Το ζητούμενο επομένως αναφορικά με την διαφθορά είναι, η διαμόρφωση λαϊκού αιτήματος για την αντιμετώπισή της, αφού προηγηθεί βέβαια η κατανόηση των ολέθριων συνεπειών της από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Η ανάπτυξη ενός σχετικού διαλόγου θα μπορούσε να είναι μια καλή αρχή προς την κατεύθυνση αυτή και το γεγονός ότι υπήρξε ανταπόκριση, στο κείμενο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην "ΟΔΟ" είναι ένα καλό σημάδι. Θα ήταν χρήσιμο να συνεχιστεί αυτός ο διάλογος, με συμμετοχή και άλλων, έστω και στα πλαίσια της μικρής καστοριανής κοινωνίας, έστω και μόνον μέσω των στηλών της "ΟΔΟΥ". Το θέμα έχει πολλές διαστάσεις και μέσα από τον διάλογο πολλά θα μπορούσαν να ξεκαθαριστούν και κάτι τέτοιο θα μπορούσε σίγουρα να βοηθήσει την ανάπτυξη της περιοχής αυτής, αν και, ομολογουμένως, είναι δύσκολο να δημιουργηθούν νησίδες εύρυθμης και χρηστής λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και συναλλακτικών ηθών που ακολουθούν συμφωνημένους κανόνες.
Πάντως, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, η διαφθορά δεν περιορίζεται στον δημόσιο τομέα, όπως προκύπτει από το κείμενο του Πάσχου Μανδραβέλη. Πολλές φορές στον ιδιωτικό τομέα παίρνει πολύ πιο έντονες μορφές (ακάλυπτες επιταγές, νόθευση προϊόντων, υπεξαιρέσεις, λαθρεμπορία, καταχρήσεις και τόσα άλλα), οι δε συνέπειές της είναι εξ ίσου, αν όχι περισσότερο, καταστροφικές.
Πράγματι, όπως επισημαίνει ο Περδίκκας Παπακώστας, σε πρόσφατη δημοσκόπηση της "Καθημερινής" η διαφθορά κατατάσσεται στο τέλος της κλίμακας των σημαντικότερων προβλημάτων που αναγνωρίζουν οι Έλληνες. Προηγούνται, ανεργία, οικονομία υγεία κ.ά. Θεωρώ όμως ατυχή την σύνθεση των προβλημάτων, όπως τέθηκαν προς αξιολόγηση από την δημοσκόπηση, διότι η διαφθορά είναι διαφορετικής τάξεως πρόβλημα από αυτό της οικονομίας ή της ανεργίας και δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτά. Είναι σαν να συγκρίνει κανείς την ασθένεια με τον πόνο που προκαλείται από αυτήν. Η σχέση τους είναι σχέση αίτιου και αιτιατού και αυτό πρέπει να είναι απόλυτα ξεκάθαρο για να κατανοηθούν οι συνέπειες τις διαφθοράς.
Οι άνθρωποί τις περισσότερες φορές δεν συσχετίζουν τα προβλήματα που συναντούν, με τα πραγματικά αίτια που τα προκαλούν και στο βαθμό που συμβαίνει αυτό, τότε είναι δυνατό να συμμετέχουν, άθελά τους, στην διαμόρφωση των προβλημάτων τους. Αυτό ισχύει κατ' εξοχήν για την διαφθορά. Η πλειοψηφία των Ελλήνων συνωστίζεται για να "γευτεί" τους "καρπούς" της διαφθοράς και όλο και περισσότερο νέοι άνθρωποι επιδιώκουν, χωρίς κόπο να "κάνουν την καλή τους", χωρίς να συνειδητοποιούν πως με τέτοια αντίληψη και με τις μικροκομπίνες, στις οποίες τους επιτρέπεται να επιδίδονται, γίνονται νεροκουβαλητές στους πολύ λίγους -που έχουν τα "εφόδια" να αποκομίζουν οφέλη, με παράνομους τρόπους και χωρίς ηθικούς φραγμούς- και σε τελική κατάληξη αντιστρατεύονται τα συμφέροντά τους.
Η αντιμετώπιση της εξάπλωσης της διαφθοράς πρέπει να ενεργοποιήσει όλους τους Έλληνες, όχι μόνον για λόγους εθνικού, αλλά κυρίως προσωπικού συμφέροντος. Ο πλούτος της χώρας δεν επαρκεί για να εξασφαλίσουν οι πολλοί την άνετη διαβίωσή τους, μέσα από "αρπαχτές" και διάφορες μικρές ή μεγάλες απάτες. Για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, η μόνη ελπίδα για μια καλλίτερη και άνετη ζωή είναι, η χρηστή διοίκηση, η ισονομία, ο προσωπικός μόχθος, ο επαγγελματισμός, και η δημιουργικότητα. Αυτά, όχι για λόγους ηθικούς αλλά για λόγους ωφελιμιστικούς, πρέπει να γίνουν απαιτητά και να αποτελέσουν το περιεχόμενο μιας καθολικής λαϊκής συμμαχίας.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Ιανουαρίου 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.