Ανάλογα και ακόμη περισσότερο εκδηλωτικά ήταν τα σχόλια των επισκεπτών του blog της ΟΔΟΥ, στο οποίο είναι ακόμη δυνατό να παρακολουθήσει κάποιος το video της υπόθεσης: Να γιορτάζουν την πρωτομαγιά του 2010 (και) σε ένα παραλίμνιο χωριό πολύ κοντά στην Καστοριά, απέναντι από την πόλη, και περίπου δίπλα από την κατοικία του βουλευτή Καστοριάς.
Ο οποίος, ως μέλος αλλεπάλληλων κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ (πριν αλλά και) μετά το 1993 επί πρωθυπουργιών Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Σημίτη και Γεωργίου Παπανδρέου, μετά την Αλλαγή και την οικονομική πρόοδο της Ελλάδας και των Ελλήνων, την σωτηρία της γούνας, την εξυγίανση της λίμνης, την αποναρκοθέτηση του Γράμμου που ήδη μετατράπηκε σε Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης (των αρκούδων προφανώς), συνέβαλε από τις σημαντικές κυβερνητικές θέσεις και στην επίλυση των εθνικών προβλημάτων. Με πιο επίκαιρο τις μέρες αυτές της ονομασίας των Σκοπίων.
Τα οποία Σκόπια προκαλούν ευθέως και απροκάλυπτα την Ελλάδα, ακόμη και μέσα από τα σύνορά (μας) με όπλο την προπαγάνδα και τον εκμαυλισμό. Σαν να μην έφθανε δηλαδή η φημολογία ότι, η Ελλάδα μετά την λύση της «Βόρειας Μακεδονίας» (για την ονομασία του κράτους αυτού) δέχθηκε τώρα και την ονομασία «Μακεδονία του Βαρδάρη», που αν υιοθετηθεί τελικά, θα επισημοποιήσει την προπαγάνδα των Σκοπίων που θεμελιώνεται στο αίτημα της .. «ένωσης» της τριχοτομημένης Μακεδονίας (Αιγαίου, Βαρδάρη και Πιρίν). Ευτυχώς η αδιαλλαξία των Σκοπίων, που αρνούνται όλες τις λύσεις, αντισταθμίζει την κοντόφθαλμη εγχώρια ενδοτικότητα.
Ώστε, εν έτει 2010, να έχουν το θάρρος, μερικές δεκάδες συνειδησιακά δυστυχείς συμπατριώτες κάθε ηλικίας (μεταξύ τους και πολύ νέοι, που ίσως γεννήθηκαν μετά το 1991), να γιορτάζουν δίπλα από το σπίτι του βουλευτή Καστοριάς και προέδρου της Βουλής (που ξέρει μόνο να «κατσαδιάζει» την ‘’Παμμακεδονική’’), την δική τους Πρωτομαγιά. Με τραγούδια και χορούς σλαβικούς, σε γλώσσα βουλγαρική (εκδοχής των Σκοπίων).
Το θέαμα, εκτός από τον αιφνιδιασμό, θα περιοριζόταν ενδεχομένως στην γραφική διάσταση των θρασύτατων, που αν και αισθάνονται καταπιεσμένοι, ωστόσο βρίζουν σκαιά τους υπόλοιπους Έλληνες. Ή θα περιοριζόταν και στην κατανόηση του είδους της πολυπολιτισμικότητας, που αντιλαμβάνεται για την Ελλάδα ο σημερινός πρωθυπουργός, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι γόνος τέτοιας καταγωγής. Ή έστω, στην ανάλυση των αιτίων και λόγων, εξ αιτίας των οποίων, όσοι κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1990 και μετά, πέτυχαν με τα «κατορθώματά» τους, όχι μόνο να εμπνεύσουν την ίδρυση ενός συντηρητικού δεξιού κόμματος, που δεν χρειαζόταν η Ελλάδα, αλλά να στρέψουν πολλούς Έλληνες σε αυτό. Και να το καθιερώσουν στην συνέχεια ως εγγυητή της πολιτικής εντιμότητας, θεματοφύλακα των εθνικών δικαίων και προνομιακό συνομιλητή της ιστορίας. Και να τα κάνουν θάλασσα με όλα τα εθνικά προβλήματα: Μακεδονικό, σχέσεις με την Τουρκία, οικονομία, ανάπτυξη, διαφάνεια κοκ.
