ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Διευθυντά.

Στην «ΟΔΟ» της 22.05.2008, διάβασα το άρθρο της εφημερίδας : «θέα φιλέτων».

Το οικόπεδο στο οποίο αναφέρεστε κάποτε ανήκε στην οικογένειά μου. Όταν ήταν δήμαρχος Καστοριάς ο εισαγγελέας κ. Αργυρόπουλος, σκέφτηκε, βρήκε και αποφάσισε, να κάνει πάρκο αυτό το οικόπεδο, και μάλιστα όχι ολόκληρο. Έκανε στα χαρτιά δρόμους, και μικρά – μικρά πάρκα. Το οικόπεδο αχρηστεύονταν. Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν το οικολογικό ενδιαφέρον του κ. Δημάρχου, που εκείνη την εποχή δεν είχε εκδηλωθεί πουθενά στον κόσμο, ειδικά δε στην Ελλάδα η οποία προσπαθούσε να βγει από την καταστροφή, και ειδικότερα στη Καστοριά, όπου κυριαρχούσε η φύση. Ίσως ο κ. Αργυρόπουλος να έβλεπε μακριά …
Τότε, όχι με την έννοια του οικολόγου, αλλά μάλλον του φυσιολάτρη, τρεις άνθρωποι στην Καστοριά, ασχολούνταν με το περιβάλλον. Πρώτος ο Κοσμάς Μπαρμπατσούλης, που είχε κάνει έργο ζωής το πράσινο και φύτεψε τα πλατάνια και στους δυο μόλους, δεύτερος ένας που με διαφεύγει το όνομα και ασχολούνταν με το Φουντουκλί, και φρόντιζε την πηγή, και τρίτος ένας νεαρός τότε, ο Λάκης Παπαναούμ [Τσούμπαλας] που φρόντιζε τα κρίνα στο βουνό της λίμνης.
Εκείνη την μακρινή εποχή, δεν επικρατούσε φυσικά το οικολογικό κίνημα, αλλά κυριαρχούσε η δύναμη του νικητή, το κυνήγι των αριστερών και συμπαθούντων.
Η μητέρα μου, ιδιοκτήτρια του οικοπέδου, μια όμορφη χήρα στα σαράντα της, κατηγορούνταν για συμμετοχή στο ΕΑΜ, είχε δε σε βάρος της ότι είχε εκλεγεί δια βουής δημοτική σύμβουλος από το ΕΑΜ. Είχε βέβαια έγκαιρα παραιτηθεί λόγω ασυμβιβάστου, γιατί ήταν δημόσιος υπάλληλος, αλλά πόσο μετρούσαν τότε τέτοιες δικαιολογίες;
Ίσως αυτό να βοήθησε την ανάπτυξη οικολογικού ενδιαφέροντος από τον κ. Δήμαρχο. Ίσως να υπήρχε και κάτι άλλο…
Η μητέρα μου, είδε το αδιέξοδο, δεν είχε δυνάμεις να αμυνθεί, είχε δυο παιδιά μαθητές στο γυμνάσιο και γέρους γονείς, έτσι αναγκάστηκε να το πουλήσει κοψοχρονιά. Δεν ξέρω ποιος το αγόρασε, ούτε τι σκεφτόταν τότε. Ίσως ήλπιζε ότι θα αλλάξει το σχέδιο. Ήταν όμως σε πλήρη γνώση της κατάστασης. Από τότε πέρασαν σχεδόν 60 χρόνια. Δεν το είχε τακτοποιήσει ο Δήμος ;
Είναι ευτύχημα που έμεινε πράσινος πνεύμονας, σε τέτοια προνομιακή θέση. Δεν νομίζω ότι έχει κανένα δικαίωμα πλέον ο αγοραστής.
Με δίνεται όμως η ευκαιρία, να μιλήσω για τις δημοτικές υπηρεσίες, και το πόσο αυτές προσπαθούν και επιλύουν τα διάφορα προβλήματα.
Καταχρώμαι της φιλοξενίας σας, αλλά νομίζω ότι δεν είναι μόνο προσωπικό μου ζήτημα, αλλά ευρύτερο, που δείχνει την νοοτροπία του Δήμου.

