17.5.10

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΟΥ : Μεθοδεύσεις

Ο συνήγορος του παιδιού ήταν σαφής και μίλησε «έξω απ’τα δόντια» όταν μέσα στον Απρίλιο επισκέφθηκε την Καστοριά. Τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας αποφάσισαν, αυθαίρετα και «ετσιθελικά» να στείλουν τα παιδιά με αυτισμό στα ειδικά σχολεία, παρά το νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμα τους να ακολουθούν το σχολικό πλαίσιο που λίγους μόνο μήνες πριν υπεδείχθη ως καταλληλότερο γι’αυτά από τα ίδια τα ΚΕΔΔΥ. Η περίφημη συνέχεια στη διοίκηση είναι όντως τελικά ένας αστικός μύθος. Πολλοί την επικαλούνται, άλλοι τόσοι έχουν ακούσει γι’αυτήν, αλλά απολύτως κανείς δεν την έχει δει.

Δύο μόλις χρόνια πριν, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχώρησε στην ψήφιση του ισχύοντος νόμου για την Ειδική Αγωγή, ο οποίος ήρθε -έστω και καθυστερημένα- να κλείσει κάποιες από τις πολλές πληγές που ταλαιπωρούσαν το κορμί του προηγούμενου. Δεν ξέχασε βέβαια να προσθέσει το περίφημο άρθρο «αυτοαναίρεσης» του ίδιου του νόμου μέσω υπουργικής απόφασης, σε μία παγκόσμια πρωτοτυπία κατάλυσης της δημοκρατίας. Η προηγούμενη κυβέρνηση πρόσθεσε ωστόσο το άρθρο 7, το οποίο μετά από χρόνια αγώνων και διεκδικήσεων έκανε ειδική μνεία στις εκπαιδευτικές ανάγκες των αυτιστικών παιδιών, αφού βέβαια έπρεπε πρώτα να πληρώσουν με τον ουσιαστικό αποκλεισμό τους από την εκπαίδευση οι αιώνια αδικημένοι μαθητές του φάσματος το κόστος της πολιτικής αδράνειας. Η Νέα Δημοκρατία λειτούργησε μονοκόμματα. Δεν πολυγνώριζε τα θέματα και αγνοούσε κατά πως φαίνεται τα πολλά συμφέροντα που αντιτίθενται στην ένταξη των παιδιών με αναπηρία. Νομοθέτησε λοιπόν κάνοντας το «πολιτικό λάθος» να καλέσει (έστω και άτυπα) στον διάλογο τους ίδιους τους γονείς του αυτιστικού φάσματος. Οι τελευταίοι αρπάξαμε την ευκαιρία και επιδοθήκαμε σε αυτό που μπορούμε να κάνουμε τέλεια πλέον. Να αποδεικνύουμε το αυτονόητο. Ουδείς ποτέ αρνήθηκε ευθέως το δίκαιο των αιτημάτων μας. Πολλοί όμως απέφυγαν τη συζήτηση. Η Νέα Δημοκρατία ήθελε να κάνει το ίδιο, αλλά η πολιτική της απειρία δεν της το επέτρεψε. Ακουστήκαμε και νομοτελειακά κάποια από τα αυτονόητα νομοθετήθηκαν και η ειδική αγωγή έκανε μερικά βήματα εμπρός.

