Σε προσοχή κ. Διευθυντή/Εκδότη Εφημ. ΟΔΟΣ-Καστοριά
Aγαπητέ κ. Διευθυντά, καλημέρα και καλή εβδομάδα, ως και σε όλο το επιτελείο σας. Επισυνάπτω ανωτέρω εισήγησή μου-ενημέρωση, ως Αντιπρ. της Παν-Μακ. Καναδά σχετική με το φετινό 10 Παγκόσμιο Συνέδριο των Παν-Μακ. Εν., ως και το 63 Συνέδριο ΗΠΑ με Συμμετοχή Καναδά. Η εισήγηση αυτή, τύπου δελτίου ενημέρωσης, έχει ως αναπόσπαστο μέρος της, την εξαίρετη και πολύ σημαντική εισήγηση του Λ. Καραγιάννη Πρέσβυ ε.τ., ο οποίος την παραχώρησε ειδικά στην Παν-Μακ- Καναδά [ΔΙΓ] γι' αυτή τη δημοσίευση. Πιστεύω ότι η δημοσίευση όλου του επισυναπτομένου ως έχει για την επόμενη έκδοση της εγκρίτου εφημερίδας σας "ΟΔΟΣ", θα χρειαστεί πιθανόν ολόκληρη σελίδα, αλλά και θα είναι πολύ επίκαιρη και σημαντική πληροφόρηση για το αναγνωστικό κοινό.
Ευχαριστώ.
Με πατριωτικούς χαιρετισμούς
Δημήτρης Ι. Γιαντσούλης
Αντιπρόεδρος Παν-Μακεδονικής
Ένωσης Καναδά
demetrisjy@yahoo.ca
ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ έλαβε χώρα φέτος το 10 Παγκόσμιο Συνέδριο Παμμακεδονικών Ενώσεων στο Λιτόχωρο, στην έδρα του Διεθνούς Ιδρύματος-Μνημείου Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένα πραγματικό προσκύνημα στη Μακεδονία μας, δηλαδή στην Ελλάδα μας, των ανά την υφήλιο Μακεδόνων και πολλών συμπατριωτών Ελλήνων Ομογενών, εκπροσώπων και φίλων στην Πατρίδα μας. Το Συνέδριο συνήλθε από τις 9 έως τις 13 Ιουλίου του 2009, ενώ στη διάρκεια των εργασιών του έλαβε χώρα και το καθιερωμένο ετήσιο, 63 Συνέδριο της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ, με την επανεκλογή της καταξιωμένης Καθηγήτριας κας Νίνας Γκατζούλη ως Υπάτης Προέδρου της, ως και με τη συμμετοχή και της Παμμακεδονικής Ένωσης Καναδά, την οποία εκπροσώπησε ο δυναμικός Αναπληρωτής Πρόεδρός της κ. Παν.Τζήμας.
Εκεί, στους πρόποδες του Ολύμπου, του ιερού βουνού της αρχαιότητας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Δρ. Κάρολος Παπούλιας κάλεσε την ηγεσία των Σκοπίων «να εγκαταλείψει έμπρακτα την κλοπή της ιστορικής και εθνικής κληρονομιάς της Ελλάδος και τα αλυτρωτικά της οράματα», όπως και «να αποδεχθεί αμοιβαία λύση στο θέμα του ονόματος που θα σέβεται την ιστορία». «Η ηγεσία των Σκοπίων πρέπει να επιδείξει επιτέλους την πολιτική βούληση που απαιτείται, να προσέλθει στις διαπραγματεύσεις με το αναγκαίο εποικοδομητικό πνεύμα, χωρίς εθνικιστικές να αναχρονιστικές πρακτικές, προς όφελος της ευημερίας και τις προόδου των πολιτών της». Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ευχαρίστησε τις ηγεσίες και τα μέλη των Παμμακ. Ενώσεων για τη «δύναμη και την αποφασιστικότητα, με την οποία υπερασπίζονται, όχι μόνο το θέμα της Μακεδονίας, αλλά και όλα τα θέματα της πατρίδας».