Κάτω στο Απόζαρι, στην αρχή της Χριστοπούλου, κάτω από το Δημαρχείο, στην πλατεία Μακεδονομάχων, στα παλιά ψαράδικά για μας τους παλιούς, υπάρχει ένα οικόπεδο με μεγάλα πλατάνια, σε επαφή με το τοίχος. Ήταν του παππού μου. Σημερινοί κληρονόμοι είμαστε κατά το ήμισυ ο αδελφός και εγώ. Το άλλο ήμισυ, ανήκει στο Δήμο, που αποζημίωσε την ξαδέλφη μου.
Το οικόπεδο αυτό δεσμεύτηκε από τον Δήμο το 1938 [ Προσοχή το χίλια εννιακόσια τριάντα οκτώ] . Κανένας από την οικογένειά μας, ο παππούς στη αρχή, η μάνα μου και η αδελφή της μετά και στο τέλος η ξαδέλφη μου, ο αδελφός μου και εγώ, δεν διαμαρτυρηθήκαμε. Ίσα-ίσα που είπαμε όλοι ότι και η πλατεία πρέπει να μεγαλώσει, και το τείχος να προβάλλεται. Τα πρώτα χρόνια ο Δήμος επικαλούνταν αδυναμία να το αποζημιώσει, κάτι που βλέπαμε εν μέρει λογικό. Επί πλέον είχαμε και κάποιο εισόδημα, από κάτι πρόχειρες κατασκευές που υπήρχαν, και χρησιμοποιούνταν η μια για συνεργείο και η άλλη για πωλήσεις φρούτων. Ακόμη τότε ήταν φτώχεια. Αργότερα τι να συζητήσεις για το οικόπεδο όταν ούτε άδεια μας έδιναν να συνδεθούμε με το αποχετευτικό δίκτυο, μη τυχών και μολύνουμε τα εθνικόφρονα απορρίμματα.

Μετά την χούντα επανήλθαμε. Πάλι τίποτα δεν έγινε . Μάλιστα όταν κατέβηκα υποψήφιος βουλευτής με την Συμμαχία των 5, το 1977, βρήκα στο οικόπεδο μας μια τεράστια αφίσα που έγραφε: «Κομουνιστές και μπολσεβίκοι, τούτη η γη δεν σας ανήκει».
Όταν αργότερα, επί ΠαΣοΚ, πήγα στο Δήμο να συζητήσω, με είπαν: «Εσύ κομουνιστής πρέπει να το χαρίσεις». Ο καιρός κυλούσε, με λόγια και κοροϊδίες. Εμείς τους προτείναμε, αφού δεν έχουν χρήματα, να μας δώσουν ένα οικόπεδο του Δήμου ίσης αξίας. Ο Δήμος δεν έβρισκε οικόπεδο ! Ούτε ακόμη όταν έγινε η προέκταση του σχεδίου πόλης προς το Φουντουκλί. Ο Δήμαρχος, ο κ. Παπουλίδης, που υπήρξε και μαθητής του, με έδωσε ένα χάρτη με σημειωμένα διάφορα οικόπεδα, να διαλέξω.

