15.5.10

ΟΔΟΣ: Αποφάσισε, αποφάσισαν και διέταξαν

Αυτή την φορά αφορμή είναι το σχέδιο «Καλλικράτης» όπως δόθηκε στην δημοσιότητα. Και ειδικά η κυβερνητική απόφαση για την δημιουργία στον νομό Καστοριάς τεσσάρων αντί το πολύ τριών Δήμων, όπως με βάση τα πληθυσμιακά και κοινωνικά δεδομένα που λήφθηκαν υπ’ όψη σε άλλους Νομούς, αλλά και τις αρχικές κυβερνητικές εξαγγελίες, προβλεπόταν να συσταθούν στην Καστοριά.

Καθώς και επειδή, όπως όλοι συζητούν, ο τέταρτος Δήμος «Μακεδνών», με πρωτεύουσα ειδικά το Μαυροχώρι, χωριό που εδώ και εκατοντάδες χρόνια συνδέεται με την πόλη της Καστοριάς όσο και με την Πολυκάρπη, σχεδιάστηκε αποκλειστικά δια χειρός κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, προέδρου της Βουλής και βουλευτή Καστοριάς που κατάγεται από το Μαυροχώρι. Έτσι θα υπάρχει και θα προσφέρεται στους πολιτικούς σχεδιασμούς του, στο εγγύς ή και στο απώτερο μέλλον.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η εξέλιξη αυτή προκάλεσε δυσφορία στους πολίτες για λόγους και κίνητρα, που ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή του νομού Καστοριάς. Για παράδειγμα στην πόλη, διότι η λίμνη της Καστοριάς διχοτομείται και το ένα τμήμα της θα περιέλθει στο εξής διοικητικά στα ορεινά του νέου εκτεταμένου Δήμου Μακεδνών, ακόμη και σε κατοίκους κοινοτήτων που δεν έχουν σχέση με την λίμνη. Σε άλλες περιοχές του Νομού, διότι από την ιστορία του «Καλλικράτη» όλοι, λίγο ή πολύ αισθάνονται, τουλάχιστον προς το παρόν θιγμένοι, ή ακόμη και αδικημένοι. Εξαίρεση αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις που κινούνται στο περιθώριο, οι οποίοι διαχρονικά, για ιδιοτελείς λόγους, περιφέρονται κοντά στους εκάστοτε ισχυρούς, και τώρα και στον κυβερνητικό βουλευτή. Κατά κανόνα όμως πολλοί είναι αυτοί που αναζητούσαν μια αφορμή καταγγελίας του «Καλλικράτη» ως διαβλητού. Και την βρήκαν.

Λίγο η αναστάτωση, η αποδιοργάνωση ή και η υποχρεωτική σύζευξη κοινωνικών ομάδων, αταίριαστων μεταξύ τους, γεγονός είναι ότι και οι καλλίτερες προθέσεις, ακόμη και οι πιο άδολες, να υλοποιούνται με το φιλόδοξο σχέδιο, παρά ταύτα μπορεί εύκολα να υποστηριχθεί ο αντίλογος.

Ιδίως για μια απόφαση -σαν κι’ αυτή της δημιουργίας του τετάρτου Δήμου- που μοιάζει κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κυβερνητικού βουλευτή.

Τέσσερις Δήμους ο νομός Κοζάνης, με τετραπλάσιο πληθυσμό απ’ αυτόν της Καστοριάς, και τέσσερις ο νομός Καστοριάς, δεν είναι δα και τόσο υπερβολικό να εγείρονται υπόνοιες ότι, πίσω απ’ αυτή την απόφαση, υπάρχει δάκτυλος ή χειρ που κινεί τα νήματα. Και φροντίζει για τα… οικογενειακά νάματα. Τα τωρινά και τα μελλούμενα.

Ο μονοδιάστατος χαρακτήρας της απόφασης για τον τέταρτο Δήμο, και ο τρόπος επιβολής της με την μέθοδο του κατεπείγοντος και του τετελεσμένου, συνδυάζεται με ορισμένες από τις πρωτοβουλίες που (μετά την ανάδειξή του στο κορυφαίο αξίωμα του προέδρου της Βουλής) ανέλαβε ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, ρίχνει ακόμη περισσότερο λάδι στην φωτιά, και διεγείρει την διάθεση κριτικής.

Λίγο η επίθεσή του στον γερμανικό τύπο (αν και κατά κάποιο τρόπο οικείος της Γερμανίας). Λίγο το φιλόπτωχο ταμείο-κουμπαρά που δημιούργησε σε τραπεζικό λογαριασμό για την διάσωση της χώρας, που ως ιδέα πλήττει την αξιοπιστία και την σοβαρότητα της χώρας (αναθέτει την σωτηρία στην οικτίρμονα ελεημοσύνη).