Μετά ήρθε το Πα ΣοΚ. Τα στελέχη της νέας Κυβέρνησης δεν βαδίζουν σε ολισθηρά μονοπάτια. Δεν εκτίθενται άμεσα. Έχουν εμπειρία στην κάλυψη και τη μετακύλιση του κόστους. Η στρατηγική τους είναι τόσο ευφυής όσο και ανήθικη. Ονομάζεται «ακαδημαϊκή ενίσχυση της επιχειρηματολογίας».
Ξεκινάμε ανάποδα την ανάλυση του όρου. Η επιχειρηματολογία είναι λιτή και περιορίζεται στο γυμνό και παντελώς εκτεθειμένο επιχείρημα ότι τα ειδικά σχολεία ενδείκνυνται για την εκπαίδευση των μαθητών με αυτισμό. Η ανάγκη ένδυσης της γύμνιας αυτής ή ενίσχυσης της σαθρής βάσης της είναι προφανής. Πρώτα απ’όλα αντιβαίνει στην κοινή λογική. Τα προβλήματα κοινωνικοποίησης και επικοινωνίας που αντιμετωπίζουν οι μαθητές με αυτισμό δεν λύνονται με την απομόνωση τους από το άμεσο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον του τόπου διαμονής τους. Αυτό βέβαια υπαγορεύει η λογική. Υπάρχει όμως και η ελληνική «ακαδημαϊκή» κοινότητα η οποία ως γνωστόν δεν διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τους κανόνες της λογικής. Το αποδεικνύει η ερευνητική της ένδεια και ο δημοσιοϋπαλληλικός της ξεπεσμός. Η γύμνια της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας ενδύεται τώρα τον «ακαδημαϊκό» χιτώνα και καλύπτει τα αίσχη της. Ημερίδες, διημερίδες και συνέδρια ανά την επικράτεια διαλαλούν τα «οφέλη» της επιστροφής στα ειδικά σχολεία. Ακαδημαϊκοί βγαίνουν από τη ναφθαλίνη της «επιστημοσύνης» τους και μιλούν για «καινοτομίες» επιστροφής στα ειδικά σχολεία. Τους πλαισιώνουν τα από καιρό αναμένοντα την καρέκλα τους υπηρεσιακά στελέχη της κομματικής μηχανής. Το κόλπο είναι παλιό αλλά αποτελεσματικό. Ο Έλληνας πολίτης μπορεί πάντα να αμφισβητήσει έναν πολιτικό αλλά ο ραγιαδισμός του τον «μπλοκάρει» όταν απέναντί του έχει έναν καθηγητή με «μελέτες» και «έρευνες».

Μιλώντας για έρευνες και μελέτες θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η μόνη έρευνα που η Ευρωπαϊκή Ένωση επισήμως αναφέρει στην δικτυακή της πύλη όσον αφορά την αναγκαιότητα της πρώιμης παρέμβασης στον αυτισμό (δηλαδή της επένδυσης σε εκπαίδευση στα πρώτα σχολικά χρόνια) έχει γίνει στο Ηνωμένο Βασίλειο από το London School of Economics και το Kings College του Λονδίνου όπου γίνεται μία σοβαρή προσπάθεια αποτύπωσης και ανάλυσης του κόστους του αυτισμού στο Ηνωμένο Βασίλειο. («Economic cost of autism in the UK», Martin Knapp, Romeo and Jenifer Beecham, Autism 2009;13;317, http://aut.sagepub.com/cgi/content/abstract/13/3/317). Το Ηνωμένο Βασίλειο ως γνωστόν έχει πληθώρα δομών εκπαίδευσης και πρόνοιας για τον αυτισμό τόσο υπό την επίβλεψη του δημοσίου όσο και μεγάλων μη κυβερνητικών οργανισμών όπως η National Autistic Society. Στα συμπεράσματα της έρευνας αναφέρεται σχετικά με τα οφέλη της πρώιμης παρέμβασης ότι «Τα υψηλά κόστη που συσχετίζονται με την υποστήριξη των ενηλίκων με Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (Δ.Α.Δ.) χρήζουν προσοχής καθώς πιθανώς υπάρχει δυνατότητα να περιοριστούν εφόσον καταστούν ευρέως διαθέσιμες οι πρώιμες παρεμβάσεις στα παιδιά και τους νεαρούς ενήλικες με Δ.Α.Δ. που έχουν δείξει ότι μπορούν να αλλάζουν μοτίβα συμπεριφοράς». Επιπλέον αναφέρει ότι «τα κόστη που αναφέρονται στο άρθρο αυτό δεν παρέχουν βεβαίως (εννοείται:. επαρκή) οικονομική αιτιολόγηση για πρώιμη παρέμβαση, αλλά τονίζουν αυτήν ακριβώς τη σπουδαιότητα εξέτασης του ερωτήματος αυτού».