Στην εισήγησή της η καθηγήτρια Νίνα Γκατζούλη τόνισε με μεγάλη έμφαση τη σταθερή θέση και βούληση των απανταχού Μακεδόνων, που είναι και η δυναμική θέση της μεγάλης πλειοψηφίας του απανταχού Ελληνισμού, το αίτημα δηλαδή από την Ελληνική Κυβέρνηση να μα κάνει δεκτή καμιά ονομασία για το Σκοπιανό κράτος που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγα αυτού. Τη Βουλή της Ελλάδος, ως Πρόεδρος της Επιτροπής Αποδήμου Ελληνισμού παρουσία και άλλων μελών της, εκπροσώπησε ο Βουλευτής και τ. Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης Ν.Τσιαρτσιώνης. Σε ειδικό μήνυμά του προς τους συνέδρους ο Πρόεδρος της Βουλής Δημ.Σιούφας, τόνισε μεταξύ άλλων ότι «…αποτελείτε ιστορικό, δυναμικό και πρωτοπόρο τμήμα του Ελληνισμού και στην Πατρίδα και στον Κόσμο. Από τη δική σας ομόνοια, αποφασιστικότητα και δράση θα ενισχυθεί η θετική πορεία μεγάλων εθνικών θεμάτων…».
Επίσης, σε ειδικό μήνυμά του ο Υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς εξαίρει τη συμβολή του Ελληνισμού της Διασποράς και τονίζει «Με συγκρατημένη αισιοδοξία και ενωμένοι όσο ποτέ, οι Έλληνες συνεχίζουμε τον αγώνα, με πρωτοπόρους και σημαιοφόρους εσάς, τους Έλληνες της Διασποράς…». Ο Γ.Γ. Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Γ.Τσιότρας, εκπροσωπώντας την Ελληνική Κυβέρνηση, έκανε την έναρξη του Συνεδρίου και χαρακτήρισε του Απόδημους «θεματοφύλακες της Ελληνικής Παιδείας και του Πολιτισμού σε όλη την υφήλιο». Ο Πρόεδρος του ΣΑΕ Στ.Ταμβάκης, παρουσία και της Γραμματέας Δρ Ό.Σαραντοπούλου, απεύθυνε το μήνυμα του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, στο οποίο είπε και τα εξής « …εδώ και δεκαετίες μεταλαμπαδεύετε όχι μόνο στα παιδιά και στα εγγόνια σας, αλλά και στους συμπολίτες σας στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Αφρική και τον υπόλοιπο κόσμο, την αγάπη για τη Μακεδονία, την μία, Ελληνική, ιστορική Μακεδονία…». Σημειώνουμε εδώ ότι στη διάρκεια της εκδήλωσης οι ανωτέρω αξιωματούχοι του ΣΑΕ, παρέλαβαν από την Υπάτη Πρόεδρο της Παμμακεδονικής Ένωσης Νίνα Γκατζούλη, την τιμητική διάκριση που απένειμε η Οργάνωση προς το Θ.Σπυρόπουλο, Συντονιστή ΣΑΕ Περιφερείας ΗΠΑ, για τη δυναμική υποστήριξή του στον αγώνα των Παμμακ.Ενώσεων.
Ο καταξιωμένος Καθηγητής Αρχαιολογίας Δημ.Παντερμαλής, τον οποίο και συγχαίρουμε για τον πρόσφατο διορισμό του ως Προέδρου του Νέου Μουσείου Ακρόπολης, με την ιδιότητά του και ως Επίτιμος Πρόεδρος του Ιδρύματος Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο χαιρετισμό του προς τους συνέδρους τόνισε ότι «χρειαζόμαστε τον Αλέξανδρο, για να λύνει τους Γόρδιους Δεσμούς στο εξωτερικό και στο εσωτερικό».