Λίγο η επιμονή του στην (μακράς διαρκείας) δύση της πολιτικής του σταδιοδρομίας να κάνει (για μια ακόμη φορά) πράξη τον Γράμμο ως «πάρκο εθνικής συμφιλίωσης», την οποία φόρτωσε στις πλάτες της Ελληνικής Βουλής. Δηλαδή η επαναφορά μιας ιδέας της πολιτικής του νεότητας, που είναι πρωτίστως ανεπίκαιρη, διότι, η εθνική συμφιλίωση ως θρύλος, εξακολουθεί να στοιχειώνει αποκλειστικά και μόνο τους εφιάλτες της άκρας αριστεράς και άκρας δεξιάς, και μόνο όπως οι ίδιοι την εννοούν: Με την συντριβή του αντιπάλου. Αφού, όλοι οι υπόλοιποι, έκαναν κτήμα την συμφιλίωση εδώ και δεκαετίες. Όλα αυτά είναι οι προηγούμενες αφορμές που έψαχναν το κερασάκι για το γλύκισμα.

Που όμως ως πράξη (η άσκηση επιρροής για την υλοποίηση προσωπικών υπολογισμών και προτιμήσεων), δεν απέχει από την πολιτική ύβρι -με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξης. Μπορεί οι συμπολίτες του να σιγομουρμουρίζουν αυτό που βλέπουν, και οι περισσότεροι απ’ αυτούς να διστάζουν να εκφράσουν δημόσια τις απόψεις τους γι’ αυτό που καταλαβαίνουν, αλλά γεγονός είναι ότι κυριαρχεί η αίσθηση της κατάχρησης.

Ύστερα από την πολύμηνη διαδικασία βράβευσης και απονομής αλλεπάλληλων τιμητικών διακρίσεων στον κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, από συλλόγους, δήμους και κάθε λογής εκφραστές της νεοελληνικής κολακείας και υποταγής στον Νομό Καστοριάς για το (αντικειμενικά σημαντικό) γεγονός της ανάδειξής του στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής (αν και γι’ αυτή την επιτυχία υπάρχουν εξηγήσεις), οι πολίτες δείχνουν να ενοχλούνται και να αντιδρούν. Για την «φωτογραφική» σημασία δημιουργίας ενός ακόμη Δήμου, τον οποίο υποτίθεται δεν χρειαζόταν ο Νομός, και μάλιστα με την συγκεκριμένη πρωτεύουσα, και όχι για παράδειγμα την Κορησό, με αποτέλεσμα οι 3 από τις 4 πρωτεύουσες Δήμων του Νομού να συμπιέζονται γύρω από την πόλη της Καστοριάς. Αλλά και για τις σκανδαλώδεις ερμηνείες που επινοούνται για την εξήγηση αυτής της διάκρισης. Σε μια εποχή που η εξοικονόμηση και του ενός ακόμη ευρώ, από την προσπάθεια μείωσης των δημόσιων δαπανών, υποτίθεται ότι αποτελεί την ρομφαία της σημερινής κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου.

Για την ιστορική καταγραφή αρκεί να αναφερθεί ότι μερικά χρόνια πριν, ο νομός Καστοριάς αντιμετώπισε μια ακόμη πολιτική ύβρι, προερχόμενη από το περιβάλλον του τ. βουλευτή Καστοριάς και τ. υπουργού, άλλοτε πανίσχυρου εσωκομματικά (στην Ν.Δ) κ. Κ. Σημαιοφορίδη. Ανεξάρτητα από τα κίνητρα και τις πραγματικές αιτίες εκείνης της περίπτωσης, σημασία έχει να τονιστεί ότι, από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα, άρχισε ουσιαστικά η αποκαθήλωση της Νέας Δημοκρατίας συνολικά.

Το χειρότερο όμως, για τον άλλοτε πανίσχυρο πολιτικό παράγοντα, είναι ότι πάνω του, και το χειρότερο επάνω στην πολιτική του υστεροφημία, κατέρρευσε η πλάκα της πολιτικής εγκατάλειψης. Σε μια πόλη και ένα νομό που τον προσκυνούσε, τον κολάκευε και τον ψήφιζε.

Αλλά και το ότι συνεπεία των τελευταίων εξελίξεων με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να απαιτούν έλεγχο και κολασμό των υπευθύνων στην Ελλάδα, ενδεχομένως να δημιουργηθεί κλίμα ακόμη και άδικης αυστηρότητας, όταν θα δικαστούν από πραγματικούς δικαστές, αυτοί που οικειοθελώς -με αντάλλαγμα την οικογενειακή πολιτική δόξα και διαιώνιση- αποφάσισαν να αποτελέσουν τους αποδιοπομπαίους τράγους, ή και ταγούς αυτής της ιστορίας.

Μόνο που το βέβαιο είναι ότι η Ιστορία, όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά πολύ συχνά επαναλαμβάνεται κιόλας. Άλλοτε, ως φάρσα και άλλοτε ως τραγωδία. Κι’ αυτή είναι μια αλήθεια που υποτιμούν οι ένθρονοι.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6.5.2010

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος15/5/10

    Υποχώρησε τελικά ο κ. Πετσάλνικος για τον Δήμο Μακεδνών. Πρώτη φορά στα χρονικά τέτοια ολοκληρωτική ταπεινωτική πολιτική υποχώρηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