ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Στα ξένα Έλληνας, και στην Ελλάδα ξένος

Πρέπει να βρεθεί κάποια αιτία να ερεθίσει και να ξυπνήσει το υποσυνείδητο. Τότε είναι που αρχίζουν και αναδιπλώνονται εικόνες και συμβάντα ευχάριστα, ή ευάρεστες αναμνήσεις, που σε φέρνουν πολλά χρόνια πίσω.

Αιτία για να ερεθιστεί και να αναδιπλωθεί το δικό μου υποσυνείδητο ήταν όταν μια μέρα ο αδελφός μου Ερρίκος έβγαλε από το κόρφο του ένα κιτρινισμένο από την πολυκαιρία τετράφυλλο χαρτί λέγοντας «θα σου κάνω μία έκπληξη». Πήρα από τα χέρια μου το κιτρινισμένο χαρτί και ξεδιπλώνοντάς το μουρμούρισα «Πώς περνούν τα χρόνια!». Ήταν ένα γραπτό μου για τα δημοτικά τραγούδια που μας είχε δώσει ως θέμα ο καθηγητής Ραφαηλίδης (πατέρας του Β. Ραφαηλίδη).

Όταν έφυγε ο αδελφός μου το ξανάνοιξα να το διαβάσω. Σταμάτησα στο τραγούδι «Ξενιτειά»:

Η ξενιτειά κι ο θάνατος
αδέλφια λογιούνται
Την ξενιτειά την ορφανιά
την πίκρα την αγάπη
Τα τέσσερα τα ζύγια σου
βαρύτερα είν’ τα ξένα
Ο ξένος εις την ξενιτειά
πρέπει να βάνει μαύρα
Για να ταιριάζει η φορεσιά
με της καρδιάς την λάβρα.

Αυτό ήταν αρκετό να σκανδάλισε την μνήμη και το υποσυνείδητο. Τα γεγονότα άρχισαν να τρέχουν ασταμάτητα το ένα πίσω από το άλλο. Ένα από τα πολλά που πέρασαν σαν αστραπή ήταν οι τελευταίες μέρες πριν φύγω για το μακρινό ταξίδι στην Αυστραλία «ωραία χώρα».
Είναι στα μέσα του Ιουνίου 1959, που θα έφευγα από το χωριό Νεστόρι για Αθήνα, και στην συνέχεια για την νέα πατρίδα, αργά το βράδυ παραμονή της αναχώρησή μου το σπίτι μας ήταν γεμάτο από κόσμο που είχε έρθει να με αποχαιρετήσει και να μου πει «καλό ταξίδι». Ο πατέρας μου στενοχωρημένος και η μάνα μου απαρηγόρητη, που συχνά μου έλεγε «παιδί μου πού πας τόσο μακριά;».

Την επομένη το πρωΐ όλους τους αποχαιρέτησα. Είδα την μάνα μου να κλαίει και το δάκρυ του πατέρα μου ήταν έτοιμο να κυλήσει από τα μάτια του. Κούνησα το χέρι μου και μπήκα στο λεωφορείο. Όταν ξεκίνησε το λεωφορείο τους αποχαιρέτησα με τα δύο χέρια. Ο φίλος μου Παύλος που ήταν στο λεωφορείο πήγαινε για Θεσσαλονίκη, με έπεισε να τον ακολουθήσω ως εκεί και να πάρω το τραίνο για Αθήνα, Και έτσι κι έγινε.

Όταν φθάσαμε στην Θεσσαλονίκη συναντηθήκαμε με τον Μανώλη (αδελφός του Παύλου) και τον φίλο Βασίλη. Περάσαμε τις τελευταίες στιγμές παρέα και το βράδυ μόλις πριν από τα μεσάνυχτα θάφευγα. Όλοι μαζί πήγαμε στον σταθμό. Ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Δώσαμε τα χέρια μας, αγκαλιαστήκαμε και χτυπηθήκαμε με την παλάμη στην πλάτη, σημείο παρηγοριάς και κουράγιου. Έπρεπε να ανέβω τα σκαλιά το τραίνου, περνούσε η ώρα και βιαστικά μπήκα μέσα να βρω παράθυρο για να τους ξαναχαιρετήσω, ίσως για τελευταία φορά.

Το τραίνο έχει ήδη αρχίσει σιγά-σιγά να κουνιέται, τους είδα να χάνονται από τα μάτια μου. Πήγαινα στην μακρινή. Πολυήμερο ταξίδι. Αισθάνθηκα πλέον να είμαι ξενιτεμένες.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Με τον Μανώλη συναντηθήκαμε πρόσφατα. Ο Μανώλης και ο Παύλος δεν άργησαν και αυτοί να έρθουν στην Αυστραλία και ο Βασίλης ήταν ο άτυχος, γιατί έφυγε πολύ νέος. Πήγε πολύ μακριά.

