3.8.09

ΟΔΟΣ: Μία «ακινησία» που γέμιζε

Σε ένα περιβάλλον (στο υπαίθριο αμφιθέατρο του Βουνού) που λόγω καλοκαιριού και φυσικής ομορφιάς η έμπνευση και το ταλέντο απελευθερώνονται πιο εύκολα και αποδίδονται ακόμη πιο φυσικά στους θεατές, έστω κι’ αν οι κακοκαιρίες μερικών ημερών απείλησαν τις παραστάσεις, παρουσιάστηκε και πάλι από την θεατρική ομάδα του ομίλου «Μύησις» η παράσταση «Τα μάγια της πεταλούδας», ένα ποιητικό, γεμάτο πάθος και λυρισμό έργο, του Federico Garcia Lorca σε σκηνοθεσία Νίκου Μπαλιάκα.
Με τα λιτά σκηνικά και την αφαιρετική διάσταση τους, τα βίντεο που προβάλλονταν και πρόσθεταν πόντους στην προσπάθεια των παραγόντων, με τα κάπως ευρηματικά και παράλληλα κακόγουστα κουστούμια, το μακιγιάζ και τους επιτυχημένους φωτισμούς, οι πρωταγωνιστές της παράστασης απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι η Καστοριά διαθέτει ήδη σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό και αξιοσημείωτο θεατρικό κίνημα. Για το οποίο χρειάστηκαν πολύς ρομαντισμός, επίπονες και μακροχρόνιες προσπάθειες, ανιδιοτελή κίνητρα και κανένα ενδιαφέρον από τις αρχές. Οι οποίες όχι μόνο δεν στέργουν τις προσπάθειες, αλλά μερικές φορές είναι και εμπόδιο.
Οι πρωταγωνιστές (Ν. Μπαλιάκας, Κ. Χαρισίου, Β. Μεσητίδου, Μ. Κεραμιδοπούλου, Γ. Τσότσος, Δ. Μορφίδης, Σ. Μποταΐτη, Χ. Τσακλίδου, Α. Σουγκάρη, Γ. Μεσητίδου, Μ. Πέτρου, Α. Κιορπελίδου και Δ. Μητσόπουλος) απελευθερωμένοι από το άγχος της σκηνής και απτόητοι από το σχεδόν άδειο θέατρο της τελευταίας παράστασης της σαιζόν, ολοκλήρωσαν τους ρόλους τους με αρκετή επιτυχία, μεταβιβάζοντας στον θεατή την έντονη αίσθηση της συντροφικότητας της ομάδας, καθώς και μία γεύση ανακούφισης και υπερηφάνειας, αφού ένοιωθαν και οι ίδιοι ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, ειδικά στο τέλος, με την εικαστική προσέγγιση στο finale της παράστασης και την «αποθέωση» της πεταλούδας.
Μερικοί από αυτούς (όπως φερ’ ειπείν ο κ. Γιάννης Τσότσος, η κ. Βέτα Μεσητίδου, ο κ. Δημήτρης Μορφίδης κ.ά.), απέδειξαν ότι απέκτησαν (κι άλλη) εμπειρία, (ακόμη πιο) άνεση στις κινήσεις του, βαθύτητα στην ερμηνεία τους και στόφα καλλιτεχνικού παράγοντα ικανοποιητικού επιπέδου που ξαφνιάζει ευχάριστα να συνειδητοποιείται και να επαναλαμβάνεται.
Σημαντική συμβολή στο συνολικό αποτέλεσμα η ορθή διανομή των ρόλων και η μουσική επένδυση που ξάφνιασε με την ποιότητά της, με κορυφαία την εκπληκτική σκηνή (ολίγων δευτερολέπτων) της «ακινησίας» των ηθοποιών αμέσως μετά τον τρυφερό λυγμό του Σκαθαράκου για την Πεταλούδα. Μία «ακινησία» που γέμιζε με κίνηση το σύμπαν του Λόρκα.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16 Ιουλίου 2009

Σχετικά κείμενα:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