ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Οικονομική κατάσταση

Όπως είναι γνωστό, σήμερα υπάρχει μια πολύ μεγάλη κρίση πληροφόρησης. Μέσα στην «ελευθερία» που παρέχει το κοινοβουλευτικό καθεστώς, κυκλοφορούν ελεύθερα «ειδήσεις» «απόψεις» και «κρίσεις», σε τέτοια ποσότητα που ο απλός πολίτης, δεν είναι σε θέση να κατασταλάξει σε συμπαγείς φιλοσοφικές αντιλήψεις. Άπειρα «μηνύματα», για μυριάδες «θέματα», σε πληθώρα διαφορετικών εθνικών αλλά και «τεχνικών» γλωσσών, [οικονομικών, ιστορικών, πολιτικών, φυσικομαθηματικών], εμπλουτισμένα μάλιστα με αγγλισμούς, γαλλισμούς, γερμανισμούς και πιθανόν αύριο με κινεζισμούς, μηνύματα διανθισμένα με ξένες λέξεις που κάνουν «ξεχωριστό» τον συγγραφέα, - ένα παιχνίδι στο οποίο έχω πιάσει τον εαυτό μου να θέλει να προσχωρήσει-, αποσαθρώνουν τον άνθρωπο που τον στερούν την γνώση. Δεν έχει την δυνατότητα να είναι ολοκληρωμένος πολίτης. Είναι σαν το ψάρι που το έριξαν γαλαζόπετρα και θολωμένο στροβιλίζεται…

Όσο πιο πολιτισμένο είναι το κράτος, τόσο πιο ραφινάτη η καταπίεση, τόσο πιο επιστημονική η αλλοτρίωση. Με τέλειους μηχανισμούς πληροφόρησης παραλύουν το απλό μυαλό. Το κάνουν να τρώει με το τσουβάλι, τις γκόμενες του Μπερλουσκόνι, το προφυλακτικό του Πάπα, το «αμερικανικό όνειρο», την τραπεζική κρίση, τον δείκτη Dow Jones – σήμερα έπεσε [-0,14%], - το Brent στο Λονδίνο…  Στην Ελλάδα, έχουμε την αποστασία των Ντορικών, το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, την κατάληψη της Βαστίλης και των θερινών ανακτόρων… με διαφορετικά αξιώματα για αφετηρία, έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα.

Θα με απασχολήσει μόνο ο τρόπος που γίνεται η πληροφόρηση.  Θα περιοριστώ δε στη γραπτή πληροφόρηση, γιατί πιστεύω ότι είναι και η μόνη, που εν δυνάμει, μπορεί να επηρεάσει και θετικά την εξέλιξη των πραγμάτων.
Η τηλεόραση, η κεντρική της Αθήνας, την επαρχιακή δεν την ξέρω, είναι απόλυτα αντιδραστικό κατασκεύασμα. Είναι αποκλειστικά όργανο προώθησης διαφημίσεων, εμπορευμάτων και ανθρώπων. Οι παρουσιαστές, ημιμαθείς έως αγράμματοι, ταλαιπωρούν όσους έχουν να προσφέρουν κάτι, και οδηγούν τα πολιτικά μας κεφάλια σε τηλεοπτικούς καυγάδες καφενείου, σαν αυτούς που προκαλούνται ανάμεσα στους «φαν» του «Άρη» και του «ΠΑΟΚ», [σκουλήκια και πετσιά].
Στο ερώτημα γιατί πηγαίνουν οι πολιτικοί σε τέτοιες παραστάσεις, ομολογώ δεν έχω απάντηση, εκτός του μωραίνει κύριος λαόν όν βούλεται απολέσει …