Ακολουθεί κατωτέρω, λόγω της μεγίστης σημασίας της, η εξαίρετη εισήγηση του Πρέσβη ε.τ. Ελευθερίου Καραγιάννη, ενός από τους πλέον διακεκριμένους διπλωμάτες της πατρίδας μας, ο οποίος υπηρέτησε σε αρκετές χώρες εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε πολύ επίκαιρες θέσεις.
.
ΣΛΑΒΙΚΗ ΕΠΙΒΟΥΛΗ
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Πολιτικό πρόβλημα
Η Σλαβική επιβουλή κατά της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Μακεδονίας αποτελεί πολιτικό πρόβλημα που δημιούργησε ο καθοδηγούμενος από τους Σλάβους Διεθνής Κομμουνισμός και το οποίο προσπάθησε να ενδύσει με πλαστά ιστορικά, εθνολογικά, γλωσσικά κλπ στοιχεία ώστε να μπορέσει να αντέξει στο χρόνο και να αποτελέσει αντικείμενο διεκδίκησης όχι μόνο στο πολιτικό πεδίο αλλά και στο ιστορικό, εθνολογικό γλωσσικό κλπ.
Η Σλαβική επιβουλή κατά της Μακεδονίας άρχισε στα μέσα του 19ου αιώνα ως εδαφική διεκδίκηση της Τσαρικής Ρωσίας των εδαφών της Θράκης και μεγάλου μέρους της Μακεδονίας από την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία προς όφελος της εμπίστου Βουλγαρίας. Η προσπάθεια αυτή απέτυχε διότι η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) που δημιουργούσε την μεγάλη Βουλγαρία ακυρώθηκε λίγους μήνες μετά , όμως δεν ακυρώθηκε ο μεγαλοϊδεατισμός που δημιουργήθηκε στους Βούλγαρους για μία μεγάλη Βουλγαρία με έξοδο στο Αιγαίο . Ο μεγαλοϊδεατισμός αυτός αποτέλεσε και την αιτία για τις βαρβαρότητες που διέπραξαν οι Βούλγαροι κυρίως το 1913 και το 1941 κατά του ελληνικού πληθυσμού τόσο στη Θράκη όσο και στη Μακεδονία που στόχο είχαν την εκδίωξη του από τα πατρογονικά εδάφη και την εγκατάσταση Σλάβων ώστε να αλλοιωθεί εθνολογικά η περιοχή δημιουργώντας έτσι επιχειρήματα για την διεκδίκηση των εδαφών αυτών. Η ευκαιρία να επανέλθει στο προσκήνιο το θέμα δόθηκε με την δημιουργία της Κομμουνιστικής Διεθνούς η οποία , με απόφαση του 3ου Συνεδρίου της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1924 καλούσε όλα τα τότε Κομμουνιστικά Κόμματα στα Βαλκάνια να υποστηρίξουν « την δημιουργία ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης ». Την απόφαση αυτή δεν αποδέχτηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας το οποίο μέχρι το 1934 δεν αναγνώριζε ίδια «Μακεδονική» εθνότητα .Όμως, το 1937 με την επιστροφή του Τίτο στην Γ/βία από την Μόσχα όπου είχε παραμείνει για μερικά χρόνια ώστε να τύχει της καταλλήλου εκπαιδεύσεως, η απόφαση αυτή ανετράπη (1940 ).
