18.4.08

ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΡΚΟΥ: Δύο καταξιωμένες συγγραφείς

Λένε ότι μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις! Οι εικόνες όμως και οι λέξεις ωχριούν μπροστά στην προσωπική εμπειρία. Όσοι βρέθηκαν στην Κωνσταντινίδειο Βιβλιοθήκη του Δήμου Αγίων Αναργύρων το απόγευμα της Δευτέρας, στις 17 Μαρτίου αιφνιδιάστηκαν ευχάριστα. Ήταν ένα ασυνήθιστο απόγευμα!

Αλλά, ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Βασική καλεσμένη της Βιβλιοθήκης μας ήταν η συγγραφέας Σοφία Μαντουβάλου, όπως σας είχαμε ενημερώσει. Στην Καστοριά όμως ήρθε και λόγω της ημερίδας των δασκάλων η επίσης καταξιωμένη συγγραφέας Ναννίνα Σακκά-Νικολακοπούλου η οποία επισκέφτηκε τη Βιβλιοθήκη μας, για να γνωριστούμε.

Επί τη ευκαιρία θα σας πω δυο λόγια για την κα. Σακκά. Είναι απόφοιτος της Αρσακείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, πτυχιούχος της Αγγλικής φιλολογίας και για δεκαοχτώ χρόνια Διευθύντρια στο Αρσάκειο. Όλα τα χρόνια του εκπαιδευτικού της έργου έδωσε όλες της τις δυνάμεις για την προώθηση του Παιδικού βιβλίου και κυρίως του ιστορικού μυθιστορήματος. Ενδεικτικά θέματα: Μακεδονία, Πόντος, Ίμβρος!
Και μια άλλη διάσταση: Το επώνυμό της συνδέεται με τις πρώτες αναμνήσεις πολλών από εμάς. Το αλφαβητάριο της Α΄Δημοτικού, που πρόσφατα ανατυπώθηκε από τις εκδόσεις Λιβάνη με τη Λόλα και την Έλλη, την Άννα και τον Μίμη είχε συγγραφέα και τον πατέρα της!

Μετά την πρώτη επαφή των συγγραφέων με το κοινό, μικρούς και μεγάλους στην κεντρική αίθουσα της βιβλιοθήκης, παρουσιάσαμε με μαθητές της Πολιτιστικής Ομάδας του Γυμνασίου Κορησού που ανήκουν και στην Ομάδα της Βιβλιοθήκης το βιβλίο της Σοφίας Μαντουβάλου «η κότα που έγινε αβγό» με τη μορφή θεατρικού αναλογίου. Μπροστά από τα μάτια των θεατών πέρασαν κοτόπουλα…, ζωγραφιές, πράσινα χρυσά φτερά, κοκόρια πειρατές, μήλα της λαϊκής, σοκολατένιες μαργαρίτες: μ’ αγαπά, δε μ’ αγαπά; Και σίγουρα πολλοί αναρωτήθηκαν: Έγινα άραγε αβγό; Αγάπησα και αγαπήθηκα όσο το άξιζα; Γνώρισα τη βαθιά αγάπη; Θα τη γνωρίσω;

Και δώσαμε το λόγο στη Σοφία Μαντουβάλου η οποία μίλησε συγκινημένη για την απόδοσή μας, αλλά και την εύστοχη επιλογή των αποσπασμάτων του βιβλίου που έδιναν την αίσθηση της συνέχειας, του όλου. Η συγγραφέας μέσα από τις ερωτήσεις των παιδιών μίλησε για τη ζωή της, την έμπνευση, την υπέρβαση στην οποία σε οδηγεί η πραγματική αγάπη, τη μουσική, τα ναρκωτικά, την ξενοφοβία, το φεγγάρι, τα κόμικς στη γραμματική. Κι όλα αυτά με φρεσκάδα και πολύ χιούμορ.
Η κα Σακκά πήρε το λόγο και μας μίλησε για το ιστορικό μυθιστόρημα και όλη την εμπειρία της έρευνας μέχρι να φτάσει στη συγγραφή. Η αφήγηση της ιστορίας μιας από τις ηρωίδες της σταμάτησε από την αιφνίδια διακοπή του ρεύματος. Τη μικρή αναστάτωση που ακολούθησε διαδέχτηκε η θαλπωρή από τα κεριά πάνω στο τζάκι! Ευχαριστούμε τη ΔΕΗ…
Το δίδυμο Μαντουβάλου–Σακκά ήταν μια απολαυστική εμπειρία για το κοινό. Συμπλήρωναν με χιούμορ η μια την άλλη και προκαλούσαν κύματα γέλιου στο ακροατήριο.
Το φως επέστρεψε, για να υπογράψουν τα βιβλία τους και να μιλήσουν προσωπικά με τα παιδιά που τις περικύκλωσαν.

Μικροί και μεγάλοι έφυγαν από τη ζεστασιά της Βιβλιοθήκης έχοντας στο μυαλό τους τα λόγια και τη ζωντάνια των συγγραφέων και στο στόμα τη γεύση από τις σοκολατένιες μαργαρίτες και τα νηστίσιμα εδέσματα.

