5.7.08

ΟΔΟΣ: Το Ενυδρείο

Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή την «ημερίδα» που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στην Καστοριά από τον Δήμο Καστοριάς, σε συνεργασία με άλλους φορείς του (ΑΝ.ΚΑΣ., ΑΝ.ΦΛΩ., Κ.Π.Ε., Europe Direct κλπ) με θέμα την διαχείριση των ρηχών λιμνών της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της βαλκανικής. Όμως η δύναμη της νομιμοποίησής του (άρθρου) δεν είναι μόνο η απλή επικαιρότητα. Θεμελιώνεται και σε δυο επιστολές συμπολιτών που δημοσιεύονται σε εσωτερικές σελίδες, του σημερινού φύλλου.

Πρόκειται για την επιστολή του κ. Γεωργίου Παπαγεωργίου, τ. προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς, ο οποίος χωρίς να παραβιάσει την γνωστή ευγένεια της αρθογραφίας που μετέρχεται συνήθως, σκιαγραφεί γλαφυρά τις αγωνίες αλλά και την αγανάκτηση της κοινής γνώμης για το κατάντημα της λίμνης και τις περιττές φλυαρίες μερικών συμποσίων. Επιπλέον πρόκειται και για την επιστολή του κ. Αργυρίου Μαλεγκάνου, με την οποία καταγγέλλεται μια πράξη βάναυσης καταδίωξης ενός από τα ελάχιστα ζεύγη κύκνων που απέμειναν στην λίμνη της Καστοριάς.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης δεν βρίσκεται απλώς στο γεγονός της χρονικής σύμπτωσης των επιστολών με την ημερίδα, αλλά και στο ότι οι συμπολίτες είναι κάτοικοι της βόρειας παραλίας (του Απόζαρι), όπου οι κάτοικοι έχουν ακόμη την τύχη του να ζουν την λίμνη. Το στοιχείο αυτό τονίζεται ιδιαίτερα για να αντιπαραβληθεί με την αισθητή απάθεια που έχει προκαλέσει η εμπορική υπερεκμετάλλευση των άλλων παραλιών, στους κατοίκους τους.

Με τις επιστολές τους, ο δεύτερος καταγγέλλει τον απηνή, ενορχηστρωμένο στα τελευταία χρόνια διωγμό των κύκνων -που οφείλεται σε μια αιρετική (δήθεν) οικολογική προσέγγιση της πανίδας της λίμνης. Ενώ ο πρώτος, εκφράζει με ευστοχία τα συναισθήματα του κάθε Καστοριανού απέναντι στα φλύαρα, παχιά λόγια και ευχολόγια των κάθε φύσεως και μορφής δήθεν ειδικών.
Εντός και εκτός συμποσίων.

Στις αρχές του φετινού καλοκαιριού, με μια λίμνη που νοσεί και χειροτερεύει διαρκώς, εγκυμονώντας κινδύνους ολοκληρωτικής καταστροφής, όχι μόνο για την πανίδα της αλλά και για τα οικιστικά σύνολα των αστικών και αγροτικών κατοικημένων περιοχών που βρίσκονται κοντά, η πραγματοποίηση μιας ακόμη ημερίδας από τον Δήμο Καστοριάς, από άποψη ουσίας και σκοπιμότητας συνιστά πρόκληση.

Όχι μόνο διότι μοιάζει σαν να έγινε μόνο στο πλαίσιο ανάπτυξης του συνεδριακού τουρισμού (σαν ένα στατιστικό στοιχείο), αλλά και διότι πραγματοποιήθηκε στο υπερπολυτελές κτήριο του δήθεν Ενυδρείου, που με τα μάρμαρα, τα στρογγυλά -αλά Nautilus- παράθυρά του, τα υπερώα, τις άνετες βεράντες και τα λιθόκτιστα παρακολουθήματά του στον προαύλιο χώρο, αν δεν αποτελεί την ταφόπλακα της λίμνης, φτιάχτηκε πάντως και λειτουργεί ως (το μοναδικό παγκοσμίως) μαυσωλείο ή ως κενοτάφιο λίμνης.

Διότι, όπως είναι γνωστό στους παροικούντες, από την αρχή ως σήμερα, η θολή ιστορία αυτού του παλατιού, είναι κάπως αμαρτωλή. Όχι μόνο διότι φτιάχτηκε με πιστώσεις και χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είχαν διατεθεί για την εξυγίανση (καθαρισμό και εμπλουτισμό) της λίμνης, ούτε διότι η κατασκευαστική διάρκεια προσέγγισε τα 10 χρόνια. Όσα περίπου και η Εγνατία Οδός.

Όχι μόνο, διότι η έπαυλη δεν έγινε ούτε Ενυδρείο, ούτε επειδή περιβάλλεται από άχρηστες μινιατούρες, αλλά και διότι, (προφανώς) για να μην στοιχειώσει το μεγάλο αυτό κτήριο, μετακόμισε στις πολυτελείς εγκαταστάσεις του το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Δήμου Καστοριάς. Εγκαταλείποντας έρμαιο το (δημοτικό) κτήριο της άλλοτε Πρόνοιας, για το οποίο είχαν διατεθεί πιστώσεις ώστε να διαμορφωθεί ως Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Το οποίο (κέντρο) επιτελώντας ασαφές κατά τα λοιπά έργο (κρινόμενο τουλάχιστον εκ του αποτελέσματος) απολαμβάνει την χλιδή ανακτόρων τύπου Τσαουσέσκου. Αλλά σιωπά (το κέντρο) για τον βιασμό του περιβάλλοντος της Καστοριάς, για το κατάντημα της λίμνης, για την αποψίλωση στα πάρκα, την παράλογη κοπή δένδρων, για τον διωγμό των κύκνων.