Αρχές Δεκεμβρίου 1991 πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά επίσημη διμερής συνάντηση μεταξύ της χώρας μας και του τότε Προέδρου των Σκοπίων για την επίλυση των διμερών προβλημάτων. Κατά την συνάντηση του ομιλούντος , τότε Πρέσβεως στην Ο.Δ. της Γ/βίας και του Κύρο Γκλιγκόρωφ, Προέδρου των Σκοπίων , ο τελευταίος όταν εθίγη το πρόβλημα του ονόματος είπε ότι « οι Σλάβοι ήλθαν τον 7ο αιώνα μ .χ και ουδεμία σχέση έχουν με την ιστορία και τον πολιτισμό των Μακεδόνων , οι δε Σλάβοι στην περιοχή των Σκοπίων ήλθαν τον 18ο αιώνα και επειδή διέφεραν από τους εκεί διαβιούντες Σέρβους και Βούλγαρους έλαβαν το όνομα τμήματος του εδάφους για να μην απορροφηθούν απ’ αυτούς». Όταν τον ρώτησα « γιατί θα πρέπει ο Ελληνισμός να πληρώσει το τίμημα μίας ενδοσλαβικής διαφοράς» μου απάντησε ότι « δυστυχώς έτσι έχει εξελιχθεί η ιστορία»
Σημειωτέον ότι 18 χρόνια μετά, τον Οκτώβριο του 2008 ο π. Υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων κ. Φρτσκόφσκι σε συνέντευξη του στην εκπομπή «Ανιχνεύσεις» του κ. Π. Σαββίδη επανέλαβε, μεταξύ άλλων, ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων δεν είναι Μακεδόνες αλλά Σλάβοι οι οποίοι δεν θέλουν να αφομοιωθούν από τους ομόφυλους τους Βούλγαρους.
Επίσης, προ έτους ο τότε Βούλγαρος Υπουργός των Εξωτερικών δήλωσε ότι η Βουλγαρία δεν πρόκειται να δεχθεί χωρίς όρους την ένταξη των Σκοπίων στην Ε. Ένωση. Την δήλωση αυτή επικρότησε και ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας. Επισημαίνω ότι η Βουλγαρία η οποία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε τα Σκόπια , τα αναγνώρισε ως Κράτος και όχι ως Έθνος, που υποδηλώνει ότι οι πρωτεργάτες του πολιτικού αυτού προβλήματος ,μετά από δεκαετίες και αφού είδαν την δική τους πολιτική να αποτυγχάνει, να δέχονται , εμμέσως πλην σαφώς, ότι το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Εξ’ άλλου ο Πρόεδρος της Σερβίας, αρχές Ιουνίου 2009 ζήτησε από τους Διεθνείς Οργανισμούς να καταδικάσουν τις προσπάθειες των Κοσσοβαρικών Αρχών « να ξαναγράψουν την Ιστορία οικειοποιούμενοι τον Σερβικό πολιτισμό στο Κοσσυφοπέδιο». Δεν πρόσθεσε φυσικά την φράση , « όπως κάναμε εμείς με την Ελλάδα για την Μακεδονία»
Μία άλλη απόδειξη ότι το πρόβλημα αυτό είναι πολιτικό κατασκεύασμα των Σλάβων αποτελεί και η αποδοχή τον Ιούνιο του 1993 από τον τότε Πρόεδρο των Σκοπίων, μετά από μεσολάβηση του τότε Σέρβου Προέδρου Μιλόσεβιτς, της ονομασίας « Σλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» με τροποποίηση του Σκοπιανού Συντάγματος. Η πρωτοβουλία αυτή δεν κατέληξε σε αποτέλεσμα διότι δεν επετεύχθη η αναγκαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ελληνική πολιτική