Η Αναστασία Στούμπου, μαθήτρια της Α’ Γυμνασίου γράφει για την εμπειρία της: «Ήταν ένα απόγευμα με πάρα πολλά συναισθήματα. Αγάπη για ένα υπέροχο βιβλίο και τη συγγραφέα του, άγχος για το αν θα την εντυπωσιάζαμε, χαρά, γιατί θα τη γνωρίζαμε από κοντά, συγκίνηση, όταν καταλάβαμε ότι την ενθουσιάσαμε και όταν την είδαμε να κλαίει από χαρά, αλλά και λύπη, όταν την είδαμε να μας ευχαριστεί και να μας αποχαιρετάει με το υπέροχο βλέμμα της. Εγώ της χαρίζω μια φανταστική καρδιά, για να μας θυμάται!!!
Η Νικολέτα Σαμαρά, μαθήτρια της Α’ Γυμνασίου γράφει: « Με κάποια από τα παιδιά της ομάδας, τον Απόστολο, εμένα (Νικολέτα), την Ελένη Κ., την Ελένη Μ., τον Δημήτρη, τον Χρήστο, την Ειρήνη, την Αναστασία, και φυσικά την κυρία Κάρκου κάναμε ένα θεατρικό σούπερ!!! Το “η κότα που έγινε αβγό”. Ήταν, πραγματικά, τέλειο. Όμως το καλύτερο σημείο ενός θεατρικού είναι φυσικά οι πρόβες. Το τι γέλιο ρίξαμε δε λέγεται. Τραβήξαμε και κάτι video μούρλια! Με πρωταγωνιστές εμάς φυσικά.

Τη μέρα της παράστασης ήρθαν πολλοί. Μέσα στους πολλούς και τα τιμώμενα πρόσωπα, η κα. Σ. Μαντουβάλου και η κα. Ν. Σακκά. Εγώ στην αρχή είχα άγχος, τα πρώτα δύο λεπτά. Μετά, σα να μη συνέβαινε τίποτα. Όλοι μας συγχάρηκαν για την παράσταση. Η κα. Μαντουβάλου μάλιστα έκλαιγε από συγκίνηση. Εγώ πάντως ένιωθα ικανοποιημένη από τον εαυτό μου. Ε, τόσες πρόβες κάναμε, να μην το ευχαριστηθούμε; Ήταν μια εμπειρία που θα τη θυμάμαι ως μια ευχάριστη μαθητική ανάμνηση».

Και μια πρόταση βιβλίου: η δασκάλα που το κεφάλι της έγινε καζάνι της Σοφίας Μαντουβάλου από τις εκδόσεις Πατάκη, πρώτη έκδοση 2006. Κι όπως γράφει η συγγραφέας στην αφιέρωσή της: Για να το διαβάσουν οι μικροί και να το «ακούσουν» οι μεγάλοι και για όλους τους ηρωικούς δασκάλους που βάζουν τη φαντασία στο σχολείο από το παράθυρο.
«Τσούρμο οι μαθητές να τρέχουνε, άγνωστο για πού. Να χοροπηδάνε οι τσάντες στις πλάτες τους και όλα, μολύβια και τετράδια, βιβλία και ζωγραφιές, να χάνονται στο δρόμο. Παιδικές μυρωδιές από τηγανιτές πατάτες ξεχύνονται μέσα στα χαμομήλια. Ώσπου φτάσανε στην άκρη της πόλης. Εκεί που ενώνεται θάλασσα και ουρανός. Για μια ολομόναχη στιγμή η θάλασσα και ο ουρανός φιλιούνται. Γίνονται τότε ένα συν ένα ίσον μπλε. Τότε, για πρώτη φορά, οι μαθητές αγάπησαν πιο δυνατά όλα όσα είδαν και προσπέρασαν. Όλα τα αγάπησαν. Και, πιο πολύ απ’ όλα, τη δασκάλα τους.

Η δασκάλα ή Το φαρδύ πουλόβερ
Η κυρία Βάσω Χαλάλη δεν είναι η μόνη δασκάλα που το κεφάλι της έγινε καζάνι. Είναι όμως η πιο ψηλή δασκάλα που το κεφάλι της είχε τέτοια τύχη.
Η κυρία Βάσω δεν είναι μόνο ψηλή, είναι και πολύ αδύνατη. Τόσο αδύνατη, που στο φαρδύ πουλόβερ της χωράνε όλα τα άτακτα παιδιά της τάξης.
Η κυρία Βάσω Χαλάλη είναι πολύ όμορφη. Σμήνος αστεράκια αστράφτουν στα μάτια της, κατάξανθα μαλλιά σαν άτακτος ήλιος πλαισιώνουν το πρόσωπό της και δεν ξεχωρίζεις ποια είναι πιο κόκκινα, τα γυαλιά της ή τα χαρούμενα μάγουλά της. Η κυρία Βάσω έχει το μισό φεγγάρι χαμόγελο στο στόμα της και το άλλο μισό κόσμημα στο ένα της αυτί.
Με τον ήλιο στα μαλλιά, το φεγγάρι στο πρόσωπο, τα άστρα στα μάτια και το κεφάλι της γεμάτο ιδέες, μπαίνει στην τάξη αγκαλιάζοντας με μια πλατιά καλημέρα όλους τους μαθητές της».

Όταν η φαντασία και η έμπνευση συνωστίζονται στο μαγικό σακίδιο του δασκάλου, οι μαθητές γίνονται ευτυχισμένοι!

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27.3.2008]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