Με τις αποκαλύψεις του πολιτικού σκανδάλου της -πασίγνωστης
πια- τροπολογίας στην Βουλή, που οδήγησε σε όξυνση το πολιτικό κλίμα και σε
απόκοτη απομάκρυνση υπουργούς, εν ενεργεία και υποψήφιους βουλευτές του
κυβερνητικού κόμματος, η Ελλάδα αγκομαχώντας προεαλαύνει ακόμη πιο προχωρημένα
στην προεκλογική περίοδο, η οποία αναμένεται να συνεχιστεί με το ίδιο περίπου
επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης: τις αρνητικές αποκαλύψεις.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν σε κεντρικό πανελλήνιο επίπεδο αποδεικνύοντας
ότι ταυτόχρονα με την πρόοδο της Ελλάδος έχουν γίνει πιο σύνθετες και οι μορφές της παρανομίας, επιβάλλοντας
νέους όρους στους μηχανισμούς πρόληψης, καταστολής και εν τέλει αντιμετώπισης
της διαφθοράς, στην Καστοριά, στην πόλη με τις εκτρωματικές αυθαιρεσίες που δεν
μπόρεσαν να αντιμετωπισθούν και να αναχαιτισθούν παρά την επέκταση της προς
όλες τις πλευρές του ορίζοντα, κάθε λίγο, αποκαλύπτεται και ένα νέο περιστατικό
το οποίο αποκαρδιώνει τους πολίτες, δυσφημεί την πόλη και επιδεινώνει -αντί να
βελτιώσει- τους δείκτες διαφθοράς και ανοχής της παρανομίας.
Μετά από τα γνωστά (και δυστυχώς κορεσθέντα) ζητήματα των
σοφιτών, της ανάλγητης καταστροφής των βυζαντινών οχυρωματικών μνημείων, της
εγκατάλειψης των βυζαντινών και μεταβυζαντινών εκκλησιών που οδήγησε στην
τυχαία (;) πυρκαϊά του Αγίου Σωτήρα τον περασμένο Αύγουστο και στην ολοσχερή
καταστροφή του, του εμπρησμού και της κατεδάφισης αμέτρητων πια αρχοντικών και
άλλων διατηρητέων κτισμάτων ή την κλοπή (!) βυζαντινών εικόνων, ευαγγελίων και
άλλων κινητών από τους ναούς (δισκοπότηρα, μανουάλια, ακόμη και φωτιστικά), ή
τις κλοπές επιλεγμένων αρχιτεκτονικών μελών, μερικά από τα οποία αποτελούσαν
κοσμήματα λαϊκής αρχιτεκτονικής, ζητήματα για τα οποία η εφημερίδα αισθάνεται
ορισμένες φορές άβολα να επιμένει στην προβολή τους, αλλά δεν μπορεί να κάνει
διαφορετικά αφού το κάθε αύριο τα επαναφέρει και μάλιστα επιδεινωμένα. σήμερα η
ΟΔΟΣ δυστυχώς αποκαλύπτει στις πρωτοφανείς του διαστάσεις και ένα άλλο
σκάνδαλο, που αποδεικνύει με δραματικό τρόπο ότι πιο πολύ και από την Αθήνα με
τα πολιτικά της σκάνδαλα, η Καστοριά καλά κρατεί τα πρωτεία και τα σκήπτρα της
διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα.
Και τούτο διότι στην Αθήνα, όπως και σε κάθε στοιχειωδώς
ευνομούμενη γωνιά αυτού του πλανήτη, αν δεν έχουν εξασφαλιστεί όροι και
συνθήκες σεβασμού και διαφύλαξης της πολιτιστικής κληρονομιάς και του
περιβάλλοντος, υπάρχουν πάντως μηχανισμοί που εγγυώνται την έρευνα, την αποκάλυψη
και εν τέλει την περιστολή ανάλογων καταστάσεων.
