθηματικών και μυθοποιημένος με επιστημονική επίφαση, ο νέο-φιλελευθερισμός ταυτίζεται απόλυτα με τα συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών, που επιζητούν όσο γίνεται μεγαλύτερες Αγορές, χωρίς ρυθμίσεις και χωρίς κανονισμούς.

Και η Πλατεία; Μπορεί να γίνει το ζυμωτήρι, όπου όλοι μας, θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση και να επιβάλουμε τον δικό μας τρόπο ζωής. Μην μας κόβονται με τα παπαγαλάκια τους, ότι είχαμε μια άρρωστη κοινωνία και τώρα θα την διορθώσουν. Αυτοί ήταν οι φαύλοι, οι διεφθαρμένοι, οι κλέφτες, οι καταχραστές. Το σπίτι είναι πράγματι πειραγμένο από την αρρώστια της οποίας αυτοί είναι οι φορείς.
Με αυτούς στην εξουσία, οι διεφθαρμένοι θα βασιλεύουν.