3.7.11

ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΟΥ: Απειλές

Η απειλή της τιμωρίας, σε συνδυασμό με την συνετή εφαρμογή της, μπορούν να λειτουργήσουν ως αποδοτικά μέσα διευκόλυνσης της επίτευξης στόχων. Τις τελευταίες ημέρες απειλούμαστε με τη μη καταβολή της δόσης από την τρόικα. Την απειλή αυτή χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να κάμψει τις ποικίλες αντιστάσεις, πιστεύοντας ότι έτσι αναλαμβάνει το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος. Ο Υπουργός Οικονομίας, λίγο πριν ανακοινώσει τα νέα μέτρα, μετέφερε τηλεοπτικά το «απειλητικό» μήνυμα της τρόικας περί στάσης πληρωμών ως αποτέλεσμα της μη καταβολής από μέρους της, της επόμενης δόσης. Σε πρώτη ανάγνωση ο Υπουργός φαίνεται να έχει δίκιο. Η τρόικα είναι αυτή που μας δανείζει οπότε είναι και αυτή που «απαιτεί» και «επιβάλλει» τις επώδυνες αλλαγές. Το γενικότερο στήσιμο του κ. Παπακωνσταντίνου βέβαια, με τις σπουδές στο εξωτερικό, την κατάρτιση στα οικονομικά, τη μετριοπάθεια του ηλικιακά νέου πολιτικού, τον αναγκάζει να παραδεχθεί ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία για το καλό της χώρας, ανεξάρτητα από το ποιος επιβάλλει την εφαρμογή τους. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η παραδοχή γίνεται πάντοτε χαμηλόφωνα και πάντοτε στο παρασκήνιο. Στο προσκήνιο εμφανίζονται πάντα οι «κακοί» της τρόικας. Σκοπός να μετριαστεί το πολιτικό κόστος.

Η Κυβέρνηση φοβάται τον χαρακτηρισμό του αυταρχικού και αναζητά δικαιολογίες αλλά και υπευθύνους για τον χαμό που επικρατεί στη χώρα. Χρησιμοποιεί την απειλή της «αδυσώπητης» τρόικας και η βραχεία κεφαλή που διατηρεί ακόμη στις δημοσκοπήσεις, την κάνει να πιστεύει ότι ο λαός συμφωνεί. Γνωρίζει όμως και η ίδια ότι η απειλή αυτή είναι ψεύτικη, καθώς η τρόικα δεν είναι ούτε παράλογη, ούτε αδυσώπητη. Οι δανειστές μας ζητούν απλά την αυστηρή τήρηση των κανόνων της μεταξύ μας αρχικής συμφωνίας. Η Κυβέρνηση όμως, προκειμένου να εφαρμόσει το πρόγραμμα της, δείχνει να χρειάζεται έναν μπαμπούλα τον οποίο και βρήκε στο πρόσωπο των δανειστών της. Προκειμένου τώρα να δικαιολογήσει την αναποτελεσματικότητά της, χρειάζεται και έναν ανεύθυνο επικριτή της και τον βρήκε στο πρόσωπο της μείζονος αντιπολίτευσης. Στη Νέα Δημοκρατία αξίζει βέβαια ο χαρακτηρισμός, στην τρόικα όμως όχι.

Η Νέα Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι το μνημόνιο απέτυχε και ζητά την αναδιαπραγμάτευσή του, με ρητορική μάλιστα που θυμίζει ποντικό που βρυχάται. Εστιάζει στην εξασφάλιση προϋποθέσεων ανάπτυξης, μέσω «ευνοϊκής» φορολόγησης, ως κινητήρια δύναμη της «επανεκκίνησης». Συνταγή «μαγική» από έναν άνεργο gourmet μάγειρα που μέχρι το 2009 δεν την εκτελούσε και έτρωγε delivery.
Η Κυβέρνηση, όσο και η Νέα Δημοκρατία, λένε ψέματα στον λαό, καθώς δεν του δείχνουν ξεκάθαρα ποιά είναι η πραγματική απειλή. Ο πραγματικός κίνδυνος για τη χώρα είναι η μη εφαρμογή του μνημονίου. Το μνημόνιο απέτυχε αποκλειστικά και μόνο εκεί, όπου ουδέποτε εφαρμόστηκε: στην είσπραξη των εσόδων, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, στην -με κάθε κόστος- εξυγίανση (και όχι απαραίτητα αποκρατικοποίηση) των ΔΕΚΟ, στην πραγματική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση.   