Όμως εδώ, στην "βυζαντινή" "μεσαιωνική"
"καστροπολιτεία" και "αρχόντισσα", (για να χρησιμοποιηθούν
τα κοσμητικά επίθετα που της αποδίδονται συνηθέστερα από χείλη των ασεβών
υπευθύνων) ποτέ και κανένας υπαίτιος δεν αποκαλύφθηκε, και σε κανένα δεν έχουν
αποδοθεί οι ευθύνες και οι συνέπειες των πράξέων του. Εμπεδώθηκε σιγά-σιγά η
πεποίθηση ότι στην Καστοριά υπάρχει ένα περιβάλλον πλήρους ασυλίας κάθε μορφής
και είδους. Για πολλούς συμπολίτες αλλά και την ΟΔΟ, μεγάλες ευθύνες για όλη
αυτή την κατάσταση έχει η συνειδητά επιλεγμένη πλήρης εγκατάλειψη του κέντρου
της (παραδοσιακής) πόλης η οποία στοιχειώνει, γέμισε κακοτράχηλους
χορταριασμένους δρόμους και στενά και εγκαταλελειμμένα κτήρια και σπίτια-σκουπιδοτόπους,
και αν τολμήσει να μιλήσει κανείς για όλα αυτά, το ιερατείο των προστατών, θα
του κολλήσει αμέσως την ρετσινιά του "τοπικισμού" (!). Το ιστορικό κέντρο περιήλθε σε ανυποληψία και
έτσι οι αντιστάσεις, ο ζήλος, η αγωνιστικότητα και η ευαισθησία των κατοίκων, πήγε
περίπατο.
Έτσι μοιραία έφθασε και η στιγμή, κοντά στους (λίγο-πολύ όχι
και τόσο άγνωστους όπως νομίζουν οι ίδιοι) κλεφτοκοτάδες των εξωθύρων, των
χειρολαβών, των παραθύρων, και των μικρών μεμονωμένων αρχιτεκτονικών μελών των
διατηρητέων, που κατατρώγουν σαν τα τρωκτικά προς ίδιο όφελος τα θεμέλια και
την ιστορία της πόλης, να προστεθεί και μια παντελώς καινούργια (ή μήπως όχι;)
μορφή καλλιτεχνικής εγκληματικότητας και θρασύτατης κλοπής.
Δεν είναι μόνο ότι κάποιοι κοινοί εγκληματίες και τυμβωρύχοι
κατόρθωσαν να αποσπάσουν και να ξεσηκώσουν με επιστημονική ακρίβεια και
εμπειρία ολόκληρη την θαυμάσια τοιχογραφία, στην καρδιά της πόλης, προφανώς με
χρήση ικριωμάτων και τεχνικών μέσων, ίσως και συνεργείων ολόκληρων που
"εργάστηκαν" σε ένα "επικυνδύνως ετοιμόρροπο" διατηρητέο,
χωρίς να το γνωρίζουν οι αρμόδιες αρχές, χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς
περίοικος και χωρίς να έχει αναφερθεί τίποτε απολύτως μέχρι στιγμής!
Είναι όμως ότι η Καστοριά έχασε δια παντός ακόμη ένα ιερό
και αναντικατάστατο ιστορικό της
κειμήλιο, έχασε ένα ακόμη πειστήριο της ταυτότητας και της συνέχειάς της, το
οποίο παρεμπιπτόντως ήταν εξαιρετικής τέχνης.
Μερικοί θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν όλες αυτές τις αναφορές
της εφημερίδας ως πολιτιστικές. Προφανώς αγνοούν ότι είναι κυρίως και πρωτίστως
βαθύτατα πολιτικές. Όπως και οι ευθύνες που βαραίνουν ακόμη περισσότερο τις
πλάτες των διοικητών μιας πόλης με κρεμαστές και αιωρούμενες σοφίτες και
παράγκες. Και χωρίς τώρα πια, την αιωρούμενη τοιχογραφία του αρχοντικού της
Εβραϊδος.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26.1.2004, αρ. φύλλου 248
Σχετικά κείμενα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.