Η μνήμη του Μανώλη τον έφερε πολύ πίσω. Πίσω στην Θεσσαλονίκη το 1959, μήνα Ιούνιο: «Θυμάσαι Κοσμά όταν έφευγες με το τραίνο από την Θεσσαλονίκη; Δεν το ξεχνώ. Σε χάσαμε σιγά-σιγά. Χάθηκες από τα μάτια μας, δεν ήθελα να το πιστέψω, ακόμη βλέπω το χέρι που κουνούσες».

Όταν βρίσκεσαι τόσο μακριά από τον τόπο που γαλουχήθηκες και πέρασες τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου, έχεις επιθυμία να δεις κάποιους συμπατριώτες σου, λαχταράς και θέλεις να ζήσεις αυτό που άφησες πίσω στην πατρίδα. Για μερικά χρόνια, λόγω της εργασίας μου δεν είχα επαφή με συμπατριώτες Καστοριανούς. Όταν μια μέρα με επισκέφτηκε ο Σωτήρης Λιακόπουλος, θερμός πατριώτης, τότε ο Σωτήρης ήταν γραμματέας του συλλόγου Καστοριάς «Ο Γράμμος» , μου πρότεινε να πλαισιώσω το συμβούλιο. Δεν του αρνήθηκα γιατί τον εκτιμούσα, ίσως να ήρθε η ώρα να πάρω μέρος στα καστοριανά δρώμενα.

Αργότερα δημιουργούνται τοπικοί σύλλογοι, όπως του Άργους Ορεστικού, Μεσοποταμίας, Αγίας Κυριακής, Οινόης, Μελανθίου και το 1975 η αδελφότητα Νεστοριτών «Το Κάστρο». Όλοι αυτοί οι μικροσύλλογοι πήραν και ενεργό μέρος στον σύλλογο της Καστοριάς «Η Καστοριά». Ο σύλλογος «Η Καστοριά» γρήγορα απέκτησε το δικό του εντευκτήριο, το οποίο πολλοί επίσημοι Καστοριανοί το έχουν επισκεφθεί. Όπως ο υπουργός κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, ο δήμαρχος Καστοριάς κ. Ανδρέας Οικονομίδης, οι νομάρχες κκ Γεώργιος Καπαχτσής και Κωνσταντίνος Λιάντσης, ο δήμαρχος Νεστορίου κ. Χρήστος Γκοσλιόπουλος, οι νομαρχιακοί σύμβουλοι κες Αγγελική Παπαμαντζάρη και Αγγ. Αμανατίδου, καθώς και ο καθηγητής πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Πελαγίδης, κ.ά.

Σήμερα οι μικροσύλλογοι δεν υπάρχουν. Η πρώτη γενιά έχει φθίνει και η δεύτερη και η τρίτη απομακρύνονται. Οι σύλλογοι που υπάρχουν σήμερα είναι η Καστοριά, ο Γράμμος και το Άργος Ορεστικό. Πληροφορίες από την πρόεδρο του συλλόγου Καστοριάς, ότι γίνονται διαβουλεύσεις, αν όχι να ενωθούν, τουλάχιστον να έχουν στενή συνεργασία. Καλό και αυτό.

Στις 11 Αυγούστου 2008, ο σύλλογος «Η Καστοριά» είχε την ετήσια γενική συνέλευση στην οποία είχαν προσέλθει πολλά μέλη.

Η κα Πόπη Αναγνώστου δεν είναι γέννημα και θρέμμα Καστοριανή, αλλά έχει ζήσει στην Καστοριά και έχει παντρευτεί Καστοριανό. Αγάπησε τους Καστοριανούς και είναι πολύ δραστήρια. Οι Καστοριανοί της έδωσαν την προεδρία για τρίτη φορά. Στην αναφορά της μας εκμυστηρεύτηκε ότι προσπαθεί να φέρει εδώ στην Μελβούρνη τα «ραγκουτσάρια» και θα τα γιορτάσουμε όπως ακριβώς και στην πατρίδα μας την Καστοριά. Ψιθυριστά ακούστηκε ότι η επιθυμία του νομάρχη είναι να ξαναέρθει στην Μελβούρνη, πριν λήξει η θητεία του. Καλώς να μας έρθει, θα τον καλωσορίσουμε εγκαρδίως, γιατί είμαστε ξεχασμένοι από τις καστοριανές αρχές.


ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Οι Καστορινοί που βρίσκονται στην Μελβούρνη εδώ και μισό αιώνα έχουν καθιερώσει
την 11η Νοεμβρίου, να είναι μέρα θύμησης της απελευθέρωσης των Καστοριανών από τους Τούρκους .Ποιός Καστοριανός την ημέρα αυτήν δεν θυμάται αυτούς που θυσιασάν την ζωή τους ,αυτούς που γιΑ πολλά χρόνια έμειναν στο κρεβάτι του πόνου και παράλυτοι σε όλη τους την ξωή. Εμείς αν και ελεύθερη η πατρίδα μας ,αναγκαστήκαμε να την αποχωριστούμε ,αλλά επωμιστήκαμε και πιστεύουμε ότι υποχρέωσή μας είναι, να μην τους λησμονήσουμε ποτέ. Όπως κάθε χρόνο ,έτσι και φέτος στις 9 Νοεμβρίου με μεγαλοπρέπεια για αυτούς που μας χάρισαν την λευτεριά ,γιορτάσαμε την 96 επέτειο. Πρώτα με δοξολογία και αρτοκλασία στην Υπαπαντή του Κυρίου στο [Coburg] και στην συνέχεια ,όλοι οι Καστοριανοί και οι φίλιοι του Σ συλλόγου συγκεντρώθηκαν στο ιδιόκτητο κτίριο [219 Elizabeth street Coburg].

Η πρόεδρος Πόπη Αναγνώστου εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας . τα χειροκροτήματα ήταν ασταμάτητα Αυτό έδειξε για ακόμη μία φορά ότι ο εθνικός παλμός και τα εθνικά μας θέματα έχουν προτεραιότητα για τους Καστοριανούς. Ο ετησίως χορός που θα γίνονταν στις 15 Νοεμβρίου για τον θάνατο νεαρού Καστοριανού αναβλήθηκε.


ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

-Την πρώτη εκδήλωση που διοργάνωσε το συμβούλιο του συλλόγου «Η Καστοριά» ήταν το μπάρμπεκιου που έγινε για την οικονομική βοήθεια των πυροπαθών της Ελλάδας. Το ποσό που μαζεύτηκε ήταν 3.000 δολλάρια, το οποίο κατατέθηκε στον ειδικό τραπεζικό λογαριασμό του Παμπαριακού εράνου της Μαλβούρνης. Επίσης την ημέρα του εράνου ο σύλλογος πρόσφερε το ποσό των 300 δολλαρίων για τον ίδιο σκοπό.

13/7/08
Μία άλλη δραστηριότητα του συλλόγου ήταν και ένα απογευματινό τσάϊ που δόθηκε στο κτήριο με πάρα πολλά φαγητά, γλυκά, κ.ά. που προσφέρθηκαν σε όλους τους καλεσμένους εντελώς δωρεάν. Είχαμε όμως και την ευκαιρία να ακούσουμε και την ομιλία γύρω από τον διαβήτη, αρκετά διαφωτιστική και χρήσιμη, από την κα Σούλα Τσουκαλά, μέλος της αντικαρκινικής δημαρχίας της Βικτώριας. Την ίδια ημέρα μαζεύτηκε ένα ποσό των 160 δολ. το οποίο ο σύλλογος το συμπλήρωσε σε 300 δολ. και κατατέθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό για τον έρανο που έγινε για την διαφήμιση στην εφημερίδα Herald Sun προς απάντηση των Σκοπιανών.

5/7/08
Αυτήν την φορά έγινε τριήμερη εκδρομή ψυχαγωγική μεν αλλά πιο πολύ θα έλεγα πολιτιστική. Ήταν η εκδρομή στην Καμπέρα, όπου εκτός από όλα τα αξιοθέατα που επισκεφθήκαμε (μουσείο, κοινοβούλιο κλπ), επισκεφθήκαμε και την ελληνική πρεσβεία, κατόπιν δικής μου συνεννόησης, όπου μας υποδέχτηκαν στην οικία του πρέσβη κ. Γεώργιο Ζώη, επί μία και πλέον ώρα. Εκτός από τα εδέσματα που μας πρόσφεραν, είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε από κοντά και να ανταλλάξουμε ιδέες και απορίες.

10/5/08
Για την γιορτή της μητέρας διοργανώθηκε μία διήμερη εκδρομή στο Μπράϊτ. Να σημειωθεί ότι όλες οι εκδρομές αποφέρουν και κάποιο κέρδος. Κάποιο λαχείο που κυκλοφορούμε, ή προσφορά από εταιρείες, και φυσικά ψυχαγωγία και διασκέδαση. Την ημέρα αυτή μοιράστηκε λαχείο δωρεάν σε όλες τις μητέρες από τον σύλλογο με κλήρωση κάποιο δώρο προσφορά του συλλόγου. Επίσης κάναμε δύο επισκέψεις στο καζίνο της Μελβούρνης που απέφεραν ένα χρηματικό ποσό στο ταμείο του συλλόγου.