Δυστυχώς η Ελληνική πολιτική εστιάστηκε ,κατά κύριο λόγο, σε αντίλογο των ιστορικών , εθνολογικών, γλωσσικών κλπ διεκδικήσεων των Σλάβων, προσπαθώντας να αποδείξει την αδιαμφισβήτητη, από έγκυρους επιστήμονες, ελληνικότητα της Μακεδονίας, εξισώνοντας σε ένα βαθμό την θέση μας με αυτήν των Σλάβων και οδηγώντας σε αποπροσανατολισμό από την ουσία του πραγματικού προβλήματος και βάζοντας μας στην λογική των διλημμάτων και της αναζήτησης αποδεκτού ονόματος. Η Ελληνική πολιτική έπρεπε να είχε εξ’ αρχής στηριχθεί στο αυταπόδεικτο, τουτέστιν ότι η Μακεδονία ανήκει στην ελληνική ιστορία και πολιτισμό και ως εκ τούτου το όνομα Μακεδονία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλους , εναπόκειται δε στα Σκόπια να βρουν όποιο άλλο όνομα θέλουν. Την πολιτική αυτή ακολουθήσαμε δυστυχώς μόνο στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στη Λισσαβώνα τον Ιούνιο του 1992 και μετά μπήκαμε στον ολισθηρό δρόμο της αναζήτησης, μέσω ξένων μεσολαβητών, λύσης στο πρόβλημα αυτό. Τα Σκόπια επέδειξαν αδιαλλαξία στην επιδίωξη τους να υλοποιήσουν το πολιτικό αυτό κατασκεύασμα. Το προβαλλόμενο επιχείρημα ότι η χώρα μας προσπαθεί να τους επιβάλλει όνομα, είναι ψευδές , διότι οι Σκοπιανοί προσπαθούν να επιβάλουν, ως δικό τους, ένα όνομα που ανήκει στην ιστορία και τον πολιτισμό άλλου κράτους. Επίσης το επιχείρημα ότι από της συστάσεως της Λ. Σ. Δημοκρατίας αυτής το 1944 ,ως τμήματος της Ο.Δ. της Γιουγκοσλαβίας, δημιουργήθηκε από τους εκεί διαβιούντες Σλάβους « Μακεδονικό» έθνος είναι και αυτό ψευδές καθ’ όσον από της συστάσεως της υπήρξε πολιτική και επιστημονική αμφισβήτηση του κατασκευάσματος και ως εκ τούτου γνώριζαν από την αρχή ότι το έθνος αυτό ανήκει σε άλλο Κράτος και ότι υποκλέπτουν την ιστορία και τον πολιτισμό του. Εκτός από την υποστήριξη που έχουν από ορισμένα Κράτη, πλανάται το ερώτημα αν και δικές μας παραλήψεις ή δείγματα υποχωρητικότητας,τους ενθαρρύνουν στην τήρηση αυτής της πολιτικής.
Θα επισημάνω ενδεικτικά μερικά γεγονότα: Τον Δεκέμβριο του 1991 ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδος αποδέχθηκε ένα Κανονισμό της Ευρωπ.Κοινότητας που αφορούσε το καθεστώς εισαγωγής προϊόντων καταγωγής Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Κροατίας, Σλοβενίας και Μακεδονίας , τουτέστιν απεδέχθη όπως τα Σκόπια αναφερθούν ως Μακεδονία παρά την περί του αντιθέτου πολιτική της χώρας μας .
Ωσαύτως, στην Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών της Ευρ. Κοινότητος της 16ης Δεκεμβρίου 1991 κατά την οποίαν ελήφθη η απόφαση αναγνώρισης της Σλοβενίας και Κροατίας, ο τότε ‘Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών έχασε ένα τεράστιο πλεονέκτημα , να ζητήσει από την Ε. Κοινότητα να μην αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως Μακεδονία, ανταλλάσσοντας το βέτο που μπορούσε να ασκήσει για τις δύο αυτές αναγνωρίσεις που ζητούσαν επιτακτικά, Γερμανοί και Ιταλοί.
Όταν συνεστήθη από την Ε.Κοινότητα το 1991 η γνωστή Επιτροπή Μπαντεντέρ, η οποία σκοπό είχε να δώσει νομική κάλυψη στις πολιτικές αποφάσεις για την αναγνώριση των Κρατών που θα εδημιουργούντο από την διάλυση της Γ/βίας και εμείς λόγω Σκοπίων είχαμε κάθε λόγο να συμμετάσχουμε, δεν φέραμε αντίρρηση στην σύσταση της μόνο από μέλη Συνταγματικών Δικαστηρίων και μείναμε έξω από την διεργασία αυτή τόσο σημαντική για την χώρα μας.