Η ελεεινή κατάσταση του δημοσίου είναι εύκολο και βολικό να θεωρηθεί ως ο μοναδικός λόγος που οδήγησε στην πτώχευση της χώρας. Το ίδιο βολικό για τους όψιμους σωτήρες είναι να στοχοποιηθούν από τον λαό ορισμένοι (στρατηγικά επιλεγμένοι) αποκρουστικοί αρχισυνδικαλιστές. Στην περίοδο όπου οι αποκρατικοποιήσεις γίνονται (καλώς ή κακώς) η πρώτη προτεραιότητα, είναι εξαιρετικά βολικό για την Κυβέρνηση να δίνεται βήμα στην πιο αισχρή ρητορική του συνδικαλισμού. Βολεύει να μένει ο κόσμος με την εικόνα του αθυρόστομου, θρασύ, τσαμπουκά συνδικαλιστή που κατεβάζει διακόπτες και διαλύει συνεδριάσεις διοικήσεων. Μαζί με αυτόν και την κυβερνητικά σκηνοθετημένη επιχειρηματολογία του, «καίγεται» και ο μετριοπαθής συνδικαλιστής και η απαραίτητη για τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων θεσμική του δράση.

Να βάλει τάξη η Κυβέρνηση στο χάος του δημοσίου. Ουδείς αντιλέγει. Με την εντολή αυτή εξελέγη άλλωστε. Πριν όμως ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, με την απόλυση των ομολογουμένως πολλών περιττών υπαλλήλων που εμφανίζονται στο μισθολόγιο του κράτους, ας φροντίσει πρώτα, με την συναίνεση βεβαίως της Νέας Δημοκρατίας, να «απολύσει» και τους χιλιάδες άλλους «άτυπους», πλην χρυσοπληρωμένους, δημοσίους υπαλλήλους. Ας πει στους πάσης φύσεως «προμηθευτές» και τιμητές της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», μιας και είναι τόσο ικανοί επιχειρηματίες, να αναζητήσουν και άλλους πελάτες, πλην του δημοσίου, το οποίο τόσο πολύ αρέσκονται να βρίζουν την ώρα που το αρμέγουν. Αντίστοιχα ας λογαριαστεί και με τους καταπληκτικούς εργολάβους οι οποίοι κινούμενοι αποκλειστικά και μόνο εντός των ασφαλών ορίων της Ελληνικής επικράτειας, συναλλάσσονται υπογείως με τον κρατικό και κομματικό μηχανισμό, διαφθείροντάς τον, για να μπορούν στη συνέχεια να τον χλευάζουν στα τσιμπούσια που διοργανώνουν με όσα «λίγα» προκύπτουν από τη διαφορά της πραγματικής με την τιμολογημένη αξία των «ποιοτικότατων» έργων τους.