Σιωπά σε όλα τα επίπεδα δράσης, πλην των ημερίδων τύπου μνημοσύνου (σαν κι’ αυτή που έγινε την περασμένη Κυριακή). Μια και η Καστοριά έχει την πολύτιμη εμπειρία καταστροφικής μεταχείρισης της λίμνης, θα φάνηκε φαίνεται σκόπιμο, ότι αξίζει να μεταλαμπαδεύσει και στους λοιπούς βαλκάνιους με ρηχές λίμνες, το απόσταγμα της σοφίας.

Όμως το Κέντρο, σιωπά για όλες τις υπόλοιπες ανάγκες της Καστοριάς, πλην της ανοικτής έκθεσης ανεμόμυλου, και άλλων βουκολικών εξαρτημάτων που εγκαταστάθηκαν στον χώρο του προαυλίου επί της λεωφόρου των Κύκνων. Κι’ όλα αυτά την στιγμή που η λίμνη καταστρέφεται, δεν ανανεώνεται, μολύνεται, βρωμά και σκοτώνει. Κι’ όλα αυτά την στιγμή που οι κύκνοι εξαφανίζονται, τα ψάρια χάνονται ή αρρωσταίνουν, τα δένδρα κόβονται, η φύση παραβιάζεται. Θυμίζει λοιπόν η κατάσταση, όλα όσα θύμιζε η πολιτιστική επιχείρηση του Δήμου Καστοριάς, επί διευθύνσεως του κ. Α. Χατζηζαμάνη.

Και αντί οι ιθύνοντες του Κέντρου Περιβαλλοντικής Έρευνας, καθώς και ο Δήμος Καστοριάς να ευαισθητοποιηθούν και να αφήσουν τον λήθαργο των θεωρητικών φλυαριών -εφ’ όσον δεν γίνονται πράξη και μένουν στα χαρτιά- και αντί να πιάσουν δουλειά, αντί να ασκήσουν αυτοκριτική (στον ατέλειωτο ελεύθερο χρόνο τους) και κατά την διάρκεια συνεντεύξεών τους σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα, ειρωνεύονται και επιδεικνύουν την περιφρόνηση του πανίσχυρου ειδήμονος σε κάθε ένα που εκφράζει -άδολα και ανυστερόβουλα- περιβαλλοντικές ανησυχίες και αγωνίες, και επιτίθενται κατά των εφημερίδων που παρέχουν βήμα κριτικής.

Έτσι το κτήριο αυτό της εισόδου της πόλης, αμαρτωλού παρελθόντος και σκανδαλώδους παρόντος, εξακολουθεί αφελώς να παρέχει το άλλοθι των ψευδαισθήσεων και των παραισθήσεων, με τις οποίες προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τους υπηκόους, οι επιτήδειοι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες. Άλλοθι λοιπόν, για την παρελθούσα δημοτική αρχή που ευθύνεται γι’ αυτό. Άλλοθι και για την σημερινή -που δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια για να κτίσει τα άλλοθί της. Άλλοθι στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας που έχει αναγορευθεί σε παίκτη του δημόσιου βίου και ξεναγό τουριστικών συνεδρίων.

Άλλοθι στον τέως υπουργό, κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, βουλευτή του ΠαΣοΚ, που υπερήφανος όπως διαδηλώνει για τα έργα που υλοποίησε στην πόλη της Καστοριάς, τοποθέτησε την φωτογραφία του μεγαλοπρεπούς κτηρίου ακριβώς πίσω από το κάθισμά του ώστε να είναι πανταχόθεν ορατό κατά την διάρκεια των διαγγελμάτων και μονολόγων του, Saturday night fever. Σαν τον μονόλογο που κούρασε αλλά και προκάλεσε όπως αναφέρεται, στο τελευταίο πανάκριβο «οικολογικό» συνέδριο της π. Κυριακής.
Γιατί κατά τα λοιπά, οι γνωστοί σύνεδροι -τουριστικοί πράκτορες και διοργανωτές- συνεχίζουν ακάθεκτοι να αγνοούν τα πραγματικά κατεπείγοντα περιβαλλοντικά προβλήματα της λίμνης και της Καστοριάς. Βυθισμένοι στις αναπαυτικές πολυθρόνες του πρώτου μαυσωλείου για λίμνες. Και κατά προτίμηση, για ρηχές λίμνες.

Υ.Γ. Εξαίρεση σε όλα αυτά συνιστά η διαρκής παράλειψη του νομάρχη Καστοριάς -θα έχει κι’ αυτή τα μικροπολιτικά της κυρίως κίνητρα- να επισκεφθεί το «Μέλαθρον». Προφανώς για να μην αναγνωρίσει εμμέσως την ύπαρξή του και να μην επικυρώσει την λειτουργία του. Έστω κι’ έτσι όμως, η άρνησή του να επισκεφτεί το Ενυδρείο (Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης) είναι σαφής πολιτική πράξη, που σώζει έστω και προσχηματικά, την τιμή και την αξιοπρέπεια του τόπου.

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12.6.2008]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