Αρχές του 1992 η Βουλγαρία αποτέλεσε την πρώτη χώρα που αναγνώρισε τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία ως Κράτος και όχι ως έθνος ,ακολουθώντας την πολιτική που είχε υιοθετήσει από το 1956 ότι η Μακεδονία είναι γεωγραφικός όρος και όχι εθνολογικός. Η Ελληνική πλευρά στην πρώτη αυτή αναγνώριση αντέδρασε με γραπτό και προφορικό διάβημα και με πολιτικές δηλώσεις. Η χώρα μας θα έπρεπε να προβεί σε άμεση υποβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών, σε επίπεδο Επιτετραμμένου για να δοθεί το μήνυμα διεθνώς ότι η χώρα μας θα αντιδράσει σθεναρά σε μελλοντικές παρόμοιες ενέργειες.
Εξ΄ άλλου, το 1995 στην Ενδιάμεση Συμφωνία, στο άρθρο 7 παρ.3 για την χρήση των Συμβόλων αναφέρει ότι « αν ένα από τα μέρη πιστεύει ότι ένα ή περισσότερα σύμβολα που αποτελούν μέρος της ιστορικής ή πολιτιστικής του κληρονομιάς χρησιμοποιείται από το άλλο μέρος τότε θα του θέσει το θέμα και το άλλο μέρος είτε θα λάβει τις κατάλληλες διορθωτικές ενέργειες ή θα αναφέρει γιατί δεν θεωρεί αναγκαίο να τις λάβει». Εν ολίγοις τους εκχωρήσαμε με διεθνή συμφωνία την χρήση των εθνικών μας συμβόλων.
Επίσης, στην ίδια συμφωνία (αρθρ.11) αναλάβαμε την διεθνή δέσμευση να υποστηρίξουμε την ένταξη των Σκοπίων στους Διεθνείς Οργανισμούς στους οποίους και η χώρα μας είναι μέλος, εφ΄ όσον υποβάλουν αίτηση ως ΠΓΔΜ. Το τεράστιο λάθος που έγινε είναι ότι η Ελληνική πλευρά δεν έκανε διάκριση μεταξύ των Διεθνών Οργανισμών ,εξισώνοντας έτσι την ένταξη των Σκοπίων σε ένα μικρής σημασίας διεθνή οργανισμό με την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ ή την Ε. Ε, που έπρεπε να διακριθούν και να τεθούν προϋποθέσεις για την παροχή της συγκατάθεσης μας. Κατόπιν τούτου αν τα Σκόπια έθεταν υποψηφιότητα για το ΝΑΤΟ ως ΠΓΔΜ η χώρα μας αν ασκούσε βέτο θα μας κατέτασσε στους παραβάτες διεθνών συμφωνιών, δίνοντας επιχειρήματα στους αντιπάλους μας. Βάσει του άρθρου αυτού και του αρθρ.21 προσέφυγαν τον Νοέμβριο του 2008 οι Σκοπιανοί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και σε λίγες μέρες ,στις 20 Ιουλίου, καταθέτουν το κείμενο των κατ΄ αυτούς δικών μας παραβιάσεων της Συμφωνίας αυτής. Επισημαίνω ότι στο άρθρο αυτό δεν προβλέφθηκε κανένας περιορισμός στην άσκηση του δικαιώματος προσφυγής στο Δικαστήριο.
Για να μην μακρηγορώ στο θέμα αυτό ένα πρόσφατο περιστατικό απαράδεκτης υποχωρητικότητας αποτελεί η άδεια προσγείωσης του κρατικού Σκοπιανού αεροσκάφους στην Κέρκυρα με τα εθνικά διακριτικά τους, γα την οποίαν, πολύ σωστά, διαμαρτυρήθηκαν όλες οι Παμμακεδονικές Οργανώσεις Η πράξη αυτή της ελληνικής πλευράς αποτελεί ντε φάκτο αναγνώριση των εθνικών διακριτικών των Σκοπίων, αποδυναμώνει την διαπραγματευτική ικανότητα μας και μας εκθέτει διεθνώς ως ανακόλουθους και κράτος παλινδρομικών πολιτικών. Εδίδετο η δυνατότητα στην Υπουργό των Εξωτερικών να επαναφέρει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Θα έπρεπε να συναντηθεί με τον Σκοπιανό Υπουργό των Εξωτερικών και στην κοινή συνέντευξη Τύπου να εξέφραζε την ελληνική πολιτική γραμμή, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους .
Διαπραγματευτική διαδικασία
Η χώρα μας μετά από νεφελώδεις δηλώσεις των αρμοδίων της Κυβέρνησης αποκρυστάλλωσε την πολιτική της γραμμή η οποία προτείνει « σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων». Η τοποθέτηση αυτή κατά τον ομιλούντα είναι άκρως επικίνδυνη διότι εμπεριέχει πολλές δυνατότητες ερμηνείας εις βάρος μας , όπως απέδειξαν και οι μέχρι τώρα διεργασίες της διεθνούς διαπραγμάτευσης , αφ’ ετέρου δεν επιλύει το ουσιαστικό πρόβλημα που είναι το εθνολογικό και όχι το γεωγραφικό. Προσθέτω ότι το 38% του Μακεδονικού εδάφους περιλαμβάνεται στην σημερινή επικράτεια των Σκοπίων και αποτελεί το 40 % του εδάφους της. Το εύλογο λοιπόν ερώτημα είναι γιατί δεν παίρνει την ονομασία του 60% του εδάφους της αλλά του μικρότερου τμήματος. Επισημαίνω ότι πρόσφατη επιστημονική έρευνα αποδεικνύει ότι τα ποσοστά αυτά είναι λανθασμένα και ότι το 75% περίπου του Μακεδονικού εδάφους περιλαμβάνονται σήμερα στην Ελληνική επικράτεια.
Ωσαύτως, αποτελεί μέγα σφάλμα η προβολή του επιχειρήματος από ελληνικής πλευράς ότι οι συνομιλίες αφορούν μόνον το όνομα και όχι την εθνότητα , υπηκοότητα, γλώσσα κλπ. Η πρόταση του διεθνή διαμεσολαβητή περί «Βόρειας Μακεδονίας» την οποίαν φαίνεται ότι αποδεχόμεθα ως δήλωσε προ μηνός ο Έλληνας Πρέσβυς στην Ουάσιγκτον σε ομιλία του, είναι απαράδεκτη. Πέραν του ότι η ονομασία αυτή υποδηλεί ότι πρόκειται περί διαμελισμένης πατρίδας, αποτελεί και πρόταση διπλής ονομασίας αφού αποδέχεται και την χρήση του Συνταγματικού τους ονόματος. Επισημαίνω ότι και οι υπόλοιποι όροι είναι ακόμη χειρότεροι.
Ωσαύτως η μη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στη χώρα μας στερεί το δημοκρατικό δικαίωμα στα 3 εκατομμύρια Μακεδόνες εντός Ελλάδος και στο εξωτερικό , να εκφράσουν τις απόψεις τους, ενώ αποδυναμώνει και την διαπραγματευτική ικανότητα μας.