Ένα-ένα τα διάλεξα όλα, και κάθε φορά με έλεγε ότι εκείνο το χρειάζεται. Με κορόιδευε. Και δεν φτάνει αυτό !
Αποφασίζει μια μέρα και σπάει την περίφραξη, καταστρέφει την παράγκα που υπήρχε μέσα, και αρχίζει να κάνει εγκαταστάσεις ποτίσματος. Τον κάνει μήνυση ο ξάδελφος [δικηγόρος Δέδες] και τότε ζητά βοήθεια. Μπροστά στον εισαγγελέα Καστοριάς, δηλώνω ότι εγώ, δεν κάνω μήνυση σε εκλεγμένο Δήμαρχο. Με ευχαρίστησε ο Δήμαρχος και … με κορόιδεψε ξανά. Ξέρω θα με πούνε αφελή η ρομαντικό. Ίσως έχουν δίκαιο.
Μετά από πιέσεις μου, δέχεται την νέα πρότασή μου. Να ζητήσει ο Δήμος τιμή μονάδας από το πρωτοδικείο, και να μας αποζημιώσει με αυτήν την τιμή. Βγαίνει τιμή από το πρωτοδικείο, κάνει έφεση στην Κοζάνη και πετυχαίνει μια πολύ ευνοϊκή για τον Δήμο τιμή. Η επιχειρηματολογία του δήμου, για να πετύχει αυτήν την τιμή, είναι η εξής : Η τιμή του οικοπέδου πέφτει γιατί σας το έχουμε δεσμεύσει!

Αλλά ακούστε το παράλογο: Ο δήμος δεν καταθέτει τα χρήματα στην ημερομηνία που πρέπει Και εδώ μας κοροϊδεύουν.
Θύμωσα. Είπα φτάνει πια, όχι άλλη κοροϊδία. Ως εδώ. Έκανα προσφυγή στα δικαστήρια και κέρδισα. Περίμενα πλέον να φύγει ο Παπουλίδης από Δήμαρχος.

Όταν ανέλαβε ο κ. Τσαμίσης, τον επισκέφτηκα. Τον είπα ότι πρέπει να κλείσει αυτή η ιστορία. Ούτε ο Δήμος ούτε εμείς μπορούμε να αξιοποιήσουμε το οικόπεδο. Τον πρότεινα να βάλλουν την τιμή της αντικειμενικής αξίας και να τελειώνουμε. Περιμένω ακόμη.
Σας ρωτώ, και μαζί σας το Δημοτικό Συμβούλιο, μέχρι πότε πρέπει να περιμένω;
Έχουν κάτι καλύτερο να με προτείνουν;
Ο φίλος ο Γιώργης Καπαχτσής, που γνωρίζει και την υπόθεση, έει άλλη γνώμη ;
Οι σύντροφοι του τρίτου ψηφοδελτίου τι λένε;
Θα περιμένω λίγο ακόμη.

Με εκτίμηση
Περδίκκας ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ
Αθήνα 29.05.2008

Η ΟΔΟΣ καταχωρεί την επιστολή του πολύ καλού φίλου της εφημερίδας κ. Περδίκα Παπακώστα, Καστοριανού που ζει στην Αθήνα, για τα ιστορικά στοιχεία της προσωπικής προσέγγισης του σε θέματα, που παρουσιάζουν γενικώτερο ενδιαφέρον. Επισημαίνεται όμως, ότι ιδίως στο πρώτο σκέλος της, γίνεται αναφορά σε υπόθεση, η οποία ήδη εκκρεμεί στα δικαστήρια της Καστοριάς μεταξύ του Δήμου και ιδιώτη από τις ΗΠΑ. Κάτω από το πρίσμα της επιστολής, επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά η έκταση που μπορεί να έχει μια πιθανή παρεξήγηση των διεκδικητών γύρω από την προέλευση και το ιδιοκτησιακό καθεστώς του πιο γνωστού αλσυλλίου της Καστοριάς, που είναι ορατό από πολύ μακριά, εδώ και πολλές – πολλές δεκαετίες. Για την ΟΔΟ σημασία έχει η τελική πεποίθηση του κ. Παπακώστα, για την δημοτική έκταση, πεποίθηση που δεν διαφέρει καθόλου από τα σχόλια του άρθρου της 1ης σελίδας του φύλλου 444.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12.6.2008