 Η εφημερίδα είναι αλλιώς. Εκεί πρέπει να τα γράψεις αφού τα σκεφτείς. Δεν μπορείς να επικαλεστείς ότι κάτι σε ξέφυγε εν τη ρύμη του λόγου. Και από πάνω παραμένουν, ανθίστανται στον χρόνο. Έχει άρθρα που τα υπογράφει ο δημοσιογράφος. Σε πολλά διακρίνεις καθαρά την άγνοια ή την επιφανειακή γνώση, όμως υπάρχουν και σωστά. Ανεξάρτητα αν συμφωνείς ή όχι με τις απόψεις που διατυπώνουν. Ακόμη και όταν είναι ανυπόγραφα, η εφημερίδα έχει κάποια ευθύνη.
Στον κεντρικό αθηναϊκό τύπο, ο ιδεολογικός έλεγχος είναι πλήρης, απόλυτος. Μπορείς να γράψεις οτιδήποτε, ενάντια στον καπιταλισμό και το κράτος του, αρκεί αυτό να μην είναι άμεσα κατανοητό, από τον κόσμο, να μην μπορεί να γίνει ανατρεπτικό. Μιλώ πάντοτε στο επίπεδο ιδεών.

Έχω γράψει πολλές φορές για θέματα γενικού ενδιαφέροντος στα οποία είχε αναφερθεί η εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και για τα οποία πιστεύω ότι είχα κάτι να πω. Για το φάρμακο, για την εταιρεία DAIMS στην Κόρινθο, [παράγει νοσοκομειακό υλικό] της οποίας ήμουνα διευθυντής και διευθύνων σύμβουλος για πολλά χρόνια. Υποστήριζα, και υποστηρίζω ακόμη, ότι δεν είναι το πρόβλημα, αν μια επιχείρηση είναι Κρατική ή μη Κρατική, αλλά αν αυτοί που την διοικούν έχουν την ικανότητα ή όχι, και από το αν αυτή η επιχείρηση εξυπηρετεί κοινωνικές ανάγκες και έχει δυνατότητα εξέλιξης. Δεν θα επιχειρηματολογήσω σήμερα για να υποστηρίξω το δίκαιο των απόψεων μου. Θέλω μόνο να πω, να τονίσω, ότι η διαφορετική μου άποψη που ήταν αντίθετη με τα ιδεολογικά κριτήρια που η εφημερίδα έθετε, δεν πέρασε.

Όλα αυτά για να φτάσω στο σημερινό θέμα της οικονομίας. Είναι γνωστό το κρίσιμο σημείο που βρίσκεται η οικονομία μας. Ανεξάρτητα από την σκοπιά που καθένας βλέπει την κρίση, πιστεύω ότι όλοι, θέλουμε να την ξεπεράσουμε και όσο το δυνατό γρηγορότερα, και με τις μικρότερες ζημιές. Σαν συνταξιούχος δέχτηκα με στεναχώρια βέβαια, τα κυβερνητικά μέτρα, αφού με κόβουν τον 13 και 14 μισθό. Νομίζω ότι βρίσκομαι στα όρια μιας αξιοπρεπούς ζωής. Η έλλειψη χρημάτων με αναγκάζει να περιορίσω τις διασκεδάσεις, που δεν ήταν και πολλές και με σπρώχνει όλο και περισσότερο στο διάβασμα, που δεν στοιχίζει πολλά. Ανέξοδο χόμπι.

Διαβάζοντας μια προτροπή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Προβόπουλου, κάποια μέρα που διάβαζα –σύμπτωση- τον Αραβικό Πολιτισμό, σκέφτηκα, να αξιοποιήσω την αραβική σοφία για να βοηθήσω την Ελλάδα μας.

Έστειλα λοιπόν την πιο κάτω επιστολή, στην σοβαρή μου εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:

Κύριε διευθυντά. 