Ρόλος Μακεδονικών Οργανώσεων
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι εντός των επομένων μηνών οι διαπραγματεύσεις για το όνομα, Σκοπίων, όπως εθνότητα, υπηκοότητα και γλώσσα πρόκειται να καταλήξουν σε συμφωνία. Δεδομένου ότι όπως προανέφερα οι λύσεις που προτείνονται στα θέματα αυτά οδηγούν σε εθνική καταστροφή, εκτιμώ ότι ήλθε ο καιρός οι Μακεδονικές οργανώσεις τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού να αναλάβουν την πολιτική τους ευθύνη. Οι Μακεδονικές Οργανώσεις του εξωτερικού επί δεκαετίες αγωνίστηκαν καθημερινά να προβάλουν την εθνική πολιτική στο θέμα της υφαρπαγής από τους Σλάβους του Μακεδονικού πολιτισμού και ιστορίας και πρόσφατα ,τον παρελθόντα Φεβρουάριο, η Παμμακεδονική ΗΠΑ, έκανε και διάβημα στον διεθνή διαμεσολαβητή κ. Νίμιτς στον οποίον επέδωσε και σχετικό ψήφισμα. Εστάλη επίσης η γνωστή επιστολή 300 και πλέον έγκυρων επιστημόνων στον Πρόεδρο των ΗΠΑ που δικαιώνει επιστημονικά τα ελληνικά δίκαια . Το πρόβλημα όμως, στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο, δεν ευρίσκεται στην Ουάσιγκτον ή και στον κ. Νίμιτς αλλά 514 χιλιόμετρα Νότια από τον τόπο τελέσεως του 10ου Παγκόσμιου Παμμακεδονικού Συνεδρίου. Θα πρέπει τόσο οι Οργανώσεις των Μακεδόνων του εξωτερικού όσο και αυτές του εσωτερικού να ενώσουν τις δράσεις και πρωτοβουλίες τους και να εκφράσουν με μία φωνή στους αρμόδιους των Αθηνών την πολιτική τους πρόταση, που θα πρέπει να είναι ρεαλιστική . Ήλθε η στιγμή η Ελληνική πολιτεία να έλθει σε συνεννόηση με τους εκπροσώπους τριών εκατομμυρίων Μακεδόνων και να αναλάβει τις πρωτοβουλίες εκείνες, έστω και τώρα, που είναι απαραίτητες για την διαφύλαξη των συμφερόντων του Έθνους στο πρόβλημα που δημιούργησαν οι Σλάβοι και ο διεθνής διαμεσολαβητής, ώστε να σταματήσει ο καθημερινός εξευτελισμός του Μακεδονικού πολιτισμού και ιστορίας από τους Σλάβους των Σκοπίων ,των οποίων οι δύο τελευταίοι Πρόεδροι, χωρίς ίχνος εντροπής αλλά και χωρίς να πάρουν απάντηση των ελλήνων αρμοδίων πολιτικών, δήλωναν για το θέμα του ονόματος
Τσερβενκόφσκι (τ. Πρόεδρος) «..δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να εξευτελιστούν και να βιώσουμε εσωτερική αστάθεια λόγω κακού συμβιβασμού» Ιβανώφ (νυν Πρόεδρος) «..να εξευρεθεί λογικός συμβιβασμός ο οποίος δεν θα θίξει την μακεδονική εθνική ταυτότητα και δεν θα πληγώσει την υπερηφάνεια του πληθυσμού».
Πρόταση
Για να υπάρξει οριστική λύση του προβλήματος, κατά την άποψη του ομιλούντος, θα πρέπει να περιλαμβάνει :
1- Εθνολογικό προσδιορισμό στο όνομα.
2- Τροποποίηση του Συντάγματος με αναφορά ότι ουδεμία ιστορική ή πολιτιστική σχέση έχουν με τους Μακεδόνες .
3- Η συμφωνηθείσα λύση να είναι για όλες τις χρήσεις.
Οποιαδήποτε συμφωνία που δεν θα εμπεριέχει τα στοιχεία αυτά όχι μόνο δεν θα λύσει το πρόβλημα αλλά θα προκαλέσει μεγαλύτερα δεινά. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η μόνη αναγνώριση παγκοσμίως που θα νομιμοποιήσει την πολιτική της κλοπής και οικειοποίησης τμήματος του Ελληνικού Πολιτισμού δια της υφαρπαγής του Μακεδονικού ονόματος, είναι μόνον η δική μας αναγνώριση.
Τέλος, ανέπτυξα τις απόψεις μου για το εθνικό αυτό θέμα , όχι για να εντάξω κάποιους σ’ αυτές, αλλά για να τους απευθύνω έκκληση να συνεχίσουν τον αγώνα ώστε να μην απολεσθεί και αυτό το εθνικό ζήτημα.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Ε. Ν. Καραγιάννης
Πρέσβυς ε.τ