Όλα αυτά βέβαια, θα μπορούσαν να συμβούν και να τελειώνει εκεί η γραφική ιστορία, μόνο αν οι στίχοι του τραγουδιού που χόρευαν τα θύματα της προπαγάνδας δεν είχαν τόσο μισελληνικό περιεχόμενο.
Και αν ο χορός δεν έμοιαζε να αποτελεί το εργαλείο μιας αποκρυφιστικής τελετουργίας ψευδομακεδονικού αλυτρωτισμού, μιας ομάδας δυστυχισμένων στις όχθες της λίμνης της Καστοριάς. Λέγεται βέβαια, ότι η ηχητική κάλυψη του video μπορεί και να αποτελεί προϊόν μοντάζ που επεξεργάζεται και διαδίδει η προπαγάνδα των Σκοπίων.
Αλλά αν δεν συμβαίνει αυτό, θα πρόκειται για ένα αίσχος, απ’ αυτά που ενθάρρυνε και επέτρεψε η αφέλεια ορισμένων που επί είκοσι χρόνια προπαγανδίζουν την ανύπαρκτη παραδοσιακότητα της ανυπόφορης σλαβικής μουσικής των χάλκινων με τον όρο «τα ακούσματά μας». Καθώς και όσων νομίζουν ότι, με το να αποδέχονται την πολυπολιτισμικότητα αυτού του είδους, αφ’ ενός μεν γίνονται οι ίδιοι… κοσμοπολίτες και αφ’ ετέρου ότι υπηρετούν την ιστορική αλήθεια.
Ώστε φθάσαμε στο τέλος να χορεύουν και να τραγουδούν σκοπιανά τραγούδια με ανθελληνικό περιεχόμενο, γεμάτο μίσος και ύβρεις για την Μακεδονία και την Ελλάδα, για το Αιγαίο και τους Έλληνες, σαν κι’ αυτά που φέρονται να χόρεψαν και να τραγούδησαν σε άπταιστη γλώσσα, οι κάτοικοι του χωριού αυτού.
Το θέαμα, αλλά και τα θέμα, δίκαια προκαλεί ζωηρές αντιδράσεις. Βεβαίως, κανείς δεν αμφισβητεί από κανένα το δικαίωμα να αισθάνεται και να δηλώνει ό,τι θέλει: Μακεδόνας ή «Μακεδόνας» pure σλάβος, Βούλγαρος, Ρουμάνος, Τούρκος ή Καναδός, Εσκιμώος, Ινδιάνος, Αζτέκος ακόμη και Παπούα. Αλλά ως εκεί που ο προσδιορισμός της ταυτότητάς του είναι δικό του πρόβλημα, ή έστω των ιστορικών, ή έστω της ψυχολογίας.
Όμως διασπορά του μίσους, οι αντικρατικές σε βάρος της Ελλάδας ενέργειες, η καλλιέργεια κλίματος και ρεύματος διχασμού και απόσχισης, δεν είναι παιγνίδι. Ούτε μπορεί να μην προκαλεί ανησυχία και θυμό, σε όσους αντιλαμβάνονται πού ακριβώς αποσκοπούν οι «αλύτρωτοι», τα φαντάσματα που χορεύουν για να νεκραναστήσουν την μακεδονική σαλάτα σε πολυπολιτισμική εκδοχή. Εκμεταλλευόμενοι την ανυποληψία του πολιτικού κόσμου, και τον πρόσκαιρο ξεπεσμό της Ελλάδας.
Δεν χωρεί αμφιβολία, ότι με την τροπή που έχουν λάβει οι εξελίξεις, και την αποστροφή των πολιτών προς τους πολιτικούς, εξ αιτίας των σκανδάλων και της διαφθοράς, όπως ιδιωτεύει (σχεδόν κρύβεται) ο τ. πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής, από τότε που καταπόντισε το κόμμα του στις εκλογές του π. Οκτωβρίου, είναι πιθανό, στο τέλος αυτής της χρονικής περιόδου, να πυκνώσει τις τάξεις του ο στρατός των κρυμμένων πολιτικών.
Μέχρι να συμβεί αυτό, βουλευτές, πολιτικοί, δήμαρχοι και στρατάρχες, μέσα σ’ αυτούς κι’ ο πρόεδρος της Βουλής, που αναλαμβάνουν ελέω Θεού ή ανθρώπων να υπηρετήσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες, μπορούν να διαλέξουν με τις πράξεις και παραλείψεις τους, την μεριά στην οποία θα καταλήξουν.
Σχετικά κείμενα:
Από αναγνώστη της εφημερίδας
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