Ο Will Durant δημιουργός του έργου «Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού» γράφει, στο κεφάλαιο «Η σκέψις και η τέχνη εις το Ανατολικό Ισλάμ», σ.295, στο Δ΄ τόμο : «Κάποτε ένας επισκέπτης από την βόρειον Ασίαν εξώργισε τον βασιλέα επειδή του περιέγραψε μίαν περιοχήν, όπου, καθώς ισχυρίζετο, ο ήλιος δεν έδυε επί πολλούς μήνας, ο Μαχμούτ [ο βασιλιάς] ήτο έτοιμος να ρίψη τον άνθρωπον εις την φυλακήν, επειδή ετόλμησε να περιπαίξη την υψηλότητά του, όταν ο Αλ-Μπιρούνι εξήγησε το φαινόμενον προς μεγάλην ικανοποίησιν του βασιλέως και προς ακόμη μεγαλυτέραν ανακούφισιν του επισκέπτου. Ο Μασούντ, υιός του Μαχμούτ, ο ίδιος ερασιτέχνης επιστήμων, κατέκλυσε με δώρα και χρήμα τον Αλ-Μπιρούνι, ο οποίος όμως τα επέστρεφε συχνά εις το δημόσιον θησαυροφυλάκιον διότι υπερέβαιναν κατά πολύ τας ανάγκας του». Αυτά στο Ισλάμ του 10ου αιώνα!
Σκεφτείτε, αν άνοιγε κανείς την έγκριτο εφημερίδα σας και διάβαζε: Ο κ. Προβόπουλος, πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος, κάνει μια σειρά από σωστές επισημάνσεις για την έξοδο της πατρίδας μας από την κρίση, και δηλώνει ότι ο ίδιος θα επιστρέφει, στο δημόσιο ταμείο, τώρα που η πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο, «τα χρήματα που υπερβαίνουν κατά πολύ τις ανάγκες του», συνιστά δε να το κάνουν όλοι οι Έλληνες, είτε αμείβονται από το Δημόσιο είτε τα κερδίζουν έντιμα από τις προσωπικές εργασίες τους.

Με εκτίμηση

ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ Περδίκκας

Συνταξιούχος χημικός.

Μπορείτε να με δώσετε μια εξήγηση, γιατί δεν δημοσιεύτηκε; Σε ποιο σημείο είναι αντίθετη προς την ιδεολογία της «σοβαρής» εφημερίδα; Φοβήθηκαν μήπως η Κυβέρνησή μας [η δική ΤΟΥΣ], κάνει αυθαίρετα αναγκαστικό και κάτι τέτοιο; Η Ελλάδα μας πράγματι έχει ανάγκη. Είναι πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατο, οι μισθωτοί να μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε όσα, κυρίως οι ιδιώτες, κατασπατάλησαν, όλα αυτά τα χρόνια. Ήδη η πλειοψηφία των μισθωτών έπιασε τα όρια της.
Οι πλούσιοι δεν νοιώθουν πατρίδα. Δεν έχουν πατρίδα. Ακολουθούν την πατρίδα των κεφαλαίων τους και μας κοροϊδεύουν.
Η εποχή των μεγάλων ευεργετών δυστυχώς πέρασε…

Προσωπικά είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό. Θυμώνω, γιατί μας δίνουν και συμβουλές.  Χρησιμοποιούν τους «εργοδηγούς» τους, τους δημοσιογράφους, για την λάντζα. [χρησιμοποιώ τον όρο εργοδηγός, γιατί κάνουν την ίδια δουλειά με τους εργοδηγούς της βιομηχανίας, εξυπηρετούν πάση θυσία τις εντολές (ή επιθυμίες) των αφεντικών τους. Με την διαφορά ότι οι εργοδηγοί της βιομηχανίας την κάνουν με γνώση, κόπο και αξιοπρέπεια, ενώ οι δημοσιογράφοι σαν πιστά μαντρόσκυλα ή σαν λουλούδες].

Η πείρα μου με οδηγεί στο ότι μόνο ο μικρός επαρχιακός τύπος, με δημοσιογράφους ανεξάρτητους και ολοκληρωμένους, θα μπορέσει να αντισταθεί στην κοροϊδία και την πατριδοκαπηλία των ισχυρών. Στον κατακλυσμό που είναι «προ των πυλών»,

Η ΟΔΟΣ κρατά καλά.
Εγώ από σήμερα σταματώ να διαβάζω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.