Οι Βρετανοί, οι Αμερικανοί, οι Καναδοί και πολλοί άλλοι λοιπόν διερευνούν το κατά πόσο ισχύει το επιχείρημα ότι η πρώιμη παρέμβαση μέσω της Ειδικής Αγωγής κοστίζει και όπως φαίνεται στην έρευνα εντοπίζουν σοβαρές αδυναμίες του ισχυρισμού αυτού και διαπιστώνουν την ανάγκη να διερευνηθεί το θέμα σε βάθος.. Η Κυβέρνηση μας θα μπορούσε να ξεκινήσει και να χρηματοδοτήσει μία αντίστοιχη έρευνα υπό την εποπτεία των εδρών των οικονομικών της υγείας των Ελληνικών πανεπιστημίων. Στην προσπάθειά της αυτή θα μπορούσε να συνεργαστεί με όλους τους φορείς του αυτιστικού φάσματος και να καταγράψει όλες εκείνες της περιπτώσεις όπου η Παράλληλη Στήριξη λειτούργησε σωστά χωρίς τρικλοποδιές και καθυστερήσεις. Υπάρχει πληθώρα ημερίδων που παρουσίασαν με ρεαλισμό και υπευθυνότητα τέτοιες περιπτώσεις. Θα μπορούσε να λάβει υπόψη της και τα ψηφίσματα της ίδιας της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος που αναγνωρίζει το δίκαιο των αιτημάτων των οικογενειών του φάσματος. Θα όφειλε να λάβει υπόψη της τις κραυγές αγωνίας για το μέλλον της Ειδικής Αγωγής των αδιόριστων πτυχιούχων παιδαγωγών ειδικής αγωγής οι οποίοι χρόνια τώρα απορροφούνται στο σύνολό τους ως αναπληρωτές, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες του δημοσίου. Θα μπορούσε, εφόσον επιθυμούσε να ανοίξει την ατζέντα της.

Στην Ελλάδα λοιπόν εξακολουθεί να επικρατεί αστήρικτη η άποψη ότι η Ειδική Αγωγή κοστίζει. Στους δύσκολους καιρούς της οικονομικής κρίσης τα ειδικά σχολεία αυθαιρέτως προκρίνονται ως οικονομικότερα των άλλων πλαισίων εκπαίδευσης όπως είναι η Παράλληλη Στήριξη και τα Τμήματα Ένταξης. Από τα στόματα υφυπουργών «ξεφεύγουν» δηλώσεις περί φοίτησης αλλοδαπών και δίγλωσσων μαθητών στα Τμήματα Ένταξης τη στιγμή που η νομοθεσία έχει νομοθετήσει επ’αυτού εδώ και χρόνια δημιουργώντας τις τάξεις και τα τμήματα υποδοχής. Ειδικοί γραμματείς και στελέχη των ΚΕΔΔΥ δηλώνουν απροκάλυπτα πλέον ότι τα μέσης και χαμηλής λειτουργικότητας παιδιά με αυτισμό θα οδηγηθούν στα κέντρα ημέρας των ιατροπαιδαγωγικών κέντρων ενώ οι υψηλής λειτουργικότητας αυτιστικοί μαθητές θα φοιτήσουν στα ειδικά σχολεία. Μαθητές με αυτισμό λοιπόν σε φορείς του Υπουργείου Υγείας. Η ειδική αγωγή σε ελεύθερη πτώση.