17/11/07
Μία πραγματική επιτυχία έγινε και ο ετήσιος χορός του συλλόγου που καθορίστηκε να γίνεται τον Νοέμβριο προς τιμή της απελευθερώσεως της Καστοριάς.

11/11/07
Γιορτάστηκε η 95η επέτειος της απελευθέρωσης της Καστοριάς με πανηγυρική δοξολογία και αρτοκλασία όπως και τα προηγούμενα χρόνια στην εκκλησία της Υπαπαντής του Κυρίου Κόμπουρκ. Μετά την δοξολογία μαζευτήκαμε στο κτήριο του συλλόγου όλοι όπου εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρα από την πρόεδρο του συλλόγου κ. Πόπη Αναγνώστου, καθώς και τον κ. Θωμά Ηλιόπουλο. Προσφέρθηκαν καφές, τσάϊ και γλυκά από τα άτομα του συμβουλίου, τιμώντας έτσι την ηρωϊκή αυτή ημέρα της γενέτειρας Καστοριάς.

Οι επόμενες δραστηριότητες του συλλόγου είναι οι εξής:

-Αιτήσεις έχουν γίνει αρκετές για ενίσχυση του κτηρίου. Λάβαμε μία των 400 δολ. τον μήνα Φεβρουάριο, μας ενέκριναν άλλες τρεις που περιμένουμε σύντομα να πάρουμε. Μία αίτηση των 400 δολ., άλλη μία των 2.000 δολ. τα οποία θα λάβουμε τα 1.000 δολ. αυτήν την χρονιά, το 2008 δηλαδή, και 1.000 δολ. το 2009. Η τρίτη αίτηση είναι το ποσόν των 8.000 δολ. τα οποία θα πρέπει να ξοδευτούν για την διαρρύθμιση του κάτω μέρους του κτηρίου.

-Τώρα ως προς την συντήρηση του κτηρίου: Ένα αρκετά καλό εισόδημα έρχεται στο ταμείο του συλλόγου και από το ενοίκοι του κάτω δωματίου, πρώην βιβλιοθήκης, 100 δολ. εβδομαδιαίως, το οποίο απαίτησε το συμβούλιο άμεσα μετά την εκλογή του. Καθώς και το χρηματικό ποσό του κυλικείου της Παρασκευής, και με προσωπική εργασία του κ. Σάββα Παναγιωτίδη, αφιλοκερδώς φυσικά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Παναγιωτίδη γι’ αυτήν την προσφορά.

Έχει ανακαινιστεί η επάνω τουαλέτα γυναικών με προσωπική εργασία των κ.κ. Αναγνώστου και Τοκατλίδη, καθώς και πληρωμένο υδραυλικό. Βάφτηκε όλο το επάνω κτήριο με προσωπική εργασία του κ. Ν. Καραταγλίδη, τον ευχαριστούμε πάρα πολύ. Έχουν πεταχτεί δε από τον κ. Τοκατλίδη, πάρα πολλά σκουπίδια, παλιά άχρηστα πράγματα που μαζεύονται με τον καιρό.

Έχει ανακαινιστεί πλήρως το γραφείο-βιβλιοθήκη, αγοράστηκαν βιβλιοθήκες, βιτρίνα για τις παραδοσιακές στολές, γραφείο-τραπέζι, φωτοτυπική μηχανή που δουλεύει μαζί με εκτυπωτή και φαξ. Αγοράστηκε εξοπλισμός Π.Α., σύστημα το οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για μουσική στις εκδηλώσεις, καθώς και ντουλάπι-αποθήκη δίπλα στην κουζίνα για τα ποτά και άλλα πράγματα. Έχουν περαστεί καινούργιες κουρτίνες στο γραφεία δωρεά από την πρόεδρο κα Π. Αναγνωστοπούλου.

Αυτά από το διοικητικό συμβούλιο της χρονιάς, που θέλω να τους ευχαριστήσω όλους για την σωστή συνεργασία τους. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους εσάς που βοηθάτε με τον τρόπο σας. Όταν εσείς ανταποκρίνεστε στις εκδηλώσεις-δραστηριότητες του συλλόγου μας, δίνετε την δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσουμε να δουλεύουμε.

Σας ευχαριστώ όλους

Κοσμάς Ρεκάρης
7 Exhibition street
Melbourne 3000
Αυστραλία

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4.12.2008