ΟΔΟΣ: Οζ

Όταν περνά η εορταστική περίοδος που αρχίζοντας πριν τα Χριστούγεννα διαρκεί ως τα καρναβάλια, και τα φώτα σβήνουν, η Καστοριά, παύει να κρύβεται πίσω από την πρόσκαιρη λάμψη του φθηνού της διάκοσμου. Κατά κοινή ομολογία, το τελευταίο εικοσαήμερο του Ιανουαρίου και το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου είναι οι χειρότερες εποχές κάθε χρόνου. Προφανώς αυτό ισχύει κι’ αλλού και όχι μόνο στην Καστοριά. Αλλά η Καστοριά είναι εδώ. Είναι έξω και ολόγυρα. Χωρίς χρώμα.

Έτσι η εικόνα, και ακόμη χειρότερα, η κατάσταση που παρουσιάζει η πόλη της Καστοριάς στα φετινά μεθεόρτια, αποδεικνύεται ανησυχητικά επιβαρυμένη. Διότι φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, λόγω της έκτασης της προβληματικής κατάστασης, δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν τα σοβαρά και οξυμένα προβλήματα των υποδομών σε πλατείες, δρόμους και ιδίως στα υποτυπώδη πεζοδρόμια της Καστοριάς. Τόσο σε αυτά που βρίσκονται στις γειτονιές της, ιδίως τις απομακρυσμένες (όπου η κατάσταση είναι λίγο καλλίτερη από πρωτόγονη) όσο και σε αυτά που βρίσκονται στο εμπορικό κέντρο.

Η αλήθεια είναι ότι για μερικά χρόνια της πρώτης δημαρχιακής περιόδου του τ. δημάρχου κ. Δημ. Παπουλίδη – χρονικά συνέπιπτε συμπτωματικά (;) με την πρώτη κυβερνητική θητεία του κ. Κ. Σημίτη- στην Καστοριά με τις περαιτέρω επεκτάσεις της, με τις εκτελέσεις έργων οδοποιίας και τις σημαντικές αναπλάσεις που συντελούνταν, δινόταν η εντύπωση ότι η πόλη είχε οργανωθεί, ότι διέθετε πολιτικό συντονισμό σε επίπεδο καθοδήγησης και διοίκησης και αποτελεσματικές υπηρεσίες. Όσο και να διαφωνούσε κανείς με το κάπως αλαζονικό ύφος (θα μπορούσε να είναι απλώς πιο χαρούμενο απ’ όσο χρειάζονταν) της τότε δημοτικής αρχής συλλογικά, ήταν σαφές, ότι υπήρχε δραστηριότητα και κυρίως ότι υπήρχε πρόγραμμα.

Όμως η αδυναμία (ιδίως) της αμέσως προηγούμενης δημοτικής περιόδου, δηλαδή η αδυναμία της τελευταίας δημαρχιακής περιόδου της “Καστοριανής Ενότητας”, να σχεδιάσει και να προγραμματίσει νέα έργα, αλλά και να συντηρήσει τα παλιά, αποτέλεσε την «παρακαταθήκη» που παρέλαβε η «Νέα Πνοή» στις αρχές του 2007. Όταν υπερήφανη και χαρούμενη, ανελάμβανε τις «ιστορικές» ευθύνες της και δεσμεύονταν να μην διαψεύσει τις προσδοκίες των πλειοψηφιών που την εξέλεξαν στους δύο γύρους των δημοτικών εκλογών.

Σήμερα η Καστοριά μοιάζει πόλη με τεχνικές υποδομές σε βαθειά δοκιμασία. Δρόμοι και πεζοδρόμια αποσαθρωμένα. Παρά το γεγονός ότι το περασμένο Φθινόπωρο ολοκληρώθηκαν μερικές επιλεγμένες ασφαλτοστρώσεις κεντρικών δρόμων της Καστοριάς, ωστόσο λακκούβες, τρύπες και θρυμματισμένες επιστρώσεις πέτρας και πλακιδίων στα πεζοδρόμια, κονιορτοποιημένα τσιμέντα, αποτελούν την γυμνή αλήθεια που αντικρίζουν καθημερινά οι κάτοικοι της πόλης και οι δημότες της.

Η κατάσταση μοιάζει πιο ζοφερή από την συνειδητοποίηση ότι σταδιακά, η Καστοριά άρχισε και πάλι να εμπνέει τα αισθήματα της μικρής και κλειστοφοβικής πόλης. Ανοργανωσιά, απειθαρχία και προχειρότητα, έλλειψη συντονισμού και απάθεια για αυτά που δεν γίνονται, αλλά θα έπρεπε να συμβούν, είναι το νέο περιβάλλον γύρω από το οποίο περιστοιχίζονται η πλειοψηφία και οι μειοψηφίες του δημοτικού συμβουλίου της Καστοριάς.

Πριν από αρκετά χρόνια, κοντά στις μελαγχολικές πινακίδες «επικινδύνως ετοιμόρροπο», που μέχρι τότε αποτελούσαν τα τεκμήρια της κοινωνικής ανεπάρκειας και της έλλειψης αντανακλαστικών, προστέθηκε η περίφημη πινακίδα στην σκάλα (γέφυρα) του Σταυρού, περί της «ανεπάρκειας της στατικής», η οποία σε πείσμα των ετών, παραμένει στην θέση της.

Ποτέ άλλοτε τα κουφάρια του Πνευματικού Κέντρου (κι αυτό για… «ανεπάρκεια της στατικής»), του Ξενία και των Τερζακείων λουτρών, δεν βρίσκονταν σε τέτοια κατάσταση ανεπίστρεπτης παρακμής. Ποτέ άλλοτε δεν είχαν ξεκολλήσει τόσα πλακάκια και τόσες πλάκες από τα γνωστά βυζαντινά πεζοδρόμια, και ποτέ άλλοτε δεν έμεναν ανοικτές οι τρύπες που υπάρχουν στον δρόμο να εγκυμονούν κινδύνους σοβαρών ατυχημάτων, ιδίως για πεζούς κάποιας ηλικίας ή εφησυχασμένους. Μάλιστα αποτελεί θαύμα πως δεν έχουν σημειωθεί μέχρι τώρα σοβαρά ατυχήματα σε πεζούς καθ’ ότι σε μια τέτοια περίπτωση, υπό ορισμένες προϋποθέσεις ο Δήμος Καστοριάς – δηλαδή οι δημότες της Καστοριάς- θα καλούνταν να πληρώσουν μεγάλα ποσά σε χρηματικές αποζημιώσεις.

Κανείς φυσικά δεν ισχυρίζεται ότι (όλα) αυτά προκλήθηκαν μέσα στον πρώτο χρόνο θητείας της δημοτικής αρχής. Τα περισσότερα προβλήματα κληροδοτήθηκαν από τις νοοτροπίες και τις παραλείψεις του παρελθόντος. Όμως οι σημερινοί της “Νέας Πνοής” έχουν ευθύνη για την αναχαίτιση αυτής της σταδιακής αποδόμησης των υποδομών της πόλης. Έχουν την ευθύνη να δημιουργήσουν το «σύστημα» της “Νέας Πνοής”, και μέσα απ’ αυτό να βρουν και να εφαρμόσουν λύσεις. Και για να γίνουν αυτά πρέπει να ανασηκώσουν τα μανίκια και να κάνουν την δουλειά που επιδίωξαν. Αμέσως.
Χωρίς να περιμένουν τον “Μάγο του Οζ” να κάνει το θαύμα του και τα δημοτικά έργα που οφείλουν.

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24.1.2008]