Το θέμα δεν αφορά μόνο τις οικογένειες του φάσματος αλλά όλους τους Έλληνες πολίτες. Τα σχέδια του Υπουργείου Παιδείας παραβιάζουν θεμελιώδη και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των παιδιών με αυτισμό. Μία τέτοια παραβίαση θα ετύγχανε άμεσης και σκληρής τιμωρίας από πλευράς των αρμοδίων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα οποία μέχρι στιγμής οι Έλληνες πολίτες μπορούν ακόμη να προσφύγουν. Η αδιαφορία όμως που επιδεικνύουν τα στελέχη του Υπουργείου απέναντι στο ενδεχόμενο μίας τέτοιας προσφυγής έχει πολλά να δηλώσει για το μέλλον που η Κυβέρνηση σχεδιάζει για τον Ελληνικό λαό. Ίσως επειδή στα Ευρωπαϊκά όργανα προσφεύγουν οι Ευρωπαίοι πολίτες και τελευταία πολλή κουβέντα γίνεται για χρεοκοπίες, έξοδο από την ευρωζώνη και άλλα ενδιαφέροντα. Η Ελληνική κοινωνία σε ελεύθερη πτώση λοιπόν, υπό το αδιάφορο πλέον βλέμμα των Ευρωπαίων που θεωρούν ότι έχει επέλθει Νέμεσις.

Διαβούλευση με τους άμεσα θιγόμενους δεν έγινε ποτέ ούτε και πρόκειται να γίνει. Οι 4500 γονείς και ειδικοί που συνυπέγραψαν το ψήφισμα για το δικαίωμα των παιδιών του αυτιστικού φάσματος στην Παράλληλη Στήριξη ουδέποτε προσκλήθηκαν στο τραπέζι του διαλόγου. Κατά το Υπουργείο, δεν είναι οργανωμένοι σε δευτεροβάθμιο ή τριτοβάθμιο όργανο, ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας και ως εκ τούτου η γνώμη τους δεν έχει καμία αξία. Αντιθέτως στις καρέκλες των κλειστών αιθουσών του υπουργείου κάθισαν πολλοί άλλοι, συνδικαλιστές δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί, υψηλόβαθμα στελέχη των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργάνων του αναπηρικού κινήματος, υπουργικοί σύμβουλοι που «μαθαίνουν» την Ειδική Αγωγή στην καμπούρα των παιδιών, υπηρεσιακοί παράγοντες που αγωνιούν να «διευκολύνουν» την Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την κρίση προσβλέποντας σε πάσης φύσεως ανταλλάγματα. Όχι όμως οι γονείς.

Η κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά τις εκθέσεις και νομοθετικές υποδείξεις του Συνηγόρου του Πολίτη, του οργάνου το οποίο, σε μία απόλυτα συμβολική κίνηση, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κάλεσε στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο. Η κυβέρνηση αγνοεί τις αναφορές και τα υπομνήματα δεκάδων συλλόγων και λοιπών πρωτοβάθμιων οργάνων όπως η Ε.Ε.Π.Α.Α., η Κίνηση για τα Δικαιώματα των Παιδιών του Αυτιστικού Φάσματος και πολλοί άλλοι.
Η κυβέρνηση ζύγισε τις αντιδράσεις και έκρινε ότι οι ασθενέστερες εξ’αυτών θα προέλθουν από τις οικογένειες του αυτιστικού φάσματος. Μην έχοντας ποτέ προβεί σε καταγραφή και αποτύπωση της εικόνας και των αναγκών του αυτισμού στην Ελλάδα, επιμένει να αγνοεί τις διεθνείς στατιστικές που μιλούν για μία περίπτωση αυτισμού ανά 116 άτομα. Ενέταξε αυθαίρετα τον αυτισμό στο φάσμα των ψυχικών διαταραχών το οποίο και βύθισε μαζί με την «Ψυχαργώ» της κατασπατάλησης και της διαφθοράς. Αδιαφορεί για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των ατόμων με αυτισμό σε ότι αφορά τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους και αλληλεπιδρούν με αυτόν. Αδιαφορεί τελικά για τις απόψεις αλλά και τις τύχες 95000 πολιτών και των οικογενειών τους. Της το επιτρέπουν η αναλγησία και η ανηθικότητά της αφενός αλλά και η ανοχή των πολιτών αφετέρου. Κρύο και σκοτάδι από το παρελθόν μπροστά μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