Ας μαζέψει τα βιβλιάρια των γερόντων από τα γραφεία των «ιατρών», που τα φορτώνουν με αχρείαστες εξετάσεις και φαρμακευτικές αγωγές (η Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά επικαλέστηκε «αδυναμία χειρισμού ηλεκτρονικού υπολογιστή» και «υψηλό κόστος μηχανογράφησης» και «διασύνδεσης με το online σύστημα», σε μία συνέντευξη μνημόνιο ασέβειας απέναντι στον λαό, που με τους φόρους του την σπούδασε δωρεάν, για να της εμπιστευθεί στη συνέχεια την υγεία του). Ας κόψει το εγγυημένο (!) ποσοστό κέρδους των φαρμακοποιών, στο οποίο με περισσή αναίδεια οι τελευταίοι απαιτούν να στηριχθεί η προκοπή και των τέκνων τους (η δήλωση είναι πραγματική και ανήκει σε πρώην Πρόεδρο του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου). Αυτό το ποσοστό που σκανδαλωδώς εξασφαλίζει τον πλουτισμό τους, σε βάρος πάντα των ασφαλιστικών ταμείων και κατ’ επέκταση του κάθε φορολογούμενου. Ας διαθέσει τέλος τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από όλες αυτές τις «απολύσεις» στις πάσης φύσεως κοινωνικές παροχές προς τους αυθεντικούς δικαιούχους, που τις δούλεψαν, τις δικαιούνται και τώρα πλέον τις έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Η λίστα των προφανών άμεσων μέτρων δεν έχει τέλος.

Με λιγότερους, καλύτερα εκπαιδευμένους, καλύτερα αμειβόμενους (άρα και αποδοτικότερους) δημοσίους υπαλλήλους, με υποδομές που δεν πληρώνονται δύο και τρεις φορές πάνω, με ισονομία απέναντι στη φορολόγηση, με ιατρικές υπηρεσίες χωρίς φακελάκια, με φθηνά φάρμακα, με σύνταξη προστατευμένη από τα αρπακτικά, ο λαός θα δεχθεί και την περικοπή του εισοδήματός του και οποιαδήποτε άλλη θυσία του ζητηθεί, προκειμένου να πάει μπροστά η χώρα. Δεν τα βλέπει όμως όλα αυτά να γίνονται. Ακόμη και τώρα, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, το χάλι παραμένει. Γι’ αυτό όμως δεν ευθύνεται η τρόικα και ως εκ τούτου η χρησιμοποίησή της ως σκιάχτρου, είναι άδικη, φθηνή, ανέντιμη, αποπροσανατολιστική αλλά κυρίως – και σε ότι αφορά τη συλλογιστική του κειμένου – παντελώς αναποτελεσματική.

Ο λαός υποφέρει. Αυθόρμητα πλέον βγαίνει στους δρόμους προσπαθώντας μέσα από την ανεπιτήδευτη συλλογικότητα και συντροφικότητα, να δώσει ξεκάθαρο σχήμα και μορφή σε αυτό που αρχίζει πλέον να διαφαίνεται ως η αληθινή αιτία του κακού. Στο διάχυτο, συνεχές και διαρκές ψεύδος. Δεν πειθαρχεί σε όσα του ζητούνται, σαν μαθητής που αντιλαμβάνεται ότι η απειλή που δέχεται δεν θα υλοποιηθεί, διότι η διαίσθησή του, του λέει ότι είναι ψεύτικη, προερχόμενη από έναν δάσκαλο που έχει χάσει τον έλεγχο της τάξης. Έναν δάσκαλο που διστάζει να παραδεχθεί τα λάθη του και να αποδεχθεί τα κενά στη γνώση του προκειμένου να τα καλύψει . Έναν δάσκαλο που δεν νοιάζεται για τα παιδιά, αλλά για τη θέση του.

Η Κυβέρνηση σε λίγο καιρό θα ξεμείνει από απειλές, ικανές να κρατήσουν τον έλεγχο της μάζας. Η Νέα Δημοκρατία ίσως κληθεί να αναλάβει στη θέση της. Η ρητορική της φανερώνει ότι, μετά τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών, οι πολίτες θα διαπιστώσουν ότι και πάλι τίποτα δεν άλλαξε. Μήπως τελικά η οδυνηρή πρόσκρουση στον πάτο της πλήρους αποτυχίας είναι η μόνη σίγουρη πηγή της ενέργειας που όλοι περιμένουμε; Μήπως είναι αυτή τελικά, η μόνη μας ελπίδα;


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Ιουνίου 2011, αρ. φύλλου 594



1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος5/7/11

    Συγχαρητήρια, είναι έτσι ακριβώς όπως τα λέτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